Morgunblaðið - 05.12.2011, Síða 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 5. DESEMBER 2011
✝ Auður Ey-vinds fæddist
í Reykjavík 30.
september 1969.
Hún lést á líkn-
ardeild Landspít-
alans 24. nóv-
ember 2011.
Foreldrar
hennar voru
Þórður Ingi Ey-
vinds, f. 18. febr-
úar 1922, d. 9.
september 1979 og Magnea
Elísabet Helgadóttir, f. 11.
apríl 1929, d. 19. október
2001. Systkini Auðar eru 1)
Helgi, f. 10. desember 1950.
Fyrrverandi eiginkona hans
er Sigurrós Halldórsdóttir og
Börn Auðar og fyrrverandi
eiginmanns hennar, Þorkels
Sigurgeirssonar, f. 20. júní
1970, eru Sigurgeir Ingi, f.
13. apríl 1993, Elísabet Sól, f.
25. júní 1999 og Ísak Dagur,
f. 17. ágúst 2007. Sambýlis-
kona Þorkels er Guðný Jóns-
dóttir. Foreldrar Þorkels eru
Freygerður Pálmadóttir, f.
15. nóvember 1943 og Sig-
urgeir Þorkelsson, f. 5. mars
1939.
Auður lauk viðskiptafræði
frá Háskóla Ísland árið 1995.
Hún starfaði hjá Vegagerð-
inni undanfarin 7 ár en þar á
undan starfaði hún hjá Flug-
málastjórn og í Samgöngu-
málaráðuneytinu.
Útför Auðar fer fram frá
Fríkirkjunni í Reykjavík í
dag, 5. desember 2011, og
hefst athöfnin kl. 13.
þeirra synir eru
Arnar, Ívar, Sæv-
ar og Rúnar. 2)
Ingibjörg, f. 6.
september 1953,
d. 22. júní 1954.
3) Magnea Ingi-
björg, f. 9. júní
1955, d. 10. júní
2000. Eiginmaður
hennar var Sæ-
mundur Runólfs-
son og þeirra
börn eru Inga Rún og Run-
ólfur. Seinni kona Sæmundar
er Kristín Svavarsdóttir. 4)
Elín Anna, f. 3. september
1956. 5) Sveinn Friðrik, f. 27.
október 1961, d. 2. desember
1978.
Elsku mamma.
Þó að ég myndi finna hvert
einasta jákvæða lýsingarorð
orðabókarinnar og setja það í
efsta stig myndi það ekki nægja
til að lýsa þér. Fallegust, frábær-
ust, þetta er einfaldlega ekki nóg.
Á sama hátt er ómögulegt að
ætla að gera grein fyrir minning-
um um góðar stundir sem við
höfum átt saman í þessari grein.
Til þess er einfaldega ekki nægt
pláss.
Saga þín er baráttusaga kven-
hetju. Hetju sem þurfti að heyja
ótalmarga erfiða bardaga en kom
alltaf sterkari til baka, hetju sem
sigraðist á öllum hindrunum. Að
lokum kom þó óyfirstíganleg
hindrun, bardagi sem engin hetja
gat unnið. Ég veit samt að það er
ekki til ein einasta mannvera
sem hefði staðið sig betur en þú
gerðir. Sterka hetjan mín. Betri
fyrirmynd en þig er ekki hægt að
hafa. Þó að þú sért nú farin
muntu lifa áfram í minningum
mínum.
Ég hélt að ég myndi alltaf fá
að hafa þig hjá mér. Að ég myndi
alltaf geta leitað til þín og þegið
af þér góð ráð og kannski knús.
Við fengum ekki langan tíma
saman og það er fátt sem ég óska
heitar en að þú hefðir getað fylgt
okkur lengra á lífsins leið. Ég er
þó óendanlega þakklátur fyrir
þann tíma sem við fengum. Að
hafa að þekkt þig og elskað hefur
verið mér hinn mesti auður.
Þinn elskulegi sonur,
Sigurgeir Ingi.
Elsku mamma mín lést 24.
nóvember um nóttina, kl. 01:15.
