Morgunblaðið - 09.11.2011, Blaðsíða 29

MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 9. NÓVEMBER 2011
flygill í stofunni en bæði Regína
og móðir hennar Guðbjörg
spiluðu á píanó. Mér fannst eins
og ég væri komin inn á útlenskt
heimili. Fallega silfrið hennar
Guðbjargar var í fína stofuskápn-
um og við Regína fengum að
pússa það fyrir jólin. Eitt sinn var
Gunnar pabbi Regínu sendur út í
búð að kaupa inn til heimilisins
sem var svosem ekkert óvenju-
legt en þegar hann kom úr búð-
inni var hann sendur jafnskjótt til
baka með klósettpappírinn því
hann var ekki í rétta litnum, hann
varð að vera bleikur og mjúkur.
Það var yndislegt að vera inni á
heimili Regínu. Þegar við komum
heim úr skólanum var Gunnar
pabbi hennar kominn heim og
smurði brauð handa okkur í eld-
húsinu. Einkennisklæðnaður
Gunnars eftir vinnu á daginn var
blái sloppurinn sem náði niður á
hné, hvítu síðu nærbuxurnar sem
voru vel girtar niður í svörtu
sokkana og flókainniskór. Svo
gekk hann um eldhúsgólfið og
hélt heilu ræðurnar um ungdóm-
inn og hvað lífið væri varasamt, á
meðan hámuðum í okkur brauðið
og skoluðum því niður með kakó-
malti. Við brostum út í annað og
sögðum já þar sem við átti.
Í uppeldi Regínu var trúin
mjög mikilvæg og ég veit að í
veikindum sínum sótti hún mik-
inn styrk í Biblíuna sem hún hafði
alltaf við hlið sér. Regína var mik-
il pabbastelpa og annaðist hún
pabba sinn af alúð og umhyggju
þegar hann veiktist og þar til
hann dó 1998. Sömuleiðis hefur
Regína sýnt móður sinni Guð-
björgu mikla umhyggju undan-
farin ár og verið henni stoð og
stytta, voru þær mæðgur mjög
samrýmdar og veit ég að Regínu
þótti gott að leita ráða hjá
mömmu sinni. Missir Guðbjargar
er mikill.
Elsku Rabbi, Gunnar og
Skorri. Missir ykkar er mestur.
Hver hefði trúað því fyrir 4 mán-
uðum síðan að þið stæðuð í þess-
um sporum í dag. Guð gefi ykkur
styrk til að takast á við þessa
miklu sorg.
Það eru ótal góðar minningar
sem koma upp í hugann eftir 30
ára órofinn vinskap, við vorum
eins og systur. Í einum skilaboð-
unum af mörgum sem hún sendi
mér í sumar skrifaði hún: „Við er-
um óaðskiljanlegar og á milli okk-
ar er sterk taug sem mun aldrei
rofna.“
Guð geymi þig.
Þín besta vinkona,
Hrefna Lind
Borgþórsdóttir.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem)
Þó er eins og yfir svífi
enn og hljóti að minna á þig
þættirnir úr þínu lífi,
þeir, sem kærast glöddu mig.
Alla þína kæru kosti
kveð ég nú við dauðans hlið,
man, er lífsins leikur brosti
ljúfast okkur báðum við.
(Steinn Steinarr)
Regína mín, hvíl í Guðs friði.
Þín æskuvinkona,
Anna Fríða Garðarsdóttir.
Frænkuhópurinn samanstend-
ur af tuttugu systkinadætrum, sú
elsta fæddist árið 1941 og var
Regína Sólveig síðust í röðinni,
fædd árið 1969. Við sem eldri er-
um kynntumst í æsku en þegar
fjölskyldan hélt áfram að stækka
og engin venjuleg fjölskylduhús
gátu hýst hópinn tvístraðist hann,
sem smám saman varð til þess að
við hættum að hittast og þekkt-
umst lítið sem ekki neitt.
