Læknablaðið - 01.12.1964, Qupperneq 47

LÆKNABLAÐIÐ
187
bandi við launadeilur lækna hér-
lendis og erlendis síðustu ár hafa
sýnt, að vanmat á læknisþjónustu
er varhugavert, einmitt vegna þess
að margir telja hana ómissandi fyr-
ir dlla þegna þjóðfélagsins. Vaxandi
rekstrarkostnaður lækna hefur ver-
ið allveigamikill þáttur í þeim launa-
kröfum, sem valdið hafa kjaradeil-
um undanfarin ár. Hinn mikli bif-
reiðakostnaður lækna hefur því í
senn átt drjúgan þátt í að valda
launadeilum og torvelda lausnir
þeirra. Er sízt að vænta góðs árang-
urs af því að mismuna stéttum í
verði sömu atvinnutækja, og meta
þannig gildi þeirra á grundvelli, sem
skiptar skoðanir geta verið um.
Það eru þvi eindregin tilmæli
Læknafélags Reykjavíkur til hátt-
virtrar ríkisstjórnar, að hún hlutist
til um, að verð á bifreiðum til lækna
verði eigi hærra en til leigubílstjóra
og breyting þessi miðist við 1. maí
1963.
Til frekari skýringar fylgir hér
með afrit af bréfi, sem ritað var
til forsætisráðherra, dags. 30. des.
’60.
Væntum við svars háttvirtrar rík-
isstjórnar við málaleitun þessari hið
allra fyrsta.
Virðingarfyllst,
Arinbjörn Kolbeinsson, form.
Snorri P. Snorrason, ritari.
Reykjavík, 30. des. 1960.
Til forsætisráðherra
hr. Ólafs Thors,
Reykjavík.
Að gefnu tilefni og samkvæmt ósk
margra lækna vill stjórn Læknafé-
lags Reykjavíkur taka fram eftir-
farandi:
Á undanförnum árum hefur bif-
reiðakostnaður lækna farið ört vax-
andi og orðið hlutfallslega hærri
útgjaldaliður í læknisþjónustu en
áður var.
Stafar þetta fyrst og fremst af
hinum síhækkandi innf lutningsgjöld-
um af bifreiðum og rekstrarvörum
þeirra á undanförnum árum. Hafa
tekjur til lækna hvergi nærri auk-
izt að sama skapi og kjör þeirra
því rýrnað verulega af þessari á-
stæðu einni.
Árið 1959 féllst Alþingi á að gera
nokkra leiðréttingu á þessari
stefnu mála og samþykkti, að bif-
reiðir til lækna skyldu vera undan-
þegnar nýjum bifreiðainnflutnings-
gjöldum. Viðurkenndi Alþingi með
þessu það sjónarmið lækna, að bif-
reiðakostnaður þeirra væri orðinn
óeðlilega hár og myndi gera starfs-
skilyrði þeirra erfiðari, en afleið-
ingin yrði lakari læknisþjónusta.
Með efnahagsmálafrumvarpi rík-
isstjórnarinnar frá 1960 var fram-
angreind eftirgjöf á innflutnings-
gjöldum felld niður á læknabifreið-
um og jafnframt bættust við nýir
innflutningstollar á bifreiðir. Lætur
nærri, að með þessum ráðstöfunum
ásamt gengisbreytingu hafi verð á
læknabifreiðum hækkað um 100 þús-
und kr., miðað við ódýrustu tegund-
ir amerískra bíla.
Er nú svo komið, að horfur eru
á, að árið 1960 muni upphæð sú,
sem læknar í Læknafélagi Reykja-
víkur þyrftu að greiða fyrir nýjar
bifreiðir, vegna eðlilegrar endurnýj-
unar og aukningar, samsvara veru-
legum hluta af ársgreiðslum Sjúkra-
samlags Reykjavíkur til allra lækna
í Reykjavík. Að sjálfsögðu leggst
þessi kostnaður allur á læknisþjón-
ustuna, en það getur ýmist komið
fram sem hækkað verð á þjónust-
unni eða lélegri þjónustu.
Þar eð stjórn Læknafélags Reykja-
víkur sér fram á óheillavænlega
þróun þessara mála, ef ekkert verð-
ur að gert, beinir hún þeim ein-
dregnu tilmælum til háttvirtrar
ríkisstjórnar að fella niður hluta