Morgunblaðið - 11.06.2012, Blaðsíða 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 11. JÚNÍ 2012
✝ ArnheiðurHalldórsdóttir
fæddist á Hlíð-
arenda, Eskifirði,
15. október 1926.
Hún lést á hjarta-
deild Landspít-
alans við Hring-
braut 31. maí
2012.
Foreldrar henn-
ar voru Halldór
Árnason útgerð-
armaður frá Hlíðarenda, Eski-
firði, f. 11. apríl 1887, d. 16.
mars 1953 og Sólveig Þorleifs-
dóttir frá Svínhólum í Lóni, f.
13. nóvember 1901, d. 8. mars
1945. Arnheiður var næstelst í
röð átta systkina; Áslaug H.
Remöy, f. 27. ágúst 1923. Rósa
Geirþrúður, f. 14. október
1928, d. 13. október 2009.
Guðný, f. 1. september 1930, d.
11. mars 1944. Árni, f. 3. októ-
ber 1933. Ragnar, f. 1. mars
1935. Guðrún, f. 6. apríl 1938.
Georg, f. 31. maí 1941.
Arnheiður giftist 6. apríl
1957 Agli Karlssyni, f. 22. júní
1920, d. 25. mars 1994. Þau
stofnuðu heimili að Jaðri,
22. júlí 1981. Sara Hrönn, f. 4.
nóvember 1985. Birkir Örn, f.
13. apríl 1988. 3) Atli Börkur
Egilsson, f. 16. ágúst 1960,
giftur Beu Meyer, börn þeirra
eru Íris Hannah, f. 25. maí
1989, Pétur Aron, f. 15. júlí
1993. 4) Kolbrún Brynja Egils-
dóttir, f. 2. nóvember 1962,
gift Bernhard Nils Bogasyni.
Börn þeirra, Elsa Ýr, f. 7. maí
1987, Gauti Nils, f. 12. septem-
ber 1992, Nökkvi Nils, f. 13.
janúar 1998. 5) Karl Ingvar
Egilsson, f. 15. október 1963,
giftur Kristínu Kristinsdóttur.
Synir þeirra eru Egill, f. 18.
mars 1991 og Kristinn, f. 29.
nóvember 1994. 6) Guðbjörg
María Egilsdóttir, f. 1. maí
1968. Í sambúð með Sayd
Mechiat, þau eiga saman dótt-
urina Yasmín, f. 12. október
1998. Guðbjörg átti fyrir dótt-
urina Valgerði Kristjáns-
dóttur, f. 25. júní 1990.
Adda, eins og hún var oftast
kölluð, ólst upp á Eskifirði.
Hún byrjaði ung að vinna úti
og vann til dæmis á Hótelinu á
Reyðarfirði og síðar á Hótel
Borg í Reykjavík. Eftir að
Adda og Egill giftu sig vann
hún við hlið manns síns í fyrir-
tæki þeirra, Sporði hf., sam-
hliða húsmóðurstarfinu.
Arnheiður verður jarð-
sungin frá Eskifjarðarkirkju í
dag, 11. júní 2012 kl. 14.
Eskifirði. For-
eldrar Egils voru
Karl Jónasson
útgerðarmaður, f.
4. apríl 1886, d. 5.
desember 1956 og
Augústa Meyer
Jónasson, f. 24.
júlí 1887 í Stav-
anger, Noregi, d.
7.október 1966.
Egill var einn af
fjórum systkinum
sem öll eru látin.
Börn Arnheiðar: 1) Sólveig
Halla Kristmannsdóttir, f.
20.6. 1949, maki Árni Þórhall-
ur Helgason, börn þeirra: Arn-
heiður, f. 5. apríl 1969, í sam-
búð með Runólfi Birgi
Leifssyni. Egill Helgi, f. 16.
mars 1977, giftur Guðrúnu
Rúnarsdóttur, þau eiga börnin
Evu, Ara og Nóa. Tinna, f. 17.
júlí 1984, í sambúð með Stefáni
Jóni Bernharðssyni. 2) Ágústa
Egilsdóttir, f. 3. október 1956,
d. 8. febrúar 2002. Gift Hauki
Björnssyni, börn þeirra: Agla
Heiður, f. 12. ágúst 1978, gift
Hlyni Ársælssyni, sonur þeirra
er Ísar Tandri. Björn Ívar, f.
