Morgunblaðið - 20.08.2012, Qupperneq 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 20. ÁGÚST 2012
✝ Helga M. Páls-dóttir fæddist í
Kollugerði í
Glæsibæjarhreppi
4. desember 1923.
Hún lést á
Lerkihlíð Dval-
arheimilinu Hlíð
Akureyri 9. ágúst
síðastliðinn.
Foreldrar henn-
ar voru Anna
María Kristjáns-
dóttir frá Ytra Krossanesi við
Akureyri f. 1893, d. 1990 og
Páll Benediktsson frá Klúkum í
Eyjafirði f. 1885, d. 1961.
Systkini Helgu voru 7. Þau
eru Fjóla f. 1914, d. 2001,
er Gunnhildur f. 1950. Sam-
býlismaður hennar er Þor-
grímur G. Jörgensson frá Víði-
völlum Fremri í Fljótsdal f.
1954. Dætur hennar og fyrr-
verandi eiginmanns Helga Más
Eggertssonar f. 1951 eru: 1)
Helga Margrét f. 1974, eig-
inmaður hennar er Ómar Örn
Magnússon f. 1974.
Börn þeirra eru Katla, Ernir
og Heiður. 2) Sara f. 1976, eig-
inmaður hennar er Birgir Örn
Guðjónsson f. 1976. Börn
þeirra eru Karen Eva og Ás-
geir Örn. Helga var alla sína
starfsævi heimavinnandi hús-
móðir.
Fyrst að Glerá og síðar í
Lönguhlíð 14 en þangað fluttu
hún og Ásgeir árið 1968. Frá
árinu 2002 bjó hún í Lindasíðu
2.
Útför Helgu fer fram frá
Glerárkirkju í dag, mánudag
20. ágúst 2012 kl. 13.30.
Kristján f. 1918, d.
1995, Baldur f.
1919, d. 1919,
Helga f. 1920, d.
1920, Friðjón f.
1925, d. 2007, Egg-
ert f. 1927 og Arn-
grímur f. 1931, d.
2010. Helga giftist
árið 1950 Ásgeiri
Oddssyni frá Glerá
í Kræklingahlíð f.
1921, d. 2000. For-
eldrar hans voru Sigríður Jóns-
dóttir frá Tröllatungu í Stein-
grímsfirði f. 1889, d. 1958 og
Oddur Lýðsson frá Skrið-
insenni í Bitrufirði f. 1884, d.
1936. Dóttir Helgu og Ásgeirs
Elsku amma mín. Æðrulausri
baráttu þinni við krabbameinið
er nú lokið og þú hefur fengið
hvíldina. Í sorginni er gott að
geta gripið í allar góðu minn-
ingar mínar um þig allt frá því
ég var lítil stelpa. Við systurnar
vorum einu ömmubörnin þín og
fengum við að eiga ykkur afa út
af fyrir okkur. Alltaf gátum við
systur treyst á að fá sætan köku-
bita þegar við komum í heim-
sókn þar sem þú varst afar iðin
við bakstur. Mér þótti afskap-
lega gott að vera hjá þér og afa
og ég var tíður gestur hjá ykkur.
Ég sat oft við borðstofuborðið og
lagði kapal sem þú hafðir kennt
mér og á meðan varst þú að bar-
dúsa eitthvað við heimilið, sinna
eldamennsku og bakstri, þvo
þvott, strauja eða prjóna.
Það voru ófáar næturnar sem
ég gisti í Lönguhlíðinni og ég
man þegar þú söngst stundum
fyrir svefninn „Í snörunni fugl-
inn sat fastur“. Garðurinn í
Lönguhlíð var þér kær og þú
hugsaðir svo vel um hann. Mér
fannst gott að fá að hjálpa þér og
afa að slá garðinn til að létta
undir með ykkur og ég tala nú
ekki um að taka upp kartöflur
með ykkur á haustin. Ótal fleiri
minningar koma upp í kollinn
sem mér finnst erfitt að setja
niður á blað, amma mín. Það
verður sérkennileg tilfinning að
fara næst til Akureyrar og fá
ekki að hitta þig í Lindasíðunni.
Ég kveð þig, elsku amma mín,
með söknuð í hjarta.
Þín dótturdóttir,
Sara.
Elskuleg amma mín er látin,
tæplega 89 ára að aldri. Alla sína
ævi var hún hraust og kenndi sér
varla meins þar til snemma á síð-
asta ári þegar baráttan við ill-
skeyttan sjúkdóm tók við. Veik-
indum sínum tók hún af einstöku
æðruleysi og hlaut hún aðdáun
mína fyrir.
