Læknablaðið - 01.12.1964, Blaðsíða 61

LÆKNABLAÐIÐ
197
Ofan á þetta bætist svo hitt, að
jafnvel þótt orsakir lömunarinnar
mætti rekja til læknisaðgerðarinn-
ar, eru líkurnar eftir sem áður gegn
því, að læknirinn hafi gerzt sekur
um nokkurt gáleysi við meðferð
Jóns.
Að þessu athuguðu virðist óhætt
að slá því föstu, að mál þetta hefði
aldrei verið höfðað, ef gjafsóknar-
leyfið hefði ekki komið til, ekki ein-
ungis vegna fjárhagslegra, heldur
einnig málefnalegra ástæðna Jóns
heitins, þar sem málstaður hans var
jafnvel vafasamari en 3. mgr. 171.
gr. sbr. 1. mgr. 174. gr. laga nr. 85/
1936 gerir ráð fyrir. Sá kostnaður
og fyrirhöfn og jafnvel álitshnekk-
ir, sem málshöfðunin bakaði lækn-
inum, verður þannig að teljast bein
afleiðing af ákvörðun ráðuneytis-
ins um gjafsóknina.
Af hálfu K. læknis hafði hins veg-
ar ekki verið sótt um gjafvörn, áður
en málið féll niður. Það hefði án
efa verið gert, ef svo hefði ekki
farið, þar sem kröfuhæð málsins
hlaut að gera það afar kostnaðar-
samt. Slík umsókn hefði jafnframt
stuðzt við það sjónarmið, að í hópi
lækna var litið á þetta mál sem
principmál, er gæti haft mikla al-
menna þýðingu og víðtækar afleið-
ingar, bæði fyrir læknastéttina
sjálfa út á við. í slíku máli er eðli-
legt að æskja þess, að kostnaðin-
um verði létt af aðila, og þá alveg
sérstaklega í þessu máli, þar sem
hafa mátti hliðsjón af 2. tl. 172.
gr. laga nr. 85/1936, vegna þess
hver aðilinn var og hvaða stétt
manna úrlausn þess hefði einkum
snert, þ. e. læknastéttina.
Þegar virtar eru þær upplýsingar,
sem að framan greinir, verður að
telja mjög gild rök liggja til þessa
erindis. Við treystum því, að það
eigi að fagna skilningi hins háa
ráðuneytis og fært þyki að verða
við tilmælum okkar um greiðslu
málskostnaðar K. læknis, þar sem
hann er bakaður honum í vafasömu
máli, sem höfðað er með tilstyrk
ráðuneytisins, og jafnframt með til-
liti til þess, að hann hefði væntan-
lega átt þess kost að fá gjafvörn
i málinu, ef það hefði ekki fengið
svo óvæntan endi. Virðist okkur all-
ar sanngirnisástæður mæla með
þessari niðurstöðu.
Virðingarfyllst,
f. lögmenn Eyjólfur Konráð Jóns-
son, Jón Magnússon,
Hjörtur Torfason (sign.).
Til Dóms- og kirkjumála-
ráðuneytisins.
Ekkert endanlegt svar hefur
borizt við málaleitan þessari
þrátt fyrir ítrekanir. Þar sem
líta verður á þetta sem grund-
vallarmál, er getur haft víðtæk
áhrif fyrir læknastéttina, hefur
enn á ný verið ítrekað við ráðu-
neytið að verða við málaleitun
Læknafclagsins. Hefur dóms-
málaráðuneytinu verið ritað
hréf enn á ný um málið, og einn-
ig hefur stjórn L.R. rætt við
ráðuneytisstjórann. Máli þessu
er enn ólokið,
Stjórn L. R. hefur talið mik-
ilsvert að láta málið eigi niður
falla, fyrr en ákveðið svar hef-
ur fengizt. í fyrsta lagi mundi
þetta geta komið í veg fyrir, að
slík atvik endurtaki sig, og einn-
ig þarf að fást úr því skorið,
hversu mikil hætta er á, að
læknar eigi von á slíkum skaða-
bótamálum. Rétt er að taka
fram, að lögfræðingar, sem