Arnheiður Halldórsdóttir,
Adda, tengdamóðir mín, var hæfi-
leikarík kona, listræn með mikla
sköpunargáfu. Ég hef stundum
velt fyrir mér hvað hefði orðið ef
hún hefði fengið sömu tækifæri
og fólk hefur í dag til starfa og
menntunar á listasviðinu. Adda
hafði ekki þessi tækifæri, missti
móður sína ung og gekk í raun
fjórum yngri systkinum sínum í
móðurstað. Hún stofnaði síðan
eigin fjölskyldu með Agli Kalla og
var alltaf meginstoðin á stóru
heimili. Adda stóð auk þess þétt
við bak Egils í harðfiskvinnsl-
unni, Sporði hf., sem var stofnuð
árið 1952 og starfar enn, 60 árum
síðar, sem fjölskyldufyrirtæki,
rekið af Atla Berki syni þeirra.
Adda brallaði heilmargt til að
veita list- og sköpunarþörf sinni
útrás. Hún var lengst af heilsu-
hraust en fékk sykursýki sem
leiddi til þess að sjón hennar
hrakaði verulega. Af þeim sökum
átti hún erfitt með að sinna hugð-
arefnum sínum og var það henni
vafalaust þungbært. Adda bar sig
samt aldrei illa og kvartaði aldrei.
Adda tók mér í upphafi opnum
örmum. Þannig tók hún í raun á
móti öllum þótt hún væri svolítið
feimin að eðlisfari. Ömmubörnin
leituðu alla tíð mikið til hennar og
átti hún gott og innilegt samband
við þau öll og fylgdist grannt með
þeim í leik, námi og starfi. Fjöl-
skylda Öddu stendur þétt saman,
er afar samheldin, og ég veit að
hún á hvað stærstan þátt í því.
Adda hafði gaman af því að
glettast, hún tók oft hressilega til
orða og hafði skoðanir á mönnum
og málefnum þótt hún flíkaði
þeim ekki. Hún var íhaldssöm á
sumum sviðum og staðföst. Hlíð-
arendaþverskan fór henni vel og
þvældist aldrei alvarlega fyrir
henni
Adda elskaði Eskifjörð, aðal-
lega útbæinn að sjálfsögðu og fór
helst ekki í miðbæinn eða innbæ-
inn að óþörfu. Hún var þó aldrei
kyrrsetukona, hafði gaman af
ferðalögum, fjallgöngum, bíltúr-
um og var alltaf til í rúnt. Eina
skiptið sem ég hef ferðast um
Vestfirði var með þeim Agli og
Öddu, Kolbrúnu og Elsu Ýri í
mjög skemmtilegri ferð fyrir um
tuttugu árum. Egill fékk bara að
hafa útvarpið á yfir háfréttatím-
ann, annars sungu þær Adda og
Elsa Ýr eiginlega alla ferðina.
Hætt er við að nú við fráfall
Öddu versni veðrið töluvert á
Eskifirði, að minnsta kosti verður
því aldrei lýst aftur með sama
hætti og hún gerði. Jákvæðni
Öddu kom alltaf mjög berlega í
ljós þegar maður bar saman veð-
urfréttir Veðurstofunnar og veð-
urlýsingar hennar frá Eskifirði.
Ég þakka Öddu ljúfa samfylgd
og fyrir það sem hún gerði fyrir
mig og mína.
Bernhard Nils Bogason.
Ég get fullyrt að þó Öddu hafi
ekki litist allt of vel á tilvonandi
tengdason sinn í upphafi, þá urð-
um við miklir vinir. Aðspurð
hvernig henni litist á kauða, eftir
að ég kom í mína fyrstu heimsókn
á Eskifjörð, svaraði hún af sinni
hógværð: „hann lætur ekki hafa
margt eftir sér“ og þar með var
það mál útrætt.
Hún var mikill steinasafnari og
hljóp upp um fjöll í leit að þeim.
Adda var ótrúlega nösk að sjá út
fallega steina, þó aðrir sæju
kannski ekkert sérstakt við þá við
fyrstu sýn.
Listamaður var hún mikill í
sér, föndraði t.d. með sápur,
klemmur, var mjög góður teikn-
ari, prjónaði mikið og heklaði.
„Fýlupúkarnir“ sem hún heklaði
eru t.d. til á mörgum heimilum á
landinu og dúkkurnar sem eftir
hana liggja eru óteljandi.
Adda var Eskfirðingur og vildi
helst að allt hennar fólk byggi þar
og þá helst úti í bæ, einnig var
hún alltaf mikill sjálfstæðismað-
ur. Hún fór nokkuð oft með okkur
Sólveigu keyrandi til Reykjavík-
ur og sögðum við henni oft heiti
sveitabæjanna sem við keyrðum
framhjá. Þá gat hún sagt okkur
einhver deili á flestum bæjanna,
aðallega á suðurfjörðunum og í
Skaftafellssýslunum og oftar en
ekki gat hún rakið ættir ein-
hverra Eskfirðinga til þeirra.