Amma var alla sína tíð hús-
móðir og fór það verk afar vel úr
hendi. Garðurinn var hennar líf
og yndi og hún naut þess að
dunda sér þar og eitt árið hlaut
garðurinn viðurkenningu Akur-
eyrarbæjar sem ég þykist vita að
hún hafi verið afskaplega stolt
af. Það hefur líklegast verið erf-
itt fyrir hana að skilja við garð-
inn sinn þegar hún flutti úr
Lönguhlíð upp á sjöttu hæð í
Lindasíðu.
Óhjákvæmilega rifjast upp
minningar bernskunnar á Akur-
eyri á þessari stundu. Við systur
vorum bara tvær ömmustelpurn-
ar og áttum því hug og hjarta
ömmu og afa í Lönguhlíðinni.
Það var ómetanlegt að eiga
ömmu sem hægt var að sækja
heim nánast hvenær sem var.
Þær voru ófáar stundirnar sem
við systur skottuðumst í garð-
inum eða kúrðum í ömmu og afa
rúmi.
Segja má að hjá þeim hafi ver-
ið okkar annað heimili. Kökur og
snúða var hægt að stóla á að fá
þegar komið var við í Lönguhlíð-
inni eftir skóla. Kjöt í karríi sem
enginn gat leikið eftir. Mjólkur-
grautur á laugardögum. Þegar
ég flutti að heiman til að stunda
nám í Reykjavík sendi amma
mér meira að segja uppáhalds-
kökuna mína hvenær sem tæki-
færi gafst.
Mér er sérstaklega minnis-
stæður söngurinn hennar ömmu
frá því ég var barn en hún var
hafsjór af vísum, þulum og
söngvum sem hún fór með. Við
systur urðum einnig þeirrar
gæfu aðnjótandi að fá að fylgja
ömmu okkar og afa á ýmsa vina-
fundi í götunni, spilakvöld með
systkinum afa, í kartöflugarðana
og í berjatínslu.
Langömmubörnin hafa svo
fengið að njóta þess að kynnast
konu af kynslóð sem upplifði
ótrúlegar breytingar í þjóðfélag-
inu og fyrir það er ég óendanlega
þakklát. Fyrir tímann sem hún
gaf þeim, ólsen ólsen spilin og
allt dekrið.
Takk fyrir allt, elsku amma
mín. Ég bið þess að þú sért nú
sameinuð afa á ný.
Helga
Margrét.
Helga M.
Pálsdóttir
Gotta mín, þá
ert þú farin frá
okkur. En minn-
ingarnar streyma fram í huga
mér. Ég veit það hefur ekki
alltaf verið auðvelt hjá þér í líf-
inu en svona er það bara stund-
um.
Ég var svo glöð að hitta þig á
spítalanum um daginn. Við gát-
um rabbað svolítið saman og ég
kvaddi þig að lokum og það
reyndist verða í síðasta sinn.
Þú sagðir við mig: Aley, við
náðum alltaf svo vel saman.
Við höfum ekki hist mikið
undanfarin ár en sem barn og
unglingur var ég mikið hjá þér
og með þér, á þeim tíma voruð
þið Ingó hluti af fjölskyldunni
minni.
Ég ólst upp hjá móðurfor-
eldrum mínum og þið Ingó
bjugguð svo oft í Sólheimunum
með okkur.
Þér leið vel í Sólheimunum.
Ég man þú sagðir við mig eitt
sinn að jólin í Sólheimunum
hefðu verið engu lík og þau
bestu og hátíðlegustu sem þú
hefðir upplifað.
Þegar ég kynntist þér fyrst
varst þú aðeins 15 ára og ég var
7 ára. Ég var eitt sinn hjá ykk-
✝ Aagot Emils-dóttir fæddist í
Vestmannaeyjum
2. mars 1945. Hún
lést á heimili sínu
27. júní 2012.
Útför Aagotar
fór fram frá
Garðakirkju 11.
júlí 2012.
ur Ingó fram að
jólum þegar afi
minn og amma
voru með Lands-
símanum úti á
landi. Þá var ég 10
ára og þegar ég
var 14 ára bjó ég
hjá ykkur á Hellis-
andi þar sem ég
vann í matvöru-
búðinni sem þið
Ingó rákuð.
Þú varst mjög
ung þegar þetta var og ég man
eftir því að ég horfði stundum á
þig og dáðist að þér fyrir það
hvað þú varst glæsileg og falleg
ung kona.
Þér var margt til lista lagt.
Heimilið þitt var ávallt fallegt
og hlýlegt og maturinn góður
sem þú eldaðir. Þú hafðir mik-
inn húmor og ekki varst þú
snobbuð eða með fordóma.
