Morgunblaðið - 26.10.2012, Blaðsíða 28

Morgunblaðið - 26.10.2012, Blaðsíða 28
28 MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 26. OKTÓBER 2012 ✝ Margrét Al-bertsdóttir fæddist í Hafn- arfirði 20. maí 1926. Hún lést 19. október 2012. Foreldrar henn- ar voru Albert Er- lendsson verka- maður, f. 8. maí 1896, frá Ket- ilvöllum í Laug- ardal, og María Ingibjörg Þórðardóttir, f. 28. nóvember 1894, frá Kröggólf- sstöðum í Ölfusi. Margrét var elst 5 systra, hinar eru Ólafía, f. 9.5. 1930, Erla, f. 27.7. 1932, d. 28.12. 1991, Kristín Árný, f. 2.1. 1941, og Ingveldur, f. 11.5. 1943. Margrét giftist 31. desember árið 1950 Steingrími Benedikts- syni húsasmíðameistara, f. 28.5. 1929. Foreldrar hans voru Benedikt Helgason bóndi, f. 2.10. 1877, d. 28.4. 1943, og Guðrún Þorláksdóttir, f. 11.12. 1886, d. 18.4. 1973. Margrét og Steingrímur eignuðust fimm börn: 1) Albert þeirra er Hrefna Líf. Selma Benediktsdóttir, f. 23.6. 1988, í sambúð með Eiríki Magnússyni. 3) Sigrún, f. 25.1. 1952, maki Ólafur S. Vilhjálmsson þau eiga þrjú börn, Steingrím Þór, f. 10.10. 1974, Berglindi, f. 4.6. 1977, og Margréti, f. 27.5. 1985. 4) Stein- grímur Grétar, f. 14.11. 1954, maki Kristín Þ. Þórarinsdóttir, börn Steingríms af fyrra hjóna- bandi eru Jóhanna Sigríður, f. 4.10. 1976 , dóttir hennar er Kristín Ösp. Hjörtur Snær, f. 29.11. 1980, dóttir hans er Sóley Birta. Yngsti sonur Steingríms er svo Garðar Hrafn, f. 15.7. 1986. Auk þess á Kristín Þór- arin Ragnar, Sævar og Stellu Sólveigu frá fyrra hjónabandi. 5) Björk, f. 23.11. 1962, maki Gústaf Bjarki Ólafsson, þau eiga þrjú börn, Örnu Rún, f. 1.4. 1987, í sambúð með Axel Kaab- er, Ólaf, f. 27.3. 1989, og Stein- grím, f. 17.3. 1995. Margrét ólst upp á Selvogs- götu 10 í Hafnarfirði. Stein- grímur og Margrét bjuggu all- an sinn hjúskap í Hafnarfirði og var Margrét heimavinnandi húsmóðir lengst af, eða þar til barnahópurinn var uppkominn. Margrét verður jarðsungin frá Hafnarfjarðarkirkju í dag, 26. október 2012, og hefst at- höfnin kl. 15. Már, f. 6.4. 1949, maki Ester Jó- hannsdóttir, saman eiga þau Maríu Ósk, f. 22.5. 1978, maki Hermundur Sigurðsson, dætur þeirra eru Aníta Ester og Elísa Ósk, sonur Alberts af fyrra sambandi er Jón Vífill, f. 3.3. 1973, kvæntur Guðrúnu Fanneyju Júl- íusdóttur, börn þeirra eru Styrmir Davíð, Elma Lilja og Guðrún Friðrikka. 2) Benedikt Rúnar, f. 25.5. 1950, maki Kol- brún Sigurðardóttir, þau eiga fimm dætur, Margrét, f. 4.5. 1971, maki Pétur Hafliðason, saman eiga þau Benedikt og Snædísi Björk, auk þess á Pétur son frá fyrra sambandi Hafliða Þór. Jenný Ýrr, f. 30.4. 1974, maki Ágúst Þórhallsson, dóttir þeirra er Kolbrún Elma. Hlín, f. 6.5. 1981, maki Gísli Þór Jóns- son, börn þeirra eru Flóki og Steinunn. Guðrún, f. 13.3. 1984, maki Steinn Sigurðsson, dóttir Kæra tengdamamma, ég kveð þig með þessu ljóði. Ég sendi þér kæra kveðju, nú komin er lífsins nótt. Þig umvefji blessun og bænir, ég bið að þú sofir rótt. Þó svíði sorg mitt hjarta, þá sælt er að vita af því, þú laus ert úr veikinda viðjum, þín veröld er björt á ný. Ég þakka þau ár sem ég átti, þá auðnu að hafa þig hér. Það er svo margs að minnast, svo margt sem um hugann fer. Þó þú sért horfinn úr heimi, ég hitti þig ekki um hríð. Þín minning er ljós sem lifir, og lýsir um ókomna tíð. (Þórunn Sigurðardóttir) Elsku Magga, hjartans þökk fyrir allt. Þú munt ávallt eiga stað í hjarta mér. Kveðja, Ester. Mig langar að minnast Mar- grétar tengdamóður minnar eða Möggu eins og hún var alltaf köll- uð. Magga