Morgunblaðið - 01.02.2013, Page 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 1. FEBRÚAR 2013
Hekla hóf störf sem lektor við
Námsbraut í lífeindafræði,
Læknadeild Háskóla Íslands, ár-
ið 2009 og fékk mjög fljótt fram-
gang í stöðu dósents. Kennsla
hennar var fyrst og fremst á
sviði í blóðmeinafræði, aðferða-
fræði og sjúkdómafræði og hafði
hún jafnframt umsjón með þeim
námskeiðum. Fagið er stærsta
viðfangsefni 2. árs nemenda á
haustmisseri og fyrsta megin-
grein lífeindafræðinnar sem þeir
glíma við í námi sínu. Heklu þótti
þetta mjög áhugavert fag og
hafði ánægju af því að takast á
við það sem og að leiða nemend-
ur inn á nýjar brautir. Meistara-
verkefni hennar var í ónæmis-
fræði en doktorsverkefni hennar
sveigðist inn á blóðmeinafræði
og hafði hún því víðtæka þekk-
ingu í báðum þessum greinum.
Þegar Hekla kom til starfa við
kennslu í lífeindafræði hafði
námsbrautin sem fer með mál-
efni þeirra fræða aðeins starfað í
fáein ár þannig að enn var verið
að vinna að uppbyggingu og þró-
un námsins. Hún var þar góður
liðsauki, fljót að komast inn í
málin, ráðagóð og alltaf til í að
leggja hönd á plóginn. Sérstak-
lega átti það við um að kynna
námið því fáir vita hvað lífeinda-
fræðingar gera. Taldi hún það
hafa átt við um sig sjálfa því nám
í lífeindafræði hefði augljóslega
hentað sér mjög vel á sínum tíma
og verið greið leið að hugðarefn-
um hennar, eða líffræði manns-
ins eins og hún orðaði það.
Hekla var okkur kennurunum
og nemendum fyrirmynd að því
er varðar virkni í rannsóknum og
möguleika á starfsframa á því
sviði vísindarannsókna. Þó að
starfsferillinn væri stuttur aflaði
hún stórra styrkja, leiddi og tók
þátt í öflugu vísindastarfi og var
eftirsóttur fyrirlesari á alþjóð-
legum ráðstefnum. Afraksturinn
má sjá í fjölda greina sem hún
birti í virtum vísindatímaritum.
Þeir nemendur sem hún leið-
beindi í diplómaverkefnum á
meistarastigi og í meistaranámi
nutu sérstaklega góðs af þessum
hæfileikum hennar.
Því miður auðnaðist Heklu
ekki að takast á við kennslu af
fullum krafti nema allt of
skamman tíma. Hún var frá
vegna veikinda í eitt ár en kom
aftur til starfa í haust, en fljót-
lega varð aftur á brattann að
sækja og var haustmisserið
henni því erfitt. Hún var mjög
góður og öflugur kennari sem
glæddi áhuga nemenda og þó
skort hafi á kraftana í haust
skorti ekkert á þrautseigju
hennar og viljastyrk. Reyndar
svo mjög að við höfðum áhyggjur
af henni um leið og við virtum
kjark hennar og dugnað. Ég hef
verið hugsi yfir orðtakinu um að
vera vakinn og sofinn yfir ein-
hverju síðan ég heimsótti hana
tveimur dögum fyrir andlátið og
ljóst orðið að hverju stefndi. Hún
var stöðugt með nýjar hugmynd-
ir til að gera kennsluna enn betri
en í þetta skiptið var henni mest
umhugað um hvernig mætti örva
nemendur til dáða og glæða
áhuga þeirra. Þó kveðjustundin
hafi verið sár er hún mér afar
dýrmæt og er ég þakklát fyrir
það sem hún kenndi mér með
allri framgöngu sinni þar til yfir
lauk.
Starfsfólk og nemendur í
Námsbraut í lífeindafræði
kveðja Heklu með söknuði og
þökk og senda fjölskyldu hennar
og öðrum vinum innilegar sam-
úðarkveðjur. Megi góðar minn-
ingar ylja okkur öllum.
