Morgunblaðið - 06.03.2012, Síða 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 6. MARS 2012
✝ Ólöf JóhannaVilhjálmsdóttir
(Lóló) fæddist í
Reykjavík 13. sept-
ember 1931. Hún
lést á Landspítalan-
um 27. febrúar
2012.
Foreldrar henn-
ar voru Vilhjálmur
Hannesson, f. í
Lækjarkoti, Borg-
arhreppi, 1895, d.
1977, og Ragna Ólafía Ólafs-
dóttir, f. í Reykjavík 1905, d.
1981. Systur Ólafar voru Ingi-
björg Vilhjálmsdóttir, f. 1930, d.
2009, og Sigríður Marta, f. og d.
1933. Fósturbróðir þeirra var
Svavar Vilhjálmsson, f. 1922, d.
2006.
Hinn 23. desember 1955 gekk
Ólöf að eiga Júlíus Ágúst Jó-
hannesson, f. 23. nóvember
1930, d. 16. maí 1963. Foreldrar
hans voru Jóhannes Einarsson,
f. á Hofsstöðum í Stafholts-
tungum 1897, d. 1975, og Eva
Jónsdóttir, f. á Gilsbakka í
Borgarhreppi 1903, d. 1968.
Ólöf og Ágúst eignuðust þrjú
börn. 1. Jóhannes Ágústsson, f.
1955, maki Elísabet Guðmunds-
dóttir. Synir þeirra: Guðmundur
Benjamín, f. 1980 og Júlíus
Garðarsson, f. 1953, maki Krist-
jana Kristjánsdóttir. Börn
þeirra: Sigrún, f. 1977, og Garð-
ar, f. 1982. 3. Ástríður Garðars-
dóttir, f. 1957. 4. Bára Garðars-
dóttir, f. 1959. Börn: Hrefna
Jóhannsdóttir, f. 1978, Helgi Jó-
hannson, f. 1978, og Stella Guð-
rún Arnardóttir, f. 1990. 5. Ein-
ar Páll Garðarsson, f. 1961,
sambýliskona Sigríður Hrólfs-
dóttir. Börn Einars Páls: Einar,
f. 1984, Sandra, f. 1988, og Kar-
en, f. 1995. Ólöf eignaðist 19
langömmubörn.
Ólöf fæddist og ólst upp í
Reykjavík og á Krumshólum í
Borgarfirði. Hún stundaði nám í
húsmæðraskólanum á Varma-
landi. Hún flutti til Reykjavíkur
með Ágústi manni sínum árið
1955. Hann lést árið 1963. Ólöf
hóf sambúð með seinni manni
sínum, Garðari, árið 1965. Þau
giftu sig 31. desember 1971. Þau
bjuggu í Skálagerði en síðan
lengst af í Álfheimum í Reykja-
vík. Ólöf helgaði starfskrafta
sína að mestu heimili og börn-
um. Hún tók einnig virkan þátt í
starfi kvenfélags Bústaðasóknar
í mörg ár og lagði þar góðum
málum lið. Ennfremur tók hún
þátt í starfi kvennadeildar
Slysvarnafélagsins og var þeim
mikill liðsstyrkur í fjáröflunum.
Síðasta árið hafa þau Ólöf og
Garðar tekið virkan þátt í starfi
eldri borgara í Langholtskirkju.
Útför Ólafar fer fram frá
Langholtskirkju í dag, 6. mars
2012, kl. 13.
Ágúst, f. 1986. 2.
Ragna Ágústs-
dóttir, f. 1957, maki
Aðalsteinn Bern-
hardsson. Synir:
Ágúst, f. 1975, og
Bernharð, f. 1982.
3. Guðmundur
Ágústsson, f. 1958,
maki Sigríður Sig-
urðardóttir. Börn:
Anna Huld, f. 1979,
Ólöf Heiða, f. 1984,
Auður Ösp, f. 1986, Andri, f.
