Fréttablaðið - 05.05.2012, Page 24

5. maí 2012 LAUGARDAGUR24
D
eclan MacManus
fæddist í London
árið 1954, árið
sem Elvis Presley
hljóðritaði sitt
fyrsta lag. Árið
sem kóngurinn lést, 1977, tók téður
Declan upp sviðsnafnið Elvis Cos-
tello, en ættarnafnið má rekja til
móðurömmu tónlistarmannsins og
Skotlands, eins og gefur að skilja.
Elvis tróð líka upp við innsetning-
arathöfn Bandaríkjaforsetans Bar-
acks Obama og annar leiðtogi hins
frjálsa heims, Bill Clinton, nefndi
dóttur sína eftir reggískotna Cos-
tello-smellinum I Don‘t Want To
Go To Chelsea frá 1978.
Ekkert af þessu skiptir veru-
legu máli í hinu stóra samhengi.
Öllu mikilvægara hlýtur að telj-
ast að um er að ræða einn af þess-
um stóru. Listamann sem á nærri
fjögurra áratuga ferli hefur samið,
leikið, sungið og jafnvel stjórnað
upptökum á mörgum af endingar-
bestu afurðum popptónlistarinnar,
og hann kemur fram í Eldborgar-
sal Hörpu þann 10. júní næstkom-
andi.
Í fínu formi á sextugsaldri
Sæll Elvis, hvernig hefurðu það?
„Ég hef það „bloody“ fínt, takk
fyrir. Ég er á milli tónleika hérna
í Vancouver, þar sem ég bý stóran
hluta ársins. Annan stóran hluta
ársins búum við, ég, konan mín og
fimm ára tvíburabræðurnir Dex-
ter og Frank, í New York. Báðar
borgirnar eru stórkostlegar á sinn
hátt og erfitt að gera upp á milli
þeirra. Í Vancouver býr fjöldinn
allur af Evrópubúum og nágrann-
ar okkar í næsta húsi eru Íslend-
ingar. Þeir eru góðir vinir okkar
og hafa verið nágrannar konunn-
ar minnar síðan í barnæsku. Þetta
vissirðu ekki, er það?“
Nei, en þetta er gaman að heyra.
Svo ykkur líður vel í Kanada?
„Já, en ég og konan
mín [djasstónlistar-
konan Diana Krall]
ferðumst bæði mjög
mikið og það er erfitt
fyrir fimm ára börn
að sætta sig við slíkt.
Þetta er svo sem ekki
bundið við tónlistar-
bransann, en ég reyni
að nýta allan frítíma
vel með fjölskyldunni.
Það er líka fyrirtaks
líkamsrækt að hlaupa
á eftir fimm ára gutt-
um allan daginn og ég
er í fínu formi, 57 ára
gamall maðurinn.“
Erfiður tími í lífi mínu
Þú hefur nýlokið heljarinnar tón-
leikaferð um Bandaríkin og ert á
leiðinni í Evróputúr sem þú kall-
ar „Spectacular Spinning Song-
book“, þar sem risastórt rúllettu-
hjól leikur stórt hlutverk. Ferðast
hjólið með þér til Íslands í júní?
„Nei, en ef vel gengur á tónleik-
unum í Reykjavík get ég vel hugs-
að mér að koma með hljómsveit-
ina, rúllettuhjólið, sem áhorfendur
fá að snúa og velja þannig lögin, og
allt heila havaríið til Íslands. Ég
reyndi þessa útfærslu á tónleikum
fyrst fyrir 25 árum og ákvað að
prófa hana aftur núna. Það hefur
gefist vel og gerir hverja tónleika
tilviljanakenndari,
en samt á góðan hátt.
Í Reykjavík kem ég
fram einn með gítar-
inn og píanóið og held
tónleikana sem ég ætl-
aði að halda í nóvem-
ber síðastliðnum, sem
ég þurfti að fresta
vegna veikinda föður
míns sem dó svo í des-
ember. Ég reyndi eins
og ég gat að standa við
skuldbindingar mínar,
en þetta var svo erf-
iður tími að ég varð
hreinlega að vera í
London hjá pabba og
hálfbræðrum mínum
meðan á veikindunum
stóð. Ég vona að fólk skilji það,
því þetta var virkilega erfiður
tími fyrir fjölskylduna. Það hefur
verið nokkuð erfitt að koma fram
síðan hann dó og ég kvíði dálítið
fyrir tónleikunum í London í þess-
ari ferð, því þar hefði pabbi verið
meðal áhorfenda. En ég mun gera
mitt besta til að halda minningu
hans á lofti.“
Og við hverju mega íslenskir
tónleikagestir búast í Hörpu? Eðli
málsins samkvæmt spyrja líklega
margir sig hvort von sé á smellum
á borð við Alison, Oliver‘s Army,
Everyday I Write The Book, Vero-
nica og She, svo aðeins fáeinir
séu nefndir. Vinkona mín, sem er
mikill aðdáandi, bað mig líka að
spyrja þig hvort þú gætir tekið I
Want You fyrir hana á tónleikun-
um.
