Bændablaðið - 24.04.2013, Síða 47

47Bændablaðið | Miðvikudagur 24. apríl 2013
Íslensk hönnun
Edda Skúladóttir er fædd og
uppalin í Reykjavík og ólst þar
upp til átta ára aldurs. Þá flutti
fjölskyldan búferlum að bænum
Útey 1 í Laugardal þar sem
foreldrar hennar ráku kúabú og
síðar Reykhúsið í Útey þar sem
þau selja reyktan silung og ferskan.
Edda hefur aðstoðað foreldra
sína við reksturinn eftir föngum
en á unglings árum leitaði hugur
hennar að námi í klæðskeraiðn
og framleiðir hún nú vörur sínar
undir nafninu Fluga.
Upphaf:
Ég útskrifaðist sem klæðskeri frá
Iðnskólanum árið 1996 og flutti þá
til Los Angeles, þar sem ég vann við
sniðagerð hjá ýmsum fatahönnuðum
í kvenfatnaði. Ég endaði síðan hjá
stórri keðju sem er mjög þekkt í
Bandaríkjunum og heitir Bebe. Það
var í rauninni enginn glans yfir
þessum bransa úti, þetta snýst svo
mikið um markaðssetningu og er í
raun stór iðnaður. Við komum, ég og
fjölskyldan mín, aftur heim til Íslands
árið 2005 því við vildum koma
heim í fjölskylduvænni lífsgæði. Ég
lærði að meta Ísland á annan hátt
eftir dvölina úti. Ég tók mér pásu í
klæðskerastarfinu þegar ég kom heim
en fór þó fljótt að fikta heima hjá
mér við ýmislegt og ákvað að kanna
hvernig íslenski markaðurinn væri.
Innblástur:
Hann kemur víða að, ég skoða
mikið það sem er í tísku og hvað er
að koma á næsta tímabili svo ég er
alltaf með augun opin. Það kemur
hugmynd í kollinn á mér og ég vinn
síðan út frá henni. Sterka hliðin mín,
sniðagerðin, er minn bakgrunnur,
þannig að hönnun mín byggist á að
vera með klæðilegan og þægilegan
fatnað fyrir konur á öllum aldri. Það
er mikil hugsun á bak við hverja flík
og ég geri allt sjálf nema að einstaka
sinnum er ég með auka manneskju
við saumaskapinn. Núna er ég til
dæmis farin að hugsa hvað ég ætla
að gera næsta vetur. Ég hugsa lengi
um flíkurnar áður en ég geri þær svo
þetta er langt ferli og það eru oft efnin
sem ráða forminu.
Efniviður:
Vörulínan hefur stækkað mikið og
ég vil hafa breidd í úrvali en ég geri
kjóla, leggings, klúta, peysur og
fleira. Ég vinn eingöngu með gæða-
efni eins og bómull, „crepe“-silki,
satínsilki og íslensku ullina en það
er Glófi sem gerir voðina fyrir mig.
Fram undan:
Ég tek þátt í sýningunni Handverk og Hönnun í Ráðhúsinu 16.-20. maí næstkomandi og verð einnig hjá Fríðu skartgripahönnuði í
Hafnarfirði á Björtum dögum í lok maí. Það skilar sér vel til viðskiptavina að fara á sýningar og það er líka fróðlegt að hitta aðra hönnuði.
Ég er oft spurð að því hvort ég ætli ekki til útlanda með vörurnar mínar en ég vil það ekki endilega því það er mun stærra dæmi en að
vera eingöngu hér heima. Það kallar á að fá góða fjárfesta í lið með sér og maður þarf að finna góðar verksmiðjur til að framleiða fyrir
sig og þær eru ekki á hverju strái. Ég vil hafa þetta skemmtilegt og ég vil sjálf hafa puttana í öllu því sem ég geri.
Ég er má segja handverkskona, það er hönnuður og klæðskeri, sem hentar mér vel og þannig vil ég vinna. /ehg
Alltaf með eitthvað í höndunum
Edda var ekki nema níu ára gömul þegar hún prjónaði sína fyrstu peysu. Í Héraðsskólanum á Laugarvatni var Edda með góðan kennara í fatasaumi, Öddu,
sem kveikti áhuga hennar enn frekar á námi í klæðskeraiðn.
Edda á vinnustofu sinni í Hamraborg í Kópavogi þar sem hún var í óðaönn að sníða nýja klúta þegar blaðamann Bændablaðsins bar að garði.
Vörulína Eddu er fjölbreytt, en hún framleiðir meðal annars kjóla, klúta og peysur undir merkinu