var ein af þessum dugnaðarkonum sem fæddust á fyrri hluta síðustu aldar. Kynni okkar Möggu hófust fyrir um 30 árum þegar ég kynnt- ist Björk dóttur hennar og fór að venja komur mínar á heimili fjöl- skyldunnar. Magga gekk alltaf ákveðið til verks og mér er það minnisstætt hvernig hún spurði mig glettnislega um allt milli himins og jarðar. Tilgangurinn var jú að reyna að komast að því hvort að ég væri nógu góður fyrir dóttur hennar. Ég virðist hafa svarað nógu vel fyrir mig, að minnsta kosti náðum við Magga vel saman og fór vel á með okkur alla tíð. Ég var heppinn með tengdamóður og þessir sígildu tengdamömmu-brandarar áttu engan veginn við í mínu tilfelli, svo mikið er víst. Eins og allir vita sem þekktu Möggu þá var hún fyrirmyndar- húsmóðir og fannst manni oft að maður væri ofdekraður tengda- sonur, þegar hún bar á borð fyrir mann kvöldmatinn alveg sama hversu seint maður kom úr vinnunni, er ég bjó hjá tengdafor- eldrum mínum um tíma. Við hjónin urðum þeirrar ánægju aðnjótandi að fá Möggu og Steina í heimsókn til okkar á námsárunum í Danmörku og var virkilega gaman að ferðast með þeim þar og margt nýtt sem fyrir augu bar. Eitt ferðalag hennar stendur þó upp úr í mínum huga en þá kom Magga ein til Dan- merkur, það var í fyrsta og eina sinn sem hún fór ein til útlanda. Þetta var árið 1989 þegar Ólafur eldri sonur okkar Bjarkar fædd- ist. Ástæðan var sú að ég var ný- farinn í námsferð til Tyrklands þegar hann fæddist. Henni fannst hún þurfa að vera hjá dótt- urinni og barnabörnunum og lét það ekki stoppa sig þótt að aflok- inni flugferð til Kaupmannahafn- ar tæki við lestarferð til Horsens á Jótlandi. Þetta er bara eitt lítið dæmi um trygglyndi hennar og hversu mjög hún bar hag fjölskyldunnar fyrir brjósti, en velferð barna sinna, barnabarna og langömmu- barna var henni efst í huga. Hún fylgdist vel með öllu alveg fram- undir það síðasta, ekki síst öllu sem snerti fjölskylduna og mundi vel eftir afmælum og öðrum merkisdögum. Þau hjónin bjuggu sér sitt ann- að heimili, sumarbústaðinn Röðul í Hraunborgum. Heimsóknir okkar þangað voru margar í gegnum tíðina, oft að afloknum reiðtúr í Grímsnesinu og var þá oft gott að fá að gista. Börnin okkar eiga margar góðar minn- ingar þaðan. Magga var dugleg að finna upp á einhverju skemmtilegu fyrir krakkana, tombóluferðum á Minni-Borg, sundferðum og fleiru. Það voru ætíð glaðir krakkar sem komu heim og höfðu frá mörgu skemmtilegu að segja. Magga hélt vel utan um stór- fjölskylduna og skapaði margar hefðir. Ein sú dýrmætasta var að hittast um hverja páska í bú- staðnum og snæða saman páska- lambið, fara í gönguferðir og gera ýmislegt skemmtilegt saman, að ógleymdu jólaboðinu. Það er ekki lítið mál að halda slíkum hefðum við í svona stórri fjölskyldu. Nú er komið að leiðarlokum. Ég þakka elsku Möggu fyrir hlýjuna og gleðina sem hún veitti okkur fjölskyldunni og bið góðan Guð að geyma hana. Eftir lifir minningin um ein- staka konu. Gústaf Bjarki Ólafsson. Elsku amma mín, það er erfitt að skrifa um svona langt og gæfuríkt líf í fáum orðum. Ef það væri mynd við hliðina á orðinu „amma“ í orðabókinni þá væri þar mynd af þér. Góðhjörtuð, forvitin að eðlis- fari, varst ætíð jafn spennt að hlusta á það sem var að gerast í lífi okkar og fylgdist með af ákafa. Þú gafst þér alltaf tíma til að leika við okkur og prakkarast. Er þú varst búin að prjóna á öll barnabörnin þín varstu farin að prjóna á dúkkurnar okkar og vandaðir ætíð til verka í öllu sem þú tókst þér fyrir hendur. Það var