Morgunblaðið - 26.10.2012, Blaðsíða 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 26. OKTÓBER 2012
✝ IngibjörgKristjánsdóttir
fæddist í Skuld á
Eskifirði 19. júní
1922. Hún lést á
Landspítalanum í
Reykjavík 19. októ-
ber 2012.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin
Stefanía Bjarna-
dóttir, f. 1886, d.
1954, og Kristján
Jónsson, f. 1891, d. 1974. Syst-
ur Ingibjargar: Jóhanna, f.
1916, d. 2000, Guðrún S., f.
1917, og Jónína R., f. 1920, d.
1992. Börn Ingibjargar eru: 1)
Svavar Kristinsson, f. 1944,
kvæntur Hildi Metúsal-
emsdóttur, f. 1946, d. 2011.
Börn þeirra: a) Ásta Stefanía, f.
1964, gift Sigurjóni Valmunds-
syni, f. 1966. Börn þeirra eru:
Brynjar, f. 2009. 2. Jóhanna Ei-
ríksdóttir, f. 1962, giftist Ragn-
ari Bogasyni, f. 1957, þau
skildu. Synir þeirra eru: a)
Bogi, f. 1981, sonur hans Ragn-
ar Halldór, f. 2008. b) Eiríkur
Ásþór, f. 1984, kvæntur Rakel
Blomsterberg, f. 1986. c) Ingi
Davíð, f. 1987 sambýliskona
Katrín Pálsdóttir, f. 1988. Sam-
býlismaður Jóhönnu er Ívar
Adolfsson, f. 1962. Ingibjörg
ólst upp á Eskifirði. Hún fór
ung til Reykjavíkur og bjó þar
og á Eskifirði til 1953. Árið
1946 stundaði hún nám í Ljós-
mæðraskóla Íslands en varð
þaðan að hverfa vegna berkla-
sjúkdóms. Ingibjörg settist að í
Skuld á Eskifirði 1953 og bjó
þar til 1972. Þá flutti hún til
Egilsstaða og bjó þar í 24 ár.
Ingibjörg vann ýmsa verka-
mannavinnu lengst af vann hún
í Hraðfrystihúsi Eskifjarðar og
á sjúkrahúsi Egilsstaða. Síð-
ustu 14 ár ævinnar bjó hún í
Reykjavík.
Útför Ingibjargar fer fram
frá Eskifjarðarkirkju í dag, 26.
október 2012, kl. 14.
Hildur Kolfinna, f.
1997, Matthías, f.
2007. Sigurjón á
einnig Sól, f. 1990.
b) Kristján, f. 1965,
sambýliskona hans
er Eydís Ásbjörns-
dóttir, f. 1973,
saman eiga þau
Pálma, f. 2007.
Kristján á einnig
Þórhildi, f. 1988,
og Svavar Krist-
ján, f. 1995. Eydís á einnig Ás-
björn, f. 1994, Andrés, f. 1995,
og dreng, f. andvana 1995. c)
Sindri, f. 1975, kvæntur Mal-
gorzata Beata Libera, f. 1975,
eiga þau Damian Kristinn, f.
2003. Svavar á einnig d) Hörpu,
f. 1963, gift Finni Loftsyni, f.
1963. Dætur þeirra eru: Helga,
f. 1985, og Brynja, f. 1989.
Helga á Örvar, f. 2009, og
Langri og góðri lífsgöngu
mömmu okkar lauk síðastliðinn
föstudag eftir aðeins 2 daga
sjúkrahúsvist. Síðustu árin hafði
heilsu hennar hrakað en hún hélt
skýrri hugsun og undir það síð-
asta virtist hún sátt við lífið og
dauðann. Það má því segja að við
eigum að fagna hvíldinni með
henni. Samt er það svo að hennar
er sárt saknað. Aldrei framar
verður tekið skrabl eða sólóvist,
með henni og Guðrúnu frænku
eða öðrum úr fjölskyldunni, sem
var okkur öllum hin besta
skemmtun.
Enginn lifir svo lengi án þess
að kynnast erfiðleikum og
mamma fór ekki varhluta af
þeim. Sárast var þegar hún, ung
kona, veiktist af berklum sem
leiddi af sér áralanga dvöl á Víf-
ilsstöðum með tilheyrandi ótta
við hinn illskeytta sjúkdóm og
sárum vonbrigðum vegna þess
að skyndilega var bundinn endi á
skólagöngu hennar í ljósmæðra-
skólanum. Vonbriðgin voru mjög
mikil því allt frá því að hún lauk
barnaskólagöngu dreymdi hana
um að mennta sig, hana langaði í
Eiðaskóla en ekki var sjálfgefið í
þá daga að halda áfram skóla-
göngu eftir að skyldunámi lauk.