„Ég held, í fullri alvöru, að eng-
inn ætti að verða fyrir vonbrigð-
um. Mér þykir mjög gott að koma
fram einn fyrir framan áhorfend-
ur sem hafa aldrei áður séð mig
spila. Það er ómögulegt að segja til
um hvaða lög eru vinsæl í hverju
landi fyrir sig, en ég blanda saman
þekktum og minna þekktum lögum
og reyni þannig að búa til einhvers
konar sögu. Áhorfendur eiga til að
verða hissa á því hversu breitt tón-
listarsvið ég næ að dekka á svona
tónleikum, allt frá ballöðum til
einhvers sem líkist rokki og róli,
þótt ég sé bara einn á sviðinu. Ég
hugsa að ég taki örugglega I Want
You [af plötunni Blood & Chocolate
frá 1986] fyrir vinkonu þína, því
það er dæmi um lag sem ferðast
mjög vel. Í Hollandi er I Want
You lagið sem flestir hlakka til að
heyra. Líka í Tyrklandi, en þar eru
líka margir hrifnir af She, sem er
skemmtilegt því þessi tvö lög gætu
varla verið ólíkari. Ég hlakka til að
sjá viðbrögðin við lögunum mínum
á Íslandi og reyndar hlakka ég
mikið til að koma til Íslands yfir
höfuð. Ég heimsótti landið árið
2003 þegar konan mín hélt tón-
leika þar og hreifst mjög af fegurð
þess. Því miður get ég ekki tekið
syni mína með í þetta sinn, því ég
er viss um að þeir myndu dýrka
landið. Svona þjóðsagnakenndur
andi eins og er yfir Íslandi, í það
minnsta í mínum huga, er töfrandi
fyrir fimm ára stráka.“
Einbeiti mér að tónleikum
Síðasta platan þín, National Ran-
som, kom út fyrir tveimur árum.
Ertu að vinna að nýju efni sem
stendur?
„Nei, þessa stundina einbeiti
ég mér eingöngu að því að koma
fram á tónleikum. Reyndar er ég
að vinna að nokkrum hlutum sem
ég vil helst ekki tala mikið um, en
það eru engar upptökur á döfinni.
Þetta er í fyrsta sinn síðan ég var
unglingur sem ég tek mér pásu frá
slíku, og það verður bara að koma
í ljós hvenær ég hefst aftur handa.
Þegar ég gerði síðustu plötu var ég
búinn að ákveða að það yrði síð-
asta platan mín, því það er hrein-
lega ekki vænlegt að framfleyta
sér með því að gera plötur leng-
ur. Stafrænt niðurhal hefur í raun
gert þessa hönnun úrelta, þrátt
fyrir að þeirri þróun fylgi líka
margir stórir kostir, en ég held að
tónleikar verði aldrei úreltir. Ég er
á móti því að lifa í fortíðinni, en
í dag hlusta ég samt nánast ein-
göngu á 78 snúninga plötur. Það er
eitthvað við hljóminn sem heillar
mig. Ég gæti til dæmis vel hugs-
að mér að gefa út lög í einstökum
löndum í framtíðinni, til að freista
þess að gera þau fágætari. En það
gerist bara þegar, og ef, það ger-
ist. Í sannleika sagt þykir mér líka
bara svo gaman að vera með strák-
unum mínum og ég vil ekki rugla
þessum tveimur heimum saman.“
Hvað gerið þið saman í frístund-
um?