Það var á sorgarstundu eins og
þessari í janúar 1999, ein frænkan
úr hópnum hafði misst son sinn og
við vorum allar samankomnar að
fylgja ungum frænda okkar til
hinstu hvíldar. Þá tók Díssella,
sem er elst okkar, af skarið og hó-
aði okkur öllum saman með þeim
orðum að nú gengi þetta ekki
lengur, við yrðum að hittast og
kynnast hver annarri.
Í febrúar þetta sama ár hitt-
umst við allar og frá þeim degi
hafa vináttu- og frænkutengslin
verið að þéttast og styrkjast.
Eins og við er að búast eru við-
fangsefnin ólík í svona stórum og
aldursbreiðum hópi. Við deildum
hver með annarri því sem við vor-
um að fást við, bæði gleðitíðindum
og einnig þegar erfiðir tímar
bönkuðu uppá hjá okkur. Í byrjun
vorum við flestar búnar að ala upp
börnin okkar en Regína var enn
að leita að hinum eina rétta og
þrátt fyrir að hún gæti verið dótt-
ir okkar flestra kom hún á fræn-
kufundina með sína glaðlyndu fal-
legu útgeislun sem lýsti upp
umhverfi okkar. Hún hlustaði
með athygli og einlægum áhuga á
það sem við sögðum og deildi
draumum sínum með okkur.
Óteljandi margar ánægju- og
gleðistundirnar erum við búnar
að eiga saman en sú stund sem
okkur er öllum eftirminnilegust
er þegar Regína varð ástfangin
og bauð okkur öllum í brúðkaupið
sitt.
Og þvílíkt brúðkaup, Regína
var eins og álfaprinsessa úr
hulduheimum, svo ótrúlega falleg
og hamingjan geislaði af henni.
Stuttu síðar kom hún í frænkuhóp
og átti von á öðru barni, allt gekk
upp eins og í ævintýrunum hjá al-
vöruprinsessum. Regína Sól
blómstraði í sínu nýja hlutverki,
eiginkona og móðir tveggja sona.
Fyrr á árinu áttum við frænku-
fund á fallegu heimili Regínu og
Rabba, draumahúsinu sem þau
byggðu saman. Það geislaði af
ungu frænku okkar, hún var stolt
og glöð húsmóðir, ástfangin og
hamingjusöm.
Síðasti fundur okkar með Reg-
ínu var í lok júní í sumar. Hún
skaust inn í nokkrar mínútur til
að segja okkur að hún hefði verið
að koma frá lækni, bara eitthvert
lítið mein sem yrði fjarlægt, svo
brosti hún, hló og gerði að gamni
sínu eins og venjulega.
Yndislega, fallega unga Regína
okkar er sú fyrsta úr hópnum sem
kveður. Við þökkum henni sam-
fylgdina, gleðina og fegurðina
sem hún kom með inn í líf okkar
allra. Rabba, Gunnari, Skorra og
allri stórfjölskyldunni sendum við
okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur.
Díssella, Þórdís Guðrún,
Þórdís Stefáns, Soffía,
Alda, Sólveig Björg,
Kristín, Þórdís Kjartans,
Margrét, Björg Kjartans,
Sæunn, Ásta Kjartans,
Þórdís Ósk, Lóa Dís,
Ásta Jovva, Tordis Gu-
drun, Ásdís Rósa, Guð-
rún og Björg Baldurs.
Glæsileiki var það sem kom
upp í hugann þegar ég hitti Reg-
ínu í fyrsta skipti er við hófum að
vinna saman að skipulagningu
Landsmóts hestamanna 2008. Við
urðum fljótt nánar vinkonur og í
framhaldinu myndaðist fallegt
samband milli fjölskyldna okkar.
Farið var í hestaréttir, útreiða-
túra, útilegur, matarveislur, hleg-
ið og glaðst. Regína og Rabbi, lífs-
förunautur hennar, voru glæsileg
hjón, gefandi félagsskapur og
ekki var annað hægt en að kolfalla
fyrir litlu yndislegu pjökkunum
þeirra, Gunnari og Skorra.
