Morgunblaðið - 15.11.2011, Síða 22
22 UMRÆÐANBréf til blaðsins
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 15. NÓVEMBER 2011
Landsfundur Sjálf-
stæðisflokksins er
okkur trúnaðarmönn-
um flokksins um land
allt ætíð tilhlökkunar-
efni, því þar er tekist
á um málefni og
stefnu með niðurstöðu
ákveðinna málamiðl-
ana, sem við ætlumst
til að fylgt sé eftir af
forystu flokksins.
Á landsfundi, sem er æðsti vett-
vangur flokksins til skoðanaskipta,
er reynt að gera upp við fortíð, en
jafnframt einnig, sem mikilvægt er,
að leggja grunn að framtíðinni. Því
er nauðsynlegt að sá vettvangur sé
ekki heftur með þröngum fund-
arsköpum.
Á landsfundi eru allir jafnir og
enginn öðrum fremri undir stjórn
fundarstjóra. Enginn ætti því fyr-
irfram að gefa upp afstöðu sína um
atkvæðagreiðslu til einstakra mála
eða kjörs fulltrúa á sjálfum fund-
inum, því þau eiga að ráðast þar
hjá hverjum og einum. Hins vegar
er hægt að lýsa yfir skoðun sinni
og berjast fyrir henni fram að at-
kvæðagreiðslu, sem ræðst þá, ná-
kvæmlega á þeirri stundu og ég
ætla hverjum og einum fulltrúa að
gera í þágu hinnar íslensku þjóðar,
sem berst nú fyrir því, að ná fram
miklum breytingum, viðsnúningi í
stjórnmálum, þannig að þjóðin
treysti stjórn-
málamönnum betur og
geti borið virðingu
fyrir því, sem fram fer
á Alþingi.
Þar sé reynt að ná
fram sátt milli fjár-
magnseigenda og
þeirra sem skulda,
þeirra sem áttu sína
eigin íbúð allt að hálfu,
en er nú sagt að það
sé rétt niðurstaða, að
skulda 110% í þeirri
eign með verðtryggðri
skuldsetningu, viðhaldsábyrgð og
sköttum! Reynt að ná málamiðlun í
svo mörgum öðrum málum með
skoðanaskiptum, – oft hörðum, en
þeirri ákveðnu niðurstöðu að ná
málamiðlun, sem staðið verði við.
Mismunun og hróplegt ranglæti
hefur komið fram á hverjum ein-
asta degi allt frá hruni, sem kallar
á miklar breytingar, nýjar starfs-
aðferðir og nýja nálgun en þó jafn-
framt einnig að gömlu gildin séu í
heiðri höfð í stefnu flokksins.
Landsfundur Sjálfstæðisflokks-
ins er þessi vettvangur skoð-
anaskipta og það skiptir afar miklu
máli, að sú umfjöllun og niðurstaða
nái til þjóðarinnar, henni til far-
sældar.
Þegar ljóst var, að Hanna Birna
Kristjánsdóttir myndi gefa kost á
sér í formannskjöri á landsfundi,
fögnuðum við því, trúnaðarmenn
flokksins í Rangárvallasýslu og
buðum henni til fundar hjá okkur.
Ég fullyrði, að á þeim fundi lagði
hún málin þannig upp til umfjöll-
unar og í framhaldi eftir fyr-
irspurnir, að við sem viðstödd vor-
um, skildum að framundan væri
formannskosning, ekki milli ein-
staklinga, heldur um það, að geta
náð aftur til þjóðarinnar með sterk-
um Sjálfstæðisflokki, sem nyti
meira trausts en aðrir stjórn-
málaflokkar, sem treysti sér til að
horfast í augu við það misrétti og
ranglæti, sem svo margir ein-
staklingar búa við í dag og að með
öllum ráðum verði reynt að ná
fram leiðréttingu um það, jafn-
framt því að vinna að stefnumálum
flokksins. Við heilluðumst af
Hönnu Birnu og málflutningi henn-
ar og hlökkum til landsfundarins,
þeirra skoðanaskipta sem þar
munu verða og síðan hvernig mál
munu ráðast þar og við síðan fylgja
eftir.
Við hlökkum til landsfundar
Eftir Halldór
Gunnarsson » Við heilluðumst af
Hönnu Birnu og
málflutningi hennar og
hlökkum til landsfund-
arins og þeirra skoð-
anaskipta sem þar
munu verða.
Halldór Gunnarsson
Höfundur er sóknarprestur og er for-
maður fulltrúaráðs Sjálfstæðisfélag-
anna í Rangárvallasýslu.