„Við leikum okkur og horf-
um stundum á fótbolta. Ég er að
reyna að byggja upp hjá þeim
áhuga á Liverpool og þeir eru
orðnir forvitnir, þótt ástríðan
fyrir íþróttinni sé ekki skollin á
af fullum krafti. Þeir eiga báðir
Liverpool-treyjur, en ég ætla
ekki að segja þér nöfn leikmann-
anna sem ég lét prenta aftan á
þær. Ég var dálítið bjartsýnn
þegar ég valdi þá leikmenn.“
Erum öll hluti af kerfinu
Gaman að þú skulir minnast
á Liverpool, því þú fæddist í
London og bjóst þar stærst-
an hluta æskuáranna en ert
þó jafnan tengdur Liverpool í
hugum fólks. Hvernig stendur
á því?
„Mamma mín er frá Liverpool
og pabbi var frá Birkenhead, sem
er bær í nágrenni Liverpool. Afi
minn var mikið lasinn þegar ég
var lítill og ég var mjög oft hjá
honum í Liverpool, eyddi þar
öllum sumar- og jólafríum og bjó
svo þar í þrjú ár á unglingsárun-
um. Ég finn fyrir mun sterkari
tengslum við Liverpool en nokk-
urn tíma London. Þar hitti ég líka
tónlistarmanninn Nick Lowe í
fyrsta sinn, sem var upptöku-
stjóri á fyrstu fimm plötunum
mínum. Ég hitti hann á Grapes-
pöbbnum í Mathew Street, þeirri
frægu götu sem Cavern-klúbbur-
inn stendur við. Liverpool er frá-
bær staður, mikil tónlistarborg,
en líka harðskeyttur staður.“
Þú hafðir lengi yfir þér þann
blæ að vera andsnúinn yfirvaldi
af flestu tagi, sem meðal annars
mátti merkja í pólitískri texta-
gerð. Ertu það enn?
„Ég veit ekki hvort yfirvöld
eiga alla sök á þeim vandamálum
sem við glímum við í heiminum.
Við erum öll hluti af þessu kerfi,
ég, þú og allir aðrir. Það er ekki
mitt að segja fólki hvernig það
á að haga sér. En auðvitað verð
ég reiður og hjálparvana, til að
mynda þegar ég sé muninn á
fátækasta og ríkasta fólki heims.
Annars væri ég ekki mannlegur.“
Það er ekki
mitt að segja
fólki hvernig
það á að
haga sér.
TREÐUR UPP Elvis Costello einbeitir sér að tónleikum þessi misserin og engar upptökur eru á döfinni hjá honum. NORDICPHOTOS/AFP
Tónleikar verða aldrei úreltir
Enski tónlistarmaðurinn Elvis Costello frestaði tónleikum sínum í Hörpu í nóvember vegna veikinda föður síns en kemur þar
fram þann 10. júní næstkomandi, einn með gítar og píanó. Kjartan Guðmundsson sló á þráðinn til kappans í Kanada.
Blaðamaður stenst ekki mátið
að spyrja Costello, strangtrúaðan
Liverpool-aðdáandann sjálfan,
örlítið út í stórleik dagsins,
viðureign liðsins við Chelsea í
úrslitum FA-bikarsins á Wembley.
„Ég vakna eldsnemma með
strákunum hér í Vancouver til að
horfa á þennan mikilvæga leik. Bill
Shankly, fyrrum þjálfari Liverpool,
á að hafa sagt að knattspyrna
væri mikilvægari en líf og
dauði, en harmleikirnir á
Heysel- og Hillsborough-
leikvöngununm afsönn-
uðu þá speki, því
miður. Þetta verður
forvitnilegur leikur
í dag. Chelsea stóð
sig vel gegn Barcelona
í síðustu viku og tókst að pirra
liðið út í hið óendanlega, þótt
Barcelona sé vissulega miklu betra
lið. Fernando Torres virðist vera
að lifna við og þegar hann er upp
á sitt besta standast fáir honum
snúning. Luis Suarez skoraði
líka þrennu í síðasta leik
sínum og leikurinn í dag gæti
hæglega snúist um þessa
tvo leikmenn sem báðir
vilja sanna sig. Ég vona
innilega að þetta verði
góður fótboltaleikur, en
ekki keppni í að detta í
grasið.“
Og hvernig fer svo
leikurinn?
„Þetta verður ekki 0-0
jafntefli. Því get ég lofað.“
■ VAKNAR SNEMMA TIL AÐ HORFA Á LEIKINN
ELVIS COSTELLO árið 1978, árið sem
önnur plata hans, This Year’s Model,
kom út. NORDICPHOTOS/AFP