Morgunblaðið - 09.11.2011, Blaðsíða 28

28 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 9. NÓVEMBER 2011
✝ Regína SólveigGunnarsdóttir
fæddist 1. júlí 1969.
Hún lést 29. októ-
ber 2011.
Foreldrar henn-
ar: Gunnar Bjarna-
son fv. hrossarækt-
arráðunautur, f.
13. desember 1915,
d. 15. september
1998 og Guðbjörg
Jóna Ragn-
arsdóttir, f. 3. febrúar 1930.
Bróðir hennar: Gunnar Ásgeir
Gunnarsson, f. 3. maí 1964, eig-
inkona hans er Ingibjörg Adda
Konráðsdóttir. Hálfsystkini
hennar: Halldór Gunnarsson, f.
14. janúar 1941, eiginkona hans
er Margrét Kjerúlf Jónsdóttir.
um Rafnari Karli Rafnarssyni, f.
16. júlí 1968, þau eiga synina
Gunnar, f. 28. febrúar 2002 og
Skorra Hrafn, f. 7 ágúst 2004.
Rafnar er sonur hjónanna Rafn-
ars Karls Karlssonar, f. 12. nóv-
ember 1937 og Unu Olgu Ragn-
arsdóttur Lövdahl, f. 28. janúar
1940. Systkini Rafnars eru Karl
Jóhann, f. 18. maí 1959 og
Hulda Ingibjörg, f. 15. febrúar
1965.
Regína lauk stúdentsprófi frá
Fjölbrautaskólanum í Breiðholti
og brautskráðist síðar sem
rekstrarfræðingur frá Sam-
vinnuháskólanum við Bifröst.
Regína starfaði að námi loknu
sem sölumaður og sölustjóri við
fraktflutninga hjá skipa-
félögum, var markaðsstjóri
Landssambands hestamanna-
félaga og nú síðast versl-
unarstjóri hjá Líflandi.
Útför Regínu fer fram frá
Digraneskirkju í dag, 9. nóv-
ember 2011, og hefst athöfnin
klukkan 13.
Bjarni Gunnarsson,
f. 25. júlí 1948, eig-
inkona hans er
Guðrún Helga
Kristinsdóttir.
Ragnar Haralds-
son, f. 15. desember
1949, eiginkona
hans er Sigríður
Þórðardóttir. Gísli
Haraldsson, f. 9.
júní 1955, eig-
inkona hans er
Ingibjörg Grímsdóttir. Margrét
Haraldsdóttir, f. 19. júní 1956,
maður hennar er Kristján Stef-
ánsson og Haraldur Haraldsson,
f. 11. október 1958, d. 7. nóv-
ember 1997.
Regína giftist 27. september
2003 eftirlifandi eiginmanni sín-
Regína er yngsta barn foreldra
sinna. Hún á einn albróður, Gunn-
ar Ásgeir Gunnarsson, og sex
hálfsystkini. Þar af aðeins eina
systur, sem er ég, og á milli okkar
eru heil þrettán ár. Oftast var hún
kölluð Regína Sól. Hún var sólin í
lífi fjölskyldunnar og augasteinn
föður síns. Regína var óskaplega
ljúft barn og vel heppnuð ung
kona. Það voru forréttindi að fá að
taka þátt í lífi hennar.
Hún var ágæt námsmanneskja
og lauk stúdentsprófi frá FB og
prófi í rekstrarhagfræði frá Sam-
vinnuháskólanum í Bifröst. Hún
vann alltaf mikið og var alla sína
ævi á bólakafi í hestamennsku.
Hún var mikil tungumála-
manneskja og bjó m.a. í Þýska-
landi um hríð. Þar eignaðist hún
marga vini. Hún fylgdi foreldrum
sínum í ferðum til að kynna ís-
lenska hestinn á erlendri grundu.
Regína brasaði með pabba sinn
og var hans helsta hjálparhella
þar til hann dó 1998. Síðan þá hef-
ur hún verið vakin og sofin að
hugsa um velferð móður sinnar.
