SunnudagsMogginn - 25.12.2011, Blaðsíða 29

25. desember 2011 29
og það var miklu auðveldara fyrir mig að
standa frammi fyrir Guðrúnu Ebbu og trúa
henni.“
Hver er að þínu mati staða þjóðkirkjunnar?
„Þó að mönnum finnist þjóðkirkjan vera veik
er hún í mínum huga ákaflega sterk. Íslenska
þjóðkirkjan býr ennþá að þeim grunni sem
barnatrúin gefur fólki þegar það lærir faðirvorið
og að signa sig. Þegar fólk mætir erfiðleikum
leitar það í trúna. Íslenska þjóðkirkjan er
kannski sterkust við skírnir, fermingarund-
irbúning og jarðarfarir. Að vera prestur og
mæta fólki á þessum tímapunktum í lífi þess og
finna hvað það er dýrmætt fyrir fólk að fá þjón-
ustu kirkjunnar fyllir mig stolti gagnvart því
hvað þjóðkirkjan er.
Stundum er sagt að það sé veikleiki að við
prestar séum opinberir starfsmenn. En af því
við erum opinberir starfsmenn, getur hver sem
er kallað okkur til hvenær sem er, að nóttu eða
degi, til dæmis á slysstað, og þá spyrjum við
ekki hvort viðkomandi sé í þjóðkirkjunni eða
ekki. Þessi staða gerir þjóðkirkjuna afar sterka.
Annars vegar er hún sjálfstæð og hins vegar er
hún með tengingu við ríkið. Þegar gosið varð í
Eyjafjallajökli var ég í því hlutverki að ferðast
um sveitina mína og heimsækja fólk sem átti
afskaplega erfitt. Þarna var ég milliliður til
björgunarsveita og fagfólks. Þá fann ég vel
hvers virði það er að vera sveitaprestur í ná-
lægð við fólkið.“
Fann fyrir handleiðslu Guðs
Hvernig var það að vera prestur í sveit öll
þessi ár?
„Það var yndislegt. Ég ætlaði ekki að verða
prestur en ég varð fyrir köllun sem ég gat ekki
annað en hlýtt. Í Menntaskólanum á Akureyri
var ég frekar góður í stærðfræðifögum en léleg-
ur málamaður og ætlaði að verða verkfræð-
ingur. Til að komast í verkfræðinám þurfti ég
að fá fyrstu einkunn í stærðfræðifögum á stúd-
entsprófi en mér gekk illa í hverju prófinu á
fætur öðru og náði þessu ekki. Þegar kom að
síðasta prófinu sem var munnlegt frönskupróf
þurfti ég að fá 8,6 til að ná fyrstu einkunn á
stúdentsprófi, sem mér þótti þá mjög mik-
ilvægt. Þetta var gjörsamlega útilokað, því ég
kunni ekkert í frönsku. Heimurinn hrundi.
Því hafði verið spáð fyrir mér að ég yrði
prestur, því ég er af prestaættum í móðurætt.
En ég hafði aldrei ætlað mér að verða prestur
því tilhugsunin um að læra grísku og hebresku
var óyfirstíganleg. Þegar ég vaknaði prófmorg-
uninn leit ég til himins og sagði við Drottin: Ef
þú ætlar mér virkilega að verða prestur þá bið
ég þig um það sem ekki er hægt, að ég fái 8,6 í
frönsku. Síðan fór ég að líta á námsefnið og sá
að ég hafði glósað eina sögu orðrétt frá því í 5.
bekk. Ég las bara þessa einu sögu, en las hana
mörgum sinnum, fór svo í morgunkaffi og eftir
það fór ég að skoða málfræðibókina, sem ég
hafði eiginlega ekkert litið í allan veturinn. Ég
datt ofan í óákveðnu fornöfnin og lærði þau
nokkurn veginn utanað. Svo kom ég til prófs.
Nemendur vissu að ég kunni ekkert í frönsku
og höfðu hópast að til að fylgjast með frammi-
stöðunni. Friðrik kennari minn var tauga-
óstyrkari en ég. Svo dró ég miða og þá kom upp
þessi saga sem ég kunni utan að. Síðan kom að
málfræðinni og þá var ég beðinn um að takast á
við óákveðnu fornöfnin og ég þuldi þau öll upp.