alltaf spennandi að gista hjá þér og fá að velja úr silkináttkjól- unum þínum til að sofa í, okkur leið eins og prinsessum. Á jóla- dag kom alltaf öll fjölskyldan til ykkar, endalausar kræsingar og mikil hátíðarstemning. Við skár- um út laufabrauð á hverju ári. Þú kenndir mér að búa til kleinur og gafst mér fyrstu pönnuköku- pönnuna mína og er ég búin að vera að baka ömmupönnukökur og hugsa til þín í hvert skipti. Í Hraunborgum bjugguð þið til enn eitt ævintýrið fyrir okkur krakkana. „Amma og afi voru að vinna í félagmiðstöð uppi í sveit.“ Þið voruð hjartað í sveitinni og al- veg óendanlega dugleg, unnuð allt með stolti og bættuð ætíð við aðeins extra, til að láta öllum líða vel. Þið afi blómstruðuð í Röðli, þetta var ykkar sælureitur. Þar ræktuðuð þið bæði ástina, blóm, tré, jarðarber o.fl. Ég hef lært mikið af ykkur, tveim einstak- lingum sem gefa manni svo mikla ást og kærleika. Ég var svo heppin að fá að vera með þér í LA. Þetta var lengsti tíminn sem þú hafðir nokkurn tímann verið í burtu frá afa, heilar tvær vikur ótrúlegt en satt, eftir öll þessi ár. Þið mamma komuð til mín, þú vildir prófa allt nýtt og varst svo spennt yfir öllu, þér leið eins og prinsessu sem þú áttir svo sannarlega skilið. Svo náin varst þú afa að þú talaðir upp úr svefni og sagðir honum frá öllu sem þú hafir séð … fal- leg. Því miður var þetta síðasta utanlandsferðin þín. Var svo gaman að fá bréf send frá þér að ég geymi þau öll eins og fjársjóð. Það var mjög erfitt að sjá þig byrja að veikjast af Parkinsons- veiki en þú barðist við hana alveg eins og hetja í tíu ár og kvartaðir aldrei. Þú misstir aldrei af nein- um afmælum og brúðkaupum þar sem börnin, barnabörn og barna- barnabörnin þyrptust öll í kring- um þig. Vildir aldrei hafa neitt vesen eða láta stjana við þig of mikið, en við gerðum það samt. Það er list að vera góð amma, að geta búið til svona mikla já- kvæða og uppbyggjandi lífs- reynslu fyrir barnabörnin sín, það er alls ekki sjálfsagður hlut- ur. Tíminn sem við erum búnar að eiga saman er búinn að vera alveg einstakur. Amma, þú ert búin að vera minn lífsins kennari á mörgum sviðum í gegnum æv- ina og alveg til síðasta dags. Eins og ég segi þá er ég bara aðeins lítil spegilmynd af þinni góðvild, kærleika og ást og mun gera mitt besta til að miðla því til fólksins sem ég umgengst og til minna barna í framtíðinni. Amma og afi, án ykkar ástar væri ég ekki til. Afi, við vitum bæði að amma er alltaf hjá okkur og hennar ljós mun ætíð skína bjart í hjarta okkar allra. Berglind Ólafsdóttir. Elsku amma mín. Mig langar að byrja á því að þakka ykkur afa fyrir að hafa eignast öll þessi yndislegu börn sem eru rót lífs míns, án ykkar væri ég ekki til. Ég er svo ánægð að hafa feng- ið að eyða svona miklum hluta ævi minnar með þér, elsku amma, þegar ég var lítil þá varst þú alltaf tilbúin að passa mig og eyða tíma með mér. Í hvert skipti sem ég kom í heimsókn þá tókstu á móti mér skælbrosandi, knús- aðir mig þétt og passaðir vel upp á að ég fengi nóg að borða. Það sem mér þótti svo gott við að hitta þig var hversu mikið þú elskaðir alla, þú elskaðir okkur eins og þín eigin börn, þú pass- aðir alltaf að enginn væri útund- an. Ég man eftir því þegar ég hljóp alltaf inn í eldhús og fann kassetturnar þínar með Brúðu- bílnum eða Dýrunum í Hálsa- skógi og setti þær í útvarpstækið svo sungum við saman með öllum lögunum. Þú elskaðir að syngja, ef þú varst ekki að syngja þá varstu að raula hin ýmsu lög. Einnig man ég þegar þú kenndir mér að