Síðast í vetur stóð hún fyrir því að
taka íbúð móður okkar í gegn hátt
og lágt. Hún stýrði okkur fjöl-
skyldunni röggsamlega og sá um
að allt gengi eins og hún hafði
skipulagt. Það var eftir á að
hyggja eins og hún væri að búa al-
mennilega um mömmu áður en
hún færi héðan.
Regína fann ástina í lífi sínu
þegar hún hitti Rabba. Hann var
hennar lífsförunautur og saman
eiga þau tvo yndislega drengi, þá
Gunnar og Skorra. Guð gefi þeim
styrk og kjark til að takast á við
erfiðasta verkefnið í lífi sínu. Fjöl-
skylda Rabba hefur verið einstak-
lega samrýnd og hjálpast að við
erfið veikindi Regínu og mun
standa sterk saman áfram.
Ég þarf að kveðja Regínu syst-
ur mína og lifa áfram með perlur
minninganna einar til að orna
mér.
Margar myndir koma upp í
hugann:
Regína Sól litla systir að kalla
saman systkini sín í kringum dán-
ardag pabba.
Regína að halda upp á afmæli
mömmu.
Regína alsæl á hestbaki. Með
fjölskyldunni á fótboltamóti.
Fallega systir mín með ljósa
fallega hárið og bjarta brosið
mætt í eitthvert af mörgum til-
efnum fjölskyldunnar.
Elsku hjartans systir mín var í
essinu sínu þegar til stóð að
skipuleggja landsmót hesta-
manna eða ættarmót. Hundrað
prósent manneskja í öllu sem hún
tók sér fyrir hendur.
Regína Sól sem var fílhraust
alla sína stuttu ævi. Svo kom
hræðilegi úrskurðurinn að hún
væri með krabbamein. Hún sat
hugsandi og sagði ekki orð lengi,
lengi. Svo reisti hún höfuðið og
sagði einbeitt: „Þá er sumarið
farið!“ Hún ætlaði að berjast og
klára þetta dæmi til enda. Fyrir
litlu drengina sína og ástina sína.
Í morgunroðanum lagði hún af
stað og hennar beið pabbi með ið-
andi himnagæðinga. Með honum
fór hún ríðandi á sléttuna á vit
nýrra ævintýra. Að skipuleggja
himnahestamót. Þar sem enginn
er tíminn, enginn söknuður og
enginn sársauki. Þar mun hún
taka á móti okkur með allt klárt
og fínt þegar okkar tími kemur.
Minning um yndislega mann-
eskju lifir hjá okkur og einn góð-
an veðurdag mun kannski fæðast
lítil stúlka með einstaklega falleg
blá augu og hrifandi bros, lítil
Regína Sól.
Guð var ætíð með þér og í húsi
Drottins býrðu langa ævi.
Margrét Haraldsdóttir,
framhaldsskólakennari.
Líkn. Ég hygg að það þurfi
mannsævi til að skilja og mæta
þessu eina orði.
Regína Sólveig var skírð með
fyrra nafni í höfuðið á ömmu sinni
í móðurætt og langömmu sinni í
föðurætt, sem dó þrjátíu og sjö
ára gömul frá manni sínum sr.
Benedikt á Grenjaðarstað og fjór-
um ungum börnum. Seinna nafnið
bar langamma hennar í móður-
ætt, tengt sól og gleði, sem stúlk-
an færði foreldrum sínum, – sú
þráða dóttir föður, sem hann elsk-
aði og bar svo mikla umhyggju
fyrir alla sína ævi.
Hún varð hamingjugeisli for-
eldra sinna, bróður og hálfsystk-
ina, síðar manns síns og tveggja
sona, vina og svo margra annarra,
sem kynntust henni í margvísleg-
um störfum og áhugamálum,
einkum í ævintýrum hesta-
mennsku.