1990, og Haukur, f. 1995. Eft-
irlifandi maður Ólafar er Garð-
ar Jónsson, f. 19. október 1931,
frá Gjögri, Árneshreppi. For-
eldrar hans voru Jón Sveinsson,
f. í Hafnarfirði 1895, d. 1967,
kaupmaður og bóndi á Gjögri,
Árneshreppi og Olga Soffía
Thorarensen frá Gjögri, f. 1903,
d. 1940. Dóttir Ólafar og Garð-
ars er Berglind, f. 1966, maki
Þórarinn Gunnarsson. Dætur:
Rakel Tara, f. 1993, og Rebekka
Sól, f. 2000. Börn Garðars frá
fyrra hjónabandi eru: 1. Mar-
grét Ríkharðsdóttir (fóst-
urdóttir), f. 1951, maki Egill H.
Bjarnason. Börn þeirra: Rík-
harður, f. 1969, Haraldur, f.
1972, Ólafur, f. 1979, og Sigur-
björg Erla, f. 1986. 2. Sigfús
Elsku Lóló, missirinn er svo
sár, og stórt skarð komið í mína
sál. Það er svo margs að minn-
ast. Ég kynntist þér fyrst 15 ára
gömul. Þú varst svo glæsileg og
falleg kona sem alltaf var svo
snyrtileg til fara, og svo flott að
sjá ykkur tengdapabba uppábú-
in, hann með hattinn og þú á háu
hælunum, svo glæsileg hjón.
Á sunnudögum var ómissandi
að koma í heimsókn. Þá horfðum
við saman á Húsið á sléttunni
með börnunum og táruðumst í
sameiningu.
Ég vildi líkjast þér, vera
myndarleg og dugleg, kunna að
búa til snið, sauma á börnin mín
föt, eins og þú gerðir við öll ykk-
ar börn. Oftast strandaði ég en
þá gat ég leitað til þín og þú
varst alltaf tilbúin að redda mál-
unum.
Þú kenndir mér svo margt.
Þú bjóst til svo fallega skreyttar
og bragðgóðar brauðtertur og
auðvitað varð ég að gera eins
flott og þú. Þér fannst ekkert
sjálfsagðara en að aðstoða mig
við skreytingarnar á mínum
tertum, þó svo að heilsa þín byði
alls ekki upp á það.
Það er svo margs að minnast,
lautarferð með börnin okkar,
þrifin á útvarpshúsinu og öðrum
nýbyggingum sem ég naut góðs
af, Edinborgarferðin með þér og
Ingu systur þinni. Já, það er svo
margt sem ég á þér að þakka,
elsku hjartans Lóló mín.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum)
Kristjana.
Elsku Lóló.
Ég er óendanlega þakklát for-
sjóninni fyrir að hafa leitt mig til
þín í ársbyrjun 1978. Þá kom ég
í fyrsta sinn á heimilið þitt með
tilvonandi eiginmanni mínum.
Þú tókst svo hlýlega og fallega á
móti mér og síðan hefur um-
hyggja þín og elskusemi verið
yfir okkur og allt um kring. Að
eiga þig að í uppeldi barnanna
okkar fimm var ómetanlegur
stuðningur. Í erfiðum veikindum
mínum varst þú mín stoð og
stytta og án þín hefði ég aldrei
komist í gegnum þau.
Minningarnar eru óteljandi.
Þú helgaðir líf þitt eiginmanni,
börnum og fjölskyldum þeirra.
Við vorum aldrei í rónni fyrr en
við vorum búin að hringja í eða
hitta ömmu Lóló til að segja
henni frá hvað var að gerast í
okkar lífi. Hún kunni þá list að
hlusta og sýna samhygð. Það er
ekki öllum gefið. Ég hef sjaldan
komið í eldhúsið til hennar öðru-
vísi en að þar sæti einhver sem
vildi deila með henni gleði sinni
og sorgum og leita stuðnings hjá
henni. Ég sagði stundum við
hana að ef hún hefði verið uppi
aðeins seinna hefði hún orðið
heimsins besti sálfræðingur eða
félagsráðgjafi.
Í erfiðum veikindum sínum
síðustu árin hélt hún áfram að
vera okkur öllum stoð og stytta.
Það var sárt að geta ekki hjálpað
henni meira á þeim tíma. Ég trúi
því að nú sé hún komin í Sum-
arlandið þar sem hún er laus úr
viðjum veiks líkama og umvafin
ástvinum sínum. Það er mín
huggun harmi gegn.
