Morgunblaðið - 12.09.2012, Blaðsíða 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 12. SEPTEMBER 2012
✝ JóhannaThorlacius
fæddist í Reykjavík
9. júlí 1920. Hún
lést á Droplaugar-
stöðum 2. sept-
ember 2012.
Foreldrar henn-
ar voru Júlíana
Guðfinna Guðna-
dóttir Thorlacius, f.
3. júlí 1877, d. 20.
maí 1959 og Krist-
ján Sigmundur Þorleifsson, f. 10.
október 1862, d. 2. maí 1925.
Systkini Jóhönnu voru Har-
aldur Sigmundsson Thorlacius,
f. 1902, d. 1986, Þorleifur
Thorlacius Sigmundsson, f.
1904, d. 1916, Guðni Thorlacius,
f. 1908, d. 1975, Svanhvít S.
Thorlacius, f. 1913, d. 1972 og
Gyða Thorlacius, f. 1916, d.
1993.
Árið 1945 giftist Jóhanna
Hannesi Þorsteinssyni, stór-
kaupmanni sem fæddur var 1918
og lést árið 2005. Börn þeirra
eru Margrét Oddný
Hannesdóttir Borg,
gift Curt Erik Borg,
Guðmundur Hann-
esson, kvæntur Ásu
Jónsdóttur, Þor-
steinn Hannesson
kvæntur Karólínu
Eiríksdóttur og Sig-
mundur Hannesson
kvæntur Hildi Ein-
arsdóttur. Barna-
börnin eru tíu og
barnabarnabörnin átta.
Jóhanna ólst upp í Reykjavík.
Hún útskrifaðist úr Verzlunar-
skóla Íslands árið 1938. Eftir það
vann hún ýmis skrifstofustörf
m.a. á lögfræðiskrifstofu Egg-
erts Claessen og í utanríkisráðu-
neytinu. Jóhanna stundaði fim-
leika hjá Ármanni og var í
sýningarflokki félagsins sem
sýndi víða um land og á Norður-
löndunum.
Útför Jóhönnu fer fram frá
Neskirkju í dag, 12. september
2012, og hefst athöfnin kl. 15.
Í dag kveðjum við með virð-
ingu og þakklæti tengdamóður
okkar Jóhönnu Thorlacius. Með
virðingu því Jóhanna var kona
sem ekki var annað hægt en að
bera virðingu fyrir. Hún var af-
burðavel gefin, fróðleiksfús,
glögg og vel lesin. Við heyrðum
það frá öðrum en henni að hún
hafi dúxað hvað eftir annað á
skólagöngu sinni. Það er gaman
að skoða áritaðar verðlaunabæk-
ur hennar því til staðfestingar nú
eftir hennar dag. Einnig var hún
búin góðu líkamlegu atgervi enda
íþróttakona góð. Jóhanna minnt-
ist sýningarferðalaga sem hún
fór í á vegum íþróttafélagsins Ár-
manns bæði umhverfis landið og
til Norðurlanda til að sýna fim-
leika.
Jóhanna var afbragðs hann-
yrðakona, saumaði og prjónaði
flíkur og nytjahluti í þvílíku
magni að óhætt er að segja að um
stórframleiðslu hafi verið að
ræða.
Jóhanna var eflaust heppin
miðað við margar konur af henn-
ar kynslóð. Hún naut góðrar
menntunar á hennar tíma mæli-
kvarða. Hún lauk Verzlunar-
skólaprófi vorið 1938. Eftir það
starfaði hún sem ritari á lög-
mannsstofu og síðar í utanríkis-
ráðuneytinu þar sem spennandi
hlutir voru að gerast enda um-
brotatímar í heiminum. Hún
sagði okkur oft litríkar sögur frá
þeim tímum.
Í Verzlunarskólanum eignað-
ist Jóhanna yndislegar vinkonur
sem fylgdust að alla ævi. Sauma-
klúbburinn var henni dýrmætur,
vinkonurnar tóku þátt í gleði og
sorgum hver annarrar. Það var
ekki laust við að við nytum þess
að koma í heimsókn daginn eftir
saumaklúbb og fá girnilegar
kræsingar. En ekki þurfti sauma-
klúbb til, það var alltaf tekið á
móti okkur með höfðingsskap en
fyrst og fremst hlýju og glað-
værð.
Fallega heimilið, sem Jóhanna
og eiginmaður hennar til 60 ára,
Hannes Þorsteinsson, skópu sér
var einstakt. Þau voru á undan
sinni samtíð. Smekkvísi og
skandinavísk hönnun voru ráð-
andi. Einnig lögðu þau mikið upp
úr fallegri myndlist. Þau sóttu
menningarviðburði, svo sem
myndlistarsýningar, leikhús og
tónleika. Þau nutu þess að
ferðast bæði innanlands og utan.