Kraftmikil, djörf, áræðin og
alltaf glöð með sínum jákvæðu úr-
lausnum. Undirbjó t.d. samveru-
stundir með systkinum sínum á
afmælisdegi föður, til að geta
minnst hans og hló með föður-
frænkum sínum á skipulögðum
samverustundum, sem töluðu
hratt saman og fundu þessi
sterku ættartengsl.
Það voru engin vandamál nema
til að takast á við og sigra. Selja
t.d. íbúðina og byggja upp ein-
býlishús frá grunni með arkitekt,
sem átti m.a. að geta boðið móður
hennar velkomna til dvalar og
velja síðan allt til hússins, frá
fyrstu spýtu til síðasta húsgagns
með manni sínum og mæta þá
þjóðarhruni, sem hrifsaði allt og
meira. Til hins allra síðasta var
reynt að sigra það.
Þegar það tókst ekki var eins
og mótstaða líkamans gæfi
skyndilega eftir, en andi hennar,
– hugsunin og sálin – gafst ekki
upp, – ekki eitt einasta andartak.
Hún sótti styrk sinn til trúar og
bænar, – barnatrúarinnar frá
æsku, með bænum og trú foreldra
sinna, lestri ritningagreina, sem
hún dró sér og fann styrk gagn-
vart með bænarsvari. Það var
hún, sem styrkti fjölskyldu sína,
ættingja og vini frá því banamein-
ið greindist fyrir fjórum mánuð-
um síðan. Það var hún, sem gekk
um á sjúkrahúsinu til að styrkja
aðra, hvetja og biðja fyrir. Það
var hún, sem sem tók utan um
syni sína og horfði á bíómynd með
þeim heima, fyrir svo stuttu síðan.
Og það var hún, sem valdi að fá
að hvíla hjá föður sínum. Það var
þegar hún hafði fundið miskunn
Drottins Guðs frá þjáningu og
sorg og gat sigrað það sem sárast
var, að missa eiginmann og syni.
Líknin var þá þar með öllu því,
sem engin orð geta fullkomlega
skýrt, aðeins er hægt að reyna í
skuggsjá mestu þjáningar Hans,
sem dó á krossi.
Í 31. Davíðssálmi er líknin orð-
uð, sem gat verið hugsun hennar
hjá manninum hennar heima í
vöku eða svefni, þegar ný fæðing
hennar varð til húss Drottins
Guðs með herbergjunum mörgu,
þar sem englarnir taka á móti:
„Hjá þér Drottinn leita ég hælis… Í þína
hönd fel ég anda minn, þú munt frelsa
mig Drottinn, þú trúfasti Guð… Ég vil
gleðjast og fagna yfir miskunn þinni…
Líkna mér Drottinn.“
Halldór Gunnarsson.
Fyrir fjórum mánuðum síðan
buðu Reykjabörn barnabörnum
Þórdísar og Bjarna frá Húsavík
til ættarsamkomu á Reykjum.
Regína systir hlakkað mikið til að
hitta frændsystkini sín, en hún
var yngst í fjölmennum hópi
barnabarnanna. Þegar ég var á
leiðinni til Reykja hringdi ég í
Regínu til að vita hvort hún væri
mætt. Þá sagði hún mér þær
hörmulegu fréttir að hún hefði
greinst með krabbamein og stæði
nú frammi fyrir erfiðri baráttu
upp á líf og dauða. Hún sagði mér
yfirveguð og sterk frá veikindun-
um og þannig var hún allt til enda.
Ég lofaði Regínu að segja ekki að
svo stöddu frá veikindum hennar,
en ættarsamkoman var í miklum
skugga eftir samtal mitt við Reg-
ínu.
Þar sem við Regína vorum ekki
alin upp á sama heimili kynntist
ég systur minni lítið fyrstu árin
hennar. En síðar þegar hún var
komin með sína eigin fjölskyldu
kynntumst við betur. Hún lagði
mikla áherslu á að styrkja sam-
bandið og sá meðal annars um að
hóa fjölskyldunni saman í desem-
ber á afmælisdegi pabba okkar og
voru það alltaf frábærar sam-
verustundir.