Elsku Lóló. Minningin um þig
lifir meðal okkar. Við horfum á
fallegu myndina af þér og rifjum
upp allar góðu minningarnar full
þakklætis fyrir að hafa fengið að
vera samferða þér á lífsgöng-
unni.
Farðu í friði, friður Guðs þig
blessi, hafðu þökk fyrir allt og
allt.
Þín elskandi tengdadóttir,
Sigríður Sigurðardóttir.
Við systkinin viljum minnast
elsku bestu ömmu Lólóar, sem
kvaddi þennan heim miklu fyrr
en við vorum tilbúin að leyfa
henni að yfirgefa okkur. Amma
okkar var svo yndisleg og góð og
við söknum hennar óendanlega
mikið. Það huggar okkur þó að
vita að amma er komin á betri
stað og himnaríki er án efa betri
staður eftir að amma bættist þar
í hópinn enda ein fallegasta sál
sem hægt er að hugsa sér. Við
eigum líka svo margar góðar
minningar sem munu ylja okkur
um hjartarætur um aldur og
ævi.
Amma var alltaf á næsta leiti
þegar við vorum að alast upp.
Hún bjó einungis spottakorn frá
okkur og var dugleg að koma í
heimsókn og við að fara til henn-
ar og afa. Amma passaði okkur
tvo vetur og beið okkar þegar
við komum heim úr skólanum,
alltaf með eitthvað bakkelsi á
borðum og oftar en ekki ný-
steiktar kleinur sem okkur
fannst svo meiriháttar góðar. Á
sumrin fórum við síðan í heim-
sókn til ömmu og afa á Gjögur
og fengum þá mikið ömmudekur
og þaðan eigum við yndislegar
minningar.
Við höfum aldrei séð aðra eins
barnagælu og ömmu Lóló og
hún hafði einstakt lag á börnum
og gat alltaf fengið þau til að
hlæja og öll vildu þau fara til
hennar. Hún átti líka alltaf svo
skemmtilegt dót og svo skemmdi
nammidósin í bílnum ekki fyrir.
Amma hvatti okkur til að
standa okkur vel í námi og mað-
ur sá og fann hvað hún var alltaf
stolt af okkur. Hún kenndi okk-
ur líka svo margt og siðaði okkur
til, okkur oft til ama en foreldr-
um okkar til gleði, við gleymum
því t.d. aldrei þegar amma kom
á þeirri reglu að við skyldum
hafa reglulega uppvöskunar-
daga. Amma gerði líka allt svo
vel og fagmannlega og var okkur
góð fyrirmynd í svo mörgu.
Amma var alltaf í góðu skapi,
sama hvað bjátaði á og var okk-
ur ávallt stoð og stytta. Allt fram
á síðasta dag var gleðin við völd
og sagði hún okkur frá því dag-
inn áður en hún féll frá hvernig
hún hefði dansað um gólf gjör-
gæsludeildarinnar jafnvel þótt
ótrúlegt mætti teljast að mann-
eskja í hennar ástandi gæti stað-
ið upp. Þetta lýsir henni elsku
ömmu okkar svo vel, lífsglaðari
baráttujaxl er vart hægt að
finna.
Það sem veitti ömmu ómælda
gleði var spilamennska og höfum
við erft þann áhuga frá henni.
Hún kenndi okkur fjölda spila. Á
yngri árum var skemmtilega
bingóið í jólaboðinu einn af há-
punktunum, á Gjögri var ávallt
haldið stíft bókhald um stöðuna í
rommí og það var ósjaldan tekið
í spil þegar við komum í heim-
sókn í Álfheima. Amma elskaði
samt mest af öllu að spila fé-
lagsvist í stórum vinahópi enda
var amma vinmörg og mikil fé-
lagsvera.
Við kunnum svo vel að meta
ferðirnar sem við fórum saman
upp í sumarbústað þar sem
veislumatur var borðaður í öll
mál og spiluð var félagsvist á
nokkrum borðum. Okkur þykir
líka svo vænt um ferðirnar á
Krumshóla, æskuheimili ömmu,
þangað sem við fórum öll saman.
Það var enginn smá hópur og
það þótti ömmu svo vænt um
enda lifði hún fyrir fjölskyldu
sína.
