SunnudagsMogginn - 25.12.2011, Blaðsíða 15

25. desember 2011 15
hverju sinni var ég í bíó að horfa á mynd-
ina Gangs of New York með Leonardo Di-
Caprio og fleiri snillingum. Í henni er
atriði þar sem einhverjir írskir gangsterar
koma saman og rita nöfn sín í bók og fyrsti
maðurinn heitir Mooney. Þá gall í ein-
hverjum sem sat ekki hjá mér en vissi að
ég var í salnum: Hey Mooney, er þetta
pabbi þinn?! Mér fannst það hrikalega
fyndið og allur salurinn hló.“
Netið ýtti undir leitina
Þegar netið kom til sögunnar varð leit að
öllu mögulegu og ómögulegu mun auð-
veldari. „Það eru til fyrirtæki sem sérhæfa
sig í að finna upplýsingar um fólk fyrir
nokkra dollara. Ég gerði þetta tvisvar en
það hafði enga tilfinningalega þýðingu
fyrir mig á þessum tíma, var meira til
gamans gert. Í báðum þessum leitum kom
fram maður að nafni Steven Xavier Moo-
ney, en hann var skráður með búsetu í
Kaliforníu þannig að ég var viss um að
þetta var ekki hann. Ég hélt hann væri í
New York, ég gerði bara ekki ráð fyrir að
hann gæti flutt eins og annað fólk! Í dag
veit ég að þetta var pabbi.“
Hún aðhafðist hins vegar ekkert frekar í
málinu á þessum tíma. „Mér lá ekkert á,
innst inni hef ég alltaf vitað að þetta
myndi á endanum hoppa upp í hendurnar
á mér. Ég, Lára systir og Elín æskuvinkona
mín grínuðumst oft með það að þegar að
því kæmi myndu þær hringja „símtalið“
fyrir mig. Þótt ég sé hress og opin þá þjáist
ég af símafælni á háu stigi. Ég svara til
dæmis ekki blaðamönnum sem hringja
með óskráð númer,“ segir Hrafnhildur og
hlær.
Fyrir nokkrum árum síðan hitti Lára,
systir Hrafnhildar, íslenskan mann sem
hafði þekkt afa hennar, Ed Mooney, sem
var verkalýðsleiðtogi í Bandaríkjunum.
„Hann vildi hjálpa mér að hafa uppi á
pabba en okkur varð ekki mikið ágengt.
Áhugi minn á pabba jókst hins vegar
nokkuð við þetta.“
Á þessum tíma var Dagur Salberg, sonur
Hrafnhildar, sem nú er tólf ára, líka far-
inn að spyrja reglulega um „Stebba afa“ í
Ameríku.
„Ég held að áhuginn hafi í raun vaknað
eftir að ég eignaðist strákinn minn. Þá
þurfti ég að svara alls konar spurningum
um sjúkrasögu og þess háttar sem ég hafði
eðlilega ekki svör við. Ég gúglaði nafn
hans annað veifið en það kom alltaf þetta
heimilisfang í Kaliforníu. Mér fannst það
ekki passa og lét bara þar við sitja.“
Ég er búin að finna
pabba þinn á Facebook!
Kvöld eitt í byrjun mars 2009 dró heldur
betur til tíðinda. Hrafnhildur var í MBA-
námi í Háskólanum í Reykjavík á þessum
tíma og var að lesa fyrir próf þegar Lára
systir hennar hringdi óðamála. „Hvað
ertu að gera? Ertu sitjandi? Sestu niður, ég
þarf að segja þér dálítið.“ Skilaboðin voru
skýr: „Ég er búin að finna pabba þinn á
Facebook!“.
„Ég trúði henni auðvitað ekki og sagði
bara: Hættu þessu rugli ég er að læra fyrir
próf!“
Lára hafði verið á Mooney-veiðum á Fa-
cebook og fundið konu, Julie Mooney, sem
henni þótti svipa til systur sinnar. Lára
sendi henni skilaboð og sagðist vera að
leita að feðgum, Steven og Ed Mooney, og
hvort hún þekkti þá. Julie hélt það nú og
sagðist vera fyrrverandi eiginkona Ste-
vens. Bingó!
Í framhaldi af þessum tíðindum sendi
Hrafnhildur bréfið sem vitnað er til í upp-
hafi þessarar greinar. Faðir hennar var
þarna nýkominn inn á Facebook og átti
hvorki fleiri né færri en fjóra vini. „Seinna
kom í ljós að systir mín úti, Joyce, hafði
komið honum inn á Facebook. Það var
sumsé önnur systir mín sem setti pabba
inn á Facebook og hin sem fann hann!“
Hrafnhildur bunar úr sér orðunum sem
hún greip til þegar hún sá að svar hafði
borist frá föður hennar morguninn eftir en
biður blaðamann vinsamlega að hafa þau
ekki eftir á prenti. „Segjum bara að ég hafi
Það eru ýmsar tilfinningar sem kvikna þegar faðir og dóttir kynnast eft-
ir svo langan tíma og faðir Hrafnhildar hefur glímt við sektarkennd yfir
því að hafa ekki leitað hennar að fyrra bragði. Hrafnhildur lét föður sinn
þó strax vita að hún væri ekki sár yfir því að hann hefði ekki leitað hana
uppi. „Ég fann strax að hann hafði samviskubit yfir því. Ég sagði honum
hins vegar að ég hefði átt mjög gott líf, frábæra fjölskyldu og fengið öll
þau tækifæri sem mig hefði dreymt um,“ segir Hrafnhildur og bætir við
að hún hafi fyrst og síðast verið afskaplega þakklát og fegin að faðir
hennar skyldi vera á lífi. „Stundum hugsaði ég: Hvað ef hann er dáinn?
Maður hefur heyrt sögur af fólki sem hefur fundið foreldra sína of
seint.“
Hún segir pabba sinn hafa glaðst yfir því að hún væri vel menntuð og
hefði ferðast um heiminn. En hann er mikill hippi og honum fannst því
dálítið skondið að dóttir hans væri með MBA og hefði valið sér fjár-
málamarkaðinn sem sinn starfsvettvang.
Hún byrjaði líka fljótlega að kalla Steven pabba. „Ég hef ekki kallað
neinn annan pabba þó afi sé auðvitað pabbi minn. Þess vegna var þetta
ekki viðkvæmt, „pabbi“ var bara laust til notkunar, ef það er hægt að
segja það.“
Kallaði hann strax pabba
Hrafnhildur ásamt föður sínum, Steven Xavier Mooney.