Regína yfirgefur okkar jarð-
neska svið í blóma lífsins. Hún var
yndisleg manneskja sem ég sakna
mikið. En missir Rafnars og
strákanna þeirra, Gunnars og
Skorra Hrafns, er meiri en orð fá
lýst. Megi þeim auðnast að lifa líf-
inu eftir þennan mikla missi. Ég
og fjölskylda mín sendum þeim og
öðrum aðstandendum okkar inni-
legustu samúðarkveðjur.
Hversvegna er leiknum lokið?
Ég leita en finn ekki svar.
Ég finn hjá mér þörf til að þakka
þetta sem eitt sinn var.
(Starri í Garði)
Bjarni Gunnarsson.
Elsku Regína. Ég var bara
unglingur þegar Rabbi kynnti þig
fyrir fjölskyldunni og mér fannst
bæði spennandi og skrýtið að það
væri að bætast ný kona í fjöl-
skylduna en það leið ekki langur
tími þangað til mér fannst þú eiga
heima í fjölskyldunni. Ég kunni
vel við þig og svo bjóstu til gott
uppstúf, alveg eins og mamma og
amma. Okkur fannst alltaf fyndið
og gaman að grínast með það þeg-
ar við borðuðum uppstúf. Þú
komst mér iðulega til bjargar
þegar mamma og Rabbi voru að
fíflast og stríða mér í gríni. Það
var alltaf svo gaman hjá okkur
þegar við tvær vorum í liði á móti
mömmu og Rabba þegar við spil-
uðum vist. Ef við spiluðum ekki
saman grínuðumst við með að það
væri nú kannski bara fyrir bestu
þar sem þau svindluðu svo mikið.
Þú varst svo hláturmild og
skemmtileg og svo góður kont-
rast við hinar konurnar í fjöl-
skyldunni. Þú varst alltaf sú sem
mér fannst best að tala við þegar
eitthvað hafði slest upp á vinskap-
inn innan fjölskyldunnar, þú hélst
alltaf bara þínu striki viss um að
allt yrði gott á ný innan skamms
og hafðir alltaf rétt fyrir þér. Mér
þótti svo óendanlega vænt um að
þú skyldir biðja mig um að vera
brúðarmær þegar þið Rabbi gift-
uð ykkur og það var mér stór
heiður. Þú varst ekki bara kona
Rabba frænda míns og mamma
litlu frænda minna, þú varst nán-
asta fjölskyldan mín. Ég er svo
þakklát fyrir þennan allt of stutta
tíma sem við fengum saman og ég
er svo þakklát fyrir að þú hafir
kynnst Rabba frænda mínum og
gefið okkur Gunnar og Skorra
sem eru einhverjir góðhjörtuð-
ustu og vönduðustu einstaklingar
sem ég þekki.
Þegar ég skrifa þetta hef ég
haft fjóra daga til að átta mig á að
þú sért farin frá okkur fyrir fullt
og allt en ég get bara ekki skilið
það. Ég skil ekki ennþá að ég eigi
aldrei eftir að hitta þig aftur og
aldrei eftir að tala við þig aftur.
Ég sakna þín svo mikið og mér
finnst óbærileg tilhugsunin um að
við eigum aldrei aftur eftir að eiga
jól eða áramót saman. Takk fyrir
allt, elsku Regína. Ég lofa að
passa vel uppá strákana þína þrjá
fyrir þig svo lengi sem ég lifi.
Jana Rós.
Að skrifa minningargrein um
Regínu frænku er nokkuð sem ég
bjóst aldrei við að gera, það
hvarflaði aldrei annað að mér en
að hún yrði hjá okkur miklu,
miklu lengur. Við urðum strax
vinir sem litlir krakkar og lékum
okkur oft saman og á ég margar
góðar minningar frá æskuárum
okkar. Regína var alltaf hress og
kát. Hún hló oft og mikið og var
afar glaðlynd. Hlátur hennar var
smitandi og áður en maður vissi af
var maður sjálfur farinn að kæt-
ast og hlæja með. Annað var bara
ekki hægt! Mér er minnisstætt
frá unglingsárunum þegar við
ræddum um hinar og þessar grín-
myndirnar og hlógum eins og vit-
leysingar.