En mamma átti einnig margar
gleðistundir. Áhugamál hennar
var bridsspilamennska, hún spil-
aði frá unga aldri og gaf bridsið
henni ómetanlegan félagsskap
og lífsfyllingu sem slíku fylgir.
Spilamennskan hjálpaði henni
einnig á efri árum að halda hug-
anum virkum. Hún var vinaföst
og vináttu margra átti hún
óskipta til hinsta dags. Gestrisin
var hún og myndarbragur var
ætíð á heimili hennar, góður
matur og kaffibrauð.
Vinnan spilaði stóran þátt í lífi
mömmu. Hún var hörkudugleg,
stundvís og vildi standa sig vel í
vinnu. Hún var mikill verkalýðs-
sinni og tók þátt í slíkum störfum
árin sem hún vann í hraðfrysti-
húsinu.
Síðustu árin var mamma var
svo lánsöm að þær Guðrún systir
hennar voru nágrannar. Þær
deildu töluvert saman, heimsóttu
hvor aðra og tóku spil eða skrabl.
Allt vildi hún fyrir okkur gera.
Við erum þakklát fyrir um-
hyggju hennar fyrir barnabörn-
um sínum, að þau fengu að kynn-
ast þeim gildum sem hún hafði,
vonandi bera þau gæfu til að
varðveita þau og nýta.
Síðast í sumar kom hún okkur
á óvart og sýndi mikinn kjark.
Einkadóttirin sagðist ætla til
margra mánaða dvalar á Nýja-
Sjálandi og hún tók þeirri frétt
af mikilli ró og samgladdist.
Áður en mamma féll frá hafði
hún með hjálp góðrar vinkonu,
keypt afmælisgjöf handa strákn-
um sínum og jólagjafir fyrir alla
sína nánustu. Það verður blendin
tilfinning á jólunum, þannig mun
hún minna á sig og hvað það var
henni mikils virði að gleðja sína
nánustu.
Það er vel við hæfi að mamma
okkar verði borin til hinstu hvíld-
ar í Eskifjarðakirkjugarði undir
Bleiksárfossinum, sem hún hafði
svo mikið dálæti á, nú þegar
henni hefur verið ákvörðuð
stund.
Að leiðarlokum þökkum við
systkinin fyrir okkur og geymum
góðar minningar.
Jóhanna Eiríksdóttir
og Svavar Kristinsson.
Ekkert blek fer það vel á blaði
að það gefi rétta mynd af ömmu.
Hún vildi öllum vel og aldrei var
það svo að hún færi illum orðum
um þá sem á vegi hennar urðu.
Hún var greiðasöm og vildi allt
fyrir fólkið sitt gera. Amma hafði
skopskyn og sagði sögur af
sjálfri sér og öðrum af mikilli
list. Hún var lífsglöð, jákvæð og
oft mátti heyra hlátrasköllin frá
íbúðinni hennar langt fram á
gang.
Það var alltaf gott að vera ná-
lægt ömmu. Nærvera hennar var
svo góð og gat maður legið á sóf-
anum heima hjá henni og þrátt
fyrir að engin orðaskipti ættu
sér stað tímunum saman leið
manni alltaf vel í návist hennar.
Amma sagði að heimili þar
sem gott væri að vera hefðu góð-
an anda. Andinn var þó hvergi
betri en heima hjá ömmu. Góði
andinn kom þó hvorki frá mynd-
unum á veggjunum né dúknum á
gólfinu heldur var þessi góði
andi sem umlukti heimilin henn-
ar, bæði á Egilsstöðum og í
Reykjavík, samansettur af yfir-
veguninni og kærleikanum sem
amma bar með sér.
Amma lifði löngu og atburða-
ríku lífi. Hún var mér sérstak-
lega góð og það er með mikilli
sorg og söknuði sem ég kveð
elsku ömmu en hún var svo
miklu meira en bara amma mín.
Hún var bæði fyrirmyndin mín
og minn besti vinur. Fjöldann
allan af frábærum minningum
skildi hún eftir sem endast þeim
sem þekktu hana um ókomna tíð.