Enginn komst hjá því að hrí-
fast af Regínu, heiðarleiki og ein-
lægni einkenndi allt hennar fas.
Hún var frábær móðir og eigin-
kona. Tindrandi falleg og greind.
Skemmtileg og sannur vinur.
Regína var eins og kletturinn í
hafinu og dýrmætt að eiga hana
að þegar 14.000 manna sam-
kunda, Landsmót 2008, stóð sem
hæst. Þá reyndi oft á. Kímnin og
fallega brosið hennar var hins
vegar aldrei langt undan og gat
gert kraftaverk. Eitt sinn rák-
umst við hvor á aðra á hlaupum
innan um gríðarlegan mannfjöld-
ann, stöldruðum við, horfðumst í
augu, fengum þvílíkt hláturskast
að við gátum vart staðið upprétt-
ar og tárin runnu niður skítugar
kinnarnar. Á meðan hringdu sím-
ar okkar beggja látlaust. Útjask-
aðar af þreytu og álagi eins og
gengur, svefnlausar en sáttar,
náðum við í sameiningu að losa
um spennu og halda ótrauðar
áfram.
Ósérhlífni og dugnaður Regínu
var aðdáunarverður, aldrei var
neitt hálfkák í vinnubrögðum
hennar. Hún áorkaði miklu en
hreykti sér aldrei af hvað henni
tókst vel til. Hæfileiki hennar til
að gera hlutina vel var meðfædd-
ur og væri henni hrósað fyrir
dugnað hváði hún í forundran.
„Já, er það?“ sagði hún þá með
spurnarsvip. Þarna kom náttúru-
barnið og hestakonan Regína vel í
ljós. Í sveitinni sinna alvörubænd-
ur störfum sínum af alúð og sam-
viskusemi. Þarf rós í hnappagatið
fyrir það? Regína kenndi sam-
ferðafólki sínu margt enda var
nærvera hennar hlý, gefandi og
jákvæð.
Æðruleysið sem ávallt hefur
einkennt þau hjón sýndi sig vel í
erfiðleikunum síðustu mánuði.
Þrátt fyrir ósanngjarna baráttu
örlaði aldrei á biturð eða reiði.
Aðdáunarverður var lífsþroski
þeirra þrátt fyrir augljósa sorg
sem nísti inn að beini. Sjaldan hef
ég hitt fölskvalausari manneskjur
á ferðalagi mínu um lífið.
Þegar ég loka augunum og
hugsa til hennar Regínu minnar
sé ég ljós og birtu og gott ef hinn
mikli hestamaður og brautryðj-
andi Gunnar Bjarnason, faðir
hennar, bíður hennar ekki í nýj-
um heimkynnum. Hann er búinn
að leggja á fyrir stúlkuna sína og
er tilbúinn með tvo glæsigæðinga.
Við sem vorum svo lánsöm að
kynnast Regínu munum í sorg-
inni ylja okkur við fallegan minn-
ingaeldinn og drengirnir, sem
voru henni allt, halda áfram að
fegra líf okkar.
Elsku hjartans Rabbi, Gunnar
og Skorri, ég sendi ykkur mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Minningin um yndislega móður,
eiginkonu, félaga og sannan vin
lifir áfram með ykkur.
Ég votta eftirlifandi móður
Regínu, Guðbjörgu Jónu Ragn-
arsdóttur, systkinum, fjölskyld-
um þeirra og tengdafólki mína
dýpstu samúð.
Blessuð sé minning þín, fallega
Regína.
Jóna Fanney Friðriksdóttir.
