SunnudagsMogginn - 25.12.2011, Blaðsíða 26

26 25. desember 2011
firði, oft kallaður Papamug, en hann hafði eldað
fiskisúpu fyrir gesti Munnhörpunnar frammi í tón-
listarhúsinu fyrir tónleikana. En þarna blés hann af
krafti í básúnu og hvatti sonurinn hann til dáða.
Björgvin Gíslason birtist síðan með hárauðan og
jólalegan gítar sinn og lék syngjandi laglínuna í
„Klettinum“– gestir hylltu Björgvin eins og vera
bar þegar hann hrærði í blúsuðum strengjum sínum
þetta kvöld. Pétur Ben. var hins vegar í hárauðri og
ekki síður jólalegri skyrtu, og ekki síður fingrafim-
ur, og eiginkona Mugisons, Rúna Esradóttir, söng
nokkur lög með bóndanum. Á fyrstu tónleikunum
sótti Mugison Dýra son þeirra út í sal í lokalaginu
„Stingum af“, og leiddi hann um þar sem hann söng
fyrir gesti og með þeim.
„Haldiði að við höldum þetta út í allt kvöld?“
hrópaði Mugison undir lok fyrstu tónleikanna, áður
en talið var í hápunkt tónleikanna, lagið „Murr
Murr“, og gestir höfðu fulla trú á úthaldinu og ekki
að ástæðulausu.
Á öðrum tónleikunum bættist við gestur, Ragnar
Kjartansson myndlistarmaður og meðhöfundur
Mugisons og Rúnu að laginu „Gúanóstelpunni“.
Ragnar nýtur sviðsljóssins og Mugison var að ljúga
þegar hann boðaði að nú tæki við tólf tíma ópera –
vísaði hann þar í úthaldsgjörning Ragnars í New
York á dögunum. Og á þriðju tónleikunum var
Ragnar enn betur í essinu sínu eins og reyndar flytj-
endurnir allir. Mugison sagði þá sögur úr Smugunni
og úr tilhugalífi þeirra Rúnu, svo gestir engdust af
hlátri. En þetta kvöld var samt kvöld tónlistar Mug-
isons og snjallra hljóðfæraleikaranna. Þetta var
sannkölluð sigurstund þeirra.
Harpa er ævintýrahöll
Þegar þriðju tónleikunum lauk, þegar klukkuna
vantaði fimmtán mínútur í tvö, gengu hljómsveitin
og Fjallabræður af sviðinu í þriðja sinn þetta kvöld,
undir dynjandi fagnaðarlátum. Baksviðs féllst fólk í
faðma og þakkaði hvað öðru fyrir skemmtunina.
Síðan útdeildi löðursveittur söngvarinn jólagjöfum
til félaga í Fjallabræðrum, þakkaði þeim enn og aft-
ur, fólk faðmaðist og óskaði hvað öðru gleðilegra
jóla.
„Ég hefði verið til í fjórðu tónleikana, núna
strax!“ sagði Mugison síðan kampakátur við blaða-
mann sem trúði því vel. „Það hefur verið rosaleg
stemning, á öllum tónleikunum,“ bætti hann við og
brosti breitt.
Grunaði hann að stemningin yrði svona góð, þótt
vitað væri að húsfyllir yrði á öllum þrennum tón-
leikunum?
„Maður planar ekki svona, hvernig 5.000 manns
taka svona rugli,“ sagði hann og hló. „Nei, þetta var
geðveikt! Eitthvað sem maður tekur með sér í gröf-
ina.“
Og Harpa, hann var ánægður með hana.
„Þetta er geðveikt hús, klikkað hús,“ sagði Mug-
ison og breiddi út faðminn þarna baksviðs. „Eins og
fólk sem var að koma hingað í fyrsta skipti í kvöld
sagði við mig, þá er þetta ævintýrahöll. Það er ekk-
ert öðruvísi. Ég vona að sem flestir átti sig á því. Það
hefur verið svolíitil neikvæðni í kringum sumt
hérna – en þetta er geðveikt.“
Þegar Mugison var að lokum spurður hvers konar
yfirlýsing það væri að bjóða þjóðinni til ókeypis
tónleika á þennan hátt var svarið snaggaralegt:
„Það er allt hægt í þessu lífi.“ Svo lyfti hann hatt-
inum í kveðju og bætti við: „Gleðileg jól!“ Tónleikagestir í Hörpu nutu hvers augnabliks og hylla hér Björgvin Gíslason eftir sóló.
Höfundar Gúanóstelpunnar syngja lagið: Rúna, Ragnar Kjartansson og Mugison. Pétur Ben og Mugison hafa lengi unnið saman og það heyrðist.