Morgunblaðið - 03.01.2012, Síða 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 3. JANÚAR 2012
✝ Hulda Þórð-ardóttir fædd-
ist í Reykjavík 21.
feb. 1927. Hún lést
á Landspítalanum
Fossvogi 25. des-
ember 2011.
Foreldrar henn-
ar voru Þórður
Ágúst Jónsson
varðstjóri hjá
Slökkviliðinu í
Reykjavík, f. 26.8.
1896, d. 14.9. 1975, og Josefine
Charlotte Olsen, f. 19.12. 1895,
d. 20.4. 1971. Systur Huldu eru
1) Svana Ingibjörg Þórðarsóttir,
hárgreiðslumeistari, f. 11.10.
1930. Sonur hennar er Þórður
Kristinn Kormáksson, f. 27.9.
Börn hennar eru Karl Hrannar,
Árni Freyr og Elín Edda.
Hulda hóf sambúð árið 1998
með Hólmsteini Þórarinssyni,
loftskeytamanni frá Siglufirði, f.
1.12. 1926. Börn Hólmsteins eru
Jóninna, Sigurður, Oddný og
Díana. Hulda og Hólmsteinn
áttu bæði heimili á Fossvegi 10,
Siglufirði og á Laugarnesvegi
112, Reykjavík. Stóðu heimili
þeirra ávallt opin öllum sem leið
áttu hjá og voru þau einkar
gestrisin.
Hulda ólst upp í Norðurmýr-
inni í Reykjavík. Hún útskrif-
aðist úr Kvennaskólanum í
Reykjavík. Hulda starfaði í Út-
vegsbankanum í Lækjargötu
alla sína starfsævi eða í rúm 42
ár.
Hulda var jarðsungin frá
Fossvogskirkju mánudaginn 2.
janúar 2012.
1951. 2) Charlotta
Olsen Þórðardóttir,
sjúkraliði, f. 8.3.
1936. Gift Úlfari
Gunnari Jónssyni
húsasmíðameistara
og eiga þau þrjú
börn: a) Karl Ágúst
Úlfarsson, f. 3.2.
1956, d. 1.12. 1990.
Kona hans Henrí-
etta Haraldsdóttir.
Dætur þeirra eru
Charlotta og Josefine. b) Hulda
Hrönn Úlfarsdóttir, f. 27.7.
1963. Gift Aðalsteini Finsen.
Börn þeirra eru Úlfar Gunnar,
Karen Ósk, Ólafur Karl, Dagur
Kári og Eva Hrönn. 3) Edda Sól-
veig Úlfarsdóttir, f. 16.8. 1967.
Hún Hulda hans pabba er látin
eftir stutta en erfiða sjúkrahús-
legu. Síðasta minning pabba um
Huldu heilbrigða og lífsglaða er
þar sem hún stendur og vinkar
honum á næstefsta stigapalli á
leið í lagningu. Okkur systkinin
langar að segja ykkur frá stuttri
en fallegri ástarsögu okkar ást-
kæra föður, Hólmsteins Þórarins-
sonar, og Huldu hans pabba eins
og við kölluðum hana. Þau hittust
fyrst fyrir rúmum fimmtíu árum
er faðir okkar var hér við nám í
Loftskeytaskóla Íslands. Ungi
maðurinn faðir okkar hélt síðan
heim á æskustöðvarnar að námi
loknu og fór að vinna. Unga stúlk-
an varð eftir í Reykjavík. Á æsku-
stöðvunum beið hans gömul kær-
asta og þau endurnýjuðu
sambandið. Unga stúlkan úr
Reykjavík kom víst erindisleysu í
heimsókn norður á Siglufjörð. Ár-
in líða, Hólmsteinn eignast fjöl-
skyldu, fjögur börn og eiginkonu.
Hulda lifði góðu og viðburðaríku
lífi en giftist ekki. Hún vann mest-
allan starfsaldur sinn í gamla Út-
vegsbankanum. Hún talaði af
væntumþykju og virðingu um
gamla vinnustaðinn sinn og sam-
starfsmenn. Hún átti tvær systur,
Svönu og Charlottu, sem lifa hana
báðar. Þær systur eignuðust báð-
ar fjölskyldur og tók Hulda fullan
þátt í uppeldi barna þeirra og er
fram liðu stundir einnig í lífi og
starfi barnabarna þeirra systra.
