Læknablaðið - 01.06.1962, Qupperneq 23

LÆKNABLAÐIÐ
53
verkefnin lnúgast upp, en
skortir atorku lil þess að koma
þeim í framkvæmd. Smávægi-
leg vandamál daglegs lífs
verða ólevsanlegar þrautir, og
sérhver athöfn krefst óhemju
áreynslu. Sjúklingarnir verða
hlédrægir og mannfælnir, van-
rækja útlit sitt og klæðaburð
og hafa óþægindi af umgengni
við annað fólk.
Þar sem tregða í allri sál-
rænni og líkamlegri starfsemi
er meginkjarninn í svndroma
depressivum, þá er slikt sjúk-
dómsástand ofl nefnt depres-
sio retarda. Annað afbrigði
syndroma depressivum er de-
pressio agitata. í sliku til-
felli er grundvallarstemningin
ávallt lækkuð, en í stað tregð-
unnar her meira á ákafri
spennu, óróa og kvíða, sem
gera sjúklingana órólega, ráð-
villta og öryggislausa.
Lækkun geðslagsins og hin
almenna tregða á allri starf-
semi persónuleikans í heild
hefur einnig í för með sér
margvísleg líkamleg einkenni,
og eru eftirfarandi einkenni
sérkennandi fyrir þunglyndis-
ástandið.
1) svefntruflanir, svefnleysi
ýmist fyrri eða seinni hluta
nætur, og fer það eftir tegund
sjúkdómsins.
2) dægursveiflur, vanlíðan
að morgni og vellíðan að
kvöldi eða öfugt, og fer það
einnig eftir tegund sjúkdóms-
ins.
3) lystarleysi, megrun og
hægðatregða.
Flokkun.
Þunglyndissjúkdómum hef-
ur verið skipt í tvo aðal-
flokka, depressiones endoge-
nes og depressiones exogenes,
og er flokkun þessi reist á mis-
munandi psykopatologiskum
orsökum, klíniskri mynd
þeirra, batahorfum og með-
ferð.
Depressiones endogenes eru
taldar vera arfgengar eða a. m.
k. tilhneigingin til þeirra og
bundnar eðlisfari mannsins
(constitutio), og virðast ekki
standa í sambandi við ytri að-
stæður í lífi sjúklingsins („ó-
mótiveraðar“). Sameiginleg
einkenni þeirra eru sérkenn-
andi svefntruflanir, — svefn
fyrri hluta nætur, svefnleysi
seinni hluta nætur —, og dæg-
ursveiflur, — vanlíðan að
morgni, vellíðan að kvöldi.
Raflostmeðferð (ECT) getur
stytt gang sjúkdómsins í völd-
um tilfellum.
Depressiones endogenes eru
í engilsaxneskum löndum
heimfærðar undir psychosis
manio-depressiva, og eru einn-
ig í þeim flokki depressio in-
volutionalis og depressio prae-
senilis.
A Norðurlöndum og á meg-
inlandinu er heitið dejjressio