Hún lést af sjúkdómi sem hún
var búin að berjast við í næstum
eitt ár. Sjúkdómurinn sem hún
var með var krabbamein.
Krabbameinið dreifðist og
dreifðist, það var komið í lungun,
nýrun, lifrina og beinin.
Hún var mjög sterk, góð, fynd-
in, skemmtileg og ólýsanleg. Þeir
sem þekktu hana voru heppnir að
fá að kynnast henni. Hún var svo
falleg, jafnvel með sjúkdóminn.
Hárið hennar var svo þykkt að
hún var ennþá með það þegar
hún lést. Við héldum öll að það
myndi fara af út af lyfjunum, en
nei, nei, það fór kannski helming-
urinn en samt var hún falleg eins
og engill. Og nú er hún virkilega
engill, engillinn sem fylgist með
okkur öllum.
Ást mín til hennar mun aldrei
hverfa né dofna. Ég hugsa til
hennar á hverjum degi, ég bið til
hennar hverja nótt. Segi t.d.
fyndnar sögur, skemmtilegar eða
bara allskonar sögur. T.d. um
fyndnu hlutina sem gerast hjá
okkur fjölskyldunni. Við munum
alltaf hugsa til þín, elskulega
mamma mín.
Kossinn þinn
minnir mig á kossinn minn,
ég þarf að fá þann koss á kinn
ég leita og leita en ei ég finn.
Allar stelpur þurfa á mömmu að
halda,
með heita húð en ei kalda,
nú er húð þín köld
og líkaminn hefur engin völd.
En ég dýrka og dái alla okkar tíma,
og suma tíma sem við þurftum við að
glíma,
nú þarf ég að búa til nýjan tíma
en ég geymi ennþá þá gömlu góðu
tíma,
en núna er það framtíðin,
bless, bless fortíðin.
En fortíðin geymist öll í einum stórum
geymslusal,
sumir segja að það sé heilinn
fyrir mér er það hjartað.
Það er það bjarta eins og ljósið,
ljósið sem við förum öll í á endanum.
En verið ei hrædd,
til þess vorum við fædd
allir lifa og deyja
lífið er ekki alltaf sanngjarnt.
Þín elskulega dóttir,
Elísabet Sól.
Við vorum ung þegar leiðir
okkar lágu saman og líf mitt fékk
nýjan tilgang með þér. Ég er
gríðarlega þakklátur fyrir þann
tíma sem við áttum saman. Þú
varst einstakur vinur og gerðir
aðra í kringum þig að betri
manneskjum og ég væri ekki sú
manneskja sem ég er í dag án
þín. Þú varst sterkur karakter,
lífsglöð, réttsýn og alltaf til í að
gera eitthvað fyrir aðra.
Hvernig þú tókst á við krabba-
meinið var aðdáunuarvert. Þú
lést sjúkdóminn ekki stjórna þér
og nýttir þann tíma sem eftir var
í það sem skipti þig mestu máli,
börnin okkar, fjölskylduna og
vini. Þessi tími var afar dýrmæt-
ur fyrir þá sem voru þér nánir.
Börnin okkar þrjú eru það
dýrmætasta sem við eigum og
það er sorglegra en orð fá lýst að
þú skulir í blóma lífsins hafa ver-
ið tekin frá þeim. Söknuður okk-
ar er mikill og andlát þitt skilur
eftir stórt skarð í lífi okkar.
Það er gríðarlega sárt að sjá á
eftir þér, elsku Auður mín. Þú
munt lifa áfram í börnunum okk-
ar og minningin um þig og okkar
tíma saman mun lifa í hjarta
mínu um aldur og ævi.
Þorkell.
Kjarnakonan er nafnið sem ég
notaði oft yfir þig. Ég er ótrúlega
þakklát fyrir þann tíma sem við
áttum. Spjallið okkar rétt áður
en þú fórst gefur mér mikinn
kraft inn í framtíðina. Mér finnst
samt eins og ég hafi alltaf þekkt
þig mjög vel, en það er útaf því að
ég hef fengið að kynnast börn-
unum þínum og er orðin þeim
mjög náin. Það eru mér einstök
forréttindi að fá að vera partur af
þeirra lífi.