Í janúar 2011 datt hún á eld-
húsgólfinu heima hjá sér og sat
þar í nokkurn tíma áður en að var
komið og sýndi þá enn og aftur
hversu hörð hún gat verið af sér.
Hún var flutt á FSN og kom þá í
ljós að hún var lærbrotin, þaðan
var hún flutt á FSA þar sem gert
var að brotinu, og síðan aftur á
FSN. Í lok febrúarmánaðar kom
hún í Hulduhlíð þar sem hún var á
meðan hún var að fá meiri styrk.
Þar, eins og annarsstaðar hjá
henni, var mikill gestagangur, frá
ættingjum og vinum utan úr bæ
og einnig frá íbúum og starfs-
mönnum Hulduhlíðar sem sóttust
eftir samvistum við þessa ljúfu og
jákvæðu konu. Heim fór hún svo í
júlílok. Að búa ein, orðin nánast
blind, hefðu nú ekki margir á sig
lagt en á Jaðri vildi hún vera og
hvergi annarsstaðar, þar var
hennar heimili. Að sjálfsögðu
fékk hún mikla aðstoð frá Fjarða-
byggð og Heilsugæslunni, frá
börnum sínum, tengdabörnum og
barnabörnum og frá öðrum ætt-
ingjum og vinum, því allir voru
boðnir og búnir að hjálpa. Það eru
ekki allir eldri borgarar sem eru
svona lánsamir eins og hún að
eiga stóran og hjálpfúsan hóp
ættingja og vina sem rétta hjálp-
arhönd þegar hennar er þörf.
Það var notalegt, (stundum
kannski heldur heitt), að sitja í
bláa, vel skreytta eldhúsinu hjá
henni og spjalla. Hún var alveg
ótrúlega minnug á menn og mál-
efni, þekkti og talaði í síma við svo
marga og margir komu í heim-
sókn. Það munu margir sakna
hennar eins og ég.
Að lokum Adda mín vil ég
þakka þér fyrir rúmlega fjörutíu
ára ánægjuleg kynni og vona að
þú sjáir nú aftur fjörðinn þinn
fagra og Hólmatind.
Þinn vinur og tengdasonur,
Árni Helgason.
Það er rétt sem sagt er, „eng-
inn ræður sínum næturstað“. Það
kom berlega í ljós fimmtudaginn
31. júní sl. þegar ástkær tengda-
móðir mín Arnheiður Halldórs-
dóttir eða Adda eins og hún var
kölluð lést á hjartadeild Land-
spítalans eftir skyndileg veikindi
en hún hefði heldur viljað deyja
heima hjá sér á Eskifirði. En eitt-
hvert erindi átti hún hingað suður
og við höldum að það hafi verið til
þess að kveðja okkur hérna fyrir
sunnan.
Það verða tuttugu og sex ár
núna í sumar síðan ég kynntist
þeim hjónum Öddu og Agli fyrst
en þá fór ég að vera með Kalla
syni þeirra. Mér var einstaklega
vel tekið af þeim hjónum og er ég
afskaplega þakklát þeim fyrir
það. Við Adda kynntumst smátt
og smátt er við sátum og spjöll-
uðum um heima og geima í bláa
eldhúsinu hennar að Jaðri en þar
var hjarta hússins og hún fyllti
það með hlýju sinni, frásögnum
og hlátri. Hún sat yfirleitt í horn-
inu sínu og vann handavinnu eða
sýndi mér eitthvað skemmtilegt
og áhugavert sem var geymt í
skápunum hennar og þar kenndi
sko ýmissa grasa.
Adda var mikil listakona og
hafði yndi af því að hekla
skemmtilegu og fallegu dúkkurn-
ar sínar sem eru til á fjöldamörg-
um heimilum hér á landi sem og
annars staðar enda voru þær
mjög eftirsóttar.
Garðurinn var hennar stolt og
þær voru ófáar stundirnar sem
hún vann í honum til þess að gera
hann enn fallegri enda var oft
straumurinn af bílum og fólki sem
Arnheiður
Halldórsdóttir✝ Þuríður Gísla-dóttir fæddist á
Hnappavöllum í
Öræfum 2. desem-
ber 1919. Hún lést á
Hrafnistu í Hafn-
arfirði 30. maí 2012.