Þegar ég eignaðist mitt
fyrsta barn komst þú til mín
færandi hendi. Þú komst með
litlu barnafötin af henni Emelíu
þinni sem er ári eldri en Bjarni
minn.
Mikið var ég þakklát og ég
sem átti næstum ekki neitt en
hvernig gast þú vitað það, það
var auðvitað ekki hægt.
Þegar ég hugsa til þín kemur
upp í huga mér hlýja og mann-
gæska. Ég óska þess innilega
að þér líði vel á þeim stað sem
þú ert stödd núna.
Ég sendi eftirlifandi ættingj-
um og vinum Gottu mínar inni-
legustu samúðarkveðjur.
Aðalheiður Svana
Kjartansdóttir.
Aagot Emilsdóttir
„Jæja elskurnar,
hvað segið þið nú gott?“ Svona
heilsaði hún Guðný okkar okkur
iðulega. Ekki var gert ráð fyrir
öðru en svarið væri jákvætt.
Samt var hún alltaf með á hreinu
ef eitthvað bjátaði á. Eins og
þegar mér bauðst að fara í fjög-
urra daga frí til Englands fyrir
nokkrum árum sagði Guðný:
„Verst þú getur ekki verið leng-
ur, eins og þú ert búin að þurfa
að takast á við lífið undanfarin
ár.“ Svona var Guðný, alltaf með
augun opin gagnvart náungan-
um.
Guðnýju kynntist ég ekki al-
mennilega fyrr en tengda-
mamma og hún urðu nágrannar
1992 í Einilundinum, sem sumir
kalla Ekkjulund! En þær stöllur
Guðný Margrét
Magnúsdóttir
✝ Guðný Margrétfæddist á Flat-
eyri við Önund-
arfjörð 27. desem-
ber 1928. Hún lést á
lyflækningadeild
FSA 1. ágúst 2012.
Útför Guðnýjar
Margrétar fór fram
í kyrrþey 14. ágúst
2012.
voru saman á graut-
arskóla á Blönduósi
forðum daga og eft-
ir að þær voru báð-
ar orðnar ekkjur
urðu þær ómissandi
hvor fyrir aðra og
pössuðu hvor aðra.
Um leið og búið var
að rúlla upp gard-
ínunum var allt í
lagi, ef ekki var búið
að rúlla upp á
ákveðnum tíma var athugað
hvort ekki væri allt í lagi. Saman
fóru þær í handavinnu eldri
borgara í Víðilundi, saman fóru
þær í búðir meðan tengdó keyrði
enn og eftir að hún hætti að
keyra fékk Guðný oft að fljóta
með, hvort sem Gunnar eða Jó-
hann keyrðu. Þær hefðu allt eins
getað verið systur.
Guðný hafði yndislega lúmsk-
an húmor og náðum við vel sam-
an. Hún fylgdist vel með sonum
mínum og hikaði aldrei við að
hrósa þeim, að veita þeim við-
urkenningar við ákveðin tíma-
mót. En minnisstæðast er mér
laufabrauðsgerðin ár hvert. Við
hittumst í Einilundinum og sát-
um allan daginn við útskurð og
þú áttir aldrei til orð yfir dugnaði
okkar og vandvirkni, að ég tali
nú ekki um þegar mamma mín,
Liesel, kom og skar út með okk-
ur. Við sötruðum hér áður fyrr
sherry við þessa iðju og vorum
nokk afkastamiklar við útskurð-
inn, en eftir að við urðum að gefa
sötrið upp á bátinn tók bara við
skemmtilegra spjall um daginn
og veginn, vinnuna, hvernig unga
fólkið hefði það nú til dags, helst
þó þeir minni máttar og svo
framvegis.
Elsku Guðný mín, þú vildir
ekkert vesen og meira að segja
sátu veðurguðir á sér í dag, það
var ekki einu sinni hafgola í
garðinum. Þú kaust greinilega að
fara þegar þú vissir að ég væri
ekki með til að gera laufabrauð
þetta árið vegna veru minnar í
Danmörku. Skrítið fyrir þau hin
að gera laufabrauð án okkar. En,
gamla mín, ég veit ég tala fyrir
munn margra fyrrverandi nem-
enda Brekkuskóla þegar ég segi:
„Takk fyrir allt og allt.“ Takk
fyrir að vera tengdamömmu
ómetanlegur förunautur undan-
farin ár, takk fyrir strákana
mína alla fjóra sem þú hefur allt-
af haft auga með. Takk fyrir að
hlusta og vera ómetanlegur vin-
ur okkar allra.
Hvíl í friði kæra vinkona
Fyrir hönd Sigrúnar, Gunn-
ars,
Rúnars, Jóhanns og Odds,
Karen Malmquist.