Hulda fylgdist með lífi pabba
norður á Siglufirði í öll þessi ár.
Pabbi verður svo ekkjumaður
haustið 1996 og hélt upp á 70 ára
afmælið með börnum og barna-
börnum hér á höfuðborgarsvæð-
inu. Hulda vissi af þessum tíma-
mótum og var hvött af systrum
sínum til að hafa samband við
hann en ekkert varð af því í þetta
sinn. Til að gera langa sögu stutta
þá hittust Hulda og pabbi aftur
hinn 2. janúar 1998. Áður en þau
hittust urðu símtölin bæði löng og
mörg eins og gengur og gerist hjá
ástföngnu fólki. Sambúð pabba og
Huldu var einstaklega góð. Vænt-
umþykjan og umhyggjusemin var
til fyrirmyndar. Faðir okkar átti
heimili á Siglufirði og Hulda í
Reykjavík. Hvernig skyldi það
mál hafa verið leyst? Jú, þau
skiptust bara á að vera á Sigló og
Reykjavík. Ein jól á Sigló, þau
næstu í Reykjavík. Þannig leið
tíminn og við systkinin vorum al-
sæl yfir að vita af þeim saman.
Þau voru hamingjusöm og lifðu
innihaldsríku lífi. Þau fóru tvisvar
til Noregs að heimsækja sonarson
sinn og fjölskyldu hans. Þau ferð-
uðust einnig innanlands með fé-
lagi aldraðra á Siglufirði. Árleg
vikudvöl þeirra á Hótel Örk er
okkur systkinunum minnisstæð
vegna þess að pabbi vann alltaf
helgardvöl í bingó eða félagsvist.
Ferðirnar á Örkina urðu því tvær
en ekki ein á ári.
Við systkinin þökkum Huldu
fyrir að færa okkur pabba hingað
suður svo við þurftum ekki að
leggja eins oft land undir fót til að
heimsækja hann. Við þökkum
henni fyrir allar ánægjustundirn-
ar sem við höfum átt með þeim.
Við þökkum fyrir hversu ærleg og
góð manneskja hún var. Mest af
öllu þökkum við Huldu fyrir að
gera pabba okkar hamingjusam-
an.
Við systkinin biðjum Guð að
blessa Huldu og megi góðar minn-
ingar ylja föður okkar um ókomna
tíma.
Jóninna Hólmsteinsdóttir.
Hvert örstutt spor var auðnuspor með
þér,
– hvert andartak er tafðir þú hjá mér
var sólskinsstund og sæludraumur
hár,
minn sáttmáli við Guð um þúsund ár.
(H. Laxness)
Elsku besta systir okkar, sem
gafst okkur svo mikla hlýju og
blíðu með fallegri framkomu
þinni, ást og umhyggju, þú varst
fyrirmynd okkar og barnanna
okkar í einu og öllu í lífinu. Hvíldu
í friði, elsku systir,
Svana og Charlotta.
Hulda „frænka“ var frænka
æskuvinkonu minnar, Huldu
Hrannar. Ég hef þekkt hana nán-
ast allt mitt líf og mér þótti alveg
óskaplega vænt um hana. Hún var
einhver allra besta manneskja
sem ég hef á ævinni kynnst.
Hulda frænka var óvenjuleg
kona. Hún var alltaf jákvæð og
alltaf glöð. Hún var einstaklega
hjálpsöm, hlý og öllum velviljuð.
Hún var alltaf að sinna einhverj-
um. Fyrst foreldrum sínum og
síðar systrum og fjölskyldum
þeirra. Hún vildi allt fyrir alla
gera og naut sín best þegar hún
gat hjálpað og létt undir með sínu
fólki.
