Sunnudagsblaðið - 24.12.1959, Side 31

Þegar Agatha
Chrislie var grunuð.
Framh. a£ bls. 22.
hana tvísaga, þrátt fyrir ítrek
aðar tilraunir í þá átt. Þegar
hann sá íram á, að þetta
mundi ekkert ganga með á-
framhaldandi yfirheyrslum,
dró hann upp bréf og rétti
Agöthu það.
— Kannizt þér við þetta
bréf?
— Auðvitað. Ég hef skrifað
það. Það er til móður minnar.
— Munið þér, hvað í því
stendur?
— Hún hafði áhyggjur út af
peningum og ég reyndi að hug
hreysta hana.
— Þér skrifið meðal ann-
ars: „Vertu róleg, mamma. —
Ég skal gera allt, sem ég get
— til þess að hjálpa þér. Þú
skalt ekki þurfa að selja hús-
ið, því að ég hef góða von um
að vinna mér inn aukapening
á auðveldan hátt“. Má ég
spyrja: Hvað áttuð þér við
með þessu?
— Ég hef ort fáein lióð,
sem ég ætla að fá gefin út á
prenti, sagði Agatha og roðn-
aði lítið eitt.
— Jæja. Hafið þér fengið
yður útgefanda?
— Svo langt er málið ekki
komið enn þá. Þetta átti að
vísu að vera levndarmái, en
ég freistaðist til að segja
mömmu frá því til þess að
hugga hana. Hún var að verða
örvingluð af áhyggjum.
— Haldið þér í raun og
veru, að nokkur útgefandi
vilji gefa út ljóð eftir unga
og óþekkta hjúkrunarkonu?
Og haldið bér að það eitt nægi
til þess að koma móður yðar
úr alvarlegum peningavand-
ræðum?
— Ég hef ekki hugsað út
í það. Ég þekki lítið til bóka-
útgáfu.
— Getið þér sýnt mér Ijóð-
in?
— Nei, því miður. Ég hef
ekki skrifað bau niður pnn þá.
Ég hef þau bara í höfðinu.
— Það var og, sagði lög-
reglumaðurinn og glotti. Þér
megið ekki yfirgefa bústað yð
ar, án þess að gera lögregl-
unni aðvart.
Agatha Christie var ekki
fangelsuð. Það var ekki hægt
að sanna neitt á hana. Engu
að síður hrökklaðist hún úr
s*öðu sinni. Torquay er h'till
bær og sagan gekk fjöllunum
hærra. Jafnvel þótt blöðin
nefndu ekki nafn hennar í
sambandi við málið. stimplaði
almenningsálitið Agöthu mor-
fínsþjóf. Jafnvel beztu vinir
hennar sneru baki við henni.
ÞAÐ le ð hálft ár. án þess að
nokkuð nýtt kæmi fram í mál
inu. Það vantaði ekki yfir-
heyrslurnar, en þær gerðu að
eins illt verra. Agatha var
enn grunuð og henni leið ó-
bærilega.
Þá gerist það dag nokkurn,
einu ári og þremur vikum eft-
ir að þjófnaðurinn var fram-
inn, að síminn hringir heima
hjá Agöthu. Hún bjóst við að
það væri lögreglan enn einu
sinni, en svo var ekki. Það var
engin önnur en yfirhjúkrunar
konan. Og hún var síður en
svo kuldaleg í málrómi, eins
og hún hafði verið hingað til.
Þvert á móti var hún hin elsku
legasta og bað Agöthu að
koma strax til sín. Hún kvaðst
hafa góðar fréttir að færa
henni.
Yfirhjúkrunarkonan var
eitt smeðjulegt bros í framan,
þegar hún leiddi Agöthu til
sætis og sagði hanni, að loks-
ins væri þjófurinn fundinn.
Kona nokkur. sem var sjúk-
lingur á spítalanum, en hafði
þó fótavist. hafði framið .þjófn
aðinn. Bezti vinur hennar var
forfaílinn eiturlyfjaneytandi
og fékk hana til þess að taka
afsteypu af lásnum á morfín-
skápnum Eftir henni smíðaði
hann síðan lykil, sem konan
bar o<r onnaði skápinn með.
— í raun og veru grunaði
ég aldrei yður um þennan
þjófnað; sagði yfirhjúkrunar
kon3n og brosti smeðjulega-
— Og ég hugsa, að lögreglan
hafi heidur aidrei trúað því,
að þér hefðuð framið þetta af-
brot. Ég býð yður stöðu yðar
aftur strax í dag.
En Agatha þakkaði gott boð.
Hún hafði fengið hugmvnd:
Að skrifa söguna um þetta
mál. Hún gaf henni heitið:
,,Dularfullt mál í Styles“. Sú
saga var unphaf hins glæsilega
fprjlc; Aeöthn Christie sem
sakamálarithöfundur.
ý<
SÚ VAR tíðin, að Guðni Þórð-
arson, núverandi fram-
kvæmdastjóri Tímans, var
biaðamaður við sama blað.
Hann var afkastamikill í
meira lagi og skrifaði langar
greinar og viðamiklar, mynd-
skreyttar af honum sjálfum.
Einn af vinnufélösum Guðna
orti eitt sinn eftirfarandi vísu
um hann:
Þó að allar þorni lindir,
þess mun engin von,
að gefist upp við
grein og myndir
Guðni Þórðarson.
! ! !
TÓNSKÁLDINU Rossini
voru nýlega færðar þær frétt
ir, að í fæðingarbæ hans
hpfði vérið safnað saman
20.000 lírum sem skyldi
nota til þess að láta gera
veglega myndastyttu af hin-
um mikla sýni bæjarins.