Ég mun gera mitt allra besta
til að hjálpa þeim að vaxa og
dafna og ef þú vakir yfir okkur og
sendir okkur góða strauma þá
mun það ganga vel. Við Ísak
Dagur förum með bænir á hverju
kvöldi og biðjum fyrir því að þú
vakir yfir okkur og að Guð passi
vel uppá þig.
Guð geymi þig,
Guðný.
Ég kynntist henni Auði fyrir
rúmum tveimur áratugum þegar
hún og bróðir minn felldu hugi
saman og stofnuðu fjölskyldu
fljótlega eftir það. Þau eiga sam-
an þrjú yndisleg börn. Það var
auðvelt að hrífast af Auði enda
glæsileg, gáfuð, með hlýja og
góða nærveru. Það var mikið
áfall fyrir öll sem hana þekktu
þegar hún greindist með krabba-
mein fyrir um ári síðan og ljóst
var að erfið barátta væri fram-
undan. En hún tókst á við þennan
skæða sjúkdóm með æðruleysi
og þrótti.
Nú er dvöl hennar hér á enda
og mikil sorg ríkjandi. Ég er
þakklátur fyrir okkar kynni,
minningu hennar geymi ég í
hjarta mínu um ókomin ár. Hún
lætur nú ljós sitt skína á öðrum
stað.
Af eilífðarljósi bjarma ber,
sem brautina þungu greiðir.
Vort líf, sem svo stutt og stopult er,
það stefnir á æðri leiðir.
Og upphiminn fegri en auga sér
mót öllum oss faðminn breiðir.
(Einar Benediktsson.)
Baldur Sigurgeirsson.
Árið 1971 hitti ég prinsessu,
með hrokkið hár í prjónakjól og
með þessi skýru fallegu augu,
þetta var hún Auður sem kunni
allar auglýsingarnar í sjónvarp-
inu utanað og skátalögin sem
Maggý stóra systir kenndi henni.
Auður var langyngst af systkin-
um sínum, alger gullmoli. Hún
var bráðgáfuð, skýr, snögg í
hreyfingum, stríðin, hreinskilin
og góður hlustandi. Auður var
mikið hjá Maggý og Sæma, eig-
inlega uppeldisbarnið þeirra og
mikill missir þegar Maggý var
tekin frá okkur. Auður tók lífinu
með sínu æðruleysi, aldrei kvart-
að né fundið að hjá öðrum, þessa
kosti fékk hún frá mömmu sinni
sem hún hafði alltaf tíma fyrir og
hugsaði vel um í hennar veikind-
um. Auður kunni að lifa fyrir
daginn í dag, var ekki að velta sér
uppúr gærdeginum né spá í
hvernig morgundagurinn yrði.
Auður var að sjálfsögðu uppá-
haldsfrænka strákanna minna,
þeir trúðu öllu sem hún sagði
enda hafði hún mjög gaman af að
segja þeim skröksögur, hver
trúði ekki þessum blásaklausu
augum hennar, en svo var hlegið
að sögunum eftirá.
Elsku Auður, ég veit að þú ert
umföðmuð þar sem þú ert núna.
Ég bið Guð að gefa börnunum
þínum, vandamönnum og vinum
styrk.
Fyrrum mágkona,
Sigurrós.
Lífsleiðin getur stundum verið
bæði brött og þyrnum stráð, ekki
síst þegar þeir deyja sem okkur
þykir vænt um. Auður Eyvinds
var kona með góða nærveru og
mikla útgeislun þannig að fólki
leið vel í návist hennar. Það er
erfitt að kveðja hana nú eftir til-
tölulega stutt en erfið veikindi.
