Dagskrá: tímarit um menningarmál - 01.06.1957, Side 18

Franz Adólf Pálsson
Þú
Þegar við horfum á hafið
brenna hægt í rauðum loga aftansins
og verða eitt með himni og jörð
þegar tilveran sogaðist inn í
skuggahjúp lágnættisins . . .
. . . skildist mér, að Ég
væri miðdepili þess sem er
óbifandi öxull almættisins
gljásmurður í hjólnöf tímans . . .
Og varir okkar mættust.
Þreyta
Ljóðið,
sem ég orti.
Ljóðið,
sem ég hugsaði um mánuðum saman,
skrifaði,
brenndi,
skrifaði aftur,
fágaði . . .
... unz ég hélt,
að það væri fullkomið
(þann dag kraup ég agndofa á
kné og flutti sjálfum mér þakkargjörð).
Ó, þessi þreyta.
Ljóðið,
sem ég ortl.
16
DAGSKRÁ