Dagfari - 01.07.1962, Page 24

BJARNI BENEDIKTSSON
FRÁ HOFTEIGI:
i
NYJUM
ÓFRIÐI
24 DAGFARI
Fimmtudaginn 12. júlí síðastliðinn
skýrði Alþýðublaðið frá því í aðalfyrirsögn
á forsíðu, að dauðaliðið á Keflavikurflug-
velli væri að fá „nýjar þotur til varnar Is-
landi“. Hafði blaðið það eftir Moore að-
míráli, yfirmanni liðsins, að þessar orustu-
þotur „væru hér til að verja þjóðina gegn
hugsanlegum loftárásum". Tók blaðið fram
tvisvar sinnum, með greinilega öryggis-
kennd í orðunum, að flugvélar þessar
flygju hraðar enhljþðið — rétt eins og
næsta styrjöld yrði háð með tónum.
Blaðið sagði ennfremur: „Moore aðmír-
áll var að því spurður á blaðamannafundi
í gær, hvort hann teldi að varnarstöðvam-
ar á Islandi gerðu landið ekki að skotmarki
fyrir kjarnorkuárásum, ef til nýrrar styrj-
aldar drægi. Hann kvaðst alls ekki telja, að
svo væri. Þýðing Islands mundi í nýjum
ófriði fyrst og fremst verða í sambandi við
yfirráð yfir hafinu umhverfis landið. Hver
sá, sem réði landinu mundi fyrst og fremst
hafa not af því á svipaðan hátt og gert
var í síðasta ófriði. Það væri því fráleitt
að byrja á því að þurrka bækistöðina út“.
Orðalagið á þessari frásögn er vitaskuld
ekki ljósara en hugsun aðmírálsins eða
skilningur þýðandans —- enda taldi blaðið
þörf að skýra það betur tveimur dögum
síðar. Rifjaði það þá enn upp þau um-
mæli aðmírálsins, að litlar sem engar lík-
ur væru á kjarnorkuárás á Islandi í hugs-
anlegum ófriði — þar sem „styrjaldaraðilar
mundu vilja nota Island til yfirráða yfir
Atlantshafi, en til þessu væru bækistöðv-
ar nauðsynlegar. Það væri því fráleitt að
byrja á því að þurrka út þessar sömu bæki-
stöðvar...“
Að sjálfsögðu veit Moore aðmíráll full-
vel, með hvaða vopnum og hvaða hætti
næsta stórstyrjöld yrði háð — ef drauma-
slátrurunum tækist að hleypa henni af
stokkunum. Hinsvegar má vera að hann
þykist vita af reynslu, að blaðamenn Al-
þýðublaðsins — og annarra hernámsblaða
— séu þeir skynskiptingar, að óhætt sé að
ljúga þá fulla af hverskonar firrum, ef
ekki sé á annað borð hagkvæmt að segja
sannleikann; og verður þá ekki betur séð
af nefndum frásögnum en hann hafi reikn-
að rétt í þetta sinn. En því fólki, sem er
óbrjálað af herópum stórveldanna, þýðir
ekki að bjóða upp á málflutning hins
bandaríska aðmíráls. Við skulum hyggja að
honum stutta stund.
Fyrsta: hinar hraðfleygu þotur „varn-
arliðsins" og Alþýðublaðsins mundu ekki
verja Island í næsta stríði. Orsökin er sú,
að i næsta stríði yrðu ekki gerðar „loft-
árásir“ á Island. 1 næsta stríði yrði skot-
ið atómsprengjum á Island frá fjarlægum
skotmörkum — og önnur vopn þyrfti ekki á
okkur, eins og mölkúlurnar duga á möl-
inn. Orustuþotur megna ekki að afstýra
slíkum heimsóknum, enda er þeim ekki ætl-
að það hlutverk. Hinar nýju þotur eru í
sannleika aðeins liður í ævilöngu vopna-
skaki Atlantshafsbandalagsins.