Jóhanna var fylgin sér og
ákveðin. Hún vissi nákvæmlega
hvað hún vildi. Hún gaf eftir
starfsframa til að sinna heimili og
börnum og gátum við tengdadæt-
urnar ekki alveg skilið viðhorf
hennar til þeirra hluta. Það voru
að sjálfsögðu aðrir tímar. Hún ef-
aðist aldrei og sá ekki eftir neinu.
Hún virti hins vegar okkar við-
horf og skoðanir og var öldungis
aldrei með fordóma og studdi
okkur í öllu sem við ákváðum og
tókum okkur fyrir hendur.
Fyrir það erum við óendanlega
þakklátar. Hún var okkur dásam-
leg tengdamóðir. Hún hafði
áhuga á öllu sem viðkom fjöl-
skyldum okkar. Hún gætti
barnanna, mætti á viðburði sem
þau tóku þátt í, leiðbeindi þeim
og kenndi þeim margt.
Börnin okkar elskuðu ömmu
sína og áttu erfitt með að horfa á
hana hverfa smám saman vegna
sjúkdómsins sem hrjáði hana síð-
ustu árin.
Jóhanna var mikil fjölskyldu-
manneskja. Hennar nánustu
voru henni allt. Hún var lang-
yngst sinna systkina og missti
föður sinn ung. Hún var hlý og
tilfinningarík, æðrulaus og þakk-
lát. Einstök kona sem átti sterka
og einlæga barnstrú er kvödd
með virðingu og þakklæti.
Ása, Hildur og Karólína.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum)
Elsku amma skeljó. Þetta er
ein af þeim kvöldbænum sem þú
kenndir okkur þegar við vorum
litlir pollar og fengum að gista
hjá ykkur afa á Skeljanesinu.
Skeljanesið var auðvitað heill æv-
intýraheimur útaf fyrir sig. Bíl-
skúrinn hjá afa, eldhúsið og allur
baksturinn, háaloftið, enski bolt-
inn í kjallaranum og sælgætis-
skálin með sænska brjóstsykrin-
um eru dæmi um ógleymanlegar
minningar. Jólaboðin eru okkur
líka minnisstæð. Þá kom stórfjöl-
skyldan saman og var jólasveina-
þorpið á sínum stað. Alltaf var
mikil spenna þegar frómasinn
með niðursoðnu jarðaberjunum
var settur á borðið þó einhverjir
létu sér nægja að leita að möndl-
unni.
Þú ert án efa ein jákvæðasta
manneskja sem við höfum
kynnst, ótrúlega lífsglöð og alltaf
í góðu skapi. Ekkert var ómögu-
legt í þínum huga. Það var gott að
vera í kringum þig og hlusta á þig
og afa spjalla um fortíðina og líð-
andi stund. Það var stutt heim til
ykkar í Álandið úr Verzló og gott
að koma í heimsókn í hádeginu og
fá bita. Alltaf var fullt af heima-
bökuðu bakkelsi, hvort sem það
var súkkulaðikaka, hjónabands-
sæla eða smákökur. Og kaffijóg-
úrt og Neskaffi. Það var gaman
að skoða albúmin ykkar afa enda
áttuð þið svo sannarlega við-
burðaríka ævi. Afi seldi fyrirtæk-
ið og þið nutuð lífsins í botn og
ferðuðust víða. Þið uppgötvuðuð
golfið snemma og það var gaman
að skoða græjurnar ykkar og
jafnvel koma með á völlinn.
Framúrskarandi
handverkskunnátta þín er auðvit-
að kafli útaf fyrir sig. Þú tókst
fullan þátt í viðskiptaveldi Möggu
frænku í Svíþjóð og reglulega
biðu stórar sendingar af prjón-
uðum húfum og vettlingum í
þvottahúsinu tilbúnar til af-
greiðslu. Það eru ófáir Svíarnir
sem eiga handprjónaða húfu frá
þér. Þú lagfærðir föt fyrir okkur
alveg þar til þú þurftir að gefast
upp fyrir erfiðum sjúkdómi og
fékkst nýtt heimili á Droplaug-
arstöðum. Þú varst mikil spila-
manneskja og það var reglulega
gaman að spila Hálf-tólf, Yatzy
og önnur hefðbundnari spil við
þig. Ekki varstu sátt við ef við
náðum að vinna þig stöku sinn-
um, enda mikil keppnismann-
eskja. Þið afi eignuðust fjögur
vönduð börn og nú er heill her af
barnabörnum og barnabarna-
börnum. Öll höfum við fengið
eitthvað af keppnisskapinu,
þrjósku, ákveðni og sem betur
fer lífsgleðinni sem einkenndi þig
amma mín.