Þegar Hulda Hrönn flutti með
fjölskyldu sína til Englands flutti
Hulda frænka þangað með henni
til að aðstoða með börnin og heim-
ilið. Þær voru alla tíð mjög sam-
rýndar og miklar vinkonur. Ég
bjó þar líka á þessum tíma og við
hittumst oft og gerðum margt
saman. Vinátta okkar þroskaðist.
Hulda frænka var alveg óskap-
lega góð við mig og fjölskyldu
mína og við eigum margar góðar
minningar frá þessum tíma. Það
var alltaf gaman að hitta hana og
hún var alltaf svo kát og hress og
til í allt. Hulda frænka var alveg
einstaklega barngóð og því fékk
dóttir mín sannarlega að kynnast,
enda elskaði hún Huldu frænku
alla tíð.
Örlögin höguðu því þannig að
Hulda frænka hitti æskuást sína,
Hólmstein, aftur fyrir nokkrum
árum. Þá flutti hún til Siglufjarðar
til að vera með honum. Þau voru
mjög ánægð saman og síðustu
æviárin voru Huldu góð.
Fjölskylda Huldu reyndist
henni vel og samband þeirra allra
var einstaklega fallegt. Hulda
hafði alltaf hugsað um þau og látið
þau njóta sín. Á síðustu árum
snerist þetta við. Fjölskyldunni
var mjög umhugað um að Hulda
frænka nyti sín og að henni liði
vel. Þau báru hana á höndum sér
og gerðu allt fyrir hana sem hægt
var, öll sem eitt. Hulda naut sín í
ástríkinu sem henni var sýnt. Hún
átti það svo sannarlega skilið.
Ég kveð þessa flottu konu, sem
var út ævina örlát á tíma sinn og
elsku, með virðingu. Það er mikið
ríkidæmi í minningunum um
Huldu frænku.
Hólmsteini, systrum Huldu,
fjölskyldum þeirra og öðrum ást-
vinum votta ég innilega samúð.
Ingibjörg Ásta
Gunnarsdóttir.
Elskuleg frænka okkar Hulda
Þórðardóttir lést á jóladag. Hún
lenti í slysi hinn 8. okt. og náði
aldrei heilsu eftir það. Hún var
sterk og hraust kona og lifði leng-
ur en allir spáðu. Hún vildi ekki
frá okkur fara og kaus hátíðleg-
asta dag ársins, jóladag, til þess
að kveðja. Það passaði ekkert
annað þessari góðu konu.
Hulda hét Karen Hulda Þórð-
ardóttir en notaði þó alltaf bara
Huldunafnið, en fékk viðurnefnið
Hulda „frænka“ hjá okkur öllum í
fjölskyldunni og langt út fyrir
hana. Hún var móðursystir okkar,
en var okkur svo miklu meira en
það. Hún eignaðist engin börn
sjálf en sagðist alltaf eiga okkur
og það voru orð að sönnu því hún
átti í okkur hvert bein. Frá því við
vorum litlar vildum við gista hjá
henni um hverja helgi, heimsótt-
um hana oft á tíðum í Útvegs-
bankann og fengum kakó og rúnn-
stykki, löbbuðum með henni heim
í Norðurmýrina með stoppum í
ýmsum verslunum á Laugavegin-
um og alltaf var hún að kaupa eitt-
hvað fyrir okkur. Það var svo gott
að vera með henni, því hún var svo
einlæg og heil í öllu sem hún gerði.
Hún var börnunum okkar afar
góð. Alltaf gátu þau komið til
hennar og leikið sér og dundað við
alls kyns föndur og leiki. Hún
geymdi allt sem þau gerðu eins og
gersemar og henti aldrei neinu.
Stundum fannst manni alveg nóg
um þegar ekki sást í eldhúsborðið
fyrir útklipptum pappírsdúkum
og inni í stofu var búið að tjalda
með teppum yfir borðstofuborðið.
Þá sagði hún: „Hvað er þetta?
Eitthvað verða blessuð börnin að
hafa fyrir stafni, þau eru ekki full-
orðið fólk. Ég laga þetta bara til á
morgun,“ sagði hún og brosti svo
góðlega.