Foreldrar hennar
voru Gísli Jónsson,
bóndi á Hnappavöll-
um, f. 5. janúar
1885, d. 2. október
1963 og Guðný Páls-
dóttir húsfreyja, f. 4. febrúar
1889, d. 29. júní 1973. Systkini
Þuríðar eru Jón, f. 1918, d. 2003,
Guðný, f. 1918, d. 2010, Páll, f.
1924, d. 1924 og Guðrún, f. 1926,
d. 2011.
Þuríður giftist þann 16. júlí
1949 Elíasi Halldórssyni frá
Hafnarfirði, f. 6. október 1922, d.
18. september 1990. Foreldrar
hans voru Halldór Teitsson, f.
1886, d. 1967 og Ingibjörg Jóns-
dóttir, f. 1891, d. 1954. Þuríður og
Elías eignuðust fimm börn: 1)
Jónína Guðrún, f. 1949, gift
Bengt Hamré, f. 1950. Börn
þeirra eru: a) Linda Marie, f.
1979, b) Andreas, f. 1982, c)
Magnus, f. 1982, í sambúð með
Catrin, f. 1984, sonur þeirra Mille
Elias, f. 2011. 2)
Gísli Þórður, f. 1951,
kvæntur A. Þóreyju
Ólafsdóttur, f. 1949.
3) Ingibjörg Hall-
dóra, f. 1954, gift
Árna G. Sigurðs-
syni, f. 1949. Börn
hennar af fyrra
hjónabandi með Ru-
dolf Adolfssyni, f.
1951: a) Örvar, f.
1975 kvæntur Kötlu
Stefánsdóttur, f. 1975, börn
þeirra Sunna Dís, f. 2001 og Dag-
ur, f. 2007, b) Hildur, f. 1981.
Börn Árna: a) Gunnar Pétur, f.
1969, kvæntur Freydísi Björns-
dóttir, f. 1970, dætur þeirra
Tinna, f. 1991, Bríet, f. 2000 og
Glóey, f. 2003, b) Anna Sigríður,
f. 1980, sambýlismaður hennar er
Daniel Malmberg, f. 1982. 4)
Guðni Kristinn, f. 1956, kvæntur
Valgerði Sveinbjörnsdóttur, f.
1958. Synir þeirra: a) Elías Már, f.
1980, í sambúð með Kristjönu
Mjöll J. Hjörvar, f. 1980, dætur
hennar Birgitta Rut, f. 2001 og
Margrét Júlía, f. 2003, b) Atli, f.
1984, í sambúð með Ágústu Guð-
jónsdóttur, f. 1989, c) Árni Freyr,
f. 1986, í sambúð með Eygló Önnu
Magnúsdóttur, f. 1990. 5) Sig-
urbjörn, f. 1960, kvæntur Brynju
Jónsdóttur, f. 1963. Börn þeirra
eru Jón Halldór, f. 1995 og Þur-
íður Ósk, f. 1997.
Þuríður fæddist og ólst upp á
Hnappavöllum í Öræfum. Hún
fluttist til Reykjavíkur um tvítugt
og vann þar við ýmis störf á vet-
urna en var heima í Öræfum á
sumrin. Þuríður og Elías bjuggu
alltaf í Hafnarfirði, lengst í Græ-
nukinn 11. Eftir lát Elíasar flutti
hún að Sólvangsvegi 1 en bjó síð-
ustu árin á Hrafnistu. Eftir að
börnin uxu úr grasi starfaði Þur-
íður við ýmis störf, lengst af við
aðhlynningu á hjúkrunarheim-
ilinu Sólvangi. Hún hafði gaman
af útiveru, gönguferðum og skóg-
rækt. Saman tóku þau Elías
hraunskika ofan við Hafnarfjörð í
fóstur og stunduðu þar skógrækt.
Hún hafði ánægju af söng og var í
Skaftfellingakórnum um tíma.
Uppvaxtarárin, umhverfið og
náttúruöflin höfðu mikil áhrif og
hún var alla tíð bundin sveitinni
sinni sterkum böndum. Ásamt
ungmennum úr Ungmennafélag-
inu gekk hún á Hvannadalshnúk
árið 1937. Stúlkurnar í ferðinni
eru taldar vera fyrstu konurnar
sem þangað komu. Útför Þuríðar
fer fram frá Fríkirkjunni í Hafn-
arfirði í dag, 11. júní 2012, og
hefst athöfnin kl. 13.
Elsku mamma og tengda-
mamma.
Hér að hinstu leiðarlokum
ljúf og fögur minning skín.
Elskulega amma góða
um hin mörgu gæði þín.