Martha Ásdís
Hjálmarsdóttir.
Hekla Sigmundsdóttir, sam-
starfsmaður okkar við Háskóla
Íslands og Landspítala, er fallin
frá langt um aldur fram eftir erf-
iða en hetjulega baráttu við
krabbamein. Hún skilur eftir sig
stórt skarð sem ekki verður fyllt.
Hún átti að baki glæsilegan
náms- og vísindaferil sem því
miður endaði alltof snemma.
Eftir lok doktorsnáms í
ónæmisfræði við læknadeild Há-
skóla Íslands fékk hún stöðu ný-
doktors við Stanford-háskóla í
Kaliforníu sem er einn virtasti
háskóli í heimi. Á sínum stutta en
afkastamikla ferli náði Hekla að
skila ómetanlegu vísindafram-
lagi með birtingum í virtum vís-
indatímaritum. Rannsóknir
hennar hafa verulega aukið
skilning okkar á líffræði T-
frumna, sem voru sérsvið henn-
ar, og hlutverki þeirra í sjúk-
dómum á borð við sóríasis. Það
var á grunni árangurs hennar í
vísindarannsóknum að hún fékk
árið 2008 tæpar 30 milljónir frá
Norræna rannsóknarráðinu til
stofnfrumurannsókna á Íslandi
en þetta er einn stærsti vísinda-
styrkur sem ungur vísindamaður
á Íslandi hefur fengið.
Við heimkomu hóf hún störf í
rannsóknahóp okkar á blóð-
meinafræðideild Landspítala.
Hún sneri sér að frekari upp-
byggingu greiningartækni á
blóðmeinafræðideild og fór strax
að byggja upp eigin vísindaverk-
efni sem nú þegar hafa skilað af
sér tveimur útskrifuðum meist-
aranemum. En því miður varð
starfstími Heklu ekki langur
vegna veikinda hennar og við í
rannsóknahópnum söknum mik-
ið persónuleika hennar og af-
burða þekkingar á frumulíffræði.
Hekla tók veikindum sínum af
æðruleysi og vakti styrkur henn-
ar aðdáun allra sem til hennar
þekktu. Fyrir hönd samstarfs-
fólks og nema á rannsóknastofu í
stofnfrumufræðum við blóð-
meinafræðideild LSH og Lífvís-
indasetur Háskóla Íslands þökk-
um við Heklu samstarfið á
liðnum árum. Það er mikil eft-
irsjá í okkar hópi að hafa misst
einstakan vísindamann og góðan
samstarfsfélaga og vin.
Við vottum foreldrum og
systkinum Heklu samúð okkar á
þessum erfiðu tímum. Minnig
um hana sem vísindamann og af-
rek hennar á því sviði munu
standa eftir sem verðugur minn-
isvarði.
Magnús Karl Magnússon
Páll Torfi Önundarson
Þórarinn Guðjónsson.
Ég man vel þegar Hekla kom
fyrst að máli við mig um mögu-
leika á rannsóknanámi í ónæm-
isfræði. Hún var hæversk og
kurteis, en spurði mjög mark-
visst og vissi greinilega hvað hún
vildi. Mér leist strax vel á þessa
ungu, áhugasömu konu og stuttu
síðar hóf hún meistaranám hjá
okkur á ónæmisfræðideild Land-
spítalans og læknadeild Háskóla
Íslands.