Elsku Elín, ég
trúi ekki að þú sért farin og á
ég eftir að sakna þín svo mikið.
Að eignast vinkonu eins og þig
var ómetanlegt. Ég á aldrei eft-
ir að gleyma þér og öllum
minningunum sem ég á um þig.
Að fá að fara með þér í Daða-
hús í sumar var ómetanlegt.
Elín Reynisdóttir
✝ Elín Reyn-isdóttir fæddist
6. apríl 1971 í
Reykjavík. Hún
andaðist á Land-
spítalanum Foss-
vogi 8. ágúst 2012.
Útför Elínar fór
fram frá Fossvogs-
kirkju föstudaginn
17. ágúst 2012.
Þessi ferð okkar
var bara yndisleg í
alla staði og naust
þú þín svo vel í að
teikna, borða góð-
an mat og slaka á.
Ég er svo þakklát
fyrir að hafa fengið
að fara með þér og
njóta þess með
þér.
Elsku Elín, takk
fyrir tímann sem
ég átti með þér. Þín verður sárt
saknað. Elsku Reynir, María,
Þurý, Viðar og fjölskylda ég
votta ykkur mína dýpstu samúð
á þessum erfiðu tímum. Guð
veri með ykkur, sterka fjöl-
skylda.
Elsku Elín mín, ég gæti sagt
endalaust af fallegum orðum og
talið upp góðar minningar um
þig sem ég geymi í hjarta mér
en kveð þið hér með þessum
orðum: Takk fyrir að leyfa mér
að kynnast þér, elsku vinkona
mín, og kenna mér að „það væri
ekki gaman ef að allir væru
eins“. Hvíldu í friði, fallega vin-
kona mín.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Þín vinkona,
Signý Hrund
Svanhildardóttir.
Páll Halldór
Jóhannesson
Ég þakka Guði löngu lið-
inn dag
sem lét mig eignast þig
að ævivin.
Og öll þau blóm sem uxu
á þinni leið
með ilm og fegurð
hresstu og glöddu
mig.
Og birtan sem þú
breiddir yfir allt
sló bjarma á lífið allt í
kringum þig.
Svo líða dagar, ár og ævitíð
og ýmsum blikum slær á loftin blá.
Í sorg og gleði alltaf varstu eins
og enginn skuggi féll á þína brá.
Svo brast á élið, langt og kólgukalt
og krafan mikla um allt sem gjalda
má.
Og fljótið niðar enn sem áður fyrr
og ennþá flúðin strýkur næman
streng.
Við blæþýtt ljóð, um blóm og
sumaryl
og bjarta kyrrð – í minningu um þig.
(Oddný Kristjánsdóttir.)
Takk fyrir allt, guð blessi þig
og minningu þína.
Þröstur og Karen.
✝ Páll Halldór Jó-hannesson
fæddist á Dynjanda í
Grunnavíkurhreppi
26. mars 1929. Hann
lést á Fjórðungs-
sjúkrahúsinu á Ísa-
firði þriðjudaginn 7.
ágúst sl.
Páll var jarðsung-
inn frá Ísafjarð-
arkirkju 18. ágúst
2012.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
JÓNA EINARSDÓTTIR,
Árskógum 2, áður til heimilis í
Jökulgrunni 8, Reykjavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Skógarbæ
föstudaginn 17. ágúst.
Fyrir hönd aðstandenda
Álfheiður Óladóttir, Skúli Nielsen,
Eygló Björg Óladóttir, Kristinn Þorsteinsson,
Sigrún Óladóttir, Snorri Þórðarson.
Eiginkona mín og móðursystir okkar,
GERÐUR HULDA JÓHANNSDÓTTIR
HÚSMÆÐRAKENNARI,
Barðastöðum 7, Reykjavík, áður
Laugarvatni,
lést á hjúkrunarheimilinu Eir 13. ágúst. Útför
hennar fer fram frá Grafarvogskirkju
miðvikudaginn 22. ágúst kl. 15:00.
Egill Sigurðsson,
Lilja Sigurðardóttir, Guðrún Sigurðardóttir.
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar endurgjaldslaust
alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Neðst á forsíðu mbl.is
má finna upplýsingar um inn-
sendingarmáta og skilafrest.
Einnig má smella á Morgunblaðs-
lógóið efst í hægra horninu og
velja viðeigandi lið.
Skilafrestur | Sé óskað eftir birt-
ingu á útfarardegi þarf greinin að
hafa borist á hádegi tveimur virk-
um dögum fyrr (á föstudegi ef út-
för er á mánudegi eða þriðju-
degi).
Þar sem pláss er takmarkað get-
ur birting dregist, jafnvel þótt
grein hafi borist innan skilafrests.
Minningargreinar