Það var einn fagran sumardag
sem falleg fjölskylda ók í hlað á
Langabarði með fullfermi af hest-
um í eftirdragi og gleði í hjarta og
sinni. Þar var komin góðvinkona
mín til margra ára, Regína, ásamt
Rafnari eiginmanni og með stolti
kynnti hún fyrir mér synina tvo,
Gunnar og Skorra Hrafn. Ætlun-
in hjá þeim var að stunda útreiðar
í sumarfríinu í fallegri náttúru
Tungnanna. Það voru sannarlega
ánægjulegir dagar að fylgjast
með minni góðu vinkonu og sjá
hversu hamingjan og gleðin fóru
um hana mjúkum höndum. Af
mildi og ákveðni vakti hún yfir
ungum og athafnasömum sonun-
um sem fóru hamförum um land-
areignina þar sem ævintýraheim-
ur leyndist við hvert fótmál.
Árangurinn í lok frísins var
myndarlegur haugur af járnarusli
sem lengi hafði staðið til að safna
saman til förgunar og þeir höfðu
tekið ómakið af mér. Var það
vissulega stolt móðir sem hafði
getað laðað strákana til að eyða
orkunni í gagnlega hluti. Lagði
ríka áherslu á að sveinarnir ungu
höguðu sér nú vel og sýndu kurt-
eisi – sem þeir að sjálfsögðu
gerðu.
Ég hafði kynnst Regínu sem
krakka í gegnum Gunnar föður
hennar. Hún hafði frá fyrstu tíð
heillandi framkomu, ákveðin og
indæl en umfram allt skemmtileg.
Við hittumst alltaf öðru hvoru á
förnum vegi með mislöngum
hléum og átti ég þess góðan kost
að fylgjast með lífshlaupi hennar
úr fjarlægð. Mér er það minnis-
stætt þegar hún tilkynnti að nú
væri hún komin með góðan kær-
asta sem hún elskaði af öllu hjarta
og ekki var hún síður stolt þegar
ég eitt sinn hitti hana með barna-
vagn og frumburðinn þar innan-
borðs. Þá ljómaði Regína af lífs-
gleði og hamingju.
Eitt áhugamál áttum við sam-
an sem var faðir hennar, Gunnar
Bjarnason. Var hann okkur óend-
anleg uppspretta umræðuefnis
þar sem við rifjuðum upp og spáð-
um og spekúleruðum í athöfnum
og lífskoðun hans. Sögðum hvort
öðru sögur af einu eða öðru sem
við höfðum upplifað með honum.
Þá var stutt í þennan tístandi kitl-
andi hlátur Regínu sem hún fékk í
arf frá föður sínum og góðan húm-
or að auki.
Mér var það mikið gleðiefni
þegar Regína tók við starfi versl-
unarstjóra hjá Líflandi. Það var
ekki ónýtt að eiga hauk í horni þar
innanbúðar auk þess sem það gaf
okkur aukin tækifæri til að hittast
og spjalla. Þá flaug tíminn með
örskotshraða og urðu verslunar-
ferðirnar þar oft lengri en til stóð.
Ég hafði hugsað og vonað að
heimsóknir Regínu með fjölskyld-
una í Langabarð yrðu árlegar, svo
góð sem nærvera þeirra var.
Staðreyndir tilverunnar eru oft
bitrar og sárar. Nú hellist harm-
urinn yfir við sviplegt fráfall þess-
arar góðu og áhugaverðu vin-
konu. Sanngirnin er ekki alltaf
með í farteskinu þegar lífið og
dauðinn kallast á og verð ég að
segja það ósegjanlega ósann-
gjarnt að þessi unga góða móðir
og elskaða eiginkona þarf að
kveðja fjölskyldu sína og vini með
svo ótímabærum hætti. Hennar
verður sárt saknað en vissulega
huggun harmi gegn að Regína
skilur eftir sig góðar minningar
sem ylja munu um ókomna tíð.
Ég og Brynhildur sendum fjöl-
skyldunni okkar dýpstu samúðar-
kveðjur.
Valdimar Kristinsson.
