Fréttatíminn - 24.08.2012, Síða 26

100% HÁGÆÐA PRÓTEIN
HLEÐSLUSKYR ER HOLL NÆRING. ÞAÐ HENTAR
VEL Í BOOST-DRYKKI EÐA SEM MÁLTÍÐ OG ER
RÍKT AF MYSUPRÓTEINUM. SMAKKAÐU ÞAÐ
HREINT EÐA BRAGÐBÆTT.
NÝTT
Ríkt af
mysupróteinum
Lífið er æfing - taktu á því
ÍS
L
E
N
SK
A
S
IA
.IS
M
S
A
6
04
35
0
7/
12
A
fi dó vegna heilaæxlis.
Ég hugsaði oft til þess;
og það er engin lygi, ég
sagði oft að ég ætti eftir
að drepast úr heilaæxli
þegar ég var yngri og í fýlu. Svo greind-
ist ég með heilaæxli, en ég ætla ekki að
deyja úr því,“ segir Árni Sigurðarson
sem í tvö ár hefur barist gegn fjórum
æxlum í höfði sínu, hverju á fætur öðru.
„Þessi tegund krabbameins er ekki
ættgeng heldur er þetta tilviljun. Afi
hét líka Árni. Ég efast um að fleiri verði
skírðir Árni í þessari ætt,“ segir hann
og glottir af kaldhæðninni og af alvöru
lífsins. „Ég er margbúinn að spyrja
hvort ég gæti eignast barnabarn sem
gæti verið í áhættuhópi. Mér hefur
margoft verið sagt að svo sé ekki. Ég
verð að trúa því.“
Árni er í blóma lífsins – eða ætti
að vera það. Hann er 35 ára, tveggja
barna faðir, er búinn að lifa lengur með
konunni sinni en án og náði ungur að
festa sig í sessi sem flugmaður hjá Ice-
landair. Hann er búsettur í Hafnarfirði
og hefur tekið til veitingar og lagt á
borðstofuborðið. Dóttir hans, Selma
Lind níu ára, leikur við vinkonur
sínar inni í herbergi sínu en Sigurður
Bjarmi, fimm ára, er í leikskólanum.
Ína Ólöf Sigurðardóttir, kona hans, er
að undirbúa veturinn í Lækjarskóla.
Þar kennir hún.
Gelgjuást sem þróaðist
Fimmtán ára kynntust þau Ína. „Hún
var með besta vini mínum. Það er
svona eitt stærsta drullusokkamóment
lífs míns. En við vorum fimmtán og
hann fyrirgaf mér. Fyrst var þetta
gelgjuást. Svo kviknaði ástin aftur þeg-
ar við vorum sautján ára og við höfum
verið saman síðan – með unglinga-
pásum. En við fórum að búa um tvítugt
og höfum verið á blússandi siglingu
síðan,“ segir hann kíminn.
Áfram Árni. Undir þeim kjörorðum
hljóp Ína Ólöf í Reykjavíkurmaraþon-
inu í síðustu viku og safnaði rúmum
1,2 milljónum króna fyrir Kraft, sem er
stuðningsfélag ungs fólks með krabba-
mein og aðstandendur þeirra. Árni
líkir veikindunum við maraþon.
„Já, þetta er maraþonhlaup – sem
væri fínt ef maður væri ekki alltaf að
byrja aftur og aftur á helvítis maraþon-
inu. Þetta er núna í fjórða skiptið sem
ég greinist.“
Fjórða æxlið. „Ég bjóst ekki við nýju
æxli. Mér leið betur. Ég var orðinn
frískari. Ég fór inn til læknisins og
sagði honum að loksins væri heilsan á
uppleið. Hann gaf mér súran svip. Það
kom flatt upp á mig að greinast aftur.
Ég hélt loksins að leiðin lægi upp á við.“
Fjölskyldan hafði varið góðum tíma í
sumar í Barcelóna á Spáni og þau voru
nýkomin heim þegar Árni fékk fréttirn-
ar. „Ég var í fanta góðum gír og í ágætu
formi. Það nákvæmlega sama kom
fyrir í fyrra. Þá fórum við í sumarfrí til
Frakklands og ég greinist aftur þegar
við komum heim. Þannig að ég ætla
aldrei aftur í sumarfrí... Jú, jú, ég er að
grínast,“ viðurkennir hann.