Það er erfitt að sjá á eftir þér,
amma, en það er huggun harmi
gegn að loksins fáir þú langþráða
hvíld eftir langa vakt og hittir afa
Hannes aftur. Það var erfitt að
koma í heimsókn til þín á síðustu
misserum og sjá hve dró af þér
smátt og smátt, ömmu skeljó sem
aldrei veiktist og var alla tíð stál-
hraust. Mikil og góð hreyfing og
Lýsið sannaði gildi sitt. Þú fórst
allra þinna ferða í strætó eða fót-
gangandi enda hélstu heilsu þinni
ótrúlega lengi til yndisauka fyrir
okkur hin. Við erum þakklátir
fyrir að hafa átt þig að og fyrir
allt sem þú gerðir fyrir okkur.
Skilaðu kærri kveðju til afa
Hannesar.
Guð geymi þig og varðveiti,
elsku amma.
Hannes Páll, Magnús Örn
og Agnar Þór.
Ég hef alla tíð verið stolt af því
að bera nafn ömmu minnar. Ég
heiti Jóhanna og er kölluð Hanna
eins og yndislega amma mín sem
kvödd er í dag í hárri elli. Hún
var engri lík og ég vildi gjarnan
búa yfir eiginleikum hennar í rík-
ari mæli. Amma var leiftrandi
greind, þolinmóð og þrautseig í
meira lagi og svo gat hún prjónað
og saumað allt það sem henni
datt í hug.
Hún sagði mér eitt sinn að hún
hefði einu sinni á ævinni farið til
spákonu og hún var ekkert allt of
ánægð með það sem hún sagði
sem var á þá leið að amma yrði
allra kerlinga elst og dæi úr engu.
Ég hef stundum hugsað um þetta
þessi síðustu ár sem amma mín
hefur dvalið á heilsustofnun og
ekki getað lifað lífinu eins og hún
hefði kosið við leik og störf.
Í mínum huga var amma alltaf
jákvæð og glöð. Hún var þakklát
fyrir allt sem fyrir hana var gert
og gerði aldrei kröfur á neinn
nema sjálfa sig. Hún vildi allt fyr-
ir alla gera, var hvorki með for-
dóma né lagði illt orð til nokkurs
manns.
Við amma áttum sameiginlegt
áhugamál sem var fimleikar.
Okkur systrum sem æfðum fim-
leika frá unga aldri þótti
skemmtilegt að fá ömmu í heim-
sókn sem fór léttilega með að
gera handahlaup, fara í splitt eða
gera þrek með okkur þótt komin
væri hátt á áttræðisaldur. Amma
lét sig aldrei vanta hvort sem var
að sitja heilu dagana og horfa á
fimleikamót, mæta á tónleika til
að hlusta á Ernu systur spila á pí-
anó eða syngja eða fara á fót-
boltaleiki og garga áfram KR af
því að Einar brói var að spila.
Við barnabörnin nutum þess
ávallt að heimsækja afa og ömmu
fyrst á Skeljanesið og síðan í
Álandið eftir að þau fluttu þang-
að. Það var alltaf tími fyrir okkur
og til að sinna okkur. Við vorum
ekki sett fyrir framan sjónvarpið
eða okkur sagt að fara inn í her-
bergi að leika heldur settist
amma með okkur og oftar en ekki
las hún fyrir okkur, sagði okkur
skemmtilegar sögur eða kenndi
okkur eitthvað sem var upp-
byggilegt og gagnlegt. Ég man
einu sinni eftir að amma varð ör-
lítið önug og það var vegna þess
að henni fannst ég helst til of
lengi að læra á klukku. En auð-
vitað hætti hún ekki fyrr en ég
var fullnuma. Afi og amma voru
af gamla skólanum og það ríkti
agi á heimilinu en líka mikil kát-
ína og gleði. Þau lifðu fyrir börnin
sín og barnabörnin og ótal
skemmtilegar minningar leita nú
á um góðar samverustundir stór-
fjölskyldunnar.
Ég hef búið í útlöndum í um
það bil jafn langan tíma og amma
hefur dvalið á Droplaugarstöð-
um. Ég heimsótti hana þegar ég
kom heim í frí og fannst erfiðara
að kveðja hana eftir því sem
skiptunum fjölgaði. Ég vissi innst
inni að ég væri að kveðja hana í
hinsta sinn á afmælisdaginn
hennar í sumar þegar hún varð
92 ára gömul enda var þetta orðið
gott og hún örugglega hvíldinni
fegin. Megi elskuleg amma mín
hvíla í friði.
Þín
Hanna.
