blaðið - 23.12.2006, Blaðsíða 14

14 LAUGARDAGUR 23. DESEMBER 2006
blaöið
Pósthúsið við Skipholt 50a mun
sameinast pósthúsinu við Grensás-
veg 9 frá og með 27. desember
Pósthúsið við Skipholt 50a mun sameinast pósthúsinu
við Grensásveg 9 og mun pósthúsið þar því þjóna
viðskiptavinum sem búa í póstnúmerinu 105. Þeir sem
búa í póstnúmerunum 103, 104, 105 og 108 nota því
pósthúsið við Grensásveg.
Afgreiðslutíminn er frá kl. 9.00 -18.00 alla virka daga.
Nánari upplýsingar eru veittar í þjóstuveri í síma
580 1200.
www.postur.is
PENZIM
ÍSLENSK NÁTTÚRUVARA UNNIN
ÚR SJÁVARRÍKINU UMHVERFIS
ÍSLAND
Dr. Jón Bragi Bjamason, prófessor í lífefnafræði, hefur
unnið að rannsóknum og þróun Pensímtækninnar um
áratuga skeið og er hún nú einkaleyfisvarin um allan heim.
Penzim fyrir húðina, liðina og vöðvana
PENZIM er hrein,
tær og litarlaus
náttúruvara byggð á
vatni en ekki fitu.
PENZIM inniheldur
engin ilmefni,
litarefni eða gerviefni
sem geta valdið
ofnæmisviðbrögðum.
PENZIM inniheidur
engar fitur, oílur eða
kremblöndursem
geta smitað og eyðilagt
flíkur eöa rúmföt.
PENZIM'
PENZIM
Urtu'Vf-no*
GB.
WmiA|I.NATLRAI,
st;pt« tcmr
MARIN*. EN2YMC*
AíK »<w.rd S4<ln *c
Brjuvnailmj
irrrioN
VVmf ÁU. NATIRAL
<jrrn Acnvr
MARjvr: mzwiK
,Vdvi««l sktfitK Bo>l>
Penzim fæst í apótekum, heilsubúðum og verslunum Nóatúns um land ailt.
penzim.is
IUugi Jökulsson skrifar um batnandi menn
Lof og dýrð Valgerði
Adauða mínum átti ég von
en ekki því að þurfa að
skrifa hér pistil til lofs
og dýrðar Valgerði Sverr-
isdóttur. En það eru jú almælt
sannindi að enginn veit sína æv-
ina fyrr en öll er og það sannast
hér eina ferðina enn: Lof og prís
Valgerði Sverrisdóttur!
Mjök erum tregt tungu at
hræra - segir þar og svo er mér
vissulega innanbrjósts við þessa
óvæntu yfirlýsingu. Sannleik-
urinn er nefnilega sá að ég hef
hingað til haft heldur lítið álit á
stjórnmálamanninum Valgerði
Sverrisdóttur. Sem viðskiptaráð-
herra varð ég ekki var við að hún
hefði margt til málanna að leggja
og sem iðnaðarráðherra gerði hún
ekki annað en elta stjóriðjustefnu
Finns Ingólfssonar og Halldórs
Ásgrímssonar. Og það er reyndar
alveg sama þótt Valgerður hafi
nú unnið sér inn dágott prik í
mínum huga, þá munu afskipti
hennar af Kárahnjúkastíflu æv-
inlega verða stór svartur og ljótur
blettur á orðstír hennar, eins og
allra annarra sem ábyrgð bera á
þeim óskapnaði. Og því miður
sennilegt að í sögubókum fram-
tíðarinnar verði hennar helst
minnst fyrir þátt hennar i því
hneyksli.
En þó kann hún að eiga sér
svolitla viðreisnar von fyrir það
óvænta frumkvæði sem hún hefur
nú tekið i utanríkisráðuneytinu
- þótt væntanlega muni henni
ekki vinnast tími til að fylgja því
að ráði eftir. Eins og menn muna
var upphaf Valgerðar sem utan-
ríkisráðherra ekki glæsilegt - það
voru bornar stórkostlegar brigður
á að hún kynni erlend tungumál
af teljandi viti, og óneitanlega var
sérlega álappalegt þegar hún til-
kynnti að hún afsalaði sér öllum
afskiptum af hinum
alræmdu varnar-
viðræðum við
Bandaríkja-
menn - rétt
eftir að
hún hafði
sjálf sagt
að þær
viðræður
yrðu mik-
ilvægasta
verkefni
hennar í ut-
anríkisráðu-
neytinu.
Þetta allt saman virtist ekki
kunna góðri lukku að stýra.
Ljósmæður eða jeppagengi
En nú hefur Valgerður í tvígang
komið mér að minnsta kosti mjög
þægilega á óvart.