Hjarta okkar og ástvina er
kramið af sorg vegna fráfalls
Regínu, vinkonu okkar. Regína
kom inn í líf okkar þegar hún
kynntist Rabba fyrir u.þ.b. 11 ár-
um. Það fyrsta sem við tókum eft-
ir í fari hennar og við heilluðumst
af var hlátur hennar, lífsgleði og
hversu falleg hún var. Síðan kom-
umst við að því að hún var ekki
bara falleg að utan heldur að inn-
an líka. Hún Regína var svo dug-
leg í öllu sem hún tók sér fyrir
hendur, svo metnaðarfull og mik-
ill fagurkeri, það var alltaf svo
hreint og snyrtilegt í kringum
hana. Stórkostleg móðir og eig-
inkona og hún elskaði alla strák-
ana sína út af lífinu.
Alltaf þegar við hittumst var
svo gaman hjá okkur, sérstaklega
í okkar árlegu aðventuferð á
Laugarvatni þar sem við komum
saman þrjár fjölskyldur og hver
fjölskylda hafði sínu hlutverki að
gegna að hætti Regínu. Við minn-
umst einnig þegar þið Rabbi og
strákarnir komuð með okkur til
Spánar sumarið 2008. Yndisleg
ferð í alla staði og við nutum lífs-
ins í þrjár vikur í sól og hita. Reg-
ína hafði gríðarlega mikinn áhuga
á tísku og púlsinn því tekinn á
tískunni á Spáni og ófáar ferðirn-
ar voru farnar í verslunarleiðang-
ur. Einnig eigum við góðar minn-
ingar þegar stelpurnar okkar
fengu að koma og vera hjá ykkur í
hesthúsinu og þær fengu að kynn-
ast hestunum ykkar og umgang-
ast þá og þið Rabbi voruð svo frá-
bærir leiðbeinendur fyrir
stelpurnar sem vildu kynnast
hestamennskunni og það var svo
gaman að sjá hversu mikil ástríða
hestamennskan var hjá Regínu
og það var einmitt hestamennsk-
an sem leiddi þau Rabba saman.
Stórt skarð er höggvið í vina-
hópinn og það er svo sárt að þurfa
að kveðja svona yndislega konu
eins og hana Regínu okkar. Við
viljum votta Rabba, Gunnari,
Skorra, fjölskyldu Regínu, og öll-
um þeim sem eiga um sárt að
binda vegna fráfalls hennar okkar
dýpstu samúð. Guð veri með ykk-
ur og gefi ykkur styrk. Regína
mun lifa áfram í hjörtum okkar
alla ævi.
Þínir vinir,
Valtýr Reginsson,
Ingibjörg Pétursdóttir,
Thelma Lind og
Theódóra Steinunn
Valtýsdætur.
Í dag kveð ég yndislega vin-
konu mína, Regínu Sól, sem er
fallin frá langt fyrir aldur fram.
Við Regína höfum þekkst frá
því haustið 1994 þegar við vorum
báðar við nám í Háskólanum á
Bifröst. Einhvern veginn þá æxl-
aðist það þannig að við fórum að
leigja saman sumarbústaðinn
„Systraborg“ meðan við vorum í
náminu. Búskapur okkar varði í
þrjú misseri og okkur samdi alveg
einstaklega vel. Regína varð hálf-
gerð mamma mín þegar við
bjuggum saman, hún vissi alltaf
hvað vantaði í ísskápinn þegar
leið lá í höfuðborgina og var alltaf
með allt á hreinu varðandi heim-
ilishaldið. Í þessari sambúð þá
urðum við algjörar perluvinkonur
og við leystum saman öll okkar
heimsins hjartans mál.
Eftir að við kláruðum skólann
þá heimsótti ég Regínu oft, það
var gott að koma til hennar í vin-
konuspjall eða þegar eitthvað
bjátaði á. Alltaf tók Regína vel á
móti mér og sýndi því áhuga sem
ég var að gera eða hafði að segja.
Í gegnum tíðina höfum við brallað
margt saman, farið í útilegur,
sumarbústaði, óvissuferð og
meira að segja í prinsessuferð til
Spánar.