Hinn 28. okt. sl.
birtist grein undir
nafninu „Gyðingahat-
arar nútímans“ eftir
Hjálmtý nokkurn,
kvikmyndagerð-
armann. Hann heggur
stórt, því vafalaust
finnst honum nauð-
synlegt að hjálpa upp
á hið sögulega fiska-
minni núverandi utan-
ríkisráðherra, sem
heldur að allur vandi
heimsins stafi frá nú-
verandi ágreinings-
málum fyrir botni
Miðjarðarhafs. Þetta
kom fram í grein ut-
anríkisráðherra hinn
17. okt. sl. í Morg-
unblaðinu. Vafalaust
hefur mörgum orðið
skemmt við að lesa
þessa stuttu og odd-
hvössu grein, sem er
mótuð úr stuttum,
myndríkum slagorðum vinstri-
mannsins. Það var hins vegar ekki
öllum skemmt við að vera skráður
undir fyrirsögninni: „Gyðingahat-
arar nútímans“ og líkt við fjölda-
morðingjann Breivik, en í stíl
öfugmælalistarinnar er veruleik-
anum yfirleitt snúið á haus. Rök-
ræður við slíkt fólk eru því yf-
irleitt erfiðar, enda er Hjálmtýr
ekki að láta röksemdirnar þvælast
fyrir sér og þó að við höfum oft
hist á ritvellinum hefur okkur
aldrei komið saman um neitt.
Hinn banvæni hrunadans
Það er mörgum ráðgáta af
hverju gamlir rauðliðar eru að
dansa vangadans við múslíma á
Vesturlöndum og víðar, og þar
með stefna í hættu öllum þeim
mannréttindum, sem kostuðu
verkalýðsbaráttuna blóð, svita og
tár. Þessu virðast sófamarxistar
nútímans vera tilbúnir að fórna,
meira að segja öflugir talsmenn
femínistahreyfingarinnar virðast
tilbúnir að sturta öllum kvenrétt-
indum niður í sorphauga sögunnar
fyrir þennan vangadans við
ímama, sjeika, emíra,
múlla og hvað þeir
allir kalla sig. Í huga
þessa fólks eru þarna
mögulegar tryggar
atkvæðablokkir og
jafnvel efni í storm-
sveitir vinstrimennsk-
unnar.
Af hverju hatrið og
ofstækið gegn gyð-
ingum?
En af hverju hata
marxistar gyðinga.
Jú, þannig er að
marxisminn skiptir
mannkyninu í tvo
hópa – kapítalista og
öreiga. Hina góðu og
vondu. Líkt og jihad-
hugmyndafræði ísl-
ams gerir í „trúaða“
og „vantrúarfólk“ –
múslíma og ekki
múslíma. Þessi skipt-
ing er ekki flókin og
fellur vel að hug-
myndafræði hins
svarta eða hvíta. Karl
Marx hafði þetta allt á hreinu.
Gyðingarnir voru í hans hug-
myndaheimi kapítalistar og þar af
leiðandi hinir vondu.
Stjarnan yfir Betlehem
En af hverju er Ísrael og gyð-
ingaþjóðin mikilvæg fyrir okkur?
Þrátt fyrir ægilegar ofsóknir
arabaþjóðanna umhverfis Ísrael
hefur þeim tekist að byggja upp
eitt þróaðasta lýðræðisríki heims-
ins sem veitir einnig aröbum skjól
og vernd. Hvergi njóta arabar eins
mikilla réttinda og í Ísrael og
efnahagur þeirra og frelsi blómstr-
ar. Arabar kappkosta að fá að
vinna og starfa í Ísrael þar sem
þeir eru manneskjur en ekki þræl-
ar ofbeldisfullra valdhafa araba-
ríkjanna í umhverfinu, þar sem
allt logar í óeirðum, ofbeldi og
ófriði og frumstæðum ættbálka-
hugsunarhætti. Landflótta arabar,
sem létu nágrannaþjóðirnar narra
sig til að yfirgefa Ísrael árið 1948
– en þá átti að þurrka Ísraelsríki
út – vilja ólmir komast aftur inn á
þessar 8.000 fermílur lands, sem
Ísrael ræður, en vilja ekki sjá að
setjast neins staðar að á 11 milljón
fermílna landi sem múslím-
abroddarnir ráða. Það segir sína
sögu.