Fyrst var það þegar hún til-
kynnti fyrir nokkrum vikum gagn-
gerar brey tingar á tilhögun þeirrar
friðargæslu sem íslendingar hafa
stundað á vegum alþjóðasamtaka
í útlöndum. I utanríkisráðherratíð
Halldórs Ásgrímssonar, Davíðs
Oddssonar og síðast Geirs Hilm-
ars Haarde virtist friðargæslan
óðum að þróast í áttina að ein-
hvers konar herflokki. „Okkar
menn“ fóru um í einkennisbún-
ingum, með alvæpni og í stórum
jeppum og það var eitthvað veru-
lega vandræðalegt við hvernig
þetta fór allt saman fram. Og þarf
ekki einu sinni að rifja upp harm-
leikinn í Kjúklingastræti í Kabúl í
Afganistan til að sýna fram á það.
Draumur Björns Bjarnasonar um
íslenskan her virtist hafa ræst - al-
veg án þess að nokkur íslendingur
hefði verið spurður hvort þjóðin
vildi þetta.
Valgerði til hróss kom hún auga
á hversu fáránlegur þessi litli her-
flokkur okkar var - „jeppagengin"
eins og íslenska friðargæslan var
kölluð. Og hún ákvað að snúa al-
gjörlega af þessari braut og héðan
í frá myndi íslenska friðargæslan
helga sig mannúðarverkefnum
- og ljósmæður í fullum skrúða
myndu koma í stað hinna alvopn-
uðu dáta. Það virtist miklum mun
betur við hæfi okkar íslendinga
enjeppagengin.
Svo las ég á dögunum að nú
hyggst Valgerður reyna að brjóta
svolitið ímynd og ásýnd sjálfrar
utanríkisþjónustunnar sem hún
sagði réttilega að væri alltof karl-
læg. Og gott ef hún tók ekki bein-
línis svo til orða að sendiráðin
íslensku væru alltof mörg.
Þegar ég sá það haft
eftir henni varð ég að
horfast í augu við að
ég yrði að gera svo
vel að setjast niður og
skrifa hróspistil um
Valgerði.
Þarflaus sendiráð
Því umfang íslensku
utanríkisþjónustunnar
hefur lengi verið mér
heilmikill þyrnir í augum.
Sendiráðum er haldið úti
í fjölmörgum löndum al-
gjörlega að þarflausu
- til dæmis á öllum
En þaö ei þó að
minnsta kostijofsvert aö
lofa að fjölga ékki sendi-
henum - séistgklega
miöaó við sendiheiia-
oigíuna sem átti séi
stað meðan Davíð
gegndi embœttis
utaniíkisiáðheiia.
Norðurlöndunum - og það þótt
allir séu nú sammála um að verk-
efni sendiráðanna séu orðin ansi
fátækleg. Einhvern tíma var Hall-
dór Ásgrímsson enda spurður að
því hvort ekki mætti leggja niður
eitthvað af sendiráðunum á Norð-
urlöndum en hann hélt nú ekki
- því hvers konar skilaboð værum
við þá að senda frændþjóðum
okkar á Norðurlöndum? Islenska
ríkið átti sem sagt að eyða millj-
ónum og aftur milljónum í meira
og minna tilgangslaus sendiráð
bara sem „skilaboð" íslendinga
um vináttu okkar við viðkomandi
þjóðir. Og ekki einu sinni við þjóð-
irnar sjálfar, því hinn venjulegi
Ole í Noregi og Martti í Finnlandi
láta sig einu gilda slík „skilaboð“
- skilaboðum Halldórs var náttúr-
lega fyrst og fremst ætlað að ná
eyrum örfárra embættismanna
sem láta sig slík mál varða.
(Og vissulega má halda því
fram að „skilaboðaárátta" Hall-
dórs hafi skilað árangri - það er
að segja skilað honum sjálfum ár-
angri, nú þegar hann er kominn
i pattaralega stöðu á vegum nor-
rænna embættismanna.)
Sendiherraorgía
Ég á ekki von á að Valgerður
stígi svo afdrifaríkt skref að fara
að leggja niður sendiráð á þeim
skamma tíma sem hún á eftir
að sitja í embætti. En það er þó
að minnsta kosti lofsvert að lofa
að fjölga ekki sendiherrum - sér-
staklega miðað við sendiherra-
orgíuna sem átti sér stað meðan
Davíð gegndi embættis utanrík-
isráðherra. Og Valgerður verður
að fá að eiga það sem henni ber:
Áherslubreytingar hennar í ráðu-
neytinu eru allar til mikilla bóta.
VALGERÐUR SVERRISDÓTTIR „Kann hún að eiga sér
svolitla viðreisnar von fyrirþað óvænta frumkvæði sem hún
hefur nú tekið í utanrikisráðuneytinu. “