Regína var mikil hestakona og
þvílíkur happafengur það var hjá
henni að hitta hann Rabba sem
var líka hestamaður og þau gátu
sameinað sitt áhugamál í lífi og
leik. Regína var stolt af auga-
steinunum sínum, Gunnari og
Skorra Hrafni, og þeir áttu hug
hennar allan.
Elsku besta Regína mín, það
var mikill heiður að kynnast þér,
þú varst traust og góð vinkona.
Þú varst kjarnakona, dugnaðar-
forkur og hafðir svo mikið að
gefa. Minningin um þig lifir í
hjarta mínu um ókomna tíð.
Elsku Rabbi, Gunnar og
Skorri Hrafn, ég votta ykkur
mína dýpstu samúð og megi góð-
ur guð gefa ykkur styrk til að tak-
ast á við þessa miklu sorg og
stóra missi.
Lóa Dögg Pálsdóttir.
Kveðja frá Líflandi
Það er alltaf sárt að sjá á eftir
fólki í blóma lífsins og þá ekki síst
þegar ung börn verða fyrir for-
eldramissi. Regína Sólveig Gunn-
arsdóttir kvaddi okkur alltof
snemma – langt fyrir aldur fram.
Regína starfaði fyrir Lífland
um tæplega 2ja ára skeið. Hún
kom til starfa á vormánuðum
2009 og mætti til leiks glæsileg og
full af lífsorku.
Heimur hestamanna var heim-
ur Regínu, enda hafði hún alist
upp við þessa íþrótt alla tíð þar
sem faðir hennar, Gunnar
Bjarnason, gegndi stöðu hrossa-
ræktarráðunautar og vann ötul-
lega að markaðssetningu íslenska
hestsins á erlendri grundu. Á full-
orðinsárum naut hún hesta-
mennskunnar fyrst og fremst í
frístundum, en oftlega lýsti hún
því hversu mikilvæg hesta-
mennskan væri henni og fjöl-
skyldu hennar.
Regína þekkti afskaplega
marga í hestamennskunni og
hafði lifandi áhuga á því sem um
var að vera í faginu. Regína hafði
mikinn metnað í starfi og auga
fyrir því sem betur mátti fara.
Hún var kraftmikil og með sterka
útgeislun; dugnaðarforkur sem
tókst á við dagleg verkefni af elju
en jafnframt þó af alúð.
Við samstarfsfélagar hennar
minnumst hennar með hlýju og
virðingu. Við sendum eiginmanni
Regínu og sonum okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur. Blessuð sé
minning Regínu Sólveigar Gunn-
arsdóttur.
Fyrir hönd samstarfsfélaga
hjá Líflandi,
Bergþóra Þorkelsdóttir.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
SIGÞÓR SIGURJÓNSSON
veitingamaður,
Brúnalandi 21,
Reykjavík,
sem lést á krabbameinslækningadeild 11E
á Landspítalanum að morgni miðvikudagsins 26. október,
verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju fimmtudaginn
10. nóvember kl. 15.00.
Þeim sem vilja minnast hins látna er bent á minningarsjóði
Landspítalans.
Kristín Auður Sophusdóttir,
Sophus Auðun Sigþórsson, Hjördís S. Björgvinsdóttir,
Kristín Auður, Sophus Ingi, Dagur Auðun,
Kristín María Sigþórsdóttir, Ben Moody,
Iris Æsa María.
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
SIGURÐUR EMIL ÁGÚSTSSON
fyrrv. lögregluvarðstjóri,
áður til heimilis að
Njörvasundi 10,
sem lést á hjúkrunarheimilinu Skjóli laugar-
daginn 29. október, verður jarðsunginn frá
Hallgrímskirkju föstudaginn 11. nóvember kl. 15.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Slysavarnafélagið
Landsbjörg.
Kristín Sigurðardóttir,
Greta Sigurðardóttir,
Hermann Sigurðsson, Alexis Boyanowski,
Guðjón Sigurðsson, Sigríður Pálsdóttir,
Helga Sigurðardóttir, Sigurður Harðarson,
barnabörn og barnabarnabörn.