Læknablaðið - 01.12.1964, Blaðsíða 60

196
LÆKNABLAÐIÐ
1953. Mál þetta var rekið um
nokkurra mánaða skeið, en þá
látið niður falla, án þess að
dómur eða sætl yrði í málinu.
Læknir sá, er í hlut átti, hafði
af þessu allmikinn kostnað, og
má fullvíst telja, að þetta mál
hefði aldrei komið til, ef ekki
hefði viðkomandi aðila, er mál-
ið höfðaði, verið veitt gjafsókn
af dómsmálaráðuneytinu. Af
þessum sökum rituðu lögfræð-
ingar L.R. dómsmálaráðuneyt-
inu bréf hinn 13. des. 1960 og
kröfðust þess, að ráðuneytið
hlutaðist til um, að opinberir
aðilar greiddu lækninum þenn-
an kostnað, þar sem liann hefði
orðið fyrir verulegum útgjöld-
um af tilefni, sem liann ætti
enga sök á og eingöngu stöfuðu
af því, að veitt liefði verið gjaf-
sókn í tilefnislausu eða vafa-
sömu máli. Fer hréf þetta hér
á eftir:
Lögmenn
Eyjólíur Konráð Jónsson,
Jón Magnússon,
Tjarnarg. 16, slmar: 11164 og 22801.
Reykjavík, 13. des. 1960.
Jafnframt því sem við leyfum
okkur að senda hinu háa ráðuneyti
til athugunar og yfirvegunar hjá-
lagt endurrit af skjölum bæjar-
þingsmálsins nr. 1513/1959, viljum
við f. h. stefnda, K., læknis í
Reykjavík, vinsamlegast bera fram
þá ósk, að kostnaður sá, sem hann
hefur haft af málinu, kr. 15.000.00,
verði greiddur úr ríkissjóði að til-
hlutan ráðuneytisins, eins og um
gjafvörn hefði verið að ræða.
Mál þetta var, sem kunnugt er,
höfðað á hendur K. með sáttakæru
dags. 10. júní 1959 af Jóni Vídalín
Markússyni, verkamanni í Reykja-
vik. Krafðist hann skaðabóta að
fjárhæð kr. 400.000.00, sem var áætl-
uð fjárhæð, þar eð örorkumat hafði
ekki farið fram. Tilefni málsins var
það, að nefndur Jón taldi sig hafa
i ágústmánuði 1953 hlotið lömun á
vinstri handlegg, þannig að hann
gæti ekki rétt úr fingrum v. handar.
Kvaðst Jón hafa kennt þessararlöm-
unar eftir að K. læknir gaf honum
sprautu af lyfi í handlegginn. Taldi
hann sprautugjöfina hafa valdið
lömuninni, og tjón sitt mætti því
rekja til gáleysib af hálfu læknisins
við aðgerð þessa.
Með bréfi dómsmálaráðherra
dags. 4. júlí 1959 var Jóni veitt
gjafsókn skv. XI. kafla laga nr. 85/
1936 vegna höfðunar þessa máls, og
Jóhannes Lárusson hdl. skipaður
fyrir bæjarþingi Reykjavíkur, þar
sem enginn varð til þess að halda
uppi kröfu hans, en K. læknir
greiddi talsmanni sínum, Gunnari A.
Pálssyni hrl. kr. 15.000.00 í mál-
flutningsþóknun.
Svo sem skjöl málsins bera með
sér, verður að telja kröfu Jóns á
hendur lækninum mjög vafasama
eða jafnvel fjarstæðu. Kemur þar
einkum til, að líkurnar til þess að
aðrar orsakir en sprauta læknisins
hafi valdið lömuninni, eru alveg yfir-
gnæfandi. Hér ber að gæta þess,
að Jón heitinn var drykkjumaður
á háu stigi og var einmitt að enda
einn af drykkjutúrum sínum, er
hann bað um þessa sprautu. Slík-
um mönnum er ákaflega hætt við
taugalömun, ýmist vegna tauga-
mars eða taugabólgu, eins og rakið
er í greinargerð verjanda og marg-
oft hefur komið í ljós. Hugsanlegt
er því m. a. að lömunin hafi verið
. byrjuð, áður en sprautan var gefin.