Morgunblaðið - 05.12.2011, Síða 18

18 UMRÆÐAN
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 5. DESEMBER 2011
Ársalir fasteignamiðlun og fyrirtækjasala
Ef þú vilt selja, leigja eða kaupa fasteign eða selja
eða kaupa fyrirtæki í rekstri, hafðu samband.
Ársalir
FASTEIGNAMIÐLUN
Engjateigi 5, 105 Rvk
533 4200
Ársalir ehf fasteignamiðlun
533 4200 og 892 0667
arsalir@arsalir.is
Engjateigi 5, 105 Rvk
Björgvin Björgvinsson, löggiltur fasteignasali
Á aðventu verða
óeigingjörn störf sjálf-
boðaliða oft áberandi.
Með því að annast
samfélagsverkefni og
stuðla að breytingum
leggja sjálfboðaliðar
sitt af mörkum til að
lina þjáningar og bæta
mannlífið um leið og
þeir sjálfir öðlast
færni, byggja upp
sjálfstraust og öðlast
oft nýja lífssýn sem
breytir lífi þeirra
sjálfra. M.ö.o. sjálf-
boðaliðar vinna að því
að bæta líf annarra,
en bæta sitt eigið um
leið.
Sjálfboðastörf eru
mjög fjölbreytt og má
þar nefna störf skáta-
foringja, björg-
unarsveitafólks, heim-
sóknavina RKÍ, og
foreldrafélaga, svo eitthvað sé
nefnt. En svo má ekki gleyma sjálf-
boðnum góðverkum eins og að
moka snjó af tröppum nágrannans,
aðstoða bílstjóra bilaðra bifreiða
eða hjálpa aldraðri konu yfir götu,
svo notað sé þekktasta dæmið um
góðverk skáta. Þá þarf að hafa í
huga að mikið af sjálfboðastarfi er
unnið utan formlegra samtaka og
margir líta aldrei á sig sem sjálf-
boðaliða þrátt fyrir að sinna verk-
efnum sem hvorki er lögboðin né
atvinnutengd skylda þeirra.
Í dag er ekki litið á störf sjálf-
boðaliða sem ófagleg tóm-
stundastörf heldur eru gerðar ríkar
faglegar kröfur til þessara starfa.
Óhætt er að segja að í flestum til-
fellum standa sjálfboðaliðar undir
þeim kröfum. Í mörgum tilfellum
standast sjálfboðaliðar fyllilega
samanburð við fólk sem hefur at-
vinnu af sambærilegum störfum.
Sjálfboðaliðar leita í auknum mæli í
ögrandi og krefjandi verkefni sem
veita þeim sjálfum lífsfyllingu og
samfélagið verður að styðja þá í
þeirri viðleitni til að tryggja áfram-
haldandi viðgang sjálfboðaliða-
starfs.
Við mat á gildi sjálfboðaliðastarfs
tel ég rangt að reyna að meta það
til fjár með því að telja vinnustund-
ir sjálfboðaliða og
margfalda þær með
einhverju tímakaupi.
Það er gert lítið úr
mikilvægi sjálfboða-
starfs með því að setja
á það efnahagslegan
mælikvarða. Réttara
er að meta framlag
sjálfboðaliða í sam-
félaginu sem lykilinn
að lifandi og gefandi
þjóðfélagi. Enda
hvernig getum við sett
fjárhagslegan mæli-
kvarða á störf venju-
legs fólks sem er að
gera óvenjulega og
ótrúlega hluti? Sjálf-
boðaliðastörf eru ekki
ólaunuð vegna þess að
þau séu einskis virði,
heldur vegna þess að
þau eru ómetanleg.
Skátahreyfingin
byggir starf sitt að
öllu leyti á sjálf-
boðaliðum. Þetta eru
sjálfboðaliðar sem
vinna með börnum og ungmennum
á vettvangi skátastarfsins. Við köll-
um þá í daglegu tali skátaforingja.
Þetta eru sjálfboðaliðar af alveg
sérstakri tegund því þeir hafa tekið
að sér langtímaverkefni við uppeldi
skátanna. Svo eru aðrir sjálf-
boðaliðar sem sinna meira umgjörð
skátastarfsins, sjá til þess að að-
staða sé fyrir hendi á hverjum stað
til að taka á móti þeim börnum og
ungmennum sem vilja taka þátt í
skátastarfinu eða taka þátt í und-
irbúningi og framkvæmd stórra
viðburða eins og Landsmóts skáta.
Skátahreyfinguna vantar alltaf
fleiri sjálfboðaliða til starfa við
margvísleg og spennandi verkefni.
Það er engin nauðsyn að hafa verið
skáti á unga aldri til þess að koma
og taka þátt, áhugi á verkefninu er
allt sem þarf. Hugsaðu málið og
hafðu samband ef þú vilt leggja þitt
lóð á vogarskálarnar.
Í dag 5. desember, á degi sjálf-
boðaliðans, vil ég þakka ykkur öll-
um sem á liðnu ári hafið sinnt sjálf-
boðastörfum, smáum sem stórum
og á ólíkum sviðum, fyrir ykkar
framlag. Án þess væri Ísland
stórum fátækara.
Sjálfboðastörf verða
ekki metin til fjár
Eftir Braga
Björnsson
» Sjálfboða-
liðastörf eru
ekki ólaunuð
vegna þess að
þau séu einskis
virði, heldur
vegna þess að
þau eru ómet-
anleg.
Bragi Björnsson
Höfundur er skátahöfðingi Íslands
og sjálfboðaliði.
Einhverjir afkasta-
mestu pennar um þess-
ar mundir eru þeir Örn
Sigurðsson arkitekt og
Gunnar H. Gunnarsson
verkfræðingur. Þeir
eru því miður einnig
mestu staðreyndafælur
sem uppi hafa verið um
langt skeið. Um það
vitna ótrúlegar steypu-
framkvæmdir þeirra á
ritvellinum varðandi sjúkraflug og
Reykjavíkurflugvöll gegnum tíðina.
Hinn 23.11. sl. birti Mbl. grein eftir
þá þar sem þeir agnúast út í grein eft-
ir mig sem skömmu áður kom í sama
blaði og taka til sín það sem ég sagði
um linnulausan áróður ýmissa aðilja
syðra gegn framkvæmdum á lands-
byggðinni, sem og gegn hagsmunum
hennar.
Ekkert nefndi ég þessa lagsmenn
né samtök þau sem þeir tala oft fyrir
(Betri byggð) en mikið er ánægjulegt
þegar þeir kannast við skömmina
sem eiga hana. Skemmst er frá að
segja að þeir Örn og Gunnar stað-
festa í ritsmíð sinni allt það sem ég
gagnrýndi í grein minni, út í hörgul.
Þeir byrja grein þessa á að sverja af
sér að vera andstæðingar lands-
byggðarinnar, en síðan gengur grein-
in öll út á að hygla höfuðborginni á
kostnað landsbyggðarinnar sbr.:
„Eðli málsins samkvæmt er þjóð-
hagslega arðsamara að fara í endur-
bætur á þjóðvegakerfinu á þessu
svæði heldur en annars staðar á land-
inu.“ Það á sem sé að merkja að fram-
kvæmdir á vegakerfi landsmanna
eiga að einskorðast við suðvestur-
hornið. Samt afhjúpa þeir óvart eina
staðreynd sem vinnur gegn málstað
þeirra, þegar þeir greina frá því að á
svæðinu frá Borgarnesi að Þjórsá búi
um 80% landsmanna og þar séu um
80% ekinna km á ári hverju í landinu,
en samt verði þar að-
eins um 70% alvarlegra
umferðarslysa! Sitjum
ekki við hin, þessi 20%
landsmanna með u.þ.b.
20% ekinna km, þar
með uppi með mun
meira hlutfall slysa m.v.
höfðatölu eða 30%? Og
sýnir það þá ekki ein-
mitt þörfina fyrir þær
úrbætur sem kallað er
eftir á vegakerfi lands-
ins, utan suðvestur-
hornsins? Þ.e.a.s. fari þeir rétt með
þessar hlutfallstölur en það væri nú
ánægjuleg nýlunda hjá þeim.
Kjarninn í öllum þeirra skrifum
hefur hins vegar ævinlega byggst á
því að agnúast út í veru flugvallarins
okkar að Gnarrarstöðum. Þeim mál-
flutningi ber að taka með þeim fyrir-
vara að þeir fá alltaf dollaramerki í
augun þegar þeir líta ofan í Vatns-
mýrina. Þeir vilja byggja. Og það
stórt. 45.000 manna byggð, hvorki
meira né minna, var einhvern tímann
í kortunum hjá þeim. Ofan í Vatns-
mýrinni. Sem hlýtur að þýða að þarna
á að stappa fólki eins og í Hong Kong!
Sjáið þið til, ætli Vatnsmýrin nái að
teljast fimmtungur af umfangi Akur-
eyrarbæjar, sem er þó sæmilega þétt
17.000 manna byggð? Miklu púðri
eyða þessir heiðursmenn í að tönnlast
á því að flugvöllurinn valdi „stjórn-
lausri útþenslu byggðar“, en í því
sambandi langar mig að rifja upp orð
Ómars nokkurs Ragnarssonar, sem
félagarnir hafa ekki svarað efnislega
þrátt fyrir að hafa þó staðið í orða-
skaki við hann á síðum Fbl. undan-
farið: „Á höfuðborgarsvæðinu austan
Elliðaáa og sunnan Fossvogs búa nú
um 130 þúsund manns. Hefðu þeir
allir komist fyrir í Vatnsmýrinni?“ Þá
vil ég einnig benda á að eftir að hafa
alist upp í Mosfellsbæ (þá -sveit) og
þekkjandi einnig til á Kjalarnesi og
jafnvel í Kjós, get ég vitnað um að
gamlir grannar mínir og vinir og
vandamenn á þessum slóðum telja
það hreint ekki til ókosta að búa svo-
lítið utan við sjálfa borgina. Enda
hafa víst flestir valið sér þessa búsetu
án sértækrar hjálpar arkitekta, verk-
fræðinga og Betri byggðar.
Í grein sinni flagga félagarnir
skýrslu ParX, sem unnin var fyrir
samgönguráðherra 2007 þar sem ku
standa að það kosti þjóðarbúið a.m.k.
3,5 milljarða á ári að hafa ekki byggð í
Vatnsmýrinni, á verðlagi 2005. Svo
bæta þeir við: „Aðrir telja að tap
þjóðarbúsins sé a.m.k. fjórfalt eða um
14 milljarðar kr. á ári.“ Lesendur
góðir, þessir „aðrir“ í þessari til-
vitnun eru raunar greinarhöfund-
arnir sjálfir. Þetta er aðeins eitt
dæmi af mörgum þar sem opinberar
tölur er varða meinta óhagkvæmni af
tilvist Vatnsmýrarflugvallar fá á sig
einhvern óútskýrðan margföld-
unarstuðul í meðförum þessara snill-
inga. Forsendur þessara stökkbreyt-
inga á tölunum hafa þó aldrei birst í
skrifum þeirra. Ekki nokkurn tím-
ann. Og seint virðast þeir ætla að láta
af þeim plagsið að meta þessi meintu
verðmæti landsins í Vatnsmýrinni
(sem einnig hafa tekið stökkbreyt-
ingum hjá þeim) ofar mannslífum,
þar sem sjúkraflugið á í hlut. Og vel á
minnst, ekki er heldur gert ráð fyrir
þeim þætti í áðurnefndri skýrslu
ParX.
Þeim Gunnari og Erni virðist
ómögulegt að haga málflutningi sín-
um þannig að þeir rýri ekki eigin trú-
verðugleika nánast í hverju orði. Eitt
eftirminnilegt dæmi um þetta birtist í
Mbl. þ. 8. jan. 2010 þar sem þeir
skrifa ásamt með Einari nokkrum Ei-
ríkssyni og þar kalla þeir sjúkraflug-
sþjónustuna „þrönga sérhagsmuni“.
Þarf frekari vitnanna við?
Ísland vs Reykjavík
Eftir Þorkel Á.
Jóhannsson
»Mikið er ánægjulegt
þegar þeir kannast
við skömmina sem eiga
hana.
Þorkell Á. Jóhannsson
Höfundur er flugmaður, búsettur
á Akureyri.
Morgunblaðið birtir alla út-
gáfudaga aðsendar umræðu-
greinar frá lesendum. Blaðið
áskilur sér rétt til að hafna
greinum, stytta texta í samráði
við höfunda og ákveða hvort
grein birtist í umræðunni eða í
bréfum til blaðsins.
Blaðið birtir ekki greinar, sem
eru skrifaðar fyrst og fremst til
að kynna starfsemi einstakra
stofnana, fyrirtækja eða sam-
taka eða til að kynna viðburði,
svo sem fundi og ráðstefnur.
Innsendikerfið
Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsam-
lega beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Smellt á Morgunblaðs-
lógóið í hægra horninu efst og
viðeigandi liður, „Senda inn
minningargrein“, valinn úr felli-
glugganum. Ekki er lengur tekið
við greinum sem sendar eru í
tölvupósti og greinar sem send-
ar eru á aðra miðla eru ekki
birtar.
Í fyrsta skipti sem formið er
notað þarf notandinn að nýskrá
sig inn í kerfið, en næst þegar
kerfið er notað er nóg að slá inn
netfang og lykilorð og er þá not-
andasvæðið virkt.
Móttaka aðsendra greina
Bréf til blaðsins
Gamall maður reið fram hjá
rauðum steini í heimtröðinni.
Hann horfði á steininn en
nennti ekki af baki og reið
heim. Um nóttina gat gamli
maðurinn ekki sofnað, honum
varð svo hugsað um rauða
steininn. Morguninn eftir
spennti hann á klárinn og ætl-
aði að sækja steininn en þá
var hann farinn. Í dag erum
við í hlutverki gamla manns-
ins, við búum við næg tæki-
færi en sóum tímanum, og lát-
um fólk á atvinnuleysisbætur í
stað þess að skapa því vinnu.
Það verður hlutverk sagn-
fræðinga og sálfræðinga
framtíðarinnar að finna út úr
því hvað þeim hjúum Stein-
grími og Jóhönnu gengur til.
Einhvern veginn er það þann-
ig að það snýst allt í hönd-
unum á þessu fólki, það er
ekkert að marka hvað það
segir. Þau hjú reyndu hvað
þau gátu til að telja okkur trú
um að ef við samþykktum
ekki Icesave ruglið færi hér
allt á hausinn samstundis.
Enginn tæki mark á Íslend-
ingum framar ef þeir sam-
þykktu ekki þessa eignaupp-
töku, vegna óreiðumanna.
Annað hefur komið á daginn,
allar þjóðir treysta Íslend-
ingum, fyrir utan þau
skötuhjú sem enginn treystir
lengur.
Glundroðakenningin
Margir hafa haldið því fram
að það væri vonlaust að vinstri
menn gætu stjórnað landinu
og því hefur verið haldið fram
að slík stjórn myndi koma á
algjörum
glundroða
hjá þjóð-
inni. Ja, oft
ratast kjöf-
tugum satt
á munn.
Hér í þjóð-
félaginu
ríkir algjör
glundroði,
sama hvert
litið er. Þessi stjórn er búin að
vega svo að þegnunum að mat-
arbiðraðir hér eru orðnar
lengri en á Kúbu. Heilbrigð-
iskerfið sem var það besta í
heimi er lamað, það mun taka
áratugi að byggja það upp aft-
ur. Skólaganga er stórskert,
sem með tímanum mun kosta
það að menntunarstig þjóð-
arinnar mun líkjast því sem
við þekkjum í þróunarríkj-
unum.
Það sem þó er alvarlegast
er að við nýtum ekki auðlindir
okkar sem eru þó það eina
sem getur komið okkur til
bjargar. Þessi ríkisstjórn vildi
ekki stóriðju, hún vildi eitt-
hvað annað eins og hjúin boð-
uðu. Nú höfum við það, þetta
eitthvað annað eru atvinnu-
leysisbætur. Verst af öllu er
þó að það eina sem er að
ganga virkilega vel, og heldur
lífinu í okkur Íslendingum,
sjávarútvegurinn, er í miðri
skotskífu ríkisstjórnarinnar,
sem rífst nú yfir því hvernig er
hægt að knésetja hann á sem
allra skemmstum tíma. Er
ekki kominn tími til að stoppa
þennan sandkassaleik?
ÓMAR SIGURÐSSON,
skipstjóri.
Helreiðin
Frá Ómari Sigurðssyni
Ómar
Sigurðsson
Íslendingar hafa aldrei og munu aldrei geta
stjórnað sér sjálfir. Kannski hafa samfylking-
armenn og aðrir ESB-sinnar áttað sig á þessu, og
það sé ástæðan fyrir því að þeir vilja endilega
flytja yfirstjórn landsins til Brussel og Berlínar. Í
gegnum söguna má sjá að það hafa alltaf verið
margir smákóngar á Íslandi. Á öldum áður voru
málin gerð upp með mannvígum, þ.e. að höggva
mann og annan. Í dag nota menn ekki svo róttæk-
ar aðferðir, heldur láta nægja að reyta mannorðið
hver af öðrum.
Ég tel að alveg frá lýðveldisstofnun a.m.k. hafi
landinu verið illa stjórnað. Mér finnst það einsýnt
að fjórflokkurinn svokallaði virðir hagsmuni þjóð-
arinnar að vettugi. Flokkar þessir, Sjálfstæð-
isflokkur, Framsóknarflokkur og forverar Sam-
fylkingar og VG, hafa verið við stjórnvölinn allan
lýðveldistímann, lengst Sjálfstæðis- og Framsókn.
Þetta eru fyrst og fremst stofnanir sem eru í sér-
hagsmunagæslu, sama hvert nafnið á flokknum er.
Á meðan við vorum undir dönskum höfðum við
bara einn kóng í einu, en eftir lýðveldisstofnun
spruttu aftur upp ótal smákóngar sem allir vildu
ráða. Og ekki er ástandið betra í dag; smákóng-
arnir eru svo margir að það tekst aldrei samstaða
um að gera eitthvað af viti, þjóðinni í hag. Stund-
um lítur út fyrir, þegar nýtt fólk býður sig fram, að
það hafi góðan ásetning og ætli að gera góða hluti.
En um leið og það kemst inn á þing er það orðið
hluti af grámygluðum stofnunum sem kalla sig
stjórnmálaflokka. Þannig mun aldrei neitt breyt-
ast á Íslandi meðan þessi skrímsli eru allsráðandi,
og hugsa fyrst og fremst um eigin hag og þeirra
aðila sem moka í þau peningum.
Enginn af þessum svokallaða fjórflokki er hæfur
til að stjórna. Það gerir smákóngastríð og rótgróin
spilling. Kannski eigum við ekkert betra skilið. Ís-
lensk þjóðarsál er ekki til, þjóðarheild er ekki til.
Aðeins fullt af smákóngum, sem allir vilja ráða og
haga hlutunum eftir sínu höfði.
ÓSKAR AÐALGEIR ÓSKARSSON
verslunarmaður.
Smákóngaríkið
Ísland
Frá Óskari Aðalgeiri Óskarssyni