Kennarinn byrjaði svo að tala við mig á frönsku
og ég sem skildi ekki neitt sagði: oui, oui. Ein-
kunnin var 8,6. Eftir það gat ég engan veginn
vikist undan því, algjörlega óverðugur, að byrja
að læra grísku og hebresku í guðfræðideild.“
Varstu trúaður á þessum tíma?
„Ég var trúaður á þann hátt sem við Íslend-
ingar eru. Við höfum okkar bernskutrú. Fað-
irvorið og signingin frá foreldrunum eru með
því dýrmætasta sem við eigum. Ég fór í prests-
starfið af köllun og fann hvað eftir annað fyrir
handleiðslu Drottins Guðs og efldist í trúnni. Ég
er afar sáttur við starf mitt og það hefur gefið
mér mikið. Ég get samt alveg viðurkennt að ef
ég hefði ekki farið í félagsstörf með bændum og
setið í yfirstjórn kirkjunnar hefði mér ekki
fundist það nægur starfsvettvangur að vera
prestur í svona litlu prestakalli. Það er ham-
ingja mín að hafa alltaf nóg að gera.“
Kraftaverk jólanna
Áttu uppáhaldskafla úr Biblíunni?
„Það er erfitt að svara því vegna þess að eftir
44 ára starf þá leita ég í Biblíuna á svo marg-
víslegan hátt. Stundum hefur verið sagt að ég
sé góður jarðarfararprestur en þegar ég var
yngri fannst mér oft erfitt að jarðsyngja. Á
þeim árum þegar ég var í guðfræðideild var
nemendum ekki kennt á nokkurn hátt að und-
irbúa sig fyrir jarðarför. Þegar ég var orðinn
prestur spurði ég sjálfan mig hvernig best væri
að hafa predikun við jarðarför. Ég var alveg
ráðalaus en mundi þá eftir boxi með Bibl-
íutextum sem faðir minn hafði gefið mér. Ég
hafði það fyrir sið þegar kom að jarðarförum að
fara með bæn og biðja um leiðsögn áður en ég
dró texta upp úr boxinu. Hvað eftir annað fékk
ég yndislegan texta til að leggja út af, sem
tengdist kveðjuathöfninni. Ég lærði þessa texta
og þeir urðu mér eins konar veganesti.
En þegar þú spyrð mig, næstum eins og
kennari að spyrja barn, um uppáhaldskafla úr
Biblíunni þá hefur Jobs bók verið mér dýrmæt.
Í Jobs bók eru þessi sterku orð Jobs sem hann
segir eftir að hafa gengið í gegnum miklar þján-
ingar: „Ég þekkti þig af afspurn, en nú hefur
auga mitt litið þig! Þau lýsa skilningi á því að
lífið er svo miklu meira en við getum í rauninni
áttað okkur á. Þjáningin er ekki eitthvað sem
Guð ákveður, heldur er hún lífsins skóli og við-
brögð okkar við henni skera úr um hver við er-
um.“
Hvaða þýðingu hafa jólin í þínum huga?
„Á jólum mætum við fögnuðinum þegar
Kristur fæðist. Jóhannes segir svo sterkt frá
þeirri fæðingu í einni setningu, sem tekur
kannski alla ævi að skilja: Í upphafi var Orðið
og Orðið var hjá Guði og Orðið var Guð. Hann
er að segja frá fæðingu Krists. Í þessari einu
samsetningu Jóhannesar koma jólin til okkar
með því stórkostlega kraftaverki og undri, að
barn fæðist. Þetta barn er fulltrúi kærleikans og
alls þess besta, sem við getum móttekið og eig-
um að miðla áfram til þeirra sem við mætum á
lífsleiðinni. Það er yndislegt viðfangsefni fyrir
prest að miðla þeim boðskap í skammdeginu.“
’
Við höfum okkar bernskutrú. Faðirvorið
og signingin frá foreldrunum eru með
því dýrmætasta sem við eigum. Ég fór
í prestsstarfið af köllun og fann hvað eftir
annað fyrir handleiðslu Drottins Guðs og
efldist í trúnni. Ég er afar sáttur við starf mitt
og það hefur gefið mér mikið.