Morgunblaðið - 25.11.2011, Síða 31

síðasta dag var það fastur liður í
heimsóknum til afa að hlusta á
sögur um veru hans í Danmörku,
af foreldrum okkar, um gerð
hinna ýmsu laxastiga og virkjana,
pólitík o.s.frv. og um leið fá sér
kaffi og jólaköku.
Afi Guðmundur var einstakur
og margslunginn persónuleiki.
Það yljar manni um hjartaræt-
urnar að sjá að hans helstu per-
sónueinkenni hafa varðveist í af-
komendum hans, hvort sem það
er ást á íslenskum mat, stærð-
fræðikunnátta, þrjóskan, laxveið-
in eða sagnaþörfin.
Við þökkum fyrir allar þær
góðu stundir sem við áttum með
afa okkar og varðveitum í hjörtum
okkar minningu um mann sem
lifði lífinu til fulls til síðasta dags.
Vigdís Eva og
Guðmundur Páll.
Við systkinin vorum svo heppin
að fá að vera mikið í Bakkagerði
hjá afa og ömmu þegar við vorum
krakkar. Á heimili þeirra var ein-
stök hlýja og fjör, alltaf mikið af
fólki og veislur, þau voru einstakir
gestgjafar og gjafmild bæði börn-
um og fullorðnum. Afi var svona
afi sem ég held að flestir óski sér
að eiga. Hann virtist hafa enda-
lausan tíma til að sinna okkur
þrátt fyrir að vera útivinnandi á
þeim tíma og flest börnin þeirra
ennþá í heimahúsum.
Afi var mjög upptekinn af því
að láta okkur styrkja hugann og
hjá þeim ömmu var stöðugt verið
að ráða myndgátur og krossgátur,
tefla, leggja kapal, spila og þess
háttar. Afi kenndi manni nauðsyn-
lega hluti eins og mannganginn,
að flauta og já hann kenndi okkur
líka á klukku. Í Bakkagerði lærði
maður líka að hjóla og skíða (niður
innkeyrsluna!) og ekki er hægt að
minnast afa án þess að segja frá
nammiskápnum sem öllum krökk-
um (og fullorðnum) sem komu í
heimsókn var boðið að kíkja í. Afi
passaði alltaf að hafa hann fullan
af kræsingum og aldrei var
skammtað. Og enn er nammi í
skápnum góða.
Á menntaskólaárunum eyddi
hann mörgum stundum með okk-
ur í stærðfræðikennslu og alltaf
jafn þolinmóður. Snemma lærðum
við líka að drekka kaffi með því að
dýfa kringlu eða kexi í dísætt
kaffið hans.
Afi átti stóran hóp afkomenda
og hann var jafn rosalega stoltur
af þeim öllum, hann ljómaði þegar
talið barst að börnum eða barna-
börnum, nú eða barnabarnabörn-
um.
Elsku afi, þín er sárt saknað en
við erum jafnframt þakklát fyrir
að hafa fengið að njóta samveru-
stunda með þér. Þú ert án efa í
góðum félagsskap núna með
mömmu okkar og ömmu.
Sigyn, Signý og Óskar.
Frændi minn og vinur Guð-
mundur Gunnarsson er fallinn frá.
Mæður okkar Guðbjörg og Sól-
veig Guðmundsdætur Kjerulf
voru mjög samrýmdar og voru
þeir bræður Guðmundur og Jón í
sveit á sumrin á æskuheimili mínu
á Hafursá í Skógum á Héraði. Er
fjölskylda mín flutti til Akureyrar
1942 varð mjög náinn samgangur
milli fjölskyldnanna og kynntist
ég Guðmundi þá vel þótt tölverður
aldursmunur væri.
Eftir stúdentspróf frá MA fór
Guðmundur í nám í byggingar-
verkfræði fyrst við Háskóla Ís-
lands og siðan við Polyteknisk
Læreanstalt í Kaupmannahöfn.
Árið 1948 var happaár fyrir nafna
minn því þá kynntist hann og
kvæntist Önnu Júlíusdóttur sæm
ættuð var úr Fljótavík og komin
af vestfirskum dugnaðarforkum.
Anna var yndisleg kona, glaðsinna
með smitandi hlátur og stórt
hjarta og skapaði þeim hjónum
ástríkt heimili.
Að loknu námi í Kaupmanna-
höfn ákváðu þau hjónin að fara í
ökuferð um Evrópu og buðu mér
og vini mínum Júlíusi Sólnes með í
ferðina. Þetta var mín fyrsta utan-
landsferð og að sjálfsögðu
ógleymanlegt ævintýri og ánægð-
ir vorum við Júlíus með Þórarin
Björnsson skólameistara þegar
hann veitti okkur fararleyfi rétt
fyrir próf. Ég hef oft hugsað til
þessarar ferðar og hugulsemi
þeirra hjóna að nenna að taka
okkur strákana með.
Við hjóninn Jórunn og ég urð-
um margoft aðnjótandi gestrisni
og vinsemdar þeirra hjóna á
námsárunum hér og hugsum ætíð
til þeirra með hlýju og þakklæti
Guðmundur var miklisvirtur
verkfræðingur og vann margvís-
leg störf, bæði við einkafyrirtæki
og opinberar stofnanir. Hann var
dugnaðarforkur og þegar kom að
starfslokum fór hann að vinna að
skipulagningu og byggingu hús-
næðis fyrir aldraða meðan kraftar
leyfðu.
Guðmundur hafði mikinn
áhuga á stangveiði og þar gat
hann samnýtt verkfræðiþekkingu
sína og áhugamál því hann hann-
aði bæði laxeldisstöðvar og fjölda
laxastiga.
Hann hafði mikinn áhuga á
pólitík og það var átaksverk og
ekki heiglum hent að karpa við
hann um Framsóknarflokkinn.
Ég varð þeirrar ánægju og
heiðurs aðnjótandi að fá að sinna
frænda mínum í veikindum hans
síðustu árin Það var létt verk og
skemmtilegt að hitta hann æðru-
lausan og jákvæðan og vita af
þeim góða stuðningi og ástúð sem
börnin hans og fjölskyldan öll
veitti honum
Guðmundur Oddsson.
Æskuvinur minn, Guðmundur
Gunnarsson er látinn. Fjölskylda
hans varð fyrir miklum missi og
sorg þegar Anna kona hans lést
fyrir tæpum þrem árum og Sólveg
dóttir þeirra lést fyrir tæpu ári.
Guðmundur bar sig þó alltaf vel.
Við vorum þrír nátengdir æsku-
vinir í Menntaskólanum á Akur-
eyri, Guðmundur, Stefán Karls-
son og undirritaður (Gummi,
Stebbi og Ommi). Við vorum ná-
grannar en fjölskyldur okkar
bjuggu á Ytribrekkunni efst við
Skátagilið og því stutt á milli
heimilanna og samgangur mikill.
Við vorum allir í stærðfræði-
deildinni og þaðan er margs að
minnast. Minnisstæð er skíðaferð
á Kaldbak með Sveini Þórðarsyni
kennara sem fararstjóra. Einnig
fórum við í júní 1947 að skoða
Heklugosið en þá var fararstjóri
Steindór Steindórsson.
Við þremenningarnir unnum
líka saman í sumarvinnu við upp-
steypu Sjúkrahússins á Akureyri.
Erfitt var fyrir óvana stúdentana
að byrja í steypuvinnu eftir vet-
urinn og man ég að maður lagðist
dauðþreyttur í malarbinginn í
hléum. Við fórum eftirminnilega
ferð austur að Jökulsá á Fjöllum
þar sem bekkjarbróðir okkar
Grímur Helgason var í brúar-
vinnu við nýja hengibrú skammt
frá Grímsstöðum. Faðir minn lán-
aði mér Ford Junior til ferðarinn-
ar og urðu fagnaðarfundir þegar
við hittum Grím vin okkar. Hann
hafði ekki komist heim til sín um
vorið og varð að ráði að fara aust-
ur á Seyðisfjörð. Þetta var feik-
iskemmtilegt ferðalag en bílstjór-
inn var nú stundum klökkur og
fann til með bílnum á þessum
vondu vegum, til dæmis þegar
sauð á honum upp Stafina.
Við Gummi fórum saman í
verkfræðideildina og fyrsta árið
leigðum við tvö herbergi vestar-
lega á Hringbrautinni. Anna var
fyrir norðan og þau Guðmundur
eignuðust Sólveigu um haustið.
Sumarið 1950 vorum við á land-
mælinganámskeiði og seinnihluta
sumarsins mældum við landsvæði
á Akureyri með tveim bekkjar-
bræðrum okkar, teiknuðum kort-
ið um veturinn sem bærinn keypti
síðar.
Svo komu indæl Kaupmanna-
hafnarár og við æskuvinirnir
Gummi, Stebbi og Ommi komnir í
sama bæjarfélag. Við Ólöf áttum
von á fjölgun í fjölskyldunni vorið
1954. Fæðinguna bar nokkuð
brátt að og fæddist barnið heima í
Vinkelager, morguninn eftir birt-
ist Gummi, hissa á að lítil stúlka
væri komin í heiminn. Hann skrif-
ar í gestabókina: „Ommi ljómar af
monti í gegnum skeggið, alveg
eins og hann hafi tekið patent á
því að setja börn í heiminn.“
Eftir heimkomuna dreifðust
nýbakaðir verkfræðingar til ým-
issa félaga og stofnana. Alltaf var
gott samband við gamla skóla-
félaga og fjölskyldur þeirra, farið
var saman á árshátíð verkfræð-
inga og komið saman á heimilum
við ýmis tækifæri. Við Guðmund-
ur stofnuðum með öðrum verk-
fræðingum hvor sína verkfræði-
stofuna en undanfari þess var
langvinnt verkfall verkfræðinga.
Það vill oft brenna við að með
árunum fækkar fundum gamalla
vina. Margir stúdentaárgangar
hafa brugðist við þessu með því að
hittast einu sinni í mánuð og
drekka saman kaffi. Þetta hefur
okkar árgangur gert með góðum
árangri.
Stúdentar frá MA 1948 þakka
Guðmundi Gunnarssyni farsæla
samfylgd og senda fjölskyldu
hans innilegar samúðarkveðjur.
Karl Ómar Jónsson.
Við fráfall Guðmundar Gunn-
arssonar hafa framsóknarmenn í
Reykjavík misst traustan liðs-
mann, en um árabil var hann í
framvarðasveit flokksins í höfuð-
borginni og um skeið formaður
fulltrúaráðs Framsóknarfélag-
anna.
Guðmundur reyndist þing-
mönnum og borgarfulltrúum
Framsóknarflokksins ráðagóður
og sagði sínar skoðanir umbúða-
laust, án tillits til þess hvort þær
væru til vinsælda fallnar eða ekki.
Hin síðari ár var Guðmundur í
forystu Samtaka aldraðra í
Reykjavík ásamt samherja sínum
Jóni Aðalsteini Jónassyni og fleiru
góðu fólki, en félagsskapur þeirra
lyfti grettistaki í íbúðamálum
eldri borgara. Með mikilli fram-
sýni hafa Samtök aldraðra reist
stórglæsilegar íbúðir m.a. við Dal-
braut og í Fossvogi með ódýrari
og hagkvæmari hætti en ýmsum
öðrum hefur tekist. Þessar bygg-
ingar eru glæsilegur minnisvarði
um framtakssama aðila, sem
höfðu félagshyggju að leiðarljósi í
þágu fjöldans.
Hér hefur aðeins verið drepið á
félagsmálastörf Guðmundar, en
lengst af starfaði hann fyrir Hús-
næðismálastofnun ríkisins (nú
Íbúðalánasjóð) og lagði þar gjörva
hönd á plóg.
Með þessum fáu línum vil ég
þakka Guðmundi samfylgdina og
votta fjölskyldu hans samúð.
Blessuð sé minning hans.
Alfreð Þorsteinsson.
„Við vinnum hér að velferð og
búsetuúræðum eldri borgara,“
var eitt af því fyrsta sem Guð-
mundur sagði við mig er hann
ásamt öðrum réð mig í vinnu á
skrifstofu Samtaka aldraðra bsf.
þar sem hann var formaður á
þeim tíma. Þar hófust kynni okkar
og unnum við saman í tæp tíu ár.
Ég lærði mikið af Guðmundi,
hann var jú verkfræðingur með
mikla og góða þekkingu á bygg-
ingum, fyrir utan hve fróður hann
var um réttindi eldri borgara,
þ.m.t. tryggingamál.
Á því tímabili sem við unnum
saman byggði félagið fimm ný
fjölbýlishús fyrir félagsmenn 63
ára eða eldri fyrir utan þær rúm-
lega 300 íbúðir sem áður höfðu
verið byggðar og fóru í endursölu
í gegnum samtökin. Margar og
stundum erfiðar fyrirspurnir
komu til skrifstofunnar og oftar
en ekki þurfti ég að leita til Guð-
mundar með þær, það var jafnt
um íbúðir, tryggingamál og annað
sem laut að velferð eldri borgara.
Það brást aldrei að Guðmundur
aðstoðaði félagsmenn og jafn-
framt mig með svörum við öllu
sem um var spurt. Mér verður oft
hugsað til þess hve oft ég hringdi
heim í hann með tilheyrandi
ónæði bæði fyrir hann og konu
hans, Önnu heitna, en það brást
aldrei að hlý var svörunin og úr-
lausnir komu í hvert sinn.
Þessi mikla sjálfboðavinna er
Guðmundur vann í þágu eldri
borgara verður eflaust aldrei
metin til fulls né merk saga Sam-
taka aldraðra bsf. sem byggja
íbúðir á kostnaðarverði, en sjál-
boðastarf þessara merku manna
og kvenna sem stofnsettu og
héldu þessu félagi gangandi verð-
ur aldrei fullþakkað. Komandi
kynslóðir munu njóta þessara
bygginga jafnt og þeir sem þar
búa nú og þeirrar vinnu sem Guð-
mundur lagði á sig ólaunað, þar
sem hann var fremstur meðal
jafninga. Guðmundur gaf mér
þekkingu sem ég áður hafði ekki,
sem gerði líf mitt betra, það verð-
ur aldrei fullþakkað.
Hvíldu í friði.
Sólveig Guðmundsdóttir.
Við fráfall Guðmundar Gunn-
arssonar verkfræðings vakna góð-
ar minningar frá ánægjulegu
samstarfi okkar sem störfuðu að
veiðimálum á vegum hins opin-
bera við hann á seinni helmingi
seinustu aldar. Aðkoma hans fólst
í því að hann hannaði um 30 laxa-
stiga í ám víðs vegar um land en
það jafngildir því að hann hafi
hannað annan hvern fiskveg sem
byggður var á því tímabili sem
þetta stóð yfir. Þá veitti hann ráð-
gjöf í sínu fagi við framkvæmdir í
Laxeldisstöð ríkisins í Kollafirði
og auk þess tók hann þátt í athug-
un á möguleikum til fiskræktar og
fiskeldis víða um land.
Guðmundur Gunnarsson var
því velvirkur þáttakandi í að efla
auðlindina sem felst í ám og vötn-
um landsins enda bar hann í
brjósti alla tíð mikinn áhuga á
þessu málefni.
Persónulega er mér einkar ljúft
á kveðjustund að þakka Guð-
mundi þau góðu kynni sem hann
gaf af sér í samskiptum. Hann var
einstaklega viðræðugóður, hæv-
erskur maður sem lagði ávallt
gott til mála, var glaðsinna og góð-
ur félagi í alla staði. Ánægjulegt
var að eiga stund með honum og
öðrum félögum okkar þegar málin
voru rædd.
Ég votta börnum Guðmundar
og öðrum ástvinum hans innilega
samúð við fráfall hans.
Blessuð sé minning Guðmund-
ar Gunnarssonar.
Einar Hannesson.
MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 25. NÓVEMBER 2011
V i n n i n g a s k r á
30. útdráttur 24. nóvember 2011
A ð a l v i n n i n g u r
Kr. 2.000.000 kr. 4.000.000 (tvöfaldur)
5 7 5 9 2
V i n n i n g u r
Kr. 100.000 Kr. 200.000 (tvöfaldur)
4 9 0 2 1 3 2 7 5 5 4 1 5 5 5 9 7 7 7
V i n n i n g u r
Kr. 50.000 Kr. 100.000 (tvöfaldur)
11834 18503 28970 39321 57317 77433
16199 23486 34706 42019 60101 78446
V i n n i n g u r
Kr. 15.000 Kr. 30.000 (tvöfaldur)
4 3 1 9 0 7 3 2 4 0 0 1 3 0 3 7 1 3 7 2 5 4 4 1 7 3 9 4 8 3 5 9 5 8 3 3 9
7 6 3 1 2 9 5 3 2 4 7 9 1 3 2 2 0 8 3 7 3 4 7 4 2 2 5 7 5 0 2 1 6 5 8 3 6 4
3 3 2 4 1 3 4 5 2 2 4 8 3 5 3 2 2 5 4 3 8 1 8 2 4 2 9 2 0 5 3 9 7 8 6 0 1 7 7
3 9 4 6 1 3 6 9 6 2 5 2 4 1 3 2 9 8 2 3 8 2 2 0 4 3 7 2 6 5 4 2 5 6 6 1 5 9 7
3 9 6 5 1 4 0 1 7 2 5 3 3 9 3 3 3 9 5 3 8 7 1 1 4 3 8 8 2 5 4 4 6 2 6 1 7 1 3
4 1 7 6 1 5 7 9 1 2 5 8 2 3 3 3 4 5 3 3 9 4 2 2 4 4 3 5 7 5 4 8 4 2 6 2 0 2 6
4 1 9 7 1 5 8 0 3 2 7 4 6 6 3 4 0 0 4 3 9 5 9 7 4 4 5 6 7 5 5 1 6 6 6 2 5 5 0
4 7 0 6 1 9 1 5 7 2 8 0 4 9 3 4 0 0 6 4 0 0 2 3 4 4 5 7 2 5 6 9 5 7 6 2 7 9 2
5 2 5 3 2 0 8 0 5 2 9 1 6 1 3 4 3 6 2 4 0 7 4 7 4 7 1 4 0 5 7 2 0 2 6 3 4 1 0
6 4 1 0 2 1 3 4 5 2 9 5 0 5 3 6 7 8 6 4 1 6 0 5 4 7 3 3 7 5 8 0 1 7 6 3 4 8 7
V i n n i n g u r
Kr. 9.000 Kr. 18.000 (tvöfaldur)
4 6 1 1 2 7 0 2 1 2 5 9 3 0 0 1 8 3 8 6 4 4 4 9 6 9 0 5 8 9 1 0 7 1 9 9 3
8 2 1 1 8 3 1 2 1 3 3 0 3 0 4 3 6 3 8 8 8 3 4 9 9 7 6 5 9 4 5 8 7 2 8 9 9
5 6 3 1 2 1 1 3 2 1 5 8 8 3 0 4 8 6 3 8 9 8 3 5 0 3 1 0 5 9 8 5 5 7 3 5 4 7
8 4 0 1 2 2 7 3 2 1 7 5 0 3 1 2 4 7 3 9 3 6 9 5 0 4 7 9 5 9 9 2 1 7 3 6 3 2
8 4 7 1 2 3 5 0 2 1 8 4 2 3 1 3 7 9 3 9 4 3 7 5 0 8 4 6 6 0 2 3 5 7 3 6 5 0
1 1 3 7 1 3 1 7 2 2 2 0 6 0 3 1 4 0 5 3 9 6 0 2 5 1 8 3 2 6 0 8 6 2 7 3 8 8 5
1 3 0 9 1 3 2 4 2 2 2 6 1 8 3 1 6 0 5 3 9 6 2 2 5 2 6 2 8 6 0 8 8 1 7 4 1 2 9
1 3 2 2 1 3 5 6 4 2 2 6 2 6 3 2 4 3 1 3 9 9 3 8 5 2 6 3 1 6 1 2 0 9 7 4 6 0 3
2 0 6 6 1 4 4 1 5 2 2 6 5 1 3 2 5 8 6 4 0 4 0 7 5 2 6 3 5 6 1 4 8 3 7 4 6 6 0
2 2 1 9 1 4 5 0 8 2 2 6 8 1 3 2 9 6 8 4 0 5 3 2 5 3 0 5 8 6 1 8 6 0 7 4 8 6 3
2 6 3 4 1 4 9 9 3 2 2 8 6 4 3 3 4 2 6 4 1 6 4 3 5 3 4 3 1 6 2 0 3 6 7 5 3 7 2
2 9 8 6 1 5 7 5 6 2 3 0 8 1 3 3 5 5 1 4 1 9 0 1 5 3 5 7 4 6 2 5 5 1 7 5 7 8 5
3 3 9 9 1 6 7 7 0 2 3 4 0 2 3 3 9 4 8 4 2 1 0 0 5 4 9 7 5 6 3 0 1 7 7 5 8 8 2
4 2 2 6 1 7 2 3 5 2 3 6 5 1 3 4 4 4 5 4 2 3 3 3 5 5 0 1 9 6 4 4 7 3 7 6 3 0 8
4 7 5 0 1 7 2 4 5 2 3 6 5 5 3 4 5 8 5 4 2 4 3 0 5 5 0 5 6 6 4 4 8 2 7 6 6 8 6
4 9 0 9 1 7 7 8 1 2 3 6 7 7 3 4 6 9 5 4 2 5 7 8 5 5 2 5 0 6 4 7 7 5 7 7 0 9 6
5 2 4 4 1 8 1 0 1 2 4 6 6 7 3 4 8 7 8 4 2 5 8 4 5 5 4 6 0 6 5 3 1 6 7 7 2 0 9
5 3 1 3 1 8 5 5 4 2 5 6 8 5 3 4 9 1 8 4 3 0 1 1 5 5 6 9 9 6 5 9 4 4 7 7 6 9 1
5 4 8 8 1 8 7 9 8 2 5 9 3 4 3 5 6 3 6 4 3 2 7 3 5 5 9 7 3 6 6 0 1 0 7 7 8 0 0
5 9 3 7 1 8 9 0 0 2 6 5 6 0 3 6 2 8 6 4 3 9 0 3 5 6 2 4 6 6 6 3 8 1 7 7 9 3 8
6 1 2 6 1 9 1 0 9 2 6 6 9 3 3 6 2 8 7 4 4 1 6 4 5 6 2 8 2 6 6 4 7 0 7 8 0 4 3
7 2 7 0 1 9 1 6 2 2 6 7 2 8 3 6 7 7 0 4 4 2 3 7 5 6 5 8 8 6 6 5 9 3 7 8 3 2 1
7 3 3 2 1 9 4 4 4 2 6 9 9 5 3 6 7 7 5 4 4 7 1 2 5 6 6 5 1 6 6 6 9 0 7 9 1 8 5
7 5 9 1 1 9 4 6 4 2 7 0 7 0 3 7 1 5 8 4 5 8 2 5 5 6 7 0 9 6 7 0 1 7 7 9 2 5 0
8 3 7 4 1 9 5 4 6 2 7 4 7 4 3 7 2 8 0 4 6 6 7 9 5 6 8 3 7 6 7 4 4 2 7 9 2 7 6
8 5 3 3 1 9 5 8 5 2 7 6 3 5 3 7 5 5 4 4 6 7 2 2 5 7 1 8 8 6 8 2 0 8 7 9 5 5 4
8 9 2 4 1 9 7 5 1 2 8 1 7 4 3 8 1 7 8 4 7 0 5 2 5 7 2 3 7 6 9 0 0 8
9 0 2 5 1 9 8 6 9 2 9 1 8 6 3 8 2 3 2 4 7 3 0 7 5 7 9 5 2 6 9 7 2 8
9 4 3 3 1 9 9 6 8 2 9 2 3 7 3 8 3 7 9 4 7 7 5 3 5 8 1 0 2 7 0 7 1 8
1 0 1 1 3 1 9 9 7 3 2 9 8 4 4 3 8 4 0 9 4 7 8 8 2 5 8 4 1 9 7 1 1 3 8
1 0 2 3 7 2 0 4 6 4 2 9 8 7 8 3 8 4 7 2 4 8 4 2 4 5 8 8 8 1 7 1 2 3 3
1 0 9 1 1 2 0 8 6 3 2 9 9 2 3 3 8 5 6 2 4 8 4 9 8 5 8 9 0 5 7 1 7 2 7
Næsti útdráttur fer fram 1. des 2011
Heimasíða á Interneti: www.das.is
Til afa Olla.
Ég man eftir Ólafsvegi 14
heima hjá afa Olla og ömmu
Þorfinnu. Sveina systir þín og
Palli bjuggu á efri hæðinni. Ég
man eftir stiganum upp til
þeirra í gegnum þvottahúsið,
hvað hann var brattur. Nú eruð
þið öll farinn til stjarnanna eins
og ég segi við Jósef Dag.
Ég man eftir því þegar ég sat
ofan á sýrutunnunni og lokið gaf
sig og ég datt ofan í, kannski
eru það ekki alltaf mínar minn-
ingar, svo oft var búið að segja
þessa sögu.
Ég man eftir fjárhúsinu þínu
og kindunum sem voru í fjósa-
hverfinu og ég man hvað mér
fannst það sárt og erfitt þegar
þú sagðir mér að nú þyrftir að
slátra öllum kindunum og brjóta
niður fjárhúsið þitt en í dag eru
engar leifar af gamla hverfinu
sem við krakkarnir vorum svo
vön að leika okkur í, bara iðn-
aðarhúsnæði og malbik.
Ég man eftir veiðiferðunum
sem ég fékk að koma með þér
og Þresti í, stundum inní Fljót
eða Ólafsfjarðará. Og ég man
eftir Illugastöðum þar sem við
fórum í berjamó og lékum okkur
með bolta eða spiluðum badmin-
ton.
Ég man þegar ég fékk að
gista hjá þér og ömmu, þegar ég
vaknaði á nóttunni við hroturnar
í ykkur til skiptis, hvað mér
fannst gott að vera hjá ykkur.
Ég man eftir mjölbræðslunni,
hvað mér fannst gaman að koma
Ólafur Nikulás
Víglundsson
✝ Ólafur NikulásVíglundsson
fæddist í Hafn-
arfirði 16. júlí
1927. Hann lést á
Borgarspítalanum
12. nóvember
2011.
Útför Ólafs fór
fram frá Ólafs-
fjarðarkirkju 18.
nóvember 2011.
í heimsókn til ykk-
ar, Þrastar og Agn-
ars. Þegar ég fékk
að sitja hjá þér á
dráttarvélinni og
moka fiskúrgangi
því ekki var það
lyktin sem ég heill-
aðist af heldur fé-
lagsskapur ykkar.
Ég man eftir
pípunum þínum og
Zippo-kveikjurun-
um, samt man ég ekki eftir að
hafa séð þig reykja.
Ég man hvað þú varst alltaf
tilbúinn að lána mér bílana þína
eftir að ég fékk bílpróf þó svo að
tvisvar hafi ég skemmt þá eitt-
hvað. Ég held líka að amma hafi
nú eitthvað haft með það að
gera.
Ég man að þú varst alltaf
tilbúinn að aðstoða mig, á hvað
hátt sem var, þó svo að þér lík-
aði ekki alltaf þær leiðir sem ég
fór í lífinu.
Ég man eftir 60 ára afmælinu
þínu, þegar við vorum í Fen-
eyjum og sigldum um síkin, þeg-
ar „gondólinn“, eftir að hafa
verið að rífast og skammast yfir
hinum bátunum, ældi síðan allri
sangríunni sem hann hafði inn-
byrt fyrir daginn. Og ég man
eftir svipnum á öllum í bátnum
því hugmyndir mínar um gon-
dóla áttu að vera syngjandi,
glæsilegur maður sem var
ímynd rómantíkur.
Ég man eftir símtölum okkar
og þeim skiptum sem ég kom í
heimsókn eftir að ég fór í nám
og flutti að norðan. Og ég man
hvað ég hafði gaman af því að
ræða pólitík við þig.
Ég man eftir 80 ára afmælinu
þínu og eftir hattinum sem ég
gaf þér, mér fannst hann alltaf
klæða þig svo vel.
Ég man eftir svo mörgu.
Takk fyrir allar minningarn-
ar.
Kveðja.
Ólafur Þór.