Fréttatíminn - 27.07.2012, Blaðsíða 12

ÓDÝRASTI
ÍSINN
Í BÓNUS
Á ÞRIÐJA HUNDRAÐ EURO SHOPPER
VÖRUTEGUNDIR Í BOÐI
398 kr.
12 stk.
498 kr.
8 stk.
298 kr.
3 stk.
lággjaldafélaga frá því að fregnir um stofnun WOW
bárust í október síðstliðnum þegar forsvarsmenn Ice-
land Express sökuðu Matthías Imsland, einn stofnanda
WOW, opinberlega um að hafa nýtt sér trúnaðarupp-
lýsingar úr starfi sínu hjá Iceland Express. Ófriðurinn
er ekki úti því nú síðast kærði WOW Air Iceland Ex-
press fyrir viðskiptanjósnir. Eru þetta eðlileg samskipti
milli keppinauta?
„Það mál sem þú nefnir dæmir sig sjálft. Hlægilegt
frá upphafi til enda þar sem okkar starfsmenn voru
sakaðir um að hlera okkar eigin samskiptarásir, sem
eru lokaðar rásir og er útdeilt af Neyðarlínunni. Við
getum ekki gert að því að okkar fyrrverandi þjónustu-
aðili hafi ekki efni á að kaupa sínar eigin talstöðvar og
hangi á okkar rásum, en eftir þessa kæru létum við
samt loka fyrir aðgang hans. Enda höfum við hvorki
heyrt af þessari kæru fyrr né síðar og reiknum ekki
með að heyra af því máli oftar.“
Hvaða áhrif hefur koma WOW á markaðinn?
„Við erum ekki í neinni sérstakri samkeppni við
WOW umfram aðra. Okkar aðal samkeppnisaðili er
Icelandair, enda höfum við verið ein í samkeppni við þá
allt árið um kring í þau tæpu tíu ár sem liðin eru frá því
Iceland Express kom á markaðinn. Það fjölgar stöðugt
flugfélögum sem fleyta rjómann af sumartraffíkinni hjá
okkur. Átta flugfélög flugu hingað fyrir tveimur árum,
nú eru þau sautján og sennilega er sterkasti nýi sam-
keppnisaðilinn þar easyJet. En af íslenskum félögum
erum við fyrst og fremst keppa við Icelandair og ætlum
okkur að leiða þá samkeppni eins og hingað til,“ segir
Þórunn.
Hvernig bregðist þið við samkeppninni?
„Samkeppni er ekkert nýtt fyrir okkur. Eins og ég
sagði flugu átta flugfélög hingað sumarið 2010, þau
voru fimmtán í fyrra og nú eru þau 17. Við höfum hing-
að til leitt samkeppnina hvað varðar verð til farþega og
ætlum að gera það áfram. Við erum lággjaldaflugfélag
með litla yfirbyggingu, við bruðlum ekki, erum með
yngsta flota flugvéla íslenskra félaga og þar af leiðandi
nánast engan kostnað við tafir vegna bilana. Við erum
hin hagsýna húsmóðir í flugrekstrinum og farþegar
njóta þess í verði flugmiða um borð í góðum flugvélum.
Við hræðumst ekki samkeppnina enda stofnuðum við
til hennar og þrífumst á henni.“
Byrjaði 14 ára í ferðaþjónustu
Þórunn var aðeins 14 ára í þegar hún byrjaði í ferða-
þjónustunni. „Flug og allt sem því tengist hefur alltaf
heillað mig. Þetta er lifandi umhverfi, enginn dagur
eins og áskoranir víða að finna. Ég byrjaði fjórtán ára
sem sendill hjá Flugleiðum og fékk síðan tækifæri til
að fara vítt og breitt um fyrirtækið í þau 24 ár sem ég
starfaði þar,“ segir Þórunn. Hún vann meðal annars í
fraktflutningum og 26 ára varð hún stöðvarstjóri Ice-
landair í Kaupmannahöfn, yngst kvenna. Þegar hún
kom aftur heim tók hún að sér starf sölu- og markaðs-
stjóra Hertz bílaleigu Icelandair sem sem óx mjög hratt
á þeim tíma.
„Það þótti ekki mjög spennandi vettvangur á þeim
tíma og héldu margir því fram að verið væri að ýta mér
út í horn í fyrirtækinu. Það var nú ekki þannig. Mér
fannst ákaflega áhugavert að taka við þessu verkefni
enda hafði ég kynnst möguleikunum á því í Danmörku
að byggja upp einstaklingsferðamennsku og taldi að
það mætti einnig gera hér á Íslandi,“ segir Þórunn. Á
þessum árum var mest um að hingað kæmu ferðamenn
í hópum sem fóru um landið í rútum eftir fyrirfram
ákveðnu skipulagi.
„Mér fannst Ísland upplagt land fyrir einstaklinga
að ferðast á eigin vegum. Hér er einn hringvegur og
fólk getur ekki einu sinni villst,“ segir hún og hlær.
„Mér fannst þess vegna spennandi að takast á við
þetta verkefni,“ segir hún.
En Þórunn kom að fleiri stórum verkefnum hjá Flug-
leiðum því rúmlega þrítug varð hún hótelstjóri Hótel
Loftleiða. „Þar þurfti hreinsa til því hótelið var orðið
staðnað og á eftir tímanum. Við gerðum á því gagnger-
ar breytingar og reksturinn á því snarbatnaði,“ segir
Þórunn.