Hún setti sig inn í öll málefni
barnanna og var þess vegna svo
mikill vinur þeirra alla tíð. Ef það
var körfubolti vakti hún yfir NBA
með þeim langt fram á nótt, skipti
svo yfir í enska boltann eða hand-
boltann eftir því hvað var efst á
baugi hjá þeim. Hjá henni var
ekkert kynslóðabil, hún skildi allt
og alla og studdi þau dyggilega.
Huldu fannst mjög gaman að
ferðast og ferðaðist mikið, bæði
innanlands og erlendis. Talaði hún
oft um það hvað henni þótti
skemmtilegt að hafa getað dvalið í
lengri tíma erlendis með nöfnu
sinni í Englandi, eftir að hún fór á
eftirlaun í bankanum, þar sem
hún starfaði alla sína starfsævi. Í
Útvegsbankanum í Lækjargötu
starfaði Hulda í rúm 40 ár og fór á
eftirlaun sextug. Hún sagðist ætla
að njóta eftirlaunaáranna og það
gerði hún svo sannarlega á sinn
hátt með fjölskyldunni og börnun-
um. Hún var alltaf afar glæsileg,
ungleg og heilsuhraust kona.
Þegar Hulda varð sjötug urðu
straumhvörf í lífi hennar er hún
kynntist aftur eftir 50 ár æskuást-
inni sinni, honum Hólmsteini Þór-
arinssyni frá Siglufirði. Tókust
með þeim miklar ástir og voru þau
saman æ síðan eða í tæp 14 ár, frá
því 2. janúar 1998. Er þessi dagur
því mjög sérstakur í lífi þeirra
Hólmsteins og Huldu. Fjölskylda
Hólmsteins tók Huldu opnum
örmum eins og allir sem kynntust
henni. Samband Huldu og Hólm-
steins var sérstaklega einlægt og
fallegt og saga þeirra einstök.
Hulda var einstök.
Þínar
Hulda og Edda.
Kveðja til elsku Huldu frænku
okkar.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Hafðu þökk fyrir allt og allt,
elsku frænka,
Úlfar Gunnar, Karen
Ósk, Ólafur Karl,
Dagur Kári og Eva
Hrönn Finsen.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
Grátnir til grafar
göngum vér nú héðan,
fylgjum þér, vinur. Far vel á braut.
Guð oss það gefi,
glaðir vér megum
þér síðar fylgja’ í friðarskaut.
(Vald. Briem)
Elsku Hulda okkar, þú varst
okkur svo dýrmæt. Alltaf til stað-
ar fyrir okkur. Við vitum ekki
hvernig við sjáum fram á veginn
án þín. Við reynum að halda áfram
með gildin þín að leiðarljósi. Þú
gafst okkur svo mikið, svo mikla
visku og kærleik, með trega og
söknuði kveðjum við þig, minning
þín verður ljós í lífi okkar.
Takk fyrir allt, elsku frænka.
Þín,
Karl Hrannar, Árni
Freyr og Elín Edda.
Hulda frænka var yndislegasta
manneskja sem ég hef kynnst.
Hún var lítil, nett og gullfalleg,
alltaf klædd í fín föt og átti fullt af
flottum skóm – í mínum huga var
hún algjör pæja. Hulda var ein-
stök kona, hjartahlý, sá það besta
í fari allra og var mér mikil fyr-
irmynd. Í hvert sinn sem ég hitti
hana fylltist hjarta mitt af gleði og
ég gat ekki annað en brosað.
Hulda og Hólmsteinn voru eins og
ástfangnir unglingar, eitt krútt-
legasta par sem ég hef hitt. Ég er
svo þakklát fyrir að hafa fengið að
eiga Huldu að og hún fær mig til
að vilja vera betri manneskja.
Elsku Hulda mín, megir þú hvíla í
friði. Ég elska þig uppáhalds-
frænka mín, þín verður sárt sakn-
að. Þín frænka,
Josefine Karlsdóttir.
Hulda frænka kvaddi þennan
heim á jóladagsmorgun eftir
stranga baráttu á Landspítalan-
um eftir að hafa dottið 8. október.