Ég er lánsamur og þakklátur
fyrir að hafa fengið að þekkja
elsku ömmu í öll þessi ár og kveð
með ljóði eftir Einar Braga sem
hún hélt svo mikið upp á.
Ég sem orðum ann
nefndi einatt í auðmýkt
konu, mann
líf mold vatn,
á vörum brann
veikasta sögnin
að elska
fann mér hóglega
á hjarta lagt:
án mín fær skáldið
ekkert sagt.
Hver ert þú?
Ég er þögnin.
Drottinn blessi sál þína, elsku
amma mín.
Eiríkur.
Ömmu þótti mjög vænt um
barnabörnin sín. Hún var alltaf
svo góð við mig bæði sem barn
og í seinni tíð. Hún hafði gaman
af því að segja sögur og hafði ég
jafngaman af því að hlusta á
þær. Hún var fyndin og áttum
við margar frábærar stundir
saman.
Sú minning lifir lengi þegar
amma byrjaði að „kaupa“ eyði-
býli og önnur yfirgefin hús með
mér. Ég var lítill pjakkur og á
löngum bílferðum styttum við
okkur stundir við að leita uppi
yfirgefin hús og ef þau voru
nægilega niðurnídd sögðumst við
ætla að kaupa þau. Þetta er eitt
af mörgum sögum sem hægt er
að segja af því hvernig amma var
bæði sniðug og fyndin.
Þegar ég var lítill í heimsókn
hjá ömmu á Egilsstöðum fékk ég
einu sinni heimþrá. Þegar það
gerðist var amma fljót að taka
mig til sín og fór létt með að láta
mér líða aftur vel. Hún kenndi
mér faðirvorið og þuldum við það
saman og áður en ég vissi af var
öll heimþrá farin og mér leið
yndislega vel hjá henni.
Ég á eftir að sakna ömmu
rosalega mikið en hún skilur eft-
ir sig margar frábærar minning-
ar. Blessuð sé minning hennar.
Ingi Davíð.
Elsku amma mín. Nú sit ég
hérna um kvöld og skrifa minn-
ingu um þig sem kvaddir okkur í
morgun. Það var sorglegt en á
sama tíma standa eftir góðar,
ljúfar og skemmtilegar minning-
ar um þig sem varst svo frábær,
skemmtileg og hlý.
Þegar ég var lítill fannst mér
hvergi betra að vera en hjá þér á
Egilsstöðum. Þú sagðir stundum
sjálf að þú skildir ekkert hvernig
stæði á því að við strákarnir vild-
um vera þarna hjá þér öllum
stundum. Það var bara svo mikill
friður og nærveran þín var svo
yndislega góð. Einu sinni kom ég
til þín, var yfir jól og áramót, fyr-
ir um 20 árum. Ég var bara 10
ára pjakkur og var á fullu í fót-
bolta heima í Reykjavík og
fannst mjög gaman þar. Svavar
sótti mig og fór með mig á Eski-
fjörð yfir áramótin, þar voru allir
svo góðir við mig en ég fór samt
að hágráta um kvöldið af því að
ég saknaði þín svo mikið. Ég
man, ég barðist og barðist við að
halda aftur af tárunum en ég
brast í grát fyrir framan alla í
stofunni því ég saknaði þín svo
heitt.
Þegar ég átti að fara heim
neyddust þið Mæja vinkona þín
til að halda á mér út í bíl til að
koma mér á flugvöllinn því ég
neitaði að fara sama hvernig
reynt var að tala mig til. Ég man
þetta svo vel því í miðjum tröpp-
unum misstuð þið mig og þið
fenguð hláturskast og þú hlóst
eins og þér einni var lagið. Ég
man líka að þegar það tókst að
koma mér í flugvélina þráði ég
ekkert heitara en að annar
hreyfillinn myndi bila svo ég
gæti alltaf verið hjá þér, amma
mín. Félagsskapur þinn og ró-
legheitin heima hjá þér hjálpaði
mér líka mikið í mínu námi. Ég
lærði oftast bara fyrir próf og þá
alltaf hjá þér.
Þegar ég hvíldi mig frá lestr-
inum gafstu mér frábæran mat
og þú sagðir mér svo skemmti-
lega frá fortíðinni og svaraðir öll-
um mínum spurningum hversu
skrítnar sem þær voru.