Það var mikil gæfa fyrir okkur
sem unnum að rannsóknum á
psoriasis að fá Heklu til liðs við
okkur. Hún var skarpgreind,
vandvirk og vinnusöm, með
brennandi áhuga á rannsóknun-
um, og sýndi fljótt að hún var
efni í góðan vísindamann. Hún
hugsaði ekki bara um sín verk-
efni, hún var alltaf tilbúin að
hjálpa öðrum og miðla af þekk-
ingu sinni, ekki síst ef nemar
áttu í hlut. Kennarahæfileikarnir
leyndu sér ekki. Hekla dvaldi um
sumar á minni gömlu rannsókna-
stofu í Stokkhólmi og stóð sig svo
vel að reynt var að lokka hana
þangað í doktorsnám. Að loknu
meistaraverkefni 1996, sem
fjallaði um hlutverk T-frumna í
psoriasis, hélt Hekla áfram
psoriasisrannsóknunum og lauk
doktorsprófi frá læknadeild Há-
skóla Íslands 2004. Fjallaði dokt-
orsritgerð hennar um mikilvægi
viðloðunarsameinda í meingerð
psoriasis. Við vorum afar stolt af
Heklu. Hún birti fjölda vísinda-
greina um psoriasisrannsóknirn-
ar í alþjóðlegum tímaritum og
kynnti þær á ráðstefnum heima
og heiman.
Hekla setti markið hátt. Hún
fékk nýdoktorsstöðu við Stan-
fordháskóla, þar sem hún vann í
3 ár að rannsóknum á ónæmis-
fræði húðarinnar og áhrifum vít-
amína á frumur ónæmiskerfis-
ins, í einu öflugasta
rannsóknateymi heims á því
sviði. Hekla hlaut styrk til rann-
sóknanna frá Heilbrigðisstofnun
Bandaríkjanna og birtust niður-
stöður þeirra m.a. í tveimur
greinum í Nature immunology,
einu virtasta vísindariti okkar
fræðigreinar. Þegar heim kom
fékk Hekla stóran rannsóknar-
styrk ungs og efnilegs vísinda-
manns frá Norræna rannsóknar-
ráðinu, til að vinna að
rannsóknum á hlutverki stofn-
frumna í meingerð hvítblæðis við
blóðmeinafræðideild Landspítal-
ans. Þar vann hún að uppbygg-
ingu stofnfrumurannsókna.
Hekla var ráðin lektor við lækna-
deild Háskóla Íslands 2009 og
dósent 2010. Hún var vel liðin
sem kennari, virkur rannsakandi
og ötull leiðbeinandi í rann-
sóknanámi til diplóma- og meist-
araprófs. Þrátt fyrir veikindi
undanfarin ár var Hekla bjart-
sýn og missti aldrei áhuga á
fræðunum. Eitt síðasta verkefni
hennar fyrir okkar fræðigrein
var þýðing á bók um ónæmis-
kerfið og starfsemi þess fyrir al-
menning og er handritið nær
tilbúið til prentunar.
Hekla var góður félagi og mik-
ill vinur vina sinna. Margar góð-
ar minningar renna gegnum
hugann, haustferð til Þingvalla,
humarveisla í Fjöruborðinu,
föndur og frábærar veitingar í
Lönguhlíðinni, gulir vorlyklar úr
Fossvoginum og franskur dinner
í Montreal; Hekla ljómandi og
framtíðin björt. Þannig mun ég
minnast Heklu, hún var kær vin-
kona mín og einstaklega ljúf og
góð manneskja.
Ég votta foreldrum Heklu,
bræðrum og öðrum ástvinum
mína innilegustu samúð.
Ingileif Jónsdóttir.
Kveðja frá Ónæmis-
fræðifélagi Íslands
Dr. Hekla Sigmundsdóttir er
látin langt fyrir aldur fram. Hún
byrjaði í ónæmisfræðinámi á
Ónæmisfræðideild Landspítala
og gekk í Ónæmisfræðifélag Ís-
lands á meðan ég var ennþá við
nám og störf í Bretlandi. Þegar
ég kom til Íslands hafði Hekla
lokið meistaranámi og var langt
komin með doktorsnám sitt þar
sem hún rannsakaði viðloðunar-
sameindir á T frumum hjá sjúk-
lingum með psoriasis.
