Læknablaðið - 01.05.1929, Blaðsíða 26

8o
LÆICNABLAÐIÐ
nefndarinnar. Frétt hefi eg, a'Ö samþykt hafi veriö, aÖ taka alt land undan
tilvonandi læknissetri, nema einhvern túnskika. \rar víst Grímur Laxdal einn
á móti þessu, enda er hann ekki HöfÖhverfingur að ætt; aðeins búinn að
vera eitt ár í Nesi. En eitt er víst, aÖ meiri hluti héraðsbúa er algerlega á
nióti þessu.
Nú gæti margur hakliÖ, að meðferÖ mín á jörðinni væri svo, að ástæÖa
væri til að taka þetta undan. Eg vil halda hinu gagnstæða fram. Á þessu
tæpa ári, sem eg hefi verið hér, er eg búinn að koma upp 1500 metra
langri, vandaðri vírnetsgirðingu, kring um tún og land. Eg hefi plægt rúma
dagsláttu í túnjaðrinum, sem verður herfuð í vor. Eg hefi bygt upp fjós,
bæjargöng og gamla stofu, sem notuð er til geymslu. Eg hafði hugsað mér,
að fullrækta að minsta kosti 5 dagsl. nýrækt, til þess að geta tekið þeim
mun stærri spildur af túninu til sléttunar. Því eins og er, má ekki missast
mikið úr túninu í einu. Þetta get eg ekki, ef landið verður tekið. Nú hefi
eg 2 hesta, 2 kýr og 27 fjár. Meining min var að hafa mátulega margar
skepnur handa einum manni til að hirða. Því hvort sem skepnur eru fáar
eða margar, getur læknir aldrei komist af án þess að hafa mann. Þegar
sjúkraskýli verður reist, þarf búið að vera stærra. Þá þarf að leggja því
til mjólk og fæði.
Ocldvitinn og hans fylgismenn segja: Okkur er alveg sama, hvort bú-
skapur læknisins borgar sig eða ekki, bara ef við getum krækt í þennan
ákveðna landskika handa þessum ákveðna manni. Annan blett viljum við
ekki, þó að til sé. Sömuleiðis er er okkur sama, þótt núverandi læknir verði
fyrir fjárhagslegu tjóni.
Eg gat þess hér að framan, að eg keypti öll hús á jörðinni, sem voru
eign undanfarandi ábúanda. Hvað á eg að gera við húsin, ef mér er mein-
að að hafa tilsvarandi bú? Eg varð auk þess að kaupa vatnsleiðslu, skolp-
leiðslu o. fl. Alls nam sú upphæð, sem eg varð að greiða, er eg tók við
þessum jarðarhluta, 1600—T700 kr. Þegar eg tók jörðina, datt mér aldrei
i hug, að þetta yrði skert að neinu, sem eg hefi nú, heldur hafði eg þvert
á móti loforð hreppstjóra íyrir þvi, að fá aftur þessar 6 dagsl. af túninu,
sem eg gaf eftir. Hefði eg vitað fvrirfram, að þessi hluti jarðarinnar, sem
eg tók við, yrði skertur enn þá meira, hefði eg aldrei tekið i mál að taka
vi'ð öllum húsum tilheyrandi jörðinni. Hver á að endurgreiða mér allan
kostnað, er af þessu leidcli fyrir mig? Eöa var eg narraður hingað, til að
kauj)a þessa húskofa, af greiðvikni við erfingja undanfarandi ábúanda?
Að lokum þetta: Á það að liðast, að nokkrir menn, oddviti og hans fylgi-
fiskar og venslamenn, sölsi undir sig með yfirgangi það land, sem þeim
sýnist, ])ótt nóg annað sé eftir til ræktunar? Ef ])að viðgengst, vcrður það
héraðinu til ævarandi skammar, ofan á þann makalausa slóðaskap og hir'Su-
leysi, sem læknisbústaðarmálinu hefir verið sýnt alt frá upphafi.
Danskir læknar á ferð. Hannes Finsen, 1. aðstoðarlæknir á húð-
lækningadeild Ríkisspítalans i Kaupmannahöfn og J. H o 1 s t, 1. að-
Stoðarlæknir á cleild próf. Faber hafa verið hér í kynnisför.