Nýjar kvöldvökur - 01.04.1947, Qupperneq 57

N. Kv.
Danskar draugasögur.
Lauslega þýddar úr „Danske Sagn“ E. T. Kristensens.
Afturganga.
I Underup voru tvær konur, senr urðu
ósáttar og heituðust hvor við aðra. Sögðu
þær ii\or um sig, að þær skyldu hefna sín á
hinni í öðnu lífi, tækist það ekki í þessu
lífi. Nokkru seinna veiktist önnur þeirra,
og fór þá hin heilbrigða fram á það við hina
sjúku, að þær fyrirgæfu livor annarri og
væru að fullu sáttar. Hin \eika varð hin
versta \ið og svaraði neitandi. ,,Eg skal
framkvæma liefnd mína,“ sagði hún. Síðan
dó hún og var grafin, en fékk enga ró í gröf
sinni og gekk aftur, og fólkið á bænum of-
sótti hún, jafnvel börnin voru aldrei örugg
fyrir ofsóknum hennar. A kvöldin, þegar
þau áttu að hýsa kýrnar, reyndu þau að
flýta sér senr mest þau gátu, „áður en
mamma kemur“. En þau voru börn dánu
konunnar. En áður en þeim tókst að koma
kúnum inn, birtist afturgangan þeini í and-
arlíki og synti á haugpollinum og sagði:
„Rat. rat,“ eins og endur garga, en einnig
sagði luin til barnanna: „Eg er komin." Dag
nokkurn kom náfrænka heimilisfólksins á
bæinn, og var hún og hitt fólkið að bera
saman ráð sín, hvernig hægt myndi að koma
afturgöngunni i'yrir. Allt í einu fóru stólar
og fótaskemlar, sem voru í stofunni, á stað
og hentirst saman í ltrúgu. Fólkið Jróttist
vera Jress fullvíst, að afturgangan væri Jressu
valdandi. Það varð að taka börnin burt af
heimilinu vegna ásóknar afturgöngunnar.
Uoks var prestur úr næstu sókn beðinn að
reyna að koma afturgongunni fyri'r. Prestur-
inn kom skrýddur fuilum skrúða og hitti
afturgönguna, Jiar sem hún var inni í luis-
inu. Hternig, sem hann lagði sig fram, gat
liann ekki komið af'turgöngunni út úr hús-
inu. Htin reif af honum allar þær bækur,
sem hann liafði með sér, nema lítinn kati-
kisinus (lærdómskver). Hóf prestur Jrá raust
sína og sagði: „Með drottins hjálp særi eg
jrig niður hér á staðnum, er þú stendur."
Við Jrað brá afturgöngunni; hún smáseig
ofan í gólfið, þar til hún livarf með öllu.
En Jrar, senr hún fór niður, voru settir 9
hælar, og í lrvern hæl voru skornar 9 skorur,
og presturinn dæmdi liana til Jress að vera
niðri í jörðunni í 9 ár vegna hverrar skoru.
Þá skyldi hún aftur verða frjáls og fá að
hefna sín á einhverjum rnanni og fá manns-
blóð að drekka. „Þetta gerðist á næsta bæ
við mig,“ sagði sá, er söguna sagði, og hún
er skrifúð eftir.
Reimleikinn í stoíunni.
Það var einu sinni gömul köna. Hún
hafði safnað saman miklu af peningum og
saumaði þá inn í sængurver. Hún átti eina
dóttur, og ætlaði gamla konan henni að erfa
peningana eftir sig. En gamla konan dó af
slysförum og gat Jrví ekki sagt, hvar hún
geymdi peningana sína. En dýna, sem sæng-
urverið var utan um, var í gestaherberginu
á bænum. Eftir dauða gömlu konunnar brá
svo við, að ósofandi var í gestaherberginu
fyrir reimleika. Þegar lagzt var út af í rúmið,
fór Jrað að iða allt, hristast og hoppa og
heyrðist þá eins og glamra í málmi. Einu
sinni kom umferðasali á bæ þennan og
beiddist gistingar. Var hönum gisting heim-
iluð, en hann spurður, hvort hann myndi
þora að sofa í gestaherberginu, því að þar
væri reimt. Ekki kvaðst Iiann óttast reiin-
leikann og var honum svo fylgt til sængur í
gestaherberginu um kvöldið. Þegar hann
var háttaður, fór rúmið á kreik með hann
og heyrðist hornum glamur, sem málmhljóð