Læknablaðið - 01.02.1969, Blaðsíða 46

14
LÆKNABLAÐIÐ
LÆKNABLAÐIÐ
55. árg. Febrúar 1969
felagsprentsmiðian h r.
GREINKNG
HEYRNARDEYFU
Á öðrum stað hér í blaðinu er
athyglisverð grein eftir Erling
Þorsteinsson lækni um skurð-
læknisaðgerðir við eyrnakölkun
(otosclerosis).
Segja má, að háls-, nef- og
eyrnalækningar hafi fram að
þessu í vissu tilviki orðið nokk-
uð út undan í þróun heilbrigðis-
mála okkar, ekki sizt livað við-
víkur aðstöðu til þeirra skurð-
læknisaðgerða, sem ofannefnd
grein f jallar um, svo og annarra
meiri háttar og vandasamra
læknisaðgerða á sviði háls-, nef-
og eyrnalækninga.
Sérstök deild fyrir háls-, nef-
og eyrnalækningar hefur hvorki
verið starfrækt við sjúkrahúsin
í Reykjavik né annars staðar á
landinu. Sérfræðingar í þessum
greinum hafa að vísu haft
nokkra aðstöðu til að stunda
sjúklinga sína á sjúkrahúsum,
en telja verður, að sú aðstaða
hafi að mörgu leyti verið harla
ófullkomin.
Heyrnardeyfa, hæði meðfædd
og áunnin, er mikið félagslegt
vandamál, sem víðast Iivar er
leitazt við að ráða fram úr með
víðtækum rannsóknum og að-
gerðum. Hér á landi starfar
heyrnardeild í Heilsuverndar-
stöð Reykjavíkur og vinnur
þarft og gott verk, en meira má,
ef duga skal. Ileyrnardeyfa
meðal barna liefur verið talin
eitt þeirra verkefna, sem tiltölu-
lega auðvelt muni vera að
bregðast við með skipulögðum
hóprannsóknum, en tilgangur-
inn með slíkum rannsóknum er
vitanlega sá að finna þau börn,
þar sem heyrnardeyfan er svo
mikil eða þess eðlis, að hún
komi í veg fyrir eðlilega þróun
talaðs máls og skilnings og síðar
menntunar.
Áunnin heyrnardeyfa fer vax-
andi vegna aukins hávaða á
mörgum vinnustöðum og reynd-
ar víðar í þjóðfélaginu og er
víða um lönd talin til alvar-
legra heilsugæzluvandamála.
Um heyrnardeyfu af öðrum or-
sökum er nokkuð fjallað i áður-
nefndri grein. Meðferð fer vitan-
lega eftir orsökum í hinum
ýmsu aldursflokkum, en óhætt
mun að ælla, að þar verði að
haldast i hendur vel búnar leit-
arstöðvar og lióprannsóknir og
síðan fullkomin sérfræðimeð-
ferð á sjúkrahúsum eða utan
þeirra.
Enda þótt heyrnardeyfa,
greining hennar og meðferð sé
veigamikill þáttur í háls-, nef-
og eyrnalækningum, fer það
ekki á milli mála, að háls-, nef-
og eyrnalækningar séu einnig