SunnudagsMogginn - 25.12.2011, Blaðsíða 14

14 25. desember 2011
Hæ Steven. Ég hef leitað að þér öðruhverju undanfarin ár og tel aðég sé dóttir þín. Ég heiti
Hrafnhildur og fæddist í Reykjavík, Ís-
landi, í október 1971. Ég er ekki að fara
fram á neitt en það myndi gleðja mig ef þú
svaraðir skilaboðum mínum.
Takk og bestu kveðjur,
Hrafnhildur.“
Hjartað sló örar í brjósti Hrafnhildar
Sesselju Mooney þegar hún ýtti á „enter“ á
lyklaborðinu þetta örlagaríka kvöld í mars
2009. Hún hafði sent bláókunnugum
manni í Bandaríkjunum, sem hún hafði
rökstuddan grun um að væri faðir sinn,
skilaboð í fyrsta sinn á Facebook og hafði
ekki hugmynd um hver viðbrögðin yrðu.
„Ég vaknaði snemma morguninn eftir,
af allt öðrum ástæðum, en ákvað að líta
inn á Facebook ef ske kynni að hann hefði
svarað,“ rifjar Hrafnhildur upp. Og viti
menn.
„Hrafnhildur.
Ef mamma þín heitir Yona [Jóna] þá
passar það. Það eru væntanlega ekki
margar Hrafnhildar Mooney á Íslandi. Ég
vil endilega fá að vita meira um þig og þú
án efa um mig. Þá er ekki eftir neinu að
bíða. Ég skal reyna að finna einhverjar
myndir fyrir þig.
Steve.“
Samband var komið á.
Oft kölluð Mooney
Það var aldrei neitt leyndarmál að Hrafn-
hildur ætti bandarískan föður. Hún hefur
alla tíð verið kennd við hann, þennan
dularfulla Mooney. „Margir kalla mig ein-
faldlega Mooney. Ég held það hafi byrjað í
Verzló, þannig að faðernið hefur alltaf
verið nálægt enda þótt maðurinn sjálfur
hafi verið fjarlægur,“ segir hún.
Móðir Hrafnhildar, Jóna S. Bjarnadótt-
ir, kynntist Steven Xavier Mooney í New
York þar sem þau bjuggu bæði en svo kom
Jóna heim til Íslands til að eiga Hrafnhildi.
„Þau voru í sambandi og samskiptum
fyrstu mánuðina á eftir, þannig að hann
vissi af mér en síðan slitnaði sambandið
alveg.“
Jóna kynntist öðrum manni og eign-
uðust þau saman dótturina Láru, sem er
fjórum árum yngri en Hrafnhildur. „Síðan
skildu þau og við fluttum í sama hverfi og
amma og afi. Ég var mikið hjá þeim og
þegar mamma flutti úr hverfinu atvikaðist
það einhvern veginn þannig að ég ílengd-
ist hjá þeim,“ útskýrir Hrafnhildur. „Ég er
því alin upp hjá ömmu og afa en mamma
var þó alltaf mikið á heimilinu og lék
áfram stórt hlutverk í mínu lífi.“
Hrafnhildur á líka bróðurinn Bjarna
Þór.
Þetta var ekkert mál
Sem barn kveðst hún aldrei hafa velt föður
sínum sérstaklega fyrir sér. „Ég vissi að
hann byggi í Bandaríkjunum, sennilega
New York. Það var allt og sumt – og raun-
verulega nóg á þeim tíma. Það hljómar
kannski skringilega en ég man bara ekkert
eftir að hafa spáð í þetta. Ég var bara
venjulegur kátur krakki og átti mína fjöl-
skyldu og sem yngsta barnið hjá ömmu og
afa var ég líklega ofdekruð,“ segir Hrafn-
hildur hlæjandi.
Vafalaust hefur það líka spilað stóra rullu
að Hrafnhildur hefur alla tíð haft mjög
skýra sjálfsmynd. „Ég hef alltaf vitað hver
ég er og mér hefur aldrei liðið eins og það
vanti eitthvað. Ég veit ekki ... ég er líka
frekar jákvæð og bjartsýn að eðlisfari,
kannski spilar þetta bara allt saman.“
Hún segir málið aldrei hafa verið íþyngj-
andi, raunar hafi meira verið spaugað með
það. „Í gegnum tíðina hef ég ósjaldan verið
spurð hvort ég væri skyld Ellen Mooney
húðsjúkdómalækni. Ég fór meira að segja
einu sinni til hennar þegar ég var krakki.
Man ekki eftir að ég hafi spáð eitthvað sér-
staklega í það, fannst bara fyndið að hún
héti sama nafni. Við erum ekkert skyldar,
kannski ágætt að það komi fram í eitt
skipti fyrir öll,“ segir hún og hlær.
Hún rifjar upp aðra skondna sögu. „Ein-
Hey Mooney,
er þetta
pabbi þinn!
Fyrstu 37 árin í lífi sínu vissi
Hrafnhildur Sesselja Mooney það
eitt um föður sinn að hann væri
Bandaríkjamaður og héti Steven X.
Mooney. Hún hafði ekki leitað
markvisst að honum en þegar
hann dúkkaði upp á Snjáldru
(Facebook) kvöld eitt fyrir tæpum
þremur árum lét hún slag standa.
Sendi honum línu. Viðbrögðin
létu ekki á sér standa.
Texti: Orri Páll Ormarsson orri@mbl.is
Viðtalsmyndir: Árni Sæberg saeberg@mbl.is