Sunnudagsblaðið - 24.12.1959, Síða 35

^ "Ifo, ** - ^
í" VV-
.

gæla við þá hugmynd, hafði
hún tekið til að útbúa nýtt
barnaherbergi.
Bréfið sýndi Rossellini öll-
um sem hann umgekkst og
var hinn hreyknasti. Hann
var vanur að ná öllum þeim
konum sem hann óskaði, en
þetta var bó alveg sérstakur
sigur, — eftirsóttasta leikkon-
an í öllum heiminum. Öðru-
vísi gat hinn blóðheiti Suður-
landabúi ekki litið á málið.
Hann svaraði með leiktilboði,
þau hittust í París og gagn-
kvæm samhygð þróaðist með
þeim. Þegar Ingrid lenti á
flugvellinum í Rómaborg eft-
ir nokkra mánuði, til þess að
taka til við kvikmyndina
Strombóli, kyssti hann hana
á báðar kinnar og hvíslaði Je
t’aime!
ir hann rás viðburðanna og
birtir bréf þau er hann fékk
frá leikkonunni á þessum erf-
iðu tímum. Eru þau ýmist full
örvæntingar eða kaldhæðni,
— því hún er gædd ríkri
kímnigáfu, — en milli lín-
anna má alls staðar greina
leiftrandi gleði yfir hinni ný-
fundnu hamingju.
Þegar kvikmynd hennar er
fullgerð, er hún bannfærð í
Bandaríkjunum. Hún sér
framtíð sína þar eyðilagða af
kvenfélögum, kirkjudeildum,
samböndum fyrir siðgæði og
velsæmi, Dætrum bylingar-
innar o. s. frv. Hún er ,,fallin
kona“ og — það sem verra
er — fallinn engill.
BRTIÐKAUP og
BARNEIGN.
ir frá sér yfirlýsingu þess efn
is, að hvorki viðurkenni hann
þennan mexikanska skilnað
hennar, né hinn nýja hjúskap.
Hún sé honum kvænt, þar til
skilnaðurinn sé viðurkenndur
í Kaliforníu, þar sem þau eiga
bæði heima.
Ingrid Bergman finnst nú
ekki lengur byrði almennings-
álitsins þyngri en svo, að í
bréfum hennar gætir bjarg-
fastrar trúar á það, að hún
hafi gert rétt. Heilög Jóhanna
var brennd á báli sem galdra-
norn, og allt er hægt að þola
í sannfæringu þess, að fylgt
sé köllun. Einnig þótt köllun-
in sé ást, og það ást, sem al-
menn siðgæðisvitund yiður-
kennir ekki.
Það sem kvelur hana mest
er afstaðan sem Pia dóttir
hennar tekur. Hvar sem Ros-
sellini-hjónin setjast að,
stendur indælt herbergi dótt-
urinni til reiðu, — en Pia
kemur ekki. Af því hana lang-
ar ekki til þess, segir hún
móður sinni í símtali yfir At-
lantshafíð. En gamlir vinir
henna” sakna hennar og haída
fornri tv'vgcfð. Cary Grant
segir að HoRvwood hafi verið
tóm síðan hún fór.
Eftir æs asta á-tatímann er
eins og ekkert vilji heppnast
þeim hjónunum, og Ingrid
skrifar Steele: „Einhvern
tíma vona ég að sú stund komi
er við þurfum ekki að hafa
áhyggjur út af peningum“. En
hún iðraðist einskis. „Maður
verður að gera það sem mað-
ur hyggur sjálfur að sé nauð-
synlegt. Það er ekki hægt að
gera það sem aðrir álíta rétt.
Geri maður skyssu, er það auð
vitað slæmt, en hitt er wíst að
á þennan hátt er hægt að lifa“.
Hinni nýju kvikmynd Ros-
sellinis er ekki sérlega vel
tekið, það er líkt og andagift
hans sé fokin út í veður og
vind.