Það myndaðist strax vinataug
á milli okkar Regínu og ég leit
alltaf á hana sem kæran vin og
hugsaði oft til hennar þó ég byggi
stundum fjarri. Regína var ynd-
isleg manneskja og einn eftir-
minnilegasti tími hin seinni ár var
þegar ég var svo lánsamur að fá
að taka þátt í brúðkaupi Regínu
og Rafnars. Þetta var svo
skemmtilegt allt saman og tvær
manneskjur sem elskuðu hvor
aðra afar heitt að „leiða saman
hesta sína“. Það var mikil ást og
kærleikur í loftinu og það eru
svona minningar sem ylja og
næra sálina og halda áfram að
gera það um ókomna tíð, og slíkt
er ómetanlegt.
Drottinn kallaði Regínu sína
heim miklu fyrr en allir áttu von á
en líklega hefur vantað meira fjör
og meiri hlátur í himnaríki. Ég
vildi óska að við hefðum fengið að
njóta Regínu lengur hér á jörðu
og söknuðurinn er meiri en orð fá
lýst. En það er huggun að hún er
núna komin í faðm frelsarans og
áður horfinna ástvina, og það er
ég viss um að það er bæði hlegið
hátt og hneggjað dátt. Í Davíðs-
sálmi 23 segir m.a. „Drottinn er
minn hirðir, mig mun ekkert
bresta. Á grænum grundum læt-
ur hann mig hvílast, leiðir mig að
vötnum þar sem ég má næðis
njóta.“ Drottinn er hirðir Regínu
og mun að eilífu umvefja hana og
gæta hennar og hún mun sann-
arlega næðis njóta.
Ég votta Rafnari og sonum,
Gunnari og Skorra Hrafni, Guð-
björgu ömmu, systkinum og allri
fjölskyldunni sem og vinum inni-
lega samúð og bið Guð almáttug-
an að gefa ykkur öllum styrk og
von í hjarta um bjartari stundir.
Elsku Regína mín, ég þakka þér
fyrir allar góðu stundirnar sem ég
mun alltaf varðveita í hjarta mínu.
Guð geymi þig að eilífu.
Sigurður Ragnarsson.
Nú er komið að því að kveðja
Regínu Sól. Hún var eins og stóra
systir mín. Hún passaði mig,
leyfði mér að sniglast í kringum
sig þegar ég var lítil, hjálpaði mér
og við vorum vinkonur. Okkar
samband spannaði hátt í 30 ár,
stundum var það mikið og stund-
um var það lítið. En hún var alltaf
stóra systir mín, þannig var okkar
samband. Það var ákveðin taug á
milli okkar, ákveðin væntum-
þykja og ákveðið umburðarlyndi
sem maður hefur gagnvart litlum
systrum. Á svona stundu flæða
fram svo margar minningar um
Regínu Sól frá því ég var lítil og
þangað til dagsins í dag. Einhvern
veginn stendur upp úr hláturinn
hennar, svo kitlandi og fullur af
húmor. Hún var alveg ótrúlega
fyndin þegar hún var að leika fjöl-
skyldumeðlimina, ömmu Guð-
björgu og Halla jólapúka. Þegar
ég bjó hjá henni í Fálkahöfðanum
þá komu nágrannarnir einn laug-
ardagsmorguninn og kvörtuðu yf-
ir hávaða. Þá höfðum við vaknað
snemma og lágum uppi í rúmi og
hlógum og hlógum. Við áttum
margar góðar stundir saman.
Eins sorglegt og það er að
þurfa að kveðja svona unga og fal-
lega konu í blóma lífsins þá er ég
svo þakklát að hafa fengið að
kveðja hana. Ég er líka svo þakk-
lát fyrir að hún fékk að eignast
svo gott líf. Ég trúi því að hún hafi
fengið allt sem hún þráði í lífinu.
