Morgunblaðið - 11.01.2014, Síða 42

42 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 11. JANÚAR 2014
✝ Erna GuðbjörgIngólfsdóttir
fæddist í Reykjavík
18. febrúar 1933.
Hún lést á Heil-
brigðisstofnuninni
á Sauðárkróki 27.
desember 2013.
Foreldrar henn-
ar voru Vilhelmína
Ingibjörg Ágústs-
dóttir, f. á Ósi í
Borgarfirði eystra
7. ágúst 1914, d. 6. september
2006, og Ingólfur Siggeir Andr-
ésson, f. 26. apríl 1912 í Reykja-
vík, d. 26. apríl 1957. Fjöl-
skyldan fluttist 1. júní 1936
norður á Sauðárkrók. Erna
stundaði þar nám við Barna- og
gagnfræðaskólann. Hún vann í
síldarsöltun á Sauðárkóki og á
Siglufirði frá níu ára aldri með
móður sinni. 16 ára gömul vann
París 23. nóvember 1955, og Al-
freð f. á sjúkrahúsinu á Sauð-
árkróki 20. maí 1962. Við lát
Ingólfs Andréssonar fluttu Erna
og Guðmundur til Ingibjargar
og bjuggu þar uns þau höfðu
byggt sér sitt eigið hús 1962.
Erna vann að ýmsum félags-
málastörfum. 22 ára settist hún í
stjórn Víkings, félags ungra
sjálfstæðismanna á Sauð-
árkróki, og hún vann fyrir Sjálf-
stæðisflokkinn til ársins 1982.
Einnig var hún í stjórn verka-
kvennafélagsins Öldunnar auk
þess sem hún starfaði fyrir
Slysavarnafélagið.
Þegar Ingólfur fæddist
ákváðu hjónin að Erna yrði
heimavinnandi og héldi heimili
á meðan börnin væru heima.
Síðar aðstoðaði hún við póst-
flutninga yfir sumartímann, en
maður hennar annaðist póst-
flutninga í Akra-, Víðvíkur- og
Hólahreppi og í Hegranesi um
17 ára skeið.
Útför Ernu fer fram frá
Sauðárkrókskirkju í dag, 11.
janúar 2014, og hefst athöfnin
kl. 14.
hún eitt sumar á
Hótel Varmahlíð
hjá Albert Volker
Lindemann hót-
elstjóra. Að loknu
námi við Gagn-
fræðaskóla Sauðár-
króks hóf hún aftur
störf hjá Linde-
mann og vann á
hótelinu til 14. maí
1952. Þá hóf Erna
búskap með Guð-
mundi Helgasyni í Þórshamri,
hjá Lárusi Blöndal og Sigríði
konu hans. Árið 1954 festu þau
kaup á neðri hæð hússins við
Freyjugötu 17 á Sauðárkróki
sem þá nefndist París að göml-
um sið á Króknum.
Erna og Guðmundur eign-
uðust þrjá drengi: Ingólf, f. á
gamla spítalanum á Sauð-
árkróki 14. maí 1953, Ágúst, f. í
Í dag kveð ég elskulega
tengdamóður mína, Ernu Guð-
björgu. Erna, eins og hún var
alltaf kölluð, kom mér strax fyr-
ir sjónir sem viljasterk kona,
skarpgreind og með fastmótaðar
skoðanir. Hún hafði viss lífsgildi
sem hún kvikaði yfirleitt aldrei
frá. Henni var mjög í mun að
fólk væri heiðarlegt, samvisku-
samt, duglegt og reglusamt. Alla
óreiðu og óreglu þoldi hún illa,
enda bar hún og heimili hennar
merki um staðfestu og reglu.
Erna var einbirni og mótaði
það hana á vissan hátt. Hún
sagði mér oft frá bernsku sinni
og átti hún ekki alltaf sjö dag-
ana sæla á uppvaxtarárum sín-
um. Hennar skjól var móðir
hennar og voru þær mæðgur
mjög nánar alla tíð og stóðu
saman í gegnum súrt og sætt.
Aldrei vissi ég til að þeim yrði
sundurorða.
Í eðli sínu var Erna ekki
mjög mannblendin og þótti best
að vera heima að sinna sínum
eða á Innstalandi þar sem hún
undi sér vel í rólegheitum með
Munda, fjölskyldu og vinum.
Margar góðar stundir átti hún
uppi í Tindastóli þar sem hún
tíndi ber, hlustaði á fuglana eða
fylgdist með hestunum og kind-
unum sem þau voru með á
Innstalandi. Erna hafði mjög
gaman af að baka og var ávallt
að prufa nýjar uppskriftir sem
hún tók t.d. upp úr dönskum
blöðum eða bjó til sjálf. Hún
hafði mikið yndi af lestri, að spá
í ættfræði, spila brids og hlusta
á sígilda tónlist. Á yngri árum
var Erna mjög virk í félagsmál-
um og lagði sitt af mörkum til
ýmissa starfa, t.d. hjá Sjálfstæð-
isflokknum, Slysavarnafélaginu
o.fl. Tiltölulega ung fór hún að
finna fyrir heilsubresti og þurfti
hún að fara í hjartaaðgerð til
Bretlands. Eftir það dró hún
mikið úr vinnu sinni að fé-
lagsmálum en einbeitti sér að
því að halda góðri heilsu og
sinna fjölskyldu sinni.
Mjög gestkvæmt var á heim-
ilinu alla tíð og tók hún mjög vel
á móti öllum sem litu inn. Þegar
ég kom þarna fyrst fannst mér
ég koma inn á veitingahús. Það
leið varla svo matar- eða kaffi-
tími að ekki væru einhverjir
gestir. Einhverju sinni, stuttu
fyrir jól, ákvað ég að telja teg-
undirnar sem Erna var búin að
setja á kaffiborðið og taldi ég
sextán tegundir og allt var þetta
heimagert bakkelsi og hvað öðru
betra.
Erna tók virkan þátt í að ala
upp barnabörnin sín og sinnti
hún þeim af alúð og væntum-
þykju. Hún var mjög dugleg að
leiðbeina þeim og brýna fyrir
þeim reglusemi og heiðarleika.
Drengirnir mínir hafa alla tíð
notið góðs yfirlætis hjá Ernu
ömmu og Munda afa bæði á
Knarrarstígnum og á Innsta-
landi og eiga þeir margar góðar
minningar þaðan sem fylgja
þeim gegnum lífið. Þetta tel ég
vera