Ástæðan fyrir því að ég heim-
sótti þig oft í seinni tíð var ekki
bara góðmennska heldur það að
mér fannst gaman að vera hjá
þér og mér fannst þú svo inni-
lega skemmtileg. Frábæran
húmor hafðir þú og þinn helsti
kostur var að þú hafðir húmor
fyrir sjálfri þér. Það skondna
sem þú oft sagðir og gerðir
fannst mér svo gaman að rifja
upp og þegar ég bjó í Kanada var
ég reglulega beðin um að segja
sögur af ömmu minni. Sögur sem
glöddu alla og sennilega ekki síst
þig sjálfa þegar þú hlustaðir á
mann rifja þær upp. Krakkarnir
hlógu sig alveg máttlausa en þau
hlógu með þér eins og við gerð-
um alltaf. Mér finnst við hafa
erft þetta frá þér sem ég held að
sé frábær eiginleiki. Þú gast al-
veg fram á þennan dag sagt okk-
ur frá öllum þínum ævintýrum
sem voru uppfull af gleði, sorg,
ást, umhyggju og sennilega öll-
um tilfinningum sem hægt er að
ímynda sér. Hvernig þú lýstir
öllu og sagðir frá var svo
skemmtilegt að þótt maður væri
farinn að þekkja sögurnar voru
þær einstaklega góðar.
Við fundum alltaf hvað þér
þótti óendanlega vænt um okkur.
Þess vegna elskum við þig,
amma mín, og söknum þín. Við
fundum alltaf hvað þér þótti
óendanlega vænt um okkur. Þess
vegna elskum við þig, elsku
amma mín, og söknum þín en
tökum með okkur allar ham-
ingjuríku minningarnar.
Bogi Ragnarsson.
Hæ elsku Ingibjörg mín. Mik-
ið finnst mér erfitt að hafa ekki
fengið að kveðja þig. Þótt ég hafi
ekki fengið að eyða miklum tíma
með þér náðir þú að hafa mikil
og góð áhrif á líf mitt og minn-
ingin um þig kemur til með að
lifa lengi með mér með bros á
vör.
Ég hugsa oft til þín og vil
þakka þér fyrir góðar stundir og
mjög skemmtileg bréf sem þú
hefur sent mér með mörgum
góðum málsháttum sem hafa veit
mér mikinn innblástur. Einnig
vil ég þakka þér fyrir hann Eirík
minn, þú hefur haft mjög góð
áhrif á hann og marga góða eig-
inleika hefur hann frá þér. Að
lokum vil ég svara spurningunni
þinni sem þú skrifaðir í síðasta
bréfinu þínu til okkar. Þú spurð-
ir hvort þú mættir ekki eiga mig
líka? Mér þætti það sannur heið-
ur að fá að tilheyra þér.
Hvíldu í friði, elsku Ingibjörg,
guð verði með þér og eins og þú
segir alltaf svo skemmtilega í lok
bréfaskrifa þinna til okkar.
Það mælir
Rakel.
Ingibjörg
Kristjánsdóttir
✝ Birna El-
ísabet Stefánsdóttir
fæddist á Hlíð-
arenda í Skagafirði
18. apríl 1936. Hún
lést á gjörgæslu-
deild Landspítalans
við Hringbraut 15.
október 2012.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin Stef-
án Guðlaugur Sig-
mundsson bóndi, f.
19.4. 1904, d. 17.5. 1982, og Ósk
Halldórsdóttir húsfreyja, f. 6.5.
1905, d. 20.12 1989. Systur Birnu
eru: Ingibjörg, f. 1939, maki
Kjartan Jónsson og Helga Sig-
lingur eignuðust tvo syni: 1) Stef-
án Hlynur, f. 15.6. 1968, d. 5.12.
1991. Dóttir hans og Guðlaugar
Önnu Gunnlaugsdóttur, f. 20.4.
1971, er Alda Lind Stefánsdóttir,
f. 19.1. 1991. 2) Þröstur Heiðar, f.
11.11. 1970, maki Ragnheiður
Lára Brynjólfsdóttir, f. 30.4.
1977. Börn þeirra eru: Brynj-
ólfur Birkir, f. 22.5. 1996, Kol-
brún Birna Jökulrós, f. 21.4.
1999, Þórkatla Björt Sumarrós,
f. 22.2. 2001, Hallgerður Harpa
Vetrarrós, f. 31.1. 2008, og Ísleif-
ur Eldur f. 2.2. 2010. Eftirlifandi
sambýlismaður Birnu er Sólberg
Steindórsson, f. 27.8. 1937, frá
Birkihlíð, Skagafirði, sonur
hjónanna Steindórs Marelíusar
Benediktssonar, f. 1897, d. 1978,
og Elenóru Lovísu Jónsdóttur, f.