spila, sagðir mér hversu mörg spil væru í stokknum og kenndir mér að stokka spilin, ég dáist að því hversu miklum tíma þú varst tilbúin að eyða með mér og að hafa viljað spilað við mig tímunum saman í næstum hvert skipti sem ég kom, þetta var eitt það skemmtilegasta sem ég gerði og auðvitað gæða mér á lagkök- unni þinni. Eitt skal ég segja þér, elsku amma mín, það hefur eng- inn annar náð að baka jafn góða lagköku og enginn mun ná því sama hvað sem þeir reyna. Þú varst alltaf svo mikill prakkari innst inni, við hlógum oft saman og þú leyfðir mér að gera ýmislegt sem ég fékk ekki að gera annars staðar. Það var svo gaman þegar þú leyfðir okk- ur krökkunum að fara út í sjoppu að kaupa okkur bland í poka, þetta máttum við sko alls ekki heima, nema kannski fyrir 50 krónur, þetta var okkar leyndar- mál. Á sumrin var alltaf mest spennandi að fara upp í félags- heimilið í Hraunborgum að hitta ykkur afa, ég man hversu mikið ég montaði mig af því að amma mín og afi sæju um allt svæðið og þið leyfðuð mér að fara eins oft í laugina og ég vildi. Fyrir mér var félagsheimilið okkar heimili þar sem við bjuggum öll saman og skemmtum okkur. Elsku amma mín, þú varst einnig svo dugleg, þú stoppaðir ekki, settist varla niður, mamma mín hefur greini- lega fengið það frá þér. Þú varst annaðhvort að baka, prjóna, taka til eða að leika við okkur krakk- ana, svo hugsaðir þú svo vel um afa, þú varst alltaf búin að elda fyrir hann þegar hann kom heim úr vinnunni. Að lokum langar mig að þakka þér fyrir að hafa gefið mér ynd- islega móður, við munum vera saman þangað til við komum báð- ar að heimsækja þig, elsku amma mín, ég elska þig óendanlega mikið og hlakka til að hitta þig á ný. Þín nafna og barnabarn, Margrét Ólafsdóttir. Amma Magga var AMMA með stórum stöfum. Hún knúsaði, kenndi og masaði við mann um heima og geima. Hjá ömmu fékk maður að prófa, hjálpa til og vera með. Þó að útkoman hafi ekki alltaf orðið eins og ætlað var, t.d. kleinur með möndludropum, þá fékk ég frá því ég var mjög ung að taka þátt í öllu. Hjá ömmu mátti líka fara í bú- leik með alvöru postulíni og sulla með sápukúlur í eldhúsvaskinum þar til allt var orðið rennblautt. Þó að við barnabörnin værum fimmtán þá mundi hún samt hvað vinir okkar hétu og spurði frétta af þeim. Hún var alltaf með allt á hreinu. Amma Magga, ég sakna þín óendanlega en ég veit að nú líður þér vel. Kyrrlát en fögur er kveðjustund við kistuna hvítu þína. Minningaperlurnar létta lund, þær lýsa og hugljúfar skína. Vegir nú skiljast, veröld ný vakir með daga bjarta. Stundum er sorgin sumarhlý, þótt söknuður ríki í hjarta. (HZ) Þín María Ósk. Elsku amma mín hefur kvatt þetta jarðlíf. Amma Magga var stórglæsileg kona með hjarta úr gulli. Ljúfar minningar koma upp í hugann er ég hugsa um góðar stundir heima hjá ömmu og afa á fallega heimilinu þeirra, í sum- arbústaðnum Röðli eða í Hraun- borgum. Í hvert skipti sem ég kom í heimsókn til ömmu og afa leið ekki á löngu þar til amma var búin að reiða fram, hummandi eins og hún var vön, dýrindis kræsingar svo ég yrði nú ekki hungurmorða. Sérlega þótti henni gaman að spilum og gaf hún sér alltaf tíma til að spila við okkur barnabörnin og kenna okkur ný spil. Einnig söng hún mikið með okkur og sagði okkur sögur eða fór með vísur. Amma var mikil dama, ung í anda, hafði mikinn áhuga á tísku, handlagin og hafði gott auga fyrir fallegum hlutum. Það var svo gaman að því hversu lagin hún var við það að koma skoðunum sínum pent á framfæri ef henni líkaði ekki við