Læknablaðið - 01.06.1962, Side 30

60
LÆKNABLAÐIÐ
urkenndar siðgæðishugmynd-
ir manna um dugnað, mann-
dóm, atorku o. s. frv., og er
þeim því oft brigzlað um leti
og aumingjaskap. Það fellur
því í hlutverk læknisins að gera
sjúkljngnum ljóst, að hér sé
um sjúkdóm að ræða, sem sé
jafnáþreifanlegur og lamandi
og t. d. fóthrot.
Sjúklingum með depressio
neurotica er ráðlegast að vísa
til geðlæknis, þar sem slikir
sjúklingar þurfa venjulega á
langri og djúpri geðlækningu
að halda.
Þrátt fyrir aragrúa róandi
lyfja (tranquilizers), sem kom-
ið hafa á markaðinn á undan-
förnum árum og hinn gevsi-
mikla áróður og auglýsingar,
sem flæða yfir lækna um ágæti
þessara lyfja, eru enn þá eng-
in lyf fundin, sem liafa nokkur
raunveruleg áhrif á depressio
mentis. Largactil og tofranil
eru þau einu, sem hafa reynzt
árangursrík, og hefur ])á þótt
lieppilegl að gefa largactil
við kvíða, en tofranil við
tregðu.
Nálega allir sjúklingar, sem
haldnir eru depressio endo-
genes og allur þorri þeirra,
sem þjást af depressio exo-
genes, þarfnast í raun réttri
sjúkrahúsvistar.
í öðrum löndum hefur þró-
unin á síðustu árum orðið sú,
að reistar hafa verið geðlækn-
ingadeildir við almenn sjúkra-
hús, þar sem sjúklingar með
þunglyndissjúkdóma og mikla
taugaveiklun hafa verið lagðir
inn, en sjúklingar með lang-
varandi geðsjúkdóma vistaðir
á geðveikrahælum. í Svíþjóð
hafa t. d. verið reistar geðlækn-
ingadeildir við hvert einasta
lénslasarett, og munu flestir
sammála um, að þær hafi ger-
brevtt allri geðverndarstarf-
semi þar í landi.
Hér á landi hefur vistun
þunglyndissjúklinga, svo og
annarra geðsjúklinga, verið i
fullkomnum ólestri, svo að
liggur við þjóðarskömm. Hef-
ur verið farið með þessa sjúkl-
inga eins og réttlaust fólk, sem
skákað hefur verið út í yztu
horn eins og hreppsómögum
áður fvrr. Stofnun geðlækn-
ingadeildar við Landspítalann
og einhvern annan spítala,
ásamt stækkun og endurskipu-
lagningu Ivleppsspítalans, virð-
ast því vera hrýnustu verkefni
í heilbrigðismálum hér á landi,
eins og nú er málum háttað.