Hulda frænka var yndislegust
allra, einstök, hlý, einlæg, falleg
og stórglæsileg kona. Hún tók vel
á móti öllum með fínu svuntuna
sína, hlýjaði manni um hjartaræt-
ur með fallegu röddinni sinni,
góða kaffinu og kökunum á líflega
heimilinu sínu. Hún gaf ávallt frá
sér góða strauma og var stjarna
bæði að utan sem innan og var
mér mikilvæg fyrirmynd. Hulda
frænka elskaði börn og kom fram
við dætur mínar sem sínar eigin.
Hún mundi öll afmæli, var hug-
ulsöm, félagslynd og átti alltaf
einföld svör við öllu sem hittu
beint í hjartastað.
Hinn 3. október var ég á heim-
leið og fann í hjarta mínu að ég
ætti að kíkja í kaffi til Huldu og
Hólmsteins. Hulda tók á móti mér
glöð að vanda, við áttum góða
stund saman, spjölluðum um dag-
inn og veginn, hlógum og rifjuðum
upp gamlar góðar minningar. Ég
er óendanlega þakklát fyrir að
hafa átt þessa stund með henni.
Hinn 8. október var mér til-
kynnt að Hulda frænka hefði orð-
ið fyrir slysi. Í framhaldinu hófst
mikil raun og þeir voru ófáir dag-
arnir sem við áttum saman í þess-
ari ströngu og miklu baráttu. Að-
faranótt aðfangadags var mér svo
hjartnæm, að hafa legið þér við
hlið og haldið í hönd þína, burstað
hár þitt og strokið þér með votum
klút um vangann. Ég mun alltaf
varðveita þessa stund í hjarta
mínu, elsku Hulda mín. Ég er svo
þakklát fyrir að hafa fengið að
standa með þér í þessari baráttu
eins og þú stóðst við hlið mér og
dætra minna þegar Kalli minn dó.
En vegir drottins eru órannsak-
anlegir og núna ertu komin til föð-
ur okkar á himninum. Ég veit að
þér líður vel núna í faðmi ljósanna
og það er mikil huggun í því að þú
munir hvíla við hlið Kalla míns.
Elsku Hólmsteinn minn, megi
góður Guð varðveita þig og blessa
og gefa þér styrk og áframhald-
andi trú á því góða í lífinu.
Þín
Henríetta Haraldsdóttir.
Það er gífurlega erfitt að finna
réttu orðin til að kveðja konu eins
og Huldu frænku svo skiljist hve
mikilvæg og dásamleg manneskja
hún var. Fyrir mig og systur mín-
ar var Hulda eins og athvarf í
stormi með rólyndi sínu, jafnaðar-
geði og hlýju viðmóti. Hún opnaði
heimili sitt og hjarta fyrir fólki
skilyrðislaust og gaf sig eðlislægt
að þeim sem mest þurftu á að
halda. Sem barn var heimili
Huldu frænku griðastaður þar
sem maður var alltaf velkominn
og ávallt tekið á móti okkur með
brosi, brandara, ristuðu brauði og
kakói eftir langan og strangan
dag. Gjafmildi Huldu frænku var
ómetanleg, ekki endilega í verald-
legum gæðum heldur í óendaleg-
um forða af hlýju, visku, skap-
styrk og tíma sem hún veitti
óspart af. Á fullorðinsárum voru
samskiptin ekki eins mikil og ég
hefði óskað en maður mætti sama
hlýja viðmótinu þrátt fyrir það og
kunni jafnvel enn betur að meta
húmor og persónuleika þessarar
litlu konu sem svo auðvelt var að
líta upp til.
Það er skært ljóst horfið úr
heiminum við fráhvarf Huldu
frænku, en ég mun alltaf eiga sér-
stakan stað í hjarta mínu fyrir
hana, eins og líklega allir sem
hittu hana á sinni lífsleið, og
kannski getum við í sameiningu
fyllt aðeins í skuggana með björt-
um minningum um einstaka
manneskju.
Jórunn Ólafsdóttir.
Á jóladagsmorgun fregnuðum
við að elsku Hulda væri látin eftir
erfiða baráttu á Landspítalanum.
