Sunnudagsblaðið - 24.12.1959, Side 38

Að okkar dómi
Framh. af bls. 14.
anna verk. Það má kannski
segja, að prestarnir okkar
messi sig á gat yfir hátíðina,
en hvað um það.
— Hvað finnst þér um jóla-
gjafirnar?
— Jólagjöfin finnst mér fal
legur siður. En hún þarf alls
ekki að vera dýr og hún þarf
ekki einu sinni að vera keypt
í búð. Það mundi til dæmis
gleðja mig meir að fá að gjöf
frá vini mínum hlut, sem hann
hefur sjálfur átt og er eigu-
legur gripur, — heldur en til
dæmis nýjustu söguna eftir
Guðrúnu frá Lundi. — Eitt
dettur mér í hug í sambandi
við jólin. Það eru blessaðar
húsmæðurnar okkar. Ég held
að þær ættu að haga gerðum
sínum kkynsamlega fyrir jól-
in, en ganga sér ekki til húðar
með hreingerningar- og bakst
ursæði. Ég hugsa að flestir
vildu leggia það á sig að eta
kökur úr bakaríi og jafnvel
hafa gólfin skítug, — til þess
að konan geti líka notið jól-
anna hress og glöð.
o-o-o
SÉRA EMIL BJÖRNSSON,
fréttamaður Ríkisútvarpsins
og prestur Óháða safnaðarins
í Reykjavík, sat við ritvélina
og var að ganga frá frétt um
nýútkomnar bækur. Hann
tjáði okkur, að bókaútgefandi
einn hefði látið svo ummælt,
að jólabækurnar, — sem
streymdu á markaðinn þessa
dagana. væru velflestar orðn-
ar úreltar 1. janúar, — allt
væri miðað við þessa gjafa-
bókasölu. Bækurnar væru
keyptar, ef þær væru fagur-
lega útlítandi, en hvort þær
væru lesnar að sama skapi, —
það mátti hamingjan vita.
— Ég held, að ummæli
bókaútgefandans sýni svo
ekki verður um villzt hversu
jólagjafirnar eru farnar að
keyra úr hófi fram, sagði Emil
— Upphaflega hugsunin bak
við jólagjöfina er að gleðja
fyrst og fremst börn og fá-
tæka og þá, sem lifa í skugg-
anum, og það er góður siður,
að enginn fari í jólaköttinn.
En nú er jólamarkaðurinn
orð'nn eins og eitt allsherjar
landsbögglauppboð.
— Þér finnst sem sagt
mörgu ábótavant.
— Já, og ég held, að við
getum margt lært af öðrum
þjóðum í þessum efnum. Á
Norðurlöndum til dæmis
senda menn hver öðrum vin-
arkveðju, ekki dýrar gjafir. —
Eg held, að kjarni jólanna
gleymist oft í öllum þessum
skrautlegu umbúðum hjá okk
ur. Ég hef að sjálfsögðu ekk-
ert á móti því, að menn geri
sér dagamun um jólin, gleðji
sig og sína, en það má ekki
keyra úr hófi fram. Jólahald-
ið okkar mætti vera einfald-
ara. Við eigum að leggja meiri
rækt við það á heimilunum að
minnast þess og segja börn-
unum frá því, hvers vegna
jólin eru haldin hátíðleg. Við
eigum að segja börnunum frá
frelsaranum, en ekki ein-
göngu frá jólasveininum.
. . . að hann og Tryggur frændi, fyrrverandi
lögregluhundur, væru að elta strokufanga.
Tryggur frændi: Ég missti af sporinu. Öhö, nefið á Umrenningurinn: Hvutta er að dreyma. Líttu bara á lappirnar
1 mér er ekki eins gott og það hefur verið. á honum.
1 Hvutti: Komdu hingað, Tryggur frændi! Hefðarmeyjan: Kannski hann sé að elta fiðrildi, blessaður
unginn.
FIN VOV&lNtJ
fOJfjfíb OííXT>? IMTE EJT STE&
TlULfPFN OPíV. FÖRFRKLlöR
V HUNPFN TTÍk' MÍTJ/
GON TVCK6>
VflRR EN 6U&
91 (b KflMKFíTV
Strokufanginn: Ó, ó, nú kemst ég ekki undan. Þessi hræðilegi Strokufanginn: Þetta er allrabezta hvuttagrey.
hundur tekur mig. Hvutti: Fanginn virðist vera prýðilegur náungi.
0MKEL7ROFRSTlf}íJ.’fl-JO-HM -PU Fkí.uRI?
\IHD (jÖR NU Fhl 6L OlTþÖR MVCKcT, MIN UNb E )
HUMP NÖR flflN rflbJC.A MPM PRlCK NU PlKI MJOíXV
RT EN RYML/fíJÓ ? ----......y-----------
n f '"1 \l
m toj' y
/ V í*
öúi mm&á
Hefðarmeyjan: Vaknaðu, Hvutti; Það er kominn matur. Tryggur frændi: Tja! — Öhö, — þú spyrð of mikið, ung-
Hvutti: Segðu mér, Tryggur frændi. Hvað gerir blóðhund- inn minn. Drekktu nú mjóikina þína.
ur, þegar hann er búinn að ná strokufanga?
1 Teiknitnynd Wal! Disney, Hefðarmeyjan og umrenningurinn, sem sýnd var í Gamla bíói ekki
alis fyrir löngu, naul einslakra vinsælda, bæði hjá börnum og fullorðnum. Nýjasla myndasaga
1 Disneys er um son hefðarmeyjunnar og umrenningsins, HVUTTÁ. Sunnudagsblaðið hefur keypf
I einkaréíf hér á landi á HVÖTTÁ og hann mun birlasl í hverju lölublaði.
fSÍ
36 SunnudagsbJaðið