Hún náði að afreka mjög margt.
Mennta sig, dvaldi erlendis og
vann við ýmis störf. Hún eignað-
ist yndislegan mann sem átti svo
vel við hana og tvo fallega drengi.
Hún sinnti áhugamáli sínu, hest-
unum og átti marga og góða vini.
Það eina sem hún fékk ekki var
tími. Hún hefði þurft meiri tíma
til að hugsa um litlu fjölskylduna
sína.
Mega englarnir og allur heims-
ins kærleikur varðveita þig.
Blessuð sé minning Regínu Sól-
veigar.
Elsku Rabbi, Gunnar og Skorri
Hrafn. Ég votta ykkur mína
dýpstu samúð í sorg ykkar, hugur
minn er hjá ykkur.
Kveðja,
Hulda Margrét og fjölskylda.
Reginu Sól eins og ég kallaði
hana alltaf kynntist ég þegar við
vorum 12 ára gamlar. Við vorum
saman í barnaskóla en leiðir okk-
ar lágu ekki saman fyrr en einn
bjartan sumardag við hesthúsin í
Mosfellsbæ.
Regina Sól var alvön hestum
og hún var ekki mikið eldri en 2
ára þegar hún settist fyrst á hest-
bak. Hestarnir áttu hug hennar
allan og í kringum þá og í hest-
húsinu áttum við margar góðar
stundir saman. Eitt sinn fórum
við í langan reiðtúr og í bakaleið-
inni hleyptum við hestunum á
Leirunum. Ég var með eyrna-
skjól á eyrunum sem færðust allt-
af til og í öllum hamaganginum
voru þau komin inná mitt andlit.
Ég ríghélt mér í tauminn til að
detta ekki af baki, Regína lítur við
þar sem hún var alltaf á undan
mér og fer að skellihlæja, við
fáum þetta líka hláturskast og
eins og flestir vita er nánast
ómögulegt að klemma lærin sam-
an þegar setið er á hestbaki. Á
leiðinni heim þurfti ég að klæða
mig úr lopapeysunni og binda
hana um mig til að leyna því að
buxurnar voru blautar. Að þessu
atviki áttum við oft eftir að hlæja
saman.
Mér er það mjög minnisstætt
þegar ég kom fyrst inn á heimili
hennar hvað allt var fallegt, hvítt
rýjateppi á gólfum og svartur
Regína Sólveig
Gunnarsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Elsku Regína.
Við biðjum að þér ljóssins englar
lýsi
og leiði þig hin kærleiksríka hönd.
Í nýjum heimi æ þér vörður vísi
sem vitar inn í himnesk sólarlönd.
Þér sendum bænir upp í hærri
heima
og hjartans þakkir við færum þér.
Við sálu þína biðjum Guð að geyma,
þín göfga minning okkur heilög er.
(Guðrún Elísabet Vormsdóttir.)
Þínar Perluvinkonur,
Hrefna Lind, Ingibjörg,
Ruth og Ágústa.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur hlýhug og stuðning við andlát og útför
ástkærrar eiginkonu, móður, tengdamóður og
ömmu,
HREFNU ÞORVARÐARDÓTTUR,
Áskinn 7,
Stykkishólmi.
Hannes K. Gunnarsson,
Sigurborg Kristín Hannesdóttir, Ingi Hans Jónsson,
Gunnar Hannesson, Guðrún Hjartardóttir,
Lárus Ástmar Hannesson, María Alma Valdimarsdóttir,
Freyja, Hrefna Rós, Arna Ösp, Halldóra Kristín,
Anna Soffía og Valdimar Hannes.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
STEINUNN ERLA MARINÓSDÓTTIR,
andaðist á Heilbrigðisstofnun Fjallabyggðar aðfaranótt
mánudagsins 31. október.
Útför hennar fer fram frá Siglufjarðarkirkju laugardaginn
12. nóvember kl. 14.00.
Sigurrós Sveinsdóttir, Sverrir Gíslason,
Kolbrún Sveinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.