Þó að ég hafi vitað hvað væri í
vændum þá er raunveruleikinn
ótrúlega sár og erfitt að hugsa sér
tilveruna án Huldu. Hulda, eða
Hulda frænka eins og allir kölluðu
hana, var einstök kona sem átti
stóran hluta af hjarta mínu. Allir
sem kynntust henni heilluðust af
persónuleika hennar og góð-
mennskunni sem af henni stafaði.
Hún var fyrirmynd í alla staði og
erfitt að finna yndislegri konu.
Dyr Huldu stóðu okkur ávallt
opnar, hún var jákvæð, glöð, rétt-
sýn, og alltaf til staðar.
Hulda frænka var sannkölluð
dama. Hún átti flottustu stígvélin
og kápurnar sem ég dáðist að. Það
eru til ófáar myndirnar þar sem
ég var klædd í loðskinnshúfuna,
pelsinn og leðurstígvélin, allt auð-
vitað of stórt, en ég var þvílíkt
ánægð með mig – glæsileg eins og
Hulda frænka.
Ég gleymi aldrei þegar ég var
nýflutt til Íslands og hafði hand-
leggsbrotnað í fimleikum, pabbi
fór með mig til Huldu sem leist
ekkert á þennan hvíta fatla og
útbjó í staðinn þennan fína fatla
fyrir mig úr silkislæðunni sinni.
Það var alltaf gott að koma til
Huldu hvort sem það var í Vest-
urbergið eða á Laugarnesveginn,
hún átti alltaf nóg af dóti. Það er
svo skrýtið og lýsir persónuleika
Huldu að það var allt betra hjá
henni. Ristað brauð og te, sem er í
uppáhaldi hjá mér, bragðaðist
öðruvísi hjá Huldu. Maður gat
setið með henni inni í eldhúsi og
spjallað áreynslulaust um allt í
léttu andrúmslofti – það var svo
auðvelt að vera til hjá Huldu.
Þar sem ég hef verið búsett í
Svíþjóð síðasta eina og hálfa árið
hitti ég Huldu minna en ég hefði
viljað en hún var alltaf dugleg að
hringja til að spjalla, segja mér frá
Siglufirði og hvað þau Hólmsteinn
voru að bralla. Hún leyfði mér líka
að heyra hvað það gladdi hana að
ég hefði flutt aftur til Svíþjóðar og
rifjaði upp með mér góðar minn-
ingar frá því hún heimsótti okkur
þangað.
Síðast þegar ég hitti Huldu var
dóttir mín með í för og gleymdi
sér einmitt í einum dótakassanum
hennar, þeim sama og ég hafði
leikið mér með í Vesturberginu
sem lítil stelpa. Kalli pabbi minn
átti sérstakan stað í hjarta Huldu
líkt og hún hjá honum. Ég minnist
þess að þegar hann dó þá stóð
Hulda eins og klettur við hlið okk-
ar fjölskyldunnar sem var ómet-
anlegt. Það var alltaf hægt að
treysta á Huldu. Það er einhvern
veginn passandi að þau fái að hvíla
saman núna og tilhugsunin um
endurfundi þeirra veitir huggun
og léttir á sorginni sem fylgir því
að missa konu sem snerti okkur
svo djúpt með mildi sinni og sam-
úð, eiginleikar sem hún gaf skil-
yrðislaust og frjálst til allra.
Elsku Hólmsteinn, hugur minn
er hjá þér en það var einstakt að
fá að kynnast þér og upplifa hvað
ykkur leið vel saman. Eftir sitja
yndislegar minningar um ein-
staka konu, minningar sem aldrei
gleymast. Það eru forréttindi að
hafa fengið að eiga Huldu að í
gegnum árin. Hennar verður sárt
saknað en ég veit að nú er hún á
betri stað, í faðmi pabba míns.
Elsku Hulda, ég geymi þig ávallt í
hjarta mínu, hvíldu í friði elsku
frænka.
Þín
Charlotta
Karlsdóttir.
Hulda Þórðardóttir
HINSTA KVEÐJA
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Ástarkveðja,
Hólmsteinn Þórarinsson.