Dagskrá: tímarit um menningarmál - 01.06.1957, Side 11

of — og þá ekki síður fráleitt að
niðra því af fólsku fyrir sín fyrstu
verk.
— En hvað uni form skáldskapar-
ins?
— Mér finnst fávíslegt að vera ríf-
ast um, hvaða form ung skáld velji
sér. Það má gera ráð fyrir, að margir
þeirra, sem yrkja rímlaust nú, taki
síðar að ríma, því að menn verða
íhaldssamari með aldrinum. Það er
yfirleitt nokkuð algild regla. En ég
er ekki að segja, að þeir muni bæta
sig með því, ef þeir hafa tileinkað
sér hið frjálsara form af fullri alvöru
og það er annað en bernskuviðbrögð.
— Hefur þú trú á, að vandamál
íslenzkrar Ijóðlistar verði Ieyst eins
og margir ræða nú um, þannig að
samræma hina eldri hætti nýju ljóð-
formi?
— Eg hef enga trú á að leysa
vandamál skáldskapar með fyrirfram
reiknuðu átaki. í þessum efnum hlýt-
ur að verða þróun, alveg eins og þeg-
ar við hættum að yrkja undir drótt-
kvæðum hætti. Það er enginn góður
af sjálfum sér einum. Undirstaða
okkar nær langt aftur í órafjarlægðir.
Það má segja, að við eigum menning-
arlegar skyldur við rímlistina, ef hún
er sérkennandi fyrir okkur, en hún
má ekki staðna. Nú en ég vil líka
benda á, að það er ekki í fyrsta
sinn nú, sem ort er lítt rímað á ís-
landi. Þeir eru ekki allir ákaflega
rímaðir gömlu dansarnir, og eru þeir
þó taldir nokkurs virði sem menning-
arlegur arfur. Það er allt gott, sem er
gamalt. Mér dettur stundum í hug,
að eftir nokkrar aldir verði slögurun-
um, sem við heyrurn dægurlaga-
söngvara eins og Erlu Þorsteinsdótt-
ur og Hauk Morthens syngja, safnað
í eina bók sem góðum skáldskap. Það
er ómögulegt að segja, livað getur
gerzt.
— Þú hafðir snemma tilhneiging
að Ieita frjálslegra ljóðforms?
— Já, ég hef alltaf haft mikla löng-
un til að losa mig undan þessu svo-
ncfnda hcfðbundna formi, en maður
er alltaf bundinn af hinu gamla.
Auðvitað er alltaf hætta roskuum
manni að fara að skipta um form, þó
að það sé ekki annað en ellimörk að
fara að yrkja sjálfan sig upp. Það er
eins og þegar maður hangir í em-
bætti, sem hann er löngu ófær ti! að
gegna. FuIIorðinn maður verður líka
alltaf litinn með tortryggni af hinum
ungu, ef hann skiptir um form, og
fer þar með inn á þeirra landnám.
— Telur þú, að það muni hafa
kostað ungu skáldakynslóðina mikið
átak að rífa sig frá hinu gamla formi?
— Nei — Það er ekkert átak að
rífa sig undan hinu gamla fonni. Það
þarf enginn að ímynda sér. að rím-
laust Ijóð sé fundið upp á íslandi. Og
það er mörg fyrirmyndin á nágranna-
löndunum, sem er aðgengileg fyrir
byrjendur í þessari grein. Annars er
fásinna að vera að rífast um form. Ég
hef nú meðal annars aldrei skiiið,
hvað þessi atómnafngift á við.
Það skiptir engu, undir hvaða formi
skáld kveður sér hljóðs, ef það gerir
það svo, að úr skeri, þá verður hætt
að rífast um form.
— Svo að vikið sé að þínum eigin
ljóðum, vildirðu telja einhverja sér-
staka lífsstefnu eða skoðun ríkjandi
í kvæðum þínum?
DAGSKRÁ
9