Allt frá fyrstu æskudögum
áttum skjól í faðmi þér.
Hjörtun ungu ástúð vafðir
okkur gjöf sú dýrmæt er.
Hvar sem okkar leiðir liggja
lýsa göfug áhrif þín.
Eins og geisli á okkar brautum
amma góð, þótt hverfir sýn.
Athvarf hlýtt við áttum hjá þér
ástrík skildir bros og tár.
Í samleik björt, sem sólskinsdagur
samfylgd þín um horfin ár.
Fyrir allt sem okkur varstu
ástarþakkir færum þér.
Gæði og tryggð er gafstu
í verki góðri konu vitni ber.
Aðalsmerkið: elska og fórna
yfir þínum sporum skín.
Hlý og björt í hugum okkar
hjartkær lifir minning þín.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Blessuð sé minning þín.
Gísli og Þórey.
Látin er á Hrafnistu í Hafn-
arfirði Þuríður Gísladóttir frá
Hnappavöllum í Öræfum. Kynni
okkar Þuríðar, eða Þuru eins og
hún var alltaf kölluð, hófust fyrir
20 árum þegar ég kynntist
yngsta syni hennar, Sibba (Sig-
urbirni), og við urðum par. Fljót-
lega var mér boðið í Grænukinn
11 þar sem Þura bjó ásamt syni
sínum en hún var þá orðin ekkja
tveimur árum áður. Sonurinn
kynnti mig fyrir verðandi
tengdamóður og sagði: Mamma,
þetta er hún Brynja mín. Þú
þarft ekki að strauja skyrturnar
mínar lengur, og hló mikið. Þura
þekkti nú sitt heimafólk og var
fljót að segja drengnum að hann
gæti nú vel straujað sjálfur og
sagði við mig að hann mundi
bara læra það.
Þura tók mér opnum örmum
frá fyrsta degi og mikið leið mér
vel í hennar návist. Hún var
glaðvær, heiðarleg og góð mann-
eskja. Hún var ófeimin við að
láta skoðun sína í ljós og alltaf
var stutt í hláturinn.
Þegar börnin okkar fæddust,
Jón Halldór og Þuríður Ósk, var
hún ákaflega ánægð með þau.
Hún var dugleg við að segja
þeim sögur úr sveitinni frá
Hnappavöllum og lék við þau
eins og unglingur enda hændust
þau mjög að ömmu sinni. Það
var alltaf tilhlökkunarefni að
heimsækja ömmu Þuru og ekki
spillti það gleðinni þegar hún var
búin að baka handa þeim vöfflur.
Hún bað okkur að láta börnin
okkar alltaf vita ef við þyrftum
að fara frá þeim um tíma því að
hún sagði að þau skildu og
skynjuðu meira en við héldum
þó lítil væru. Við hlustuðum á
þessa leiðsögn og fórum eftir
henni. Þura var búin að biðja
okkur um að fara nú ekki að
skíra í höfuðið á sér þar sem
henni fannst nafnið sitt vera
óþjált og svo væri það líka algjör
óþarfi. En hún fékk ekki að
stjórna því og litla daman okkar
var skírð Þuríður Ósk og ég held
að Þura hafi verið mjög sátt með
þá ákvörðun þegar hún hélt
nöfnu sinni undir skírn.
Elsku Þura mín, ég vil þakka
þér fyrir allar þær dýrmætu og
góðu stundir sem við áttum sam-
an. Blessuð sé minning þín.
Brynja.
Þuríður Gísladóttir
 Fleiri minningargreinar
um Þuríði Gísladóttur bíða
birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.
Elskulegur eiginmaður minn, sonur, faðir,
tengdafaðir og afi,
HJALTI GUÐMUNDSSON
meindýraeyðirHuldugili 6, Akureyri
Lést fimmtudaginn 7. júní.
Guðný Ósk Agnarsdóttir,
Ingibjörg Jóhannsdóttir,
Heiður Hjaltadóttir, Arnar Már Sigurðsson,
Gígja Hjaltadóttir,
Agnar Kári Sævarsson, Heiðrún Georgsdóttir,
Sigurlaug Sævarsdóttir, Hilmar Þór Ívarsson,
afabörn og aðrir ættingjar.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
LAUFEY SIGURÐARDÓTTIR,
Mýrarvegi 111, Akureyri,
lést á Sjúkrahúsinu á Akureyri föstudaginn
8. júní.
Elsa Jónasdóttir, Sigursteinn Kristinsson,
Gylfi Jónasson, Guðný Kr. Kristjánsdóttir,
barnabörn og langömmubörn.