Takk fyrir allt, amma Lóló, þú
varst okkur yndislega góð amma
og við elskuðum þig svo mikið.
Við erum betri manneskjur
vegna þín. Hvíl í friði.
Þín barnabörn,
Anna Huld, Ólöf Heiða,
Auður Ösp, Andri og
Haukur Guðmundsbörn.
Meira: mbl.is/minningar
Elsku hjartans Lóló okkar.
Missirinn er mikill, þú varst
manneskjan sem hélt okkur
saman. Nú þegar við öll systk-
inin sitjum hér saman er af svo
mörgu að taka. Minningarnar
eru svo margar. Það fyrsta sem
kemur upp í hugann er að þú
spurðir alltaf um börnin og
barnabörnin okkar. Þú tókst
ávallt á móti okkur öllum með
hlýju og kærleika eins og við
værum þín eigin börn, því
gleymum við aldrei.
Þú og pabbi sóttuð okkur allt-
af um helgar og gistum við í
Skálagerðinu, alltaf var plássið
nóg þótt rýmið væri lítið og heim
fórum við með epli eða appels-
ínur í nesti. Myndarskapurinn
var óaðfinnanlegur hvort sem
það var í mat eða kökubakstri og
ekki voru jólafötin síðri sem þú
saumaðir á okkur í mörg ár. Með
mikilli tilhlökkun biðum við eftir
ykkur á aðfanga- og gamlársdag.
Það klikkaði ekki að alltaf kom-
uð þið með poka fullan af sæl-
gæti og gosi sem okkur var ætl-
að að narta í með barnatímanum
því biðin var svo löng eftir að há-
tíðin gengi í garð.
Þetta varð fastur punktur í
tilverunni og það er óhætt að
segja að þegar við urðum eldri
þá söknuðum við þessa tíma en í
staðinn komu jólaboð fyrir börn,
barnabörn og barnabarnabörn
þar sem fenginn var jólasveinn
og dansað var í kringum jólatré.
Eftir því sem við urðum eldri
þá gátum við alltaf leitað ráða og
stuðnings hjá þér. Þegar við
báðum pabba um eitthvað þá var
það alltaf sjálfsagt í þínum huga,
ekki spurning ef hægt væri að
verða við þeirri bón. Hafi ein-
hver átt stóran hlut í þínu hjarta
þá var það Ásta systir. Enginn
hugsaði eins vel um hennar vel-
ferð og þú með stuðningi þínum
og kærleika. Grétu systur okkar
og hennar fjölskyldu gleymdir
þú ekki þrátt fyrir að hún byggi
fjarri okkur.
Í veikindum Kristjönu varst
þú styrkur og hvatning sem
gerði kraftaverk, umhyggja þín
var endalaus. Þegar við lítum yf-
ir farinn veg þá er vandfundin sú
hjartahlýja sem þú gafst okkur
alla tíð. Í veikindum þínum
sýndir þú enn frekar hversu
sterk þú varst, spyrjandi um líð-
an okkar allra í stað þess að
kvarta yfir þinni líðan. Þetta eru
fátækleg orð sem hér eru rituð
en hlýjan til þín og þakklæti frá
okkur öllum koma beint frá
hjörtum okkar. Minningarnar
sem við eigum um þig eru svo
ótal margar, það eru minningar
sem aldrei gleymast. Takk fyrir
allt elsku Lóló.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Margrét, Sigfús, Ástríður,
Bára og Einar Páll.
Með þessum orðum ætla ég
að minnast móðursystur minnar.
Okkar góðu og seinustu stundir
saman örfáum dögum fyrir and-
látið eru ákaflega eftirminnileg-
ar og mun ég minnast þeirra
með þakklæti og hlýhug. Áhugi
og umhyggja hjá henni fyrir
málefnum sinnar fjölskyldu réð
þar ferð. Hún hafði uppi áform
um að ná heilsunni aftur svo að
hún gæti haldið áfram að keyra
bílinn sinn og taka þátt í lífinu
með sínu fólki. Einnig í félagslífi
eldri borgara og spilamennsku
úti í bæ. Andlega hliðin og hug-
urinn var í lagi og ræddum við
um gamla tíma einnig sem eru
mér mikilvægir til upplýsinga og
minninga núna.
