Kjarninn - 21.08.2014, Qupperneq 55

03/05 pistiLL
man að nokkrir áhorfendur grétu þegar henni lauk og gamall
maður í áhorfendasalnum hrópaði á ungu leikarana: Hvað
vitið þið?
Mér skildist að þessi gamli maður hefði verið í útrým-
ingarbúðum, þar af leiðandi gæti enginn í salnum sett sig
í spor hans. En ég efast samt ekki um að ungu leikararnir
hafi vitað óþægilega mikið um ofsafengið ofbeldið sem býr í
manneskjunni.
Veruleiki samlanda okkar
Ég hrökk upp úr þessum vangaveltum þegar á að giska tíu
ára stelpa hjólaði yfir minnisskjöldinn um jafnaldra sína.
Foreldrar hennar fylgdu hlæjandi á eftir henni svo ég flýtti
mér að labba áfram.
Þegar heim kom las ég að Sveinn Rúnar Hauksson, læknir
og helsti tengiliður Íslendinga við fólkið í Palestínu, hefði
misst kæran vin í sprengingu. Jafnframt las ég stutt viðtal
við íslenskan skurðhjúkrunarfræðing, konu sem er stödd
í Palestínu að reyna eftir fremsta megni að bjarga börnum
með lífshættulega áverka. Hún sagði frá þriggja ára stúlku
með brotna kjálka og þriggja ára dreng sem hefði misst
fótinn og minntist líka á börnin sem dóu áður en þau náðu á
skurðarborðið.
Barnamorðin eru ekki fjarlægari veruleiki en svo að
samlandar okkar upplifa sársaukann með íbúum Palestínu.
ránfugl í rússlandi
Þar sem manneskjan býr lúrir geggjunin ávallt handan
við hornið og þess vegna má aldrei gleyma vægi sannrar
fréttamennsku. Vinur Sveins Rúnars, Ali Abu Afrash, lést
ásamt fleirum, m.a. blaðamanni frá AP, þegar hann reyndi að
aftengja sprengju ásamt fjölmiðlahópi sem var að afla upplýs-
inga um sprengjur Ísraelsmanna. Ali Abu starfaði fyrir Doha
Center for Media Freedom og aðstoðaði norræna fréttamenn
við að afla upplýsinga. Menn á borð við hann fórna lífi sínu
til að uppfræða umheiminn, vanir því að auðvaldsmenguð
heimspressan telji það heimsfrétt þegar fjögur börn frá Ísrael