Læknablaðið - 01.03.1929, Blaðsíða 22

52
LÆKNABLAÐTÐ
inn, vegna þess aÖ þeir höfðu enga trú á aÖ hann kæmi a'Ö notum. Þá varÖ
Brauer a'Ö taka sér hníf í hönd, og hefir gert sína skurði sjálfur síöan, með
ágætum árangri. Hann hefir þaÖ fyrir reglu, a'Ö þrýsta saman hverju lunga
sem holrúrn (kaverna) er komiÖ í. Ef ekki er hægt a'Ö gera þaÖ meÖ loft-
þrvstingi, vegna samvaxta, er umsvifalaust gerÖ thorakoplastik. Um aÖ gera
aÖ draga þaÖ ekki, segir hann, því aÖ þa'ð er aÖ eins aÖ spilla batahorfum
sjúklingsins. Thorakoplastik á alls ekki a'ð vera neitt örþrifaráÖ, sem gripiÖ
sé til þegar alt er komiÖ í óefni, heldur á einmitt a'Ö gera skurÖinn sem
fyrst, þegar sé'Ö er a'ð ekki tekst a'ð stööva útbreiÖslu berklanna í lunganu
meÖ venjulegu móti, og pneumothorax mistekst.
í öðrum fyrirlestrinum, sem próf. Sudeck hélt fyrir okkur, sýndi hann
frarn á, hve fljótt bein geta rýrnað stundum, einkum þegar þau eru að-
gerðarlaus, eins og eftir lamanir á taugum o. fl. Vildi þó ekki kenna að-
ger'ðaleysinu einu um það. Sýndi margar röntgenmyndir þessu til sönnunar.
Á sumum þeirra var teikningin i beininu svo útþurkuö, að likast var berki-
um, enda sagði Sudeck, að vel mætti villast á þvi, ef maður þekti ekki
þessar rýrnunarbreytingar.
I Hamborg skoðuðum við „Tropeninstitut", sem, eins og kunnugt er, er
einhver allra fremsta stofnun heimsins i sinni röð. Próf. Múhlens sagði
okkur frá ýmsum nýjustu framförum á sviði hitabeltissjúkdómanna, og
sýndi okkur a'Ö þvi búnu ýmsa sjúklinga, me'ð malaria o. fl. Safni'Ö, sem
þessi stofnun á, er eitthvert það langfallegasta sem eg hefi séð, allir hlutir
sýndir svo lifandi að unun er að. Maður sér likneski af anopheles, i marg-
faldri náttúrlegri stærð, stinga inn í skinnið, og fylgist siðan með öllum
breytingunum, sem verða á protozounum, sem hann spýtir i mann, maður
sér stórt likneski af distomum hæmatobium, þessum fyrirmyndar eigin-
manni, sem aldrei getur skilið konuna við sig, heldur henni fastri i faðmi
sinum svo lengi sem hann tórir. Það sem maður rekur fyrst augun i i saln-
um er stórt spjald, sem á er letrað: „Die Hakenwúrmer rauben Millionen
Blut und Lebenskraft." Það held eg að Rockefellermönnunum hki að sjá.
Margt sáum við fleira merkilegt i Hamborg, sem of langt yrði upp aö
telja. Þar var haldin stór móttökuveisla fyrir okkur i stúdentahúsinu. og
töluðu þar fyrir okkur og íslandi rektor háskólans i Hamborg, próf. Sie-
veking, próf. Múhlens og próf. Brauer. Eg svaraði svo fyrir okkar hönd
og þakkaði fyrir okkur. Borgarstjórinn, Petersen. tók á móti okkur i ráð-
húsinu, og þykir það sérstök náð, þegar svo rnikið er haft við aðkomumenn.
Frá Þlamborg fórum við, eftir þriggja vikna dvöl, til Berlinar, og tók
þar við okkur dekanus fyrir læknadeild háskólans, próf. v. Eicken. ViÖ
stóðum þar stutt við, að eins rúma 2 daga, og gátum þvi ekki séð svo mjög
mikið, enda þreyttir eftir öll lætin og randið i Hamborg. Bæði Bier og
Stöckel voru forfallaðir, svo að við gátum ekki náð að hlusta á þá. en
aftur á móti ná'ðum við í fyrirlestur hjá Sauerbruch, sem nýlega er kom-
inn til Berlinar frá Múnchen. Hann talaði urn fract. radii typica, og ekki
einungis talaði, heldur sýndi á sjálfum sjer aðferðina til að brjóta beinið,
datt á gólfið. skrikaði um leið á hendinni, svo að ekkert vantaði á að sýn-
ingin væri fullkomin, nema að hann handleggsbryti sjálfan sig. Sauerbruch,
sem talinn er meðal allra fremstu skurðlækna nút'mans, er tæplega fimtug-
ur að aldri, hár og beinvaxinn, fríðleiksmaður, kvikur og fjörlegur i öllu
sem hann gerir og talar. Það er hann, sem sagt er um, að hann hafi einu