Grín að fara í banka og biðja um lán
Árið 1998 söðlaði Þórunn enn einu sinni um og dreif
sig í einkarekstur þegar hún keypti bílaleiguna Avis
í samstarfi við erlendan samstarfsaðila. Hún segir
það hafa verið mjög merkilega upplifun að mörgu
leyti, ekki síst vegna þess viðhorfs sem ríkti gagn-
vart konum viðskiptalífinu á þessum tímum og ríkir
að mörgu leyti enn, að hennar sögn. „Mér fannst þetta
bara bráðfyndið,“ segir hún og hlær. „Það er auðvitað
ekki spurning að ferðaþjónustan var, og er kannski enn
þegar kemur að æðstu stöðum, karlaheimur. Það var
algjört grín að fara inn í banka í kringum aldamótin
og biðja um lán með hundrað prósent tryggingu til að
keyra upp bílaleigu og fá ekki lán.“
Var það af því að þú varst kona?
„Já, ég held að það hafi verið hluti af ástæðunni. Þá
voru náttúrulega engar konur í efstu lögum banka-
heimsins. En ég vil ekki endilega hugsa það þannig.
Það var náttúrulega einhver veira í gangi og rekstur á
mörgum fyrirtækjum mjög óeðlilegur.“
En hefur þetta breyst?
„Já og nei. Þetta hefur ekki breyst nóg, sérstaklega
ekki í svona hámenntuðu landi. Það er auðvitað til
skammar að setja þurfi lög til að jafna hlut kynjanna
í stjórnum fyrirtækja. Það er fullt af hæfileikaríkum
konum út í atvinnulífinu og það á ekki að þurfa opin-
bera tilskipun til að fjölga konum í stjórnum og forystu
fyrirtækja. En með fjölgun kvenna í ábyrgðarstöðum
trúi ég að viðhorfin muni breytast og vonandi eigum
við eftir að hlæja af því eftir nokkur ár að setja hafi
þurft lög í þessum efnum. Það á auðvitað að velja fólk
til starfa hvort sem um er að ræða ábyrgðarstöður eða
ekki eftir hæfileikum, reynslu og getu, ekki eftir kyni,“
segir Þórunn.
Hollt að víkka sjóndeildarhringinn
Þórunn rak bílaleiguna Avis í um 7 ár en hún og maður
hennar ákváðu síðan að flytja til Bandaríkjanna og hún
seldi Avis í miklum blóma. Í Bandaríkjunum bauðst
henni starf hjá fyrirtækinu Auto Europe og hún starf-
aði í flughluta þess, Fly International, í tæp sex ár.
„Þar fór ég úr 330 þúsund manna markaði í 330
milljón manna markað. Ég ætlaði bara að vera þarna í
1-2 ár og kynnast viðskiptalífinu í Bandaríkjunum og fá
tækifæri til að víkka sjóndeildarhringinn. Það er mjög
hollt, sérstaklega fyrir svona fámenna þjóð eins og
okkur að fara í burt til að geta komið til baka með nýja
hugsun. Það hefur að minnsta kosti reynst mér vel að
fara út fyrir rammann. Eftir fimm og hálft ár staldr-
aði ég við til að velta því fyrir mér hvar ég vildi búa í
framtíðinni og Ísland togaði. Mér fannst ég yrði líka
að taka ákvörðun um það á þessum tímapunkti hvað
hentaði börnunum mínum sem voru á viðkvæmum
aldri. Annað hvort myndum við vera í Bandaríkjunum
til frambúðar eða flytja aftur heim. Ég gat ekki hugsað
mér annað en að koma heim. Við eigum svo margt gott
á Íslandi sem við gleymum í amstri dagsins,“ segir
Þórunn.
Menningarsjokk að koma til baka
Fannst þér mikil breyting á íslensku samfélagi frá því
að þú fórst út árið 2005 þremur árum fyrir hrun og
þegar þú komst til baka þremur árum eftir hrun árið
2011?
„Já, það var allt breytt. Það var ekki eins mikill kraft-
ur í fólki. Það var að mörgu leyti ákveðið menningar-
sjokk að koma til baka, það er svo mikil neikvæðni í
gangi, allt of mikil. Það er í raun ekki svo mikið að á
Íslandi, við erum bara svo mikið efnishyggjufólk. Ef
við berum hag okkar til dæmis saman við hag marga í
Bandaríkjunum þar sem fjöldi fólks býr í óupphituðum
húsum, nýtur engrar almennrar heilbrigðisþjónustu og
getur ekki einu sinni látið sig dreyma um framhalds-
skólamenntun; sjáum við fljótt hvað við höfum það
þrátt fyrir allt gott. Bandaríkin eru nútíma stórveldi en
þar njóta tugir milljóna manna ekki þessara sjálfsögðu
hluta sem við göngum út frá vísum.“
„Við verðum að vera jákvæðari og uppbyggilegri
í nálgun okkar á lífið og dagleg viðfangsefni. Ef við
viljum búa hérna verðum við að horfa á landið okkar
jákvæðum augum. Hætta að tala okkur niður. Við
töluðum okkur upp áður – nú tölum við okkur niður.
Hættum því og verum jákvæð, þá eru okkur allir vegir
færir,“ segir Þórunn.
Ferðaþjón-
ustan var, og
er kannski enn
þegar kemur að
æðstu stöðum,
karlaheimur að
mati Þórunnar,
sem hún hefur
lifað og hrærst
í í rúma þrjá
áratugi.
12 fréttaviðtal Helgin 27.-29. júlí 2012