Að loknu doktorsnámi fékk
Hekla nýdoktorsstöðu á rann-
sóknastofu Dr. Eugene Butcher
við háskólann í Stanford í
Bandaríkjunum, en Dr. Butcher
er einn af leiðandi vísindamönn-
um í rannsóknum á viðloðunar-
sameindum. Niðurstöður rann-
sókna Heklu frá Stanford voru
birtar í einu af virtasta vísinda-
tímariti í ónæmisfræði og hafa
hlotið heimsathygli. Það var því
auðvelt fyrir Heklu að snúa aftur
til Íslands þar sem hún fékk
stöðu á Blóðmeinafræðideild
Landspítala og hélt áfram rann-
sóknum sínum á viðloðunarsam-
eindum á T frumum. Einnig fékk
hún dósentsstöðu í blóðmeina-
fræði við læknadeild Háskóla Ís-
lands.
Fyrir nokkrum árum tók
Hekla að sér gjaldkerastarf hjá
Ónæmisfræðifélagi Íslands og
gegndi því til dauðadags. Því
miður var sjúkdómur Heklu far-
inn að herja illilega á hana á því
tímabili en hún mætti á fundi eft-
ir bestu getu og lét sig ekki muna
um að vera í forystu um að þýða
fræðslubók fyrir almenning um
ónæmisfræði á íslensku. Við von-
um að sú bók geti litið dagsins
ljós þótt Hekla nái því miður
ekki að sjá hana fullgerða.
Við hjá Ónæmisfræðifélagi Ís-
lands sendum foreldrum Heklu
og fjölskyldu innilegar samúðar-
kveðjur.
Fyrir hönd félagsmanna
Ónæmisfræðifélags Íslands,
Jóna Freysdóttir, formaður.
Mig langar að minnast vin-
konu minnar, Heklu, sem lést
fyrir aldur fram þann 17. janúar
síðastliðinn eftir að hafa barist
lengi við illvígan sjúkdóm.
Leiðir okkar Heklu lágu fyrst
saman þegar við hófum nám við
Líffræðiskor HÍ árið 1990. Við
kynntust þó ekki náið fyrr en í
námsferð líffræðinema til Singa-
púr og Malasíu þremur árum
seinna. Í lok námsferðarinnar
héldum við nokkrir samnemend-
ur áfram í stórkostlega ferð um
Malasíu og Taíland. Þar kynntist
ég því jákvæða viðhorfi sem
Hekla hafði til lífsins. Hún hafði
þá þegar unnið einn af mörgum
sigrum í orustu sinni við sjúk-
dóminn. Hún bar þess merki en
hún lét það ekki aftra sér, hvorki
í þessari ferð né öðrum sem við
áttum eftir að fara í saman.
Eftir Asíuferðina hélt hópur-
inn í mismunandi áttir en við
Hekla endurnýjuðum vináttu
okkar nokkrum árum síðar er við
hittumst í kvennakórnum Gosp-
elsystrum Reykjavíkur. Með
kórnum ferðuðumst við bæði
innanlands og utan og oftar en
ekki vorum við Hekla herberg-
isfélagar í þeim ferðum. Kórferð-
ir til Rómar þar sem við sungum
við hámessu í Péturskirkjunni,
New Orleans þar sem hjarta
gospelsöngsins slær og New
York þar sem við Hekla þrömm-
uðum um borgina þvera og endi-
langa voru ógleymanlegar.
Annað sem tengdi okkur
Heklu saman voru leikhúsferðir
en við áttum áskriftarmiða í bæði
atvinnuleikhúsin. Undanfarin ár
höfum við hist reglulega að und-
anskildum þeim tíma þegar
Hekla vann að rannsóknum við
Stanfordháskóla. Við nutum þess
að hittast og spjalla yfir góðum
mat áður en haldið var á hinar
ýmsu leikhússýningar. Síðastlið-
in tvö ár hafa þó leikhúsferðir
okkar saman verið stopulli vegna
veikinda Heklu.