Ég gleymi aldrei góðu stund-
unum sem ég átti með Lóló þeg-
ar komið var í heimsókn til
hennar og hvað hún vildi allt fyr-
ir mig gera. Var alla tíð tilbúin
að gefa öðrum sinn tíma. Margar
góðar stundir eru í barnsminn-
ingunni og þá sérstaklega þegar
hún gaf mér óvænt í einni heim-
sókninni fallega gullnælu af
hesti. Hún gaf mér skartið sitt
óhikað sem hún bar á peysunni
sinni. Það var hennar skart að
sjá brosið hjá barninu og
gleðina. Þessa nælu hef ég
geymt alla tíð og hún er mér
ákaflega kær.
Lóló var glæsileg kona og bar
sig alltaf vel þrátt fyrir ýmis
veikindi og áföll í lífinu. Hún
ræddi ekki mál ef erfið voru við
aðra og vildi frekar takast á við
þau ein. Að velta eigin áhyggjum
á aðra var ekki hennar stíll. Það
var kraftur í hverju orði hennar,
glaðværð og ákveðni sem smit-
aði út frá sér á jákvæðan hátt
öðrum til uppörvunar og eftir-
breytni í lífinu. Þannig mun ég
minnast hennar.
Þessi orð eru skrifuð sem
þakklætisvottur frá henni
Ninnu, en það kallaði hún mig
alltaf. Guð geymi elsku Lóló og
veri með og styrki hennar fjöl-
skyldu.
Guðfinna Þorvaldsdóttir.
Ólöf Jóhanna
Vilhjálmsdóttir
✝
Ástkær bróðir okkar,
BJARNHÉÐINN GUÐJÓNSSON
vélvirkjameistari,
Þrúðvangi 38,
Hellu,
er látinn.
Útför hans fer fram frá Oddakirkju laugar-
daginn 10. mars kl. 14.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem vilja
minnast hans er bent á að láta líknarfélög njóta þess.
Fyrir hönd aðstandenda,
Margrét Guðjónsdóttir,
Pálmar Guðjónsson.
✝
Ástkær sonur minn, faðir okkar, tengdafaðir,
bróðir, mágur og afi,
EINAR GUÐMUNDSSON
kennari,
lést á Landspítalanum Fossvogi laugar-
daginn 3. mars.
Sigrún Magnúsdóttir,
Lúðvík Sveinn Einarsson,
Guðmundur Ragnar Einarsson, Sólrún Sæmundsen,
Sigurliði Guðmundsson, Ríkey Guðmundsdóttir,
Katrín Guðmundsdóttir,
Anna Þórdís Guðmundsdóttir, Jón Steinar Guðjónsson
og barnabörn.
✝
Elsku móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
BENTEY HALLGRÍMSDÓTTIR
frá Dynjanda
í Jökulfjörðum,
lést á hjúkrunarheimilinu Skjóli sunnu-
daginn 4. mars.
Hún verður jarðsungin frá Fríkirkjunni í
Reykjavík föstudaginn 9. mars kl. 15.00.
Blóm og kransar afþakkaðir en þeim sem vilja minnast hennar
er bent á minningarsjóð hjúkrunarheimilisins Skjóls.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Birgir Þórisson,
Rósa Kristín Þórisdóttir,
Smári Þórarinsson,
Sigurjón Einarsson,
Aldís Einarsdóttir.
✝
Okkar yndislegi faðir, sonur, bróðir, mágur
og ástkær vinur,
GUNNAR BJÖRN BJÖRNSSON,
Hlíðarvegi 52,
Reykjanesbæ,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja laugar-
daginn 3. mars í faðmi fjölskyldunnar.
Jarðarförin fer fram frá Fossvogskirkju mánudaginn 12. mars
kl. 15.00.
Sveinbjörn Valur Gunnarsson,
Elís Már Gunnarsson, Hermann Nökkvi Gunnarsson,
Heiður Gunnarsdóttir, Magnús Guðmundsson,
Björn Árnason, Lilibeth S. Cipriano,
Árni Björn Björnsson, Rannveig Björnsdóttir,
Hrafnhildur Björnsdóttir,
Marína S. Ottósdóttir,
Tinna Sveinsdóttir,
Guðný Hermannsdóttir.