Steele spyr Ingrid Berg-
man hvort hana langi ekki til
að leika aftur í mynd sem
maður hennar sé ekki viðrið-
inn, en hún svarar af ákefð:
„Nei, nei, néi. Eg leik ekki
nema Róbertó sé með. Hann
varð ákaflega móðgaður, þeg-
ar hann sá bréfið frá þér, svo
í guðanna bænum . . . þú veizt
að hann er of forviúnn til.að
iáta bréf fara ólesið fram hjá
sér. Að líkindum vildi ég
gjarnan leika í mynd án hans,
en hún yrði að vera svo dá-
samleg, að hann skildi vilja
minn til þess“.
Foreldrarnir eiga báðir
mjög annríkt við Roberto son
sinn og tvíburatelpurnar, sem
ekki létu lengi á sér standa.
Þeim finnst óhugsandi að
skilja börnin eftir í Róm, svo
þau fylgia þeim á leikferðum
þeirra til Parísar, Lundúna
og Stokkhólms. En þar svið-
set*u þau söngleik Honeggers,
Heilög Jóhanna á bálinu. En
á þessum stöðum fengu þau
ekki heldur góða dóma. „Frú
Bergman er aðeins skuggi af
sjálfri sér“. í Stokkhólmi er
sett út á allt sem þeim er við-
komandi, meðferð hennar á
Jóhönnu, bifreið þeirra, lág-
hælaða skó hennar. Þau eru
svívirt með flakkaranafni og
. Sjá næstu síðu.
ÁST Á ELDFJALLI.
Steele leitast við að skýra
hina skyndilegu og eldheitu
ást Ingiríðar á þessum upp-
stökka útlendingi. Leikkonan
Anna Magnani, sem eitt sinn
hafði verið ástmey hans, hafði
látið svo um mælt: Hann er
enginn maður, hann er eld-
fjall. Og hin sænska stúlka,
sem alla tíð hafði átt erfitt
með að gefa lilfinningum sín-
um lausan taum, utan hlut-
verka sinna, hreifst þegar með
af þrótti hans og ástríðuhita.
Hann elskaði sömu list og
hún, hann kom fram með nýj-
ar hugmyndir, sem hún dáð-
ist að. I ný-raunsæisstefnu
sinni var hann þver andstæða
uppgerðarinnar í Hollywood,
sem hún hafði leitast við að
umflýja, þótt hún lifði í henni
miðri, Enn á ný beygði hún
sig fyrir yfirburðum karl-
mannsins, en að þessu sinni
ekki til að ná þrótti og öryggi.
Það var táknrænt að lífið með
Rossellini skyldi byrja á eld-
ey.
Auðvitað varð ástarævin-
týri þeirra á Strombóli ekki
haldið leyndu til lengdar, og
hneykslið brauzt út í björtu
báli. Steele var kallaður og
kom til þess að draga úr árás-
unum með kænsku sinni, en
í raun og sannleika var ekk-
ert að dylja. í bók sinni fylg-
Maður hennar dregur skiln-
aðinn á langinn og enn bloss-
ar hnevkslið upp, er Robert-
ino fæðist í þennan heim, áð-
ur en það var komið í lag.
Liósmyndarar gis*a við bál
úti fvrir fæðingardeild henn-
ar. fréttamaður revnir að
múta nunnu með milljón lír-
um fyrir að fá hana til að
seffja eitthvað sem eftir megi
hafa. Vonnuð lögregla við dvr
Ingrid Bergman varpar blaða
mönnum út. á götuna o<* hinn
knnni ritsnillingur Walther
Winchel, talar í útvarp New
York af hrærðu hjarta um að
fvrirgefa svndurum. Samkv.
ítölskum lögum er barnið
fært í kirkiubækur sém son-
ur Rossellinis, en með ó-
kenndri móður. Því orðatil-
tæki var þó allra náðarsam-
legast breytt í: ókennd sem
stendur . . .
Um síðir fær þó Ingrid
skilnaðinn viðurkenndan í
Mexíkó, og þegar Robertino
er fiögurra mánaða gamall,
eru foreldrar hans gefnir sam
an með staðgöngumönnum í
Júares, Á samri stundu krýp-
ur hún í lítilli kirkju á Palíu
með hönd sína í Rossellinis og
grætur beiskum tárum. en
framandi fólk syngur sálma
umhverfis þau.
(>éð skiptast „brúðhjónin11
á hringum og ganga heim í
kyrrþey. En Lindström send-
Sunnudagsblaðið 33