Allan þann tíma sem ég hef
þekkt Heklu hefur hún aldrei
barmað sér þrátt fyrir oft á tíð-
um erfið veikindi síðustu tvo ára-
tugi. Hún horfði alltaf bjartsýn
fram á veginn allt til loka. Ég er
afar þakklát fyrir þær góðu
stundir sem við Hekla áttum
saman, á ferðalögum, í söng og í
leikhúsferðum. Hennar er sárt
saknað en um leið minnist ég
góðrar vinkonu með hlýju og
góðum minningum. Fjölskyldu
Heklu sendi ég mínar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Rannveig Thoroddsen.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug vegna andláts og útfarar elskulegrar
móður, tengdamóður, ömmu og langömmu,
SIGRÚNAR STEFÁNSDÓTTUR
frá Hrísum í Fróðárhreppi,
síðast til heimilis á Höfða, Akranesi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Höfða fyrir
einstaka hlýju og umönnun.
Eygló Tómasdóttir, Þorgils Sigurþórsson,
Tómas Rúnar Andrésson
og ömmubörn.
✝
Eiginmaður minn,
GÍSLI PÁLSSON,
Hofi í Vatnsdal,
er látinn.
Útförin fer fram frá Blönduóskirkju
föstudaginn 8. febrúar klukkan 13.00.
Vigdís Ágústsdóttir og fjölskylda.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
ÞÓRA BIRGIT BERNÓDUSDÓTTIR,
Brimhólabraut 17,
Vestmannaeyjum,
sem lést laugardaginn 26. janúar,
verður jarðsungin frá Landakirkju í
Vestmannaeyjum laugardaginn 2. febrúar kl. 14.00.
Blóm og kransar afþakkaðir en þeim sem vilja
minnast hennar er bent á Kvenfélagið Líkn.
Sveinn Halldórsson,
Ágústa Berg Sveinsdóttir, Gunnar Árni Vigfússon,
Bernódus Sveinsson, Kristín Björg Kristjánsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, sonur, tengda-
sonur og bróðir,
EGILL ARNARSON SCHEVING
félagsráðgjafi-MSW,
búsettur í Ástralíu,
lést miðvikudaginn 23. janúar.
Jarðarför fer fram á Íslandi og verður auglýst
síðar.
Laufey Þórðardóttir,
Örn Scheving,
Sigrún Margrét Sigmarsdóttir,
Þórður Kr. Jóhannsson, Steinunn Þorsteinsdóttir,
systkini og fjölskyldur þeirra.
✝
Þökkum af alhug auðsýnda samúð, hlýhug
og vináttu við andlát og jarðarför okkar
ástkæra
SIGURÐAR JÓNSSONAR
frá Norðfirði,
Hallveigartröð 9,
Borgarbyggð.
Sérstakar þakkir viljum við færa starfsfólki D-deildar á
Heilbrigðisstofnun Suðurnesja, Heilbrigðisstofnunar
Vesturlands og deildar 11E á Landspítalanum fyrir
einstaklega faglega umönnun og hlýja nærveru.
Edda Björk Bogadóttir
Fríða Sigurðardóttir, Axel V. Gunnlaugsson,
Jón Svan Sigurðsson, Rakel Valdimarsdóttir
og fjölskyldur.
✝
Elskulegur bróðir okkar og frændi,
GEIRFINNUR HELGI KARLSSON,
Vestursíðu 9,
Akureyri,
lést þriðjudaginn 29. janúar.
Útför hans fer fram frá Akureyrarkirkju
fimmtudaginn 7. febrúar kl. 10.30.
Blóm og kransar eru afþakkaðir, en þeim sem vilja minnast
hans er bent á öldrunarheimili Akureyrar.
Arnór Karlsson,
Jón Karlsson,
Inga Karlsdóttir
og systkinabörn.
✝
Þökkum auðsýnda samúð, hlýhug og vin-
semd við andlát og útför móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
GUÐNÝJAR SIGURBJARGAR
THORDERSEN,
Nínu,
Hæðargötu 1,
Njarðvík.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk D-deildar Heilbrigðisstofnunar
Suðurnesja fyrir einstaka umönnun og hlýju.
Vigdís Thordersen, Magnús B. Hallbjörnsson,
Stefán Thordersen, Sigurbjörg Björnsdóttir,
Ólafur Thordersen, Brynja Vigdís Þorsteinsdóttir
og fjölskyldur.