1903, d. 1992.
Útför Birnu verður gerð frá
Reynistaðarkirkju í dag, 26.
október 2012, kl. 14.
urborg, f. 1942,
maki Sigmar Jó-
hann Jóhannsson.
Uppeldissystir
þeirra er Guðrún
Erla Ásgrímsdóttir,
f. 1927, maki Örn
Friðhólm Sigurðs-
son, nú látinn.
Fyrri sambýlis-
maður Birnu var
Erlingur Ákason, f.
9.12. 1935, d. 24.10.
1971, frá Brekku á Djúpavogi,
sonur hjónanna Áka Kristjáns-
sonar, f. 2.7. 1890, d. 1.9. 1982, og
Áslaugar Jónsdóttur, f. 22.5.
1897, d. 3.6. 1966. Birna og Er-
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(Valdimar Briem.)
Takk fyrir allar góðu og
skemmtilegu samverustundirn-
ar sem við höfum átt með þér í
gegnum tíðina, elsku mamma og
tengdamamma. Sérstaklega alla
pössunina á börnunum okkar
fimm og eins allt annað sem þú
hefur gert fyrir okkur. Við mun-
um halda minningunni um þig á
lofti með börnunum okkar sem
sakna þín sárt. Við vitum að þú
ert með okkur og fylgist með.
Blessuð sé minning yndislegr-
ar móður og tengdamóður,
Birnu Elísabetar Stefánsdóttur.
Þröstur og
Ragnheiður Lára.
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt.
Hafðu þar sess og sæti,
signaði Jesús mæti.
(Höf. ók.)
Amma Birna er dáinn. Nú er
hún hjá englunum á himnum.
Við eigum fullt af skemmtilegum
minningum um hana ömmu sem
við munum geyma í hjarta okk-
ar. Það var alltaf svo gaman að
fá hana og Sólberg afa í heim-
sókn til okkar í Birkihlíð. Stund-
um spiluðum við ólsen ólsen, fór-
um í feluleik eða spjölluðum um
allt milli himins og jarðar. Í
sumar fórum við stundum með
henni, Binna og Kolbrúnu í
berjamó á meðan Þórkatla og
mamma voru á sjúkrahúsinu,
það var alveg rosalega skemmti-
legt.
Pabbi og mamma ætla að
hjálpa okkur að varðveita minn-
ingarnar um góða og skemmti-
lega ömmu. Takk fyrir allt, elsku
amma okkar.
Þín elskandi barnabörn,
Hallgerður Harpa
Vetrarrós og Ísleifur Eldur.
Kæra amma
Það hafa verið forréttindi að
hafa þig sem ömmu okkar. Við
vonum svo heitt að þér líði vel
hvert sem þú ert komin og við
vonum líka að afi Erlingur og
Stebbi frændi hafa tekið vel á
móti þér.
…
Þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Við gleymum því aldrei þegar
þú varst að kenna okkur að spila
vist við eldhúsborðið heima í
Birkihlíð eða í jólaboðunum sem
að þú bauðst okkur alltaf í. Svo
skemmtum við okkur alltaf svo
vel þegar við fórum í berjamó
saman upp í fjall með þér.
Svo munum við alltaf muna
hvað þér þótti vænt um allar
kindurnar og passaðir upp á að
við gerðum allt rétt og vel þegar
við vorum að umgangast þær á
einhvern hátt.
Hvíldu í friði, elsku amma.
Þín ömmubörn,
Brynjólfur Birkir, Kolbrún
Birna Jökulrós og Þórkatla
Björt Sumarrós.
Birna Elísabet
Stefánsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Elsku Birna mín
Mín hjartans kveðja og
þökk til þín fyrir öll fjörutíu
sambúðarárin.
Þinn,
Sólberg.
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Neðst á forsíðu mbl.is má finna
upplýsingar um innsendingarmáta og skilafrest. Einnig má smella á
Morgunblaðslógóið efst í hægra horninu og velja viðeigandi lið.
Skilafrestur | Sé óskað eftir birtingu á útfarardegi þarf greinin að
hafa borist á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef útför
er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, jafnvel þótt grein
hafi borist innan skilafrests.
Lengd | Hámarkslengd minningargreina er 3.000 slög. Lengri greinar
eru eingöngu birtar á vefnum. Hægt er að senda stutta kveðju, Hinstu
kveðju, 5-15 línur.
Minningargreinar