Jóhanna
Thorlacius
Þá er vinkona mín hún Stína
fallin frá, búin að yfirgefa þennan
heim og komin á góðan stað eftir
stutt veikindi. Mér þótti svo gam-
an að fá hana í heimsókn til mín í
nýju vinnuna mína, Stína mætti
ein og kíkti á vin sinn og svo
ánægð með lífið, eins skapgóð og
brosmild kona og Stína er vand-
fundin.
Það verður öðruvísi og mikill
missir að því Stína mín að hafa
þig ekki til að smakka jólasósuna
okkar. Alltaf var Stína mætt að
smakka og mikið var gaman að
gefa henni að borða. Við Stína
vorum alltaf síðust frá matar-
borðinu heima hjá Sigurjóni og
Dísu systur og borðuðum saman
og spjölluðum um mat, hún var
Kristín
Jóhannsdóttir
✝ Kristín Jó-hannsdóttir
fæddist í Tunguseli,
Sauðaneshreppi,
Þistilfirði 20. júlí
1944. Hún lést á
líknardeild Land-
spítalans í Kópavogi
20. ágúst 2012.
Útför Kristínar
fór fram frá Lága-
fellskirkju 30. ágúst
2012.
sælkeri, hlý.
Skemmtileg, með
góðan húmor fyrir
lífinu.
Það var svo gam-
an að gera eitthvað
fyrir Stínu, alltaf
svo þakklát fyrir allt
sem maður gerði
fyrir hana.
Ég kom upp á
spítala til hennar
með dætur mínar og
þá var hún sofandi og mér fannst
það svo sárt að geta ekki leyft
henni að knúsa þær en ég hugsaði
með mér: hún verður betri á
morgun en svo hrakaði heilsu
hennar sem var sárt en maður
reyndi þá að hugsa jákvætt og
reyna að láta henni líða vel.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson)
Elsku Stína mín, Guð geymi
þig.
Þinn vinur,
Davíð Guðmundsson
og fjölskylda.
MOSAIK Hamarshöfða 4 • 110 Rvk • s. 587 1960 • www.mosaik.is
Legsteinar og fylgihlutir
Í tilefni af 60 ára starfsafmæli okkar bjóðum við
fría uppsetningu á höfuðborgarsvæðinu
og fría pökkun á legsteinum sem fara út á land
Mikið úrval - Vönduð vinna - Gott verð
Marmari
Granít
Blágrýti
Gabbró
Líparít
✝
Ástkær eiginmaður og faðir,
ÓLAFUR KJARTAN ÓLAFSSON
rafmagnsverkfræðingur,
Unufelli 4,
andaðist miðvikudaginn 22. ágúst.
Úförin hefur farið fram í kyrrþey
að ósk hins látna.
Bestu þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug.
Ingibjörg Gísladóttir, Kjartan Ólafsson.
✝
Elskulegur bróðir okkar og frændi,
GUNNLAUGUR ELÍSSON
efnafræðingur,
Espigerði 10,
Reykjavík,
lést fimmtudaginn 6. september.
Útförin fer fram frá Grensáskirkju
mánudaginn 17. september kl. 15:00.
Systkini og fjölskyldur.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
GÍSLÍNA GUÐLAUG ÁRNADÓTTIR,
Mörkinni,
Suðurlandsbraut 66,
sem lést föstudaginn 7. september, verður
jarðsungin frá Fossvogskapellu föstudaginn
14. september kl. 13.00.
Jóhanna Kristín Björnsdóttir,
Viðar Björnsson,
Sigurjón Stefán Björnsson, Björk Bjarnadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
KRISTBJÖRG HÉÐINSDÓTTIR,
sem lést á Heilbrigðisstofnun Þingeyinga,
Húsavík, 5. september, verður jarðsungin frá
Húsavíkurkirkju föstudaginn 14. september
kl. 13.00.
Helga Jónína Stefánsdóttir, Guðmundur A. Hólmgeirsson,
Hjördís Stefánsdóttir, Haukur Tryggvason,
Héðinn Stefánsson, Hjördís Garðarsdóttir,
Sigurjón Pétur Stefánsson, Sigurlaug Sigurpálsdóttir,
ömmu- og langömmubörnin.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
systir og amma,
HANNA JÓNSDÓTTIR,
Hrísateig 26,
Reykjavík,
sem lést á líknardeild Landspítalans í
Kópavogi mánudaginn 3. september,
verður jarðsungin frá Laugarneskirkju
föstudaginn 14. september kl. 11.00.
Júlíus Óskar Sigurbjörnsson,
Margrét Gróa Júlíusdóttir,
Jón Júlíusson, Ragna Ingimundardóttir,
Sigurður Tryggvi Júlíusson, Sirigorn Inthaphot,
Kristín Ósk Júlíusdóttir,
systkini og barnabörn.