Vagga kristindómsins,
réttsýni og heiðarleika
í samskiptum manna
Ísrael er einnig vagga og sögu-
slóðir biblíu kristinna manna sem
og gyðinga. Biblían er leiðarvísir
sérhverjum réttsýnum og heið-
arlegum manni um góða hegðun,
friðsamt og uppbyggilegt sam-
félag. Sá sem tileinkar sér þær
leikreglur sem biblían leggur fyrir
getur átt von á því að líf hans
verði mun áfallaminna. Biblían
varar við vítunum, sem varast ber.
Auk þess er margt í henni fag-
urfræðileg bókmenntaafrek, sem
listamenn hafa sótt í endalausan
innblástur og fyrirmyndir.
Ræða Benjamins Netanyahus
á þingi SÞ 23. sept. sl.
Forsætisráðherra Ísraels, Ben-
jamin Netanyahu, hélt eftirfarandi
ræðu á þingi SÞ seinnipartinn í
dag og fjallaði um væntanlegt pal-
estínskt ríki og umsókn þess:
„Herrar mínir og frúr. Ísrael
hefur rétt út friðarhönd sína frá
stofnun ríkisins fyrir 63 árum.
Fyrir hönd hinnar gyðinglegu
þjóðar rétti ég út þá hönd aftur í
dag. Ég rétti þá hönd út aftur til
Egypta og Jórdana, með end-
urnýjuðum vináttuböndum við ná-
granna sem við höfum samið frið
við. Ég rétti út höndina til Tyrkja,
með virðingu og góðvild. Ég rétti
höndina út til þjóða Líbíu og Túnis
með aðdáun fyrir þeim sem eru að
reyna að koma á fót lýðræðislegri
framtíð. Ég rétti út höndina til
annarra þjóða Norður-Afríku og
Arabíuskagans, sem við viljum
mynda með nýtt upphaf. Ég rétti
höndina út til sýrlensku þjóð-
arinnar, Líbanons og Írans, með
djúpri lotningu fyrir þeim sem
berjast gegn grimmri harðstjórn.
En sérstaklega rétti ég út sátta-
hönd til hinnar palestínsku þjóðar,
sem við leitum eftir varanlegum
réttlátum friði við.“
Ísrael og rauðliðar nútímans
Eftir Skúla
Skúlason
»Hér er svar-
að ósann-
gjörnum slag-
orðaflaumi
vinstrisinna,
sem hefur lifað
við hugmynda-
fræðilega til-
vistarkreppu frá
1989.
Skúli Skúlason
Höfundur er rithöfundur og
ritari félagsins Ísland-Ísrael.
Rétt er að lögfræðistéttin hefir inn-
heimt 5 faldar útistandandi skuldir
mínar án þess að ég hafi nokkur svör
við því hvort slíkt sé löglegt eða ekki.
Líklega dekka lögin þessa gjörn-
inga, svo ég borga og þegi, þótt
400.000 krónur hafi teygst í 2 millj-
ónir.
Sumir vinna fyrir kaupinu og svo
aðrir ekki.
Annað er á sinni mínu, þ.e. annað
mál, en undiraldan er sú sama.
Lóðir hafa verið seldar í bæj-
arfélögum landsins á stighækkandi
verði, eftir stighækkandi eftirspurn
og verðið í mörgum tilfellum hærra
en húseignirnar á umræddum lóðum
(aðdrættir og vinna meðtalin) þó má
benda á að þróun á smíði bæði á
steinhúsum og tréhúsum hefur verið
hröð undanfarin ár, bæði hvað varð-
ar gæði og kostnað, og tel ég ekki
útilokað að lóðasölumenn séu nú með
peningagljáa í auga af þessum sök-
um sem hingað til.
Áður fengu menn lóðir án tilkostn-
aðar en greiddu í framhaldinu fast-
eignagjöld til samfélagsins þaðan í
frá.
Í dag er fólki bent á að fleira þurfi
að borga en áður. Borga þurfti fyrir
t.d. skipulagningu svæðisins og vegi,
eins þarf að fá heitt og kalt vatn sem
og rafmagn á svæðið (eins og þetta
sé eitthvað nýtt), barnaheimili, skóla
og aðstöðu fyrir löggæslu, heilsu-
gæslu og stjórnunaraðstöðu.
Þetta minnir mig á umræðu í Sví-
þjóð fyrir fáum árum. Um var að
ræða sérkennslukennara, tekin var
saman skólaganga sem og sérkennsl-
unámskeið, hvert á fætur öðru, er
talin voru æskileg. Síðan var tíminn
tekin saman og
kom þá í ljós að
kennarinn verð-
andi hæfi störf
um 100 ára ald-
ursmarkið sam-
kvæmt fyrirliggj-
andi útreikningi.