útganginn á okkur barnabörnunum. Ómeðvitað eða meðvitað passaði ég alltaf upp á að fara í hreina sokka með engum götum þegar ég fór í heimsókn til hennar. Amma hélt vel utan um sína af- komendur. Hún var dugleg að hóa allri fjölskylduna saman. Það var fastur liður að koma til ömmu og afa í mat á jóladag, páskadag og í seinni tíð á golfmót fjölskyld- unnar, „Röðulsmótið“, á haustin. Þó svo amma hafi verið með Parkinson í tólf ár var hún minn- ug með eindæmum og sýndi hún okkur afkomendum allt til loka mikinn áhuga, fylgdi okkur vel eftir og gaf okkur gott veganesti út í lífið. Blessuð sé minning þín. Hvíl í friði, elsku besta amma mín. Jenný Ýrr. Hún amma okkar var án efa langbesta amma sem hægt er að hugsa sér. Þegar við vorum yngri áttum við heima í stuttu göngu- færi frá ömmu og afa. Okkur þótti það alveg frábært því þá gátum við heimsótt þau sjálfar hvenær sem við vildum. Amma tók alltaf á móti okkur með bros á vör og nýbakað bakkelsi. Spilin voru síðan tekin upp og manni, kleppari og kan-kan spilað löngum stundum á eldhúsborð- inu. Úthaldið hjá henni var enda- laust því oft spiluðum við í marga klukkutíma. Þegar í spilinu hall- aði á hana tók hún upp gleraugun sem við kölluðum svindlgleraugu. Fór þá amma á flug þar sem hún loksins sá og vann okkur oftast. Ógleymanlegar eru stundirnar sem við áttum í Hraunborgum með ömmu og afa. Alltaf vorum við velkomnar, í lengri sem styttri tíma og fengum að taka þátt í störfum þeirra. Baka með ömmu og að afgreiða sjoppu- og sundlaugagesti fannst okkur svakalegt sport. Ekki var síðra að koma í sumarbústaðinn þeirra sem alltaf er svo notalegur og kósí og þar margt brallað. Smáatriðin fóru ekki fram hjá ömmu Möggu. Hvort sem maður var kílói léttari eða þyngri en vanalega þá tók hún eftir því. Hún náði samt alltaf að koma því vel frá sér með setningum eins og „voðalega klæðir það þig vel að vera með smá utan á þér“ eða „það klæðir þig mun betur að vera svona örlítið grennri“. Í framhaldinu bauð hún okkur svo upp á sætabrauð. Alltaf sýndi hún því áhuga hvað við vorum að gera, sama hversu merkilegt það var. Hægt var að koma til ömmu og spjalla við hana um allt milli himins og jarðar og alltaf var hún tilbúin að hlusta. Aldrei fór maður svangur heim frá ömmu og afa. Það var sko séð fyrir því. Kökur og fleira „sæterí“ var alltaf til enda var amma óendanlega dugleg að baka. „Má ekki bjóða þér eitt- hvað?“ var sagt um leið og maður kom inn um dyrnar og ef maður neitaði þá var hún nú fljót að koma með setningar eins og „Þú þiggur aldrei neitt“ svo það var frekar erfitt að neita henni. Amma var alltaf fín til fara og með hárið á sínum stað. Það sama átti við um heimilið þar sem allt Margrét Albertsdóttir ✝ Hjartans þakkir til allra sem sýndu samúð, hlýhug og vináttu við andlát og útför okkar ástkæru móður, tengdamóður, ömmu og langömmu, AÐALBJARGAR GUÐMUNDSDÓTTUR. Ester Guðbjörnsdóttir, Arnar Þór Gunnarsson, Emil Þór Guðbjörnsson, Hrafnhildur Jónsdóttir, Guðmundur Hólm, Ragnhildur Karlsdóttir, Gunnar Sigurðsson, Guðrún Kristín Ísaksdóttir, Hólmfríður Arnar, Ágúst Halldórsson, barnabörn og barnabarnabörn. ✝ Móðir okkar, tengdamamma og amma, DÓMHILDUR JÓNSDÓTTIR lést á Héraðssjúkrahúsinu á Blönduósi fimmtudaginn 18. október. Útförin fer fram frá Hólaneskirkju á Skagaströnd föstudaginn 2. nóvember kl. 14.00. Jón Hallur Pétursson, Guðríður Friðriksdóttir, Pétur Ingjaldur Pétursson, Guðrún Margrét Jónsdóttir, Auður Anna Jónsdóttir.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.