Læknablaðið - 28.12.1958, Blaðsíða 31

LÆKNABLAÐIÐ
147
stjórnar L. I., að hún hlutist til
um endurskoðun á gjaldskrá
fyrir héraðslækna, bæði endur-
mat einstakra liða og heildar-
gjaldskrárhækkun til meira
samræmis við gjaldskrá Reykja-
víkurlækna fyrir samskonar
verk.“
Samþykkt var að vísa þess-
um ályktunum til samninga-
nefndar héraðslækna.
Þá var lögð fram svohljóð-
andi ályktun frá svæðisfélagi
Suðurlands:
„Aðalfundur Læknafélags
Suðurlands, haldinn í Heilsu-
hæli Náttúrulækningafélagsins í
Hveragerði, mótmælir eindregið
þeirri ósanngirni, sem fram
kemur í lögum um almanna-
tryggingar nr. 24. frá 29. marz
1956, þar sem greiðslum til
lækna er skipt eftir verðlags-
svæðum, þannig, að læknar á
1. verðlagssvæði fá 5 kr. frá
sjúkl. á stofu og 10 kr. fyrir
vitjun, en læknar á 2. verðlags-
svæði mega ekki taka neinar
greiðslur frá sjúklingum sínum.
Selfossi, 8. júni 1958.
Jón Gunnlaugsson.“
Álvktun þessari var vísað frá
til betri undirbúnings. M. a. var
hent á, að læknar á 1. verðlags-
svæði fórnuðu 14% af fasta-
gjöldum fyrir þessar auka-
greiðslur.
Næst var rætt um orlof hér-
aðslækna.
Eggert Einarsson reifaði mál-
ið, Benti hann á, að samkvæmt
reglugerð um orlof og veilcinda-
forföll starfsmanna ríkisins,
ættu héraðslæknar rétt á orlofi.
— A síðasta aðalfundi L. I.
liafi verið samþykkt tillaga þess
efnis, að stjórn L. í. yrði falið
að semja um það við heilbrigð-
isstjórnina, að læknastúdentar
úr síðasta hluta verði ráðnir til
að gegna fyrir liéraðslækna í
lögboðnu orlofi þeirra, þegar
ekki er kostur að fá lækna eða
kandidata. Síðan hefur skipazt
svo, að stúdentar í síðasta hluta
verða hundnari við nám en áð-
ur hefur verið.
Formaður kvaðst hafa skrif-
að landlækni um ofangreinda
samþykkt. Hafi liann taliðlækna
eiga kröfu til orlofs frá em-
bættisstörfum og skvlt að reyna
að sjá þeim fyrir staðgöngu-
mönnum í þau. Hins vegar væri
praxis hér undanþeginn. Heil-
hrigðisstjórnin hefði heimild til
að ráða 6 menn sem orlofsstað-
gengla. Benti formaður á, að
reyna mætti að láta hvert svæð-
isfélag ráða sér staðgöngumann
og ráðstafa honum í samráði
við landlækni.
Páll Kolka réð til þess, að
heilbrigðisyfirvöld ákvörðuðu
samanlagðan orlofstíma allra
embættislækna á hverju svæði
og’ ákvæðu síðan ráðningartíma
staðgöngumanns í samráði við
stjórn viðkomandi svæðisfélags.
Eggert Einarsson taldi tormerki
á því, að liéraðslæknar gegndu
liver fvrir annan. Ólafur Geirs-
son vakti athvgli á upplýsing-
um, er liann liefði frá land-