Hvernig væri
að hætta þessu
peningaplokki og
leyfa fólki að lifa
sem frjálst fólk í eigin landi, en ekki
sem þrælar verðandi eigna hálft líf-
ið?
Ef lóðum væri úthlutað fyrir mála-
myndagreiðslur mundi húsnæð-
isverð lækka umtalsvert. Bankar og
sparisjóðir yrðu kannski að rifa segl-
in um skeið, en fjárhagur við-
skiptavinarins mun vænkast (verða
heilbrigður) sem og iðnaðarmanna í
viðkomandi iðngreinum.
N.B. Hingað til hefir það viðgeng-
ist að tengd neysla hefir aðeins verið
greidd í áskrift. Þá á ég við t.d. raf-
magn, heitt og kalt vatn, sími, int-
ernet og frárennsli að húsvegg án
kostnaðar. Er ekki eðlilegt að bæj-
arfélög sjái um skipulagningu og
lagningu vega sem hingað til og
borgi fyrir úr sameiginlegum sjóði,
sem hingað til?
Ljóst þyki mér að verðlagning
lóða þurfi að vera hófleg, helst engin,
og eins þarf að hemja innheimtu lög-
manna. Ef ekkert verður að gert þá
fer allt vinnandi fólk sem er með bein
í nefinu, úr landi, nema stjórn-
málamenn og lögfræðingar.
Þetta gæti gerst eins og hendi sé
veifað.
JÓHANN BOGI
GUÐMUNDSSON,
húsasmíðameistari.
Er eitthvað að?
Frá Jóhanni Boga
Guðmundssyni
Jóhann Bogi
Guðmundsson
Safnaðarheimilið á Hellu lætur
ekki mikið yfir sér en það er óhætt
að segja að það hafi komið
skemmtilega á óvart hversu rúm-
gott það er og hljómburðurinn góð-
ur þegar Ómar Diðriksson, Sveita-
synir og Karlakór Rangæinga
leiddu saman hesta sína á dögunum
með tvennum tónleikum sama dag-
inn.
Tónleikarnir voru þeir fyrstu í
tónleikaröð á Suðurlandi sem þeir
kalla „Öðruvísi en áður“ og má með
sanni segja að svo sé, þar sem flutt
eru gömul lög í nýjum búningi auk
nýrra laga.
Guðmundur Eiríksson og stjórn-
andi kórsins, Guðjón Halldór Ósk-
arsson, hafa útsett nokkur laganna
fyrir karlakór og einnig hefur verið
unnið að nýjum útsetningum fyrir
Sveitasyni á lögum sem áður hafa
verið flutt.
Tónleikarnir voru frá upphafi til
enda léttir og með eindæmum
skemmtilegir, allur flutningur vel
heppnaður og skein í gegn að jafnt
hljóðafæraleikarar sem söngvarar
nutu sín í botn.
Ekki spillti heldur vaskleg fram-
ganga Guðmundar Haukssonar í
hlutverki kynnis þar sem hann
snaraði fram misbeittum sögum og
bröndurum sem sennilega hljóma
ekki dagsdaglega í safnaðarheimili,
en ég er viss um að Guð og Jesús
Kristur eru a.m.k. jafn miklir húm-
oristar og áheyrendur, sem hlógu
sig máttlausa með jöfnu millibili.
Það var skemmtileg tilbreyting
að hlusta á karlakórinn með Ómari
og hljóðfæraleikurunum, kraftmik-
ill söngur kórsins féll vel að lögum
Ómars sem voru fjölbreytt og blátt
áfram yndisleg.
Karlakórinn, eins og áður sagði,
flutti einnig nokkur lög í nýjum
búningi og voru tónleikarnir því
mjög fjölbreyttir.
Tónlistin ómaði, hláturinn ómaði,
lokaklappið dundi, áheyrendur fóru
sælir í sinni heim og hefðu alveg
viljað heyra meira.
KATRÍN ÓSKARSDÓTTIR,
Miðtúni 2, Hvolsvelli.
„Öðruvísi en áður“
Frá Katrínu Óskarsdóttur
Tónleikar Ómars Diðriksonar, Sveitasona og Karlakórs Rangæinga í safn-
aðarheimilinu á Hellu voru blátt áframyndislegir, að mati greinarhöfundar.
- nýr auglýsingamiðill
569-1100
finnur@mbl.is