Læknablaðið - 01.03.1929, Blaðsíða 19

LÆKNABLAÐIÐ
49
Eg hafÖi gáman af aÖ kynnast þeim fræga Brauer, bæÖi gaman og gagn.
Hann er á hæð viÖ Hafnarfjarðarlæknana, en mitt á milli þeirra að gild-
leika. beinvaxinn, andlitið fritt, en þó nokkuð stórskorið, svipmikiÖ, og skin
hvorttveggja í senn, kraftur og göfgi undan miklum, silfurgráum brúnum.
Hann mæðist fljótt, því að annað lungað er eyðilagt af berklum og pneumo-
thorax, svo að hann blæs eins og hvalur, þegar hann kemur heim af spítal-
anum. Þar verður hann að ganga, en annars hreyfir hann sig ekki nema í
bíl sínum. Kona hans er einstaklega geðug, lifir alveg fyrir hann, skrifar
upp alt, sem hann á aÖ gera, er aimanak, úr og vekjaraklukka fyrir hann,
auk þess sem hún er ágæt húsmóðir. Þau eiga 5 börn, 3 syni og 2 dætur,
öll uppkomin. Aðeins einn af sonunum var heima, August, sem var nýkom-
inn frá Kina, þar sem hann hafði starfað sem kaupsýslumaður um nokkur
ár, en varð að ílýja undan stjórnarbyltingunni. Hann er kátur og fjörug-
ur og hafði eg mikið gaman af að vera með honum, enda vorum við oft
saman.
Eppendorf-spítalinn er einn heljarstór trjágarður, þar sem lágum bygg-
ingum er stráð hér og hvar innan um trén, svo að spitalans gætir minna
en garðsins, einkum á sumardaginn, þegar trén eru laufguð. Spitalahúsin
eru alls 76 að tölu, og í þeim eru alls 2817 rúm fyrir sjúklinga. Venjuleg
sjúklingatala spitalans er í kring um 2000. Allur kostnaður- við spitalann
var árið 1927 nálægt 8ý4 milj. mk., eða rúm 11 mk. á dag á hvern sjúk-
ling. Fyrir mat handa sjúklingum og starfsmönnum greiðir spitalinn rúml.
1 milj. mörk á ári, enda þarf daglega að fæða rúml. 2500 manns. Elda-
menskan á Eppendorf þykir mikil fyrirmynd, og virðist ekki sannast þar
að „mange Kokke fordærver Maden“, þvi að þar vinna alls ca. 100 manns
í aðaleklhúsunum. Spítalinn er eign Hamborgarríkisins, en síðan háskólinn
var stofnaður í Hamborg 1919, var hann gerður að háskólaspitala, þó þann-
ig, aÖ háskólinn er gestur á spítalanum, en hefir ekkert með stjórn hans að
gera. Ýmsir af frægustu læknum Þýskalands starfa við þennan spitala, eins
og mögum hérna mun kunnugt. Brauer, Nonne, Fahr, augnlæknirinn Behr,
Muher (húðsjúkd.), Sudeck og Schottmúller eru þektir um allan heiin, hver
á sinu sviði. Gamli Kúmmel er nú látinn af starfi, og próf. Roedelius tek-
inn við af honum. Gaman var að sjá þessa karla og heyra til þeirra. Stú-
dentarnir höfðu frjálsan aðgang að öllum fyrirlestrunum hjá hverjum sem
þeir vildu, og sumir prófessoranna héldu sérstaka fyrirlestra fyrir okkur.
Framúrskarandi voru tveir fyrirlestrar sem próf. Nonne flutti fyrir okkur,
annar um tabes, hinn um dementía paralytica. Hér skorti ekki sjúklingana.
Á einum klukkutíma sáum við marga tabes-sjúklinga á ýmsum stigum, og
ekki var síður lærdómsríkt að sjá Nonne prófa paralyse-sjúklingana; sumir
voru svo sljóir, að þeir gátu ekki sagt eitt orð af viti, muldruðu aðeins ein-
hvern óskiljanlegan þvætting, starandi, aulalegir, eins og þeir væri nýdottnir
ofan úr tunglinu, aðrir voru ekki áberandi vitskertir að sjá, töluðu og svör-
uðu eins og óvitlausir menn, en þegar Nonne fór að láta þá reikna í hug-
anum og hafa eftir sér 4—5 orð, sem hann nefndi öll í runu, þá sló út í
fyrir þeim; gátu aldrei rnunað þau öll. Nonne er orðinn nokkuð gamall, um
sjötugt. en heldur sér ágætlega, er kátur og fjörugur, ríður út á hverjum
morgni kl. 6 og er heldur ekki banginn við að fá sér snúning, ef svo ber
undir. Á læknadansleik, sem við vorum á í Hamborg, dansaði Nonne með
forsi miklum fram eftir allri nótt.