Fréttatíminn - 24.08.2012, Síða 28

Ég geng um eins og ég sé
drukkinn. Ég vildi að það
væri öfugt. Ég væri sem
drukkinn en gengi eðlilega
í gegnum meðferð.
A
T
A
R
N
A
Þvottavélarnar
Taka allt að 9 kg. Hljóðlátar.
Geta þvegið á 15 mínútum.
Snertihnappar. Sumar þeirra
eru í orkuflokki A+++.
Þurrkararnir
Taka allt að 8 kg.
Rafeindastýrð rakaskynjun.
Stór tromla. Snertihnappar.
Íslenskt stjórnborð
og íslenskir leiðarvísar.
Eigið þjónustuverkstæði.
Umboðsmenn um land allt.
Nú má bæði þvo og þurrka
á aðeins um klukkustund
Þvottavélar
og þurrkarar
í sérflokki
Ariel þvottaefni og Lenor
mýkingarefni fylgja með
öllum Siemens þvottavélum.
Nóatúni 4 · Sími 520 3000
www.sminor.is
Allt verður
tandurhreint
ekki rétt á sjúkrabótum, fá 80 prósent af
atvinnuleysisbótum. Það slær mig.“
Klemmd taug varð að heilaæxli
Hann fann fyrir fyrstu einkennunum árið
2006. „Þá fór ég að finna fyrir máttleysi í
hægri handleggnum. Ég hélt að það væri
klemmd taug. Máttleysið kom og fór. Það
liðu mánuðir á milli. Ég hugsaði ekki þá: Já
ég er örugglega kominn með heilaæxli. Svo
haustið 2010 sit ég í stól, dotta og vakna upp
með náladofa hægra megin. Þá ákveð ég
að láta kíkja á mig. Læknarnir finna blett í
vinstra heilahvelinu. Það tók þá tvo mánuði
að greina hann,“ segir hann.
„Fyrst þegar bletturinn uppgötvaðist
vildi ég meina að þetta væri undirliggjandi
framsóknargen eða samviskan. Svo þegar
þetta var orðið að æxli var ég viss um að það
stafaði af því að ég bjó í Svíþjóð fyrstu ár
ævi minnar. Þar tókst mér að brenna brýr
að baki mér þrátt fyrir ungan aldur,“ segir
hann.
„Á meðan þetta var flokkað sem blettur
mættu mér fordómar á spítalanum að hálfu
sumra lækna. Ég var flokkaður sem dópisti
og spurður hvort ég væri samkynhneigður
eða hefði tekið þátt í hommaorgíum. Ég get
ekki séð að það komi málinu við. Mér ofbauð
framkoma sumra læknanna og það kom
fyrir að ég rak þá á dyr. Ég kom kvörtunum
á framfæri við yfirmenn spítalanna og ákvað
þá hverjir væru velkomnir. Maður á fullan
rétt á að komið sé fram við mann af virðingu
og fólk á alls ekki að dæma aðra fyrirfram,“
segir hann.
„Eftir að ljóst var að ég væri með heila-
æxli breyttist viðmót starfsfólks til hins
betra og ég hef ekki mætt fordómum. Enda
segir Hippókratesareiðurinn ekkert um
að heilbrigðisstarfsfólk hafi rétt á að draga
sjúklinga í dilka.“ Árni hvetur sjúklinga til
að bera virðingu fyrir heilbrigðisstarfsfólki.
Það vinni oft óeigingjarnt starf. „En fólk á
ekki að vera hrætt við að koma skoðunum
sínum á framfæri.“
Árni lýsir greiningartímabilinu sem rússí-
banareið, þar til ljóst var að æxlið var annars
og þriðja stigs. Árni lýsir því að fjórða stigs
æxli séu hættulegust og allt umfram annað
stig illkynja.
Erfitt að melta krabbann
„Pabbi er krabbameinslæknir. Hann lokaði
augunum fyrir því að þetta gæti verið heila-
æxli. Ég held að hann hafi aðallega verið að
verja mig – og sjálfan sig. Mér finnst eins
og það hafi tekið fólk um hálft ár að melta
þessi alvarlegu tíðindi. Þá var ég búinn að
fara í geislameðferð og sást fyrst með sár á
höfði. Það var ekkert hjá því komist að opna
augun,“ segir Árni en skerpir svo á orðum
sínum. „Ekki það að fólk hafi endilega lokað
þeim, en það talaði ekki um krabbameinið.
Svo hafði ég enga sérstaka þörf fyrir að tala
um þetta.“
Innsti kjarni Árna hefur staðið með
honum í blíðu og stríðu og stuðningur komið
úr óvæntum áttum. „Núna erum við orðin
langþreytt. Maður má ekki gleyma að leita
sér hjálpar,“ segir hann.
„Það hefur ekki vantað upp á að við höfum
talað við einhvern, en kannski mættu aðrir í
fjölskyldunni sækja sér sérfræðihjálp. Veik-
indin hafa áhrif á marga og eldri kynslóðin
Árni í faðmi fjölskyldunnar. Sigurður Bjarmi í fangi hans, Ína kona hans, Selma Lind og systurdóttir hans
Helga Ísold á heimili þeirra í Hafnarfirði. Mynd/Hari
Gunnhildur Arna
Gunnarsdóttir
gag@frettatiminn.is
er ekki vön að leita til sálfræðinga. Ekki svo
ég viti.“
Og þessari fyrrum „djammrottu“, sem
þótti gaman að skvetta úr klaufunum með
vinum, hefur dembt sér á kaf í hugræna
atferlismeðferð. „Hún hefur hjálpað mér.
Sérstaklega þegar maður finnur að maður
er að missa skapið frá sér. Ekki það að ég
hafi orðið þunglyndur en veikindin taka á.
Hugræn atferlismeðferð snýst um að virkja
bæði heilahvelin. Ég er hjá fínum sálfræð-
ingi sem hefur hjálpað mér mikið. Maður
getur ekki lagt allt á herðar sinna nánustu.
Svo þarf maður líka að baktala þá,“ segir
Árni og glottir.
Óttast um afdrif fjölskyldunnar
Óttastu að deyja? „Auðvitað hef ég pælt
í því, og ég fermdist ekki. Ég trúi ekki á
kirkjuna eða guð. Ég hef ekki fundið það
sem hentar mér – ekki það að ég sé að leita.
Ég hef ekki spáð í dauðann en auðvitað vill
enginn faðir fara frá börnunum sínum 35
ára. Þannig að óttinn snýst aðallega um
það hvernig fjölskyldan myndi höndla það
frekar en ég. Ég færi hvort sem er ofan í
kistu,“ segir hann blákalt.
„Þegar maður er þungur leggst maður í
hugsanir um tónlist í jarðarförinni. En ég
hef ekki planað jarðarför mína. Mér finnst
ekki kominn tími til þess. Ef mér fyndist
það myndi ég örugglega plana hana og láta
engum öðrum það eftir.“
Árni var í topp fomi þegar hann greindist
fyrst með heilaæxli. „Ég held að það hafi
hjálpað mér mjög mikið. Ég var nýbúinn
að rífa mig upp úr bumbubardaga. Það var
rosalegt sjokk fyrir fjölskylduna að sjá mig
með hjálpartæki – eins og stafinn. Ég reyni
að nota þau sem minnst. Vil heldur skrölta.
Það hefur hjálpað mér að vera þrjóskur í
stað þess að leggja árar í bát.“
En er líklegt þegar æxlin eru orðin fjögur
að það fimmta láti sjá sig? „Ég veit það ekki.
Heppnin hefur ekki verið með mér í þessari
baráttu sko. Æxlið dreifir sér með örfínum
þráðum sem sjást ekki á myndum. Þess
vegna geisla læknar stærra svæði en nemur
æxlinu. Ég vona að þeim takist að drepa
þetta núna. Annars drep ég þá!“ En eru
þetta ekki vinir föður þíns? „Jú, reyndar. Og
hann mun styðja mig í því.“
Bíður eftir beinu brautinni
Árni ætlar að stýra flugvél aftur. „Um leið
og ég get. Þótt mig hafi dreymt um að verða
fleira en flugmaður vil ég klára það sem
byrjaði á. Ég ætlaði að hætta sem flugmað-
ur 45 ára. Maður vill hætta á eigin forsend-
um en ekki vera kippt út úr starfi einn, tveir
og þrír eins og varð. Ég var búinn að skrá
mig í háskóla um haustið þegar ég greinist
og stefndi á að taka nám með vinnu. Ég
varð að hætta. Þegar ég byrja í háskólanámi
lendi ég í skurðaðgerð eða geislameðferð.
En nú verður þetta að ganga.“
Veikindin hafa breytt Árna og honum
finnst til hins betra. „Ég veit hverjir eru
mínir nánustu vinir – sem eru allir þeir sem
ég átti fyrir. Ég var snobbhani með yfir-
borðsmennsku í klæðaburði. Núna freta ég
á slíkt. Og ég hef litla samúð með fíklum;
tel vandann þeirra eigin sjálfsskaparvíti,“
segir Árni og að hann hafi forherðst gegn
yfirborðmennskunni – og Svíum.
Er hann þá að komast á beinu brautina
að nýju? „Ég er hættur að gefa út tímasetn-
ingar. Fyrst þegar ég greindist gaf ég út að
þetta yrðu erfið þrjú ár. Svo færi ég á fullt
aftur. Reyndar eru þessi þrjú ár ekki búin,
en mér finnst ég alltaf sendur aftur á byrj-
unarreit. Auðvitað vonar maður að þetta sé
búið. Ég held að þetta sé að koma. Þetta er
að koma. Þannig að pass!“
28 viðtal Helgin 24.-26. ágúst 2012