Þegar hann hafði hlýtt á
frásögn formanns fjáröflun-
arnefndarinnar, sagði hann:
— Blessaðir gefið mér
heldur þessar 20.000 lírur!
Þá skal ég standa sjálfur á
stallinum fyrir ykkur í stað-
inn.
GETURÐU BOTNAÐ?
SUNNUDAGSBLAÐIÐ efnir til
visnasamkeppni meðaS Iesenda
sinna og heitir verðlaunum fyrir
beztu botnana.
FYRIR nokkrum árum
var að staðaldri þáttur í út-
varpinu, þar sem nokkrir vel
valdir snillingar og sömuleið
is áhorfendur í sal, voru látn
ir botna vísur. Þáttur þessi
varð mjög vinsæll og það
kom glöggt í ljós, að fólk
hefur enn gaman af lausa-
vísum, þrátt fyrir allar form-
byltingar nútímans. Enda
má segja, að vísnakveðskap-
ur sé skemmtun og dægra-
dvöl af betra taginu og það
sem hvað mesta ánægju
vakti var, að unga fólkið tók
þá'.t í þessum leik. Það fór
um landið eins konar vísna-
faraldur á þessum tíma, en
síðan þátturinn var lagður
niður, hefur áhuginn horfið
um leið.
K
Margt er skrýtið
í kýrhausnum.
ÞEKKT píputóbaksfyrir-
tæki í Danmörku efnir ár-
lega til samkeppni í pípu-
reykingum. í ár hlaut fyrstu
verðlaun leigubílstjóri að
nafni Jens Sörensen frá Ar-
ósum. Hann stóð sig með
einstakri prýði, setti heims-
met í pípureykingum. Hann
gat látið loga í 3,3 grammi
af tóbaki í hvorki meira né
minna en 110 mínútur og 10
sekúndur! — Tóbakið, sem
hann reykti á þessum met-
tíma, kostaði ekki nema 10,8
aura danska.
Ég lilakka til, þegar 1-ið
kemur í „sögunni“ hans
Sveins Asgeirssonar. Þá
ætla ég að mjálma LEIÐ-
INLEGUR inn í allar eyð-
urnar.
SUNNUDAGSBLAÐIÐ
hefur í hyggju, að freista
þess að endurvekja áhuga
á lausavísum og hér í Poka-
horninu munum við eiga í
næstu tölublöðum fyrriparta
— sem við skorum á hag-
mælta lesendur að botna. —
Botnarnir sendist í lokuðu
umslagi og utanáskriftin er
SUNNUD AG3BLAÐIÐ, —
Alþýðuhúsinu, Reykjavík.
Bez'i botninn hverju sinni
verður verðlaunaður ríku-
lega og einnig áskiljum yið
okkur réít til þess að birta
aðra botna, ef þeir eru þess
virði.
Og þá skulum við snúa
okkur að fyrsta fyrripartin-
Þegar Sörensen voru veitt
verðlaun fyrir afrekið, lét
forstjóri tóbaksfyrirtækisins
þess getið, að fyrirtækisins
vegna væri vonandi enginn,
S"m gæti gert þ°tta nema
meistari Sörensen!
★
ÞAÐ TÍÐKAST nú mjög í
þjóðfélagi okkar að veita
mönnum orður fyrir afrek
ýmiss konar, sem þeir hafa
unnið á lífsleiðinni. Sjálf-
sagt þvkir, að til dæmis mað
ur norður í landi, sem hef-
ur unnið það einstæða afrek
að vera bóndi allt sitt líf og
hefur þar á ofan setið í
hreppsnefnd og kannski ver
ið oddviti meira að segja,
að ekki sé talað um minni-
háttar afrek hans, eins og
t. d. að eiga sæti í niðurjöfn-
unarnefnd, hundahreinsun-
arnefnd og nefndanefnd —
fái Riddarakross Fálkaorð-
unnar og auðvitað eru allir
sammála um, að nánasarlegt
hafi verið að veita honum
ekki Stórriddarakrossinn. —
Okkur finnst ekkert við
um. Um þessar mundir eru
geimferðir ofarlega á dag-
skrá og Rússar hafa eins og
kunnugt er nýlega unnið það
frækilega afrek að senda eld
flaug til tunglsins. Til eru
þó þeir menn, sem enn eiga
eftir í sér svo mikið af gam-
alli rómantík og ljúfum end
urminningum i sambandi
við mánann. að þeim finnst
sem því guðshúsi hafi verið
brey'.t í ræningjabæli. Fyrri
parturinn er einmitt ortur
af einum slíkum manni og
hljóðar svo:
Manstu þegar ínáninn var
miðstöð rómantíkur?
Og beiti nú allir hagyrð-
ingar rímsnilld sinni!
þetta að aíhuga. Þetta er allt
saman gott og blessað. Hins
vegar vitum við um fjöl-
marga menn og sömuleiðis
stofnanir og fyrirtæki, sem
líka vinna einstæð afrek, án
þess að fá svo mikið sem
snefil af orðu. SUNNU-
DAGSBLAÐIÐ vill bæta úr
þessu misrétti og hefur á-
kveðið að veita POKAORÐU
í hverju tölublaði sínu.
Pokaorðan.
Það hefur einróma verið
samþykkt í. Orðuveitinga-
nefnd SUNNUDAGS-
BLAÐSINS (Hún er leyni-
lega skipuð og heldur leyni-
fundi á leynilegum stað til
þess að iorðast ágengni ut-
anaðkomandi manna) að
fyrsta orðan verði veitt
Hitaveitu Reykjavíkur fyrir
frábæra frammistöðu — á
sumrin!
Sunnudagsblaðið 2S>