Í geislum á hverjum degi
„Núna er ég í geislameðferðum á hverj-
um einasta morgni. Dagurinn fer svolít-
ið í að jafna mig eftir þær. Þessi þreyta
og mæði sem ég finn fyrir núna hefur
ágerst í geislameðferðinni.“ Hann segir
æxlið djúpt í heilanum og hnífarnir nái
því ekki til þess. „Svo þeir ætla að beita
Fukushima-aðferðinni og „nuca“ það
burt.“ Ha, beita kjarnorku?
„Já, það er gott að hægt sé að nota
hana til góðs,“ svarar Árni alvarlega.
Í alvöru? „Nei. Svo má ég ekki keyra í
augnablikinu. Búandi í Hafnarfirði er
það eins og að vera á Kvíabryggju. En
vinirnir eru duglegir að taka mig með.
Maður þarf að plana ferð í kaupstaðinn.
En núna fer ég að byrja í Háskólan-
um [í Reykjavík]. Í þjóðhagfræði.
Ég verð með lítið þrek til þess að
byrja með og líklegast fram að
áramótum. En svo vona ég að upp-
byggingin taki við og þetta helvíti
skelli ekki aftur á.“
En hafa æxlin áhrif á heila-
starfsemina? „Jú, það er daga-
munur á mér. Í dag skrölti ég með
staf. Æxlið er á stað í heilanum
sem stjórnar hægri fætinum. Það
stjórnar meira að segja hælnum á
hægri fæti. Þetta er flókið. Ökkl-
inn er stífur, en ég hef frábæran
sjúkraþjálfara sem hjálpar mér í
þessu.“
Hann segir það hafa bjargað
geðheilsu sinni að fara til sjúkra-
þjálfara. „Þótt það sé ekki mikil
hreyfing er hún þó smá. Svo fara
geislarnir í gegnum önnur svæði í
heilanum. Það truflar mig, því það
myndast bjúgur en hann hjaðnar.“
Heilastöðvar séu þá hægari, virki
illa og Árni verður klunnalegur í
hreyfingum.
Sterarnir hafa áhrif á skapið
„Það er út af bjúgnum. Ég þarf að
éta stera á meðan. Guð hjálpi þeim
sem þurfa að vera nálægt mér á
þeim tímum! En það er eins og
með annað. Ég hef þurft að læra
inn á það. Ég finn blóðið sjóða inn í
mér. Fyrst var ég eins og sturlaður
maður. Ég grætti blásaklausa konu
í Þjóðskrá, því hún vildi ekki láta
mig fá passa. Ég fór inn daginn
eftir með hausinn í poka og baðst
afsökunar. Hún neitaði að taka við
afsökunarbeiðninni. En nú held
ég mig á mottunni,“ segir Árni og
leggur sig fram um það.
„Ég hef reynt eftir bestu getu
að láta skapið ekki bitna á fjöl-
skyldunni. Það hefur komið fyrir
en það er langt síðan. Nú þegar ég
finn pirringinn hellast yfir mig fer
ég afsíðis. Þau sýna mér skilning
og sonur minn spyr þegar ég er
stuttur í spuna: Pabbi ertu að taka
pirringslyfin þín.“
Árni hefur haft húmorinn að
leiðarljósi í veikindunum og finnst
hann hafa gefið sér kraft. „Þó sér-
staklega svörtum húmor sem er
mín aðferð til að halda geðheilsu
á þessu glataða ferðalagi. Til að
mynda þegar ég var sköllóttur
vegna geislameðferðar fékk ég
mér hvít- og bláröndótt náttföt og
saumaði á þau Davíðsstjörnuna.
Eins hafði ég alltaf sérstakar óskir
um hver fjarlægði þvaglegginn
minn. Oft ofbauð starfsmönnum.
Eins og þegar ég fór í aðgerð í
Stokkhólmi talaði ég ensku allan
tímann við bæði lækna og hjúkkur,
en eftir að ég vaknaði eftir aðgerð-
ina talaði ég fullkomna sænsku.
Þeim stökk ekki bros. Það má
ekkert í Svíþjóð,“ segir Árni sem
var svo „ólánssamur“ að búa þar
sem barn!
Áður en Árni veiktist hafði hann
aldrei tekið önnur lyf en sýklalyf.
„Ég var með lyfjafóbíu,“ segir
hann. Nú dreymir hann um réttu
lyfin svo hann komist út úr veik-
indum sínum sem fyrst. „Þróun
tækni og lyfja við heilaæxlum er
hröð. Í Boston eru til að mynda
sérhönnuð lyf fyrir hvern og einn.
Þótt ég sé ekki á þeim er ljóst að ef
ekki væri fyrir tæknina stæði ég
ekki hér.“
Lífinu bjargað í Washington
Árni er alinn upp í Vesturbæn-
um. Hann er næstelstur fjögurra
systkina sem fæddust á tuttugu
ára tímabili. Skírður eftir föðurafa
sínum, sonur Sigurðar Árnasonar
krabbameinslæknis og Helgu
Erlendsdóttur, sem er klínískur
prófessor í lífefnafræði.
„Þau hafa lagt ýmislegt til í leit
að lækningu fyrir mig sem hefur
verið tekið tillit til,“ segir Árni um
foreldra sína. Meðal annars hafi
það verið sameiginleg ákvörðun
hans og foreldranna að sækjast
eftir því að hann færi í aðgerð í
Washington í Bandaríkjunum árið
sem hann greindist.
„Ég tel að önnur aðgerðin í
Washington hafi bjargað lífi mínu,“
segir Árni. „Líf mitt var orðið
þannig að ég gat ekki verið einn
heima. Ég var alltaf að detta út.
Meðvitundarleysið ágerðist og
hálfgerðir spasmar, vöðvakrampar,
hrjáðu mig. Það gat verið drullu
sárt að slá til dæmis fætinum
ósjálfrátt í vegg,“ segir hann.
„Í Washington settu þeir net inn
í höfuð mitt og mónitoruðu mig í
viku. Það var versta vika sem ég
hef lifað. Eftir vikuna var mér til-
kynnt að þeir næðu aðeins hálfu
æxlinu, því ef þeir tækju það allt
myndi ég lamast hægra megin í
líkamanum. Ég var ekki tilbúinn
í það. Ég bað þá um að taka sem
minnst en þeim gekk vel og skildu
aðeins eftir hálft prósent þegar á
reyndi. Og æxlið sést ekki lengur.
Það er farið.“
Finnst sveltistefnan röng
Árni varði jólunum 2010 á sjúkra-
húsi í Washington. Ína Ólöf
fór með honum út en heim 22.
desember til að halda jólin með
börnunum. Skurðaðgerðirnar í
Washington urðu tvær. Tvær hafa
verið gerðar hér á landi og ein í
Svíþjóð. Árni segir aðgerðirnar úti
hafa verið gerðar annað hvort með
tækni sem sé ekki í boði hér heima
eða af þekkingu sem læknarnir
ytra búi yfir. „Heilinn er flóknari
en maður getur ímyndað sér. Það
eru góðir heilaskurðlæknar hérna
heima, en þeir gera aðeins brota
Ína er með
tvo krakka
og einn durg
á heimilinu,
sjálfa sig og
vinnuna sína.
Mér finnst
ég auðvitað
leggja miklar
byrðar á hana.
Þótt ég reyni
að gera það
sem minnst
get ég voða
lítið gert í
heimilis-
störfum. Ef ég
reyni er ég
dauður um
kvöldið.
 Árni með Selmu Lind, dóttur
sinni, á Landspítalanum, þar
sem hann hefur farið í tvær
heilaskurðaðgerðir.
 Árni í veiði, fjarri veikind-
unum.
 Selma Lind og Sigurður
Bjarmi við sjúkrarúm pabba síns,
sem er þakinn slöngum.
 Árni á sjúkrahúsi í Washing-
ton eftir aðgerð sem hann
telur að hafi bjargað lífi hans.
Pabbi hans, Sigurður Árnason
krabbameinslæknir, heldur hér í
hönd sonar síns.
 Sigurður Bjarmi slakar á
fangi föður síns á Landspítal-
anum.
 Með „túrbaninn“ í Washing-
ton. Læknarnir lögðu mónitor
undir húð hans og mældu heila-
virknina í viku áður en skorið var
í æxlið. Það er nú horfið en nýtt
komið í staðinn.

26 viðtal Helgin 24.-26. ágúst 2012