Annað: í næsta ófriði hefði Island enga
þýðingu „í sambandi við yfirráð yfir haf-
inu umhverfis landið“. I hugsanlegu stríði
yrði sem sé ekki barizt um yfirráð yfir
neinu hafi; það yrði yfirleitt ekki barizt
um yfirráð yfir nokkrum sköpuðum hlut
— ekki einusinni yfir kirkjugörðunum. I
næstu styrjöld yrði aðeins skotið eldflaug-
um með atómsprengjum milli landa, yfir
hafdjúpin, umhverfis hálfan hnöttinn. I
næsta ófriði yrði barizt um það eitt að
leggja herstöðvar og borgir í rústir; í næsta
stríði yrði spurt um það eitt, hvor aðilinn
yrði fimm minútum fljótari en hinn að
drepa 500 milljónir manna í löndum and-
stæðingsins.
Jýæstu styrjöld yrði lokið með sameigin-
legum ósigri allra tveimur dögum eftir að
hún hæfist. 1 næsta ófriði mundi enginn
aðili hlífa „bækistöðinni" á Keflavíkur-
flugrvelli í trausti þess, að hann næði sjálf-
ur yfirráðum yfir henni og landinu eftir
svo sem tvo mánuði — þegar honum tæki
að vegna reglulega vel í styrjöldinni. Það
er röksemd ósvífins loddara, til afnota
handa fíflum. Næsta styrjöld yrði ekki háð
með byssum eða útkljáð í návigi. Hún yrði
þvert á móti háð með helsprengjum og út-
kljáð með eldstormum og eitri. I næsta
ófriði mundi enginn halda yfirráðum yfir
Islandi né heldur reyna að ná þeim. Næsta
stríð hæfist og endaði í sömu andrá —
með ólýsanlegri eyðing og dauða.
Þriðja: herstöðin á Keflavíkurflugvelli
er varnarstöð, segja Moore aðmiráll og Al-
þýðublaðið; þessvegna yrði ekki gerð árás
á hana né landið. Eg segi: ef Atlantshafs-
bandalaginu væri eitthvert umtalsvert gagn
í vörnunum á Keflavíkurvelli, þá mundu
andstæðingar þess „í nýjum ófriði" reyna
að sprengja hana í loft upp — þótt þeir
kynnu kannski að hæfa Reykjavik í stað-
inn fyrir Keflavík. Auk þess tekur enginn
mark á þeim yfirlýsingum, að þessi her-
stöð sé aðeins varnarstöð. Hugsanlegir
andherjar Bandarikjamanna vita ekkert
nema hún sé geymsla fyrir árásarvopn,
bækistöð fyrir múgmorðstæki. Af þeirri
ástæðu einni saman væru ærnar líkur fyr-
ir því, að henni yrði ekki þyrmt: allur er
varinn góður.
En jafnvel þótt við gerðum ráð fyrir þvi
að ekki yrði skotið á Island í næsta ófriði,
þá værum við sennilega litlu hólpnari eins
og vopnabúnaði er nú komið. Það er ein-
róma álit allra skynbærra manna, sem ekki
hafa látið glepjast stríðsópum i austri
og vestri, að eftir atómstyrjöld milli aust-
urs og vesturs lægi hálf jörðin i eyði —
og afgangurinn af mannkyninu undirorp-
inn eiturregni, sem drægi mestan hluta
leifanna til dauða, en gerði afkvæmi þeirra
sem enn tróðu að vanskapningum og skríp-
um. Þetta er sú nýja heimsmynd, sem
vopnakapphlaup stórveldanna býður upp
á. Vígbúnaður er þannig efsta stig vitfirr-
ingar nú á dögum, og hernaðarbandalög
eru djöfullegt glæfraspil. I heimsstjórn-
málunum getur nú aðeins eitt skynsamlegt
úrræð, sem verulegu máli skiptir: afvopn-
un, upplausn hernaðarbandalaga — og
síðan tæki við heimslögregla undir stjórn
Sameinuðu þjóðanna. Eg skal ekki krefjast
þess af blaðamönnum Alþýðublaðsins, að
þeir beri heill allrar þjóðarinnar og þaðan
af síður alls mannkynsins fyrir brjósti. Eg
hugsa það sé áhrifaríkast að skírskota til
þeirra eigin skinns — og segja: hér er á
dagskrá mál, sem varðar líf ykkar sjálfra.
Og þessvegna skyldu þeir venja sig af
þeim ósið að fá gæsahúð, þegar þeir heyra
friðinn nefndan.
1

4