Læknablaðið - 01.02.1969, Blaðsíða 29

LÆKNABLAÐIÐ
3
Til þess að vökvinn i völundarhúsinu geti komizt á hreyfingu,
þarf hinn kringlótti gluggi völundarhússins, sem lokaður er með
teygjanlegri himnu, að vera í lagi. Fyrir kemur, að þessi gluggi
lokast af eyrnakölkunarbeini, sem vex yfir hann. Sem betur fer
er þetta sjaldgæft, þvi að engin ráð hafa fundizt til að lækna
slíkt, en það befur oft verið reynt án árangurs.
Greining
Greining eyrnakölkunar er oftast nær auðveld. Þegar vart verð-
ur heyrnadevfu lijá fólki, sem hefur eðlilegar hljóðhimnur og
sjaldan hefur haft eyrnabólgu, er eyrnakölkun venjulega á ferð-
inni. 1 stöku tilfelli getur reynzt nauðsynlegt að lyfta hljóðhimn-
unni og athuga heyrnarbeinin og gluggana til að fá örugga sjúk-
dómsgreiningu, en yfirleitt er það óþarft. Ýmis önnur ráð eru nú
tiltækileg. Meðal annars ráða læknar nú yfir nýtízkumælitækjum,
sem nota má í þessu skyni, eins og t. d. impedance-mælitækjum
o. fl.
Hið helzta, sem getur gefið svipuð einkenni og eyrnakölkun og
greina þyrfti frá henni, er liðhlaup milli steðja og ístaðs, brotið
istað, Méniérssjúkdómur með heyrnardevfu, stirðnun í liðum
heyrnarbeina, t. d. eftir Ijólgur, seigt slím á miðeyra og loks ýmiss
konar vanskapnaður, t. d. vanskapað ístað og vöntun sporöskju-
lagaða gluggans.
Fólk með eyrnakölkun hefur oft meiri eða minni taugaheyrnar-
deyfu að auki, einkum ef sjúkdómurinn hefur varað lengi, og
torveldar það stundum lækningu með aðgerð.
Meðferð
Engin þeldvt lyf liafa áhrif á eyrnakölkun, enda ekki vitað, hvað
sjúkdómnum veldur. Einfaldasta meðferðin er að láta sjúklinginn
fá heyrnartæki, en lækning er það ekki. Þær aðgerðir, sem nú verður
lýst, eru að vísu ekki lieldur lækning sjúkdómsins sjálfs, en þær
losa sjúklinginn þó langoftast við notkun heyrnartækja, sem
mörgum reynast hvimleið og þungbær til lengdar og skaða tón-
gæði verulega.
Langt er siðan fyrstu tilraunir voru gerðar til að lækna með
aðgerð heyrnarmissi vegna eyrnaköllamar. Árið 1876 hóf Þjóð-
verjinn Ivessel aðgerðir á ístaði í þessum tilgangi. Svipaðar að-
gerðir tíðkuðust nokkuð fram undir síðustu aldamót, en lögðust
þá niður aftur, sennilega vegna þess, að þá höfðu menn hvorki