Leiðir okkar lágu fyrst saman
fyrir 11 árum er ég kom inn í fjöl-
skylduna sem nýja konan hans
Sæmundar. Auður tók brosandi á
móti mér með þeirri hlýju sem
einkenndi hana alla tíð. Síðar
kynntumst við betur og hjá okk-
ur þróaðist gagnkvæm virðing og
væntumþykja. Ávallt var gott að
hitta Auði og einkum síðari árin
áttum við margar góðar samræð-
ur um lífið og tilveruna. Auður
var systurbörnum sínum, fóstur-
börnum mínum, miklu meira en
bara frænka. Fyrir Ingu Rún var
hún kletturinn og um svo margt
tengingin við mömmu sína sem
dó er Inga var tæplega 12 ára
gömul. Mér er sagt að Auður hafi
verið mjög lík systur sinni
Maggý og með hverju árinu líkt-
ist Inga Rún frænku sinni meira
og meira. Það var ómetanlegur
styrkur fyrir mig og fjölskylduna
að hafa Auði nálægt, gott að vita
af henni í baklandinu og geta leit-
að til hennar þegar þörf var á.
Strengurinn milli kynslóða í
fjölskyldum er mikilvægur. Er
Auður missti pabba sinn ung
urðu Maggý og Sæmundur henn-
ar jarðtenging og hún sagði
gjarnan að þau hefðu verið sér
sem önnur móðir og faðir. Síðar
er Maggý dó frá ungum börnum
sínum tók Auður við hlutverkinu
gagnvart þeirra börnum, sér-
staklega fyrir Ingu Rún og var
henni sem önnur móðir. Nú er
gott að vita af Ingu Rún þó ung
sé, því við sem stöndum henni
næst vitum að hún mun reynast
börnum Auðar vel. Minningarnar
eru margar og ég er sérstaklega
þakklát fyrir síðasta árið sem við
áttum með Auði eftir að hún fékk
greiningu um ólæknandi sjúk-
dóm. Árið nýtti Auður vel til að
vera með börnunum sínum, ætt-
ingjum og vinum. Hún lét
krabbameinið ekki stjórna lífi
sínu, var jákvæð, bjartsýn en
umfram allt raunsæ. Ferð Auðar
með börnum sínum þremur og
Ingu Rún til Tyrklands í vor var
ómetanleg og ferðir okkar í sum-
ar, bæði vestur á Kóngsbakka og
austur til Víkur, voru okkur öll-
um dýrmætar. Kímnin og fallega
brosið hennar Auðar fylgir okk-
ur.
Elsku Sigurgeir Ingi, Elísabet
Sól, Ísak Dagur, Inga Rún og
aðrir ástvinir, látum minningarn-
ar um frábæra konu hjálpa okkur
á þessum erfiðu tímum.
Kristín Svavarsdóttir.
Elskulega Auður, nú er lokið
erfiðri baráttu við vágestinn ill-
víga sem að lokum hafði betur, en
engu að síður ert þú sjálf sigur-
vegarinn, því allt síðan þú
greindist með krabbameinið fyr-
ir tæpu ári mættir þú þeim dómi
með þeim kjarki og þeirri reisn
að fátítt hlýtur að teljast.
Aldrei heyrðum við þig kvarta
meðan á veikindaferlinu stóð,
heldur varst þú ákveðin í því með
bjartsýnina að leiðarljósi að
njóta lífsins meðan þú gætir. Og
gleðilegt var til þess að vita að í
maí sl. gast þú farið í tveggja
vikna ferð til útlanda ásamt
börnum þínum og þinni góðu
systurdóttur Ingu Rún.
Einnig fórst þú nú í október sl.
í stutta ferð til London ásamt
nokkrum af þínum bestu vinkon-
um, en við heimkomuna var orðið
ljóst að þér var farið mjög mikið
að hraka.
Allan þinn veikindaferil stóð
með þér þétt stuðningsnet vina
og þinna nánustu, allir reiðubún-
ir að styðja þig af fremsta megni,
enda þú þannig gerð að fyrir þig
vildu allir allt gera.
Við hjónin höfum átt með þér
samleið í rúmlega 20 ár, höfum
litið á þig sem okkar eigin dóttur
og kynnst vel þínum góðu mann-
kostum sem við vitum að lifa
áfram í þínum frábæru börnum
sem nú syrgja sárt mömmu sína.
Enginn þekkir nema sá sem
reynir þá ólýsanlegu sorg hvers
foreldris sem stendur frammi
fyrir því að verða burtkallað í
blóma lífsins og fara á mis við þá
gleði að sjá börn sín komast til
þorska og manndóms.
Þessum grimmu örlögum
mættir þú með einstöku æðru-
leysi og huggun er að því að vita
að börnin eiga sér örugga vist hjá
föður sínum og sambýliskonu
sem hefur reynst þeim frábær-
lega.
Starfsfólki líknardeildarinnar
í Kópavogi eru færðar alúðar-
þakkir fyrir frábæra umönnun
þá daga sem hún dvaldi þar og
orð var á því haft hvílíkum sál-
arstyrk hún byggi yfir.
Séra Hirti Magna Jóhanns-
syni eru færðar alúðarþakkir fyr-
ir hans ómetanlega framlag á
sorgarstundum.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
(Þórunn Sig.)
Við söknum þín meira en orð
fá lýst og þú verður ætíð ein okk-
ar ljúfasta minning.
Guð blessi minningu þína,
elsku Auður okkar.
Sigurgeir og Freyja.
Mikið er það óraunverulegt að
sitja hér og skrifa minningar-
grein um þig, elsku Auður okkar.
Hversu ósanngjarnt getur lífið
verið að taka þig svona snemma.
Þú sem varst svo lífsglöð og al-
veg stórkostleg manneskja.
Við minnumst þín sem fjöl-
skyldukletts sem gerðir allt til að
halda öllum saman. Hlýlegar
móttökur og gleði voru alltaf til
staðar í kringum þig, elsku
frænka.
Það var yndislegt að fá þig í
heimsókn til okkar og kynnast
Nadíu litlu. Við munum svo sann-
arlega segja henni frá þér og
hversu mikil baráttukona þú
varst.
Við eigum öll góðar minningar
um Auði. Við skulum muna bros-
ið hennar, hláturinn og ekki síst
þann styrk sem hún bjó yfir. Öll
getum við lært af því þegar á
móti blæs.
En nú er komið að kveðju-
stund, elsku Auður frænka. Takk
fyrir samfylgdina og megi Guð
varðveita þig.
Elsku Sigurgeir Ingi, Elísabet
Sól og Ísak Dagur, megi Guð
styrkja ykkur í þessari miklu
sorg.
Rúnar, Edda og Nadía Rós.
Við sjáum fyrir okkur unga og
glæsilega konu þegar við hugs-
um um Auði Eyvinds, hún var
svo langyngst af okkur frænkun-
um, barnabörnum ömmu Magn-
eu og afa Helga á Langholtsveg-
inum.
Það var á vormánuðum í fyrra
sem við ákváðum að hafa
frænkuhitting og rifja upp
bernskuminningar okkar, sorgir
og sigra. Það var yndislegt kvöld
og mikið hlegið. Við vorum svo
ánægðar að láta þetta loksins
verða að veruleika og ákváðum
að hittast nú reglulega og rækta
frænkusambandið.
Það var síðan á haustdögum á
síðasta ári sem við fengum þær
fréttir að Auður okkar væri orðin
alvarlega veik, okkur var mikið
brugðið, þvílíkt óréttlæti. Það
hafa verið mikið um áföll í hennar
fjölskyldu.
Síðasta frænkuboðið hélt hún
sjálf á heimili sínu nú í lok sum-
ars, hún lét ekkert stöðva sig
enda einstök manneskja og al-
gjör hetja í okkar huga.
Við systurnar munum minnast
elsku frænku okkar um ókomna
tíð, það er erfitt til þess að hugsa
að hún geti ekki leitt börnin sín í
gegnum lífið.
Við sjáum glaðlegt andlit
hennar ljóslifandi fyrir okkur og
munum geyma það í hjörtum
okkar, hennar verður sárt sakn-
að.
Að leiðarlokum viljum við
kveðja elsku Auði og biðja Guð
að blessa minningu hennar og
styrkja börnin hennar Sigurgeir,
Elísabetu og Ísak litla og alla ást-
vini hennar í þessari miklu sorg.
Kær kveðja,
Hafdís, Bryndís og
Arndís Halldórsdætur.
Það er með miklum söknuði og
trega sem ég kveð þig, kæra vin-
kona.
Ég varð þeirra gæfu að njót-
andi að fá að kynnast þér þegar
þú varst lítil stúlka, þegar Sæ-
mundur bróðir minn giftist henni
Maggý systur þinni. Já, oftar en
ekki fannst mér að þú værir dótt-
ir þeirra, svo náin sem þið voruð.
Fljótlega komu eiginleikar þínir í
ljós, þú varst sami sterki karakt-
erinn og hún Maggý systir þín
sem enn er sárt saknað, en hún
lést aðeins 45 ára gömul og nú ert
þú tekin frá okkur aðeins 42 ára.
Það var okkur öllum sem þig
þekktuð, mikið áfall þegar þú
varst greind með sama sjúkdóm
og Maggý fyrir tæpu ári.
Það hefur verið aðdáunarvert
að fylgjast með því hvernig þú
skipulagðir og notaðir þann
stutta tíma sem þér var gefinn.
Það var mér sérstaklega ánægju-
legt að fá að vera með þér eina
helgi í sumar austur í Vík með
börnunum þínum, en þá vissir þú
vel að hverju stefndi. Þú vildir
greinilega leyfa þeim að sjá og
njóta þess sem þú hafðir gaman
af þegar þú varst hjá okkur ung
stúlka. Þú vildir fara ein með
börnunum þínum niðri í fjöru og
þar dvölduð þið saman hluta úr
degi, þaðan hefur þú eflaust átt
góðar minningar úr æsku.
Þegar Maggý veiktist varst þú
hennar stoð og stytta. Þú varst
alltaf tilbúin að rétta hönd og
hughreysta þá sem í kringum
ykkur voru. Það kom líka í þinn
hlut að gefa henni beinmerginn,
ekkert var sjálfsagðara.
Síðan Maggý lést hefur þú
reynst Ingu Rún sem besta móð-
ir og vinkona, fyrir það áttu
bestu þakkir. Það var þér líkt að
taka hana með þér í sumarfrí til
Tyrklands í vor, minningar frá
þeirri ferð verða Ingu Rún dýr-
mætar, svo og leikhúsferðirnar
ykkar. Allar góðu minningarnar
um þig verða henni gott vega-
nesti og eiga eftir að ylja henni
um hjartarætur um ókomna tíð.
Þú skrifaðir í minningargrein
um Maggý systur þína, að þú
vonaðir að þú gætir endurgoldið
börnunum hennar allt sem hún
hafði gert fyrir þig, það hefur þú
svo sannarlega gert.
Foreldrar mínir dáðu þig eins
og allir sem þér kynntust,
mamma talaði oft um hvað þú
værir sérstakur unglingur, en þú
bjóst hjá þeim hluta úr sumri.
Alltaf þegar þú komst heim úr
vinnu fórstu að hjálpa mömmu
við eitt og annað sem gera þurfti
á stóru heimili.
Ég minnist þess hvað hún
Maggý systir þín var alltaf stolt
af þér, þú varst afburða náms-
maður og örugglega hefur hún
hvatt þig til dáða. Ég hef það fyr-
ir satt að þú hafir verið frábær-
lega vel liðin alls staðar þar sem
þú varst í vinnu, það kemur eng-
um á óvart sem þig þekkti.
Frá móður minni Sigríði
Karlsdóttur sem dáði þig svo
mikið, sendi ég bestu kveðju.
Það er erfitt til þess að hugsa
að fá ekki oftar að sjá fallega
brosið þitt, en vonandi líður þér
betur á góðum stað, með öllum
þínum sem farnir eru á undan
þér. Eftir lifir minning um ein-
staka manneskju sem er sárt
saknað.
Megi Guð blessa börnin þín
fallegu og veita þeim styrk í
þessari miklu sorg.
„Þegar þú ert sorgmæddur, skoðaðu
þá aftur huga þinn og þú munt sjá að
þú grætur vegna þess, sem var gleði
þín.“ (Kahlil Gibran.)
Oddný Runólfsdóttir.
Auður Eyvinds
 Fleiri minningargreinar
um Auði Eyvinds bíða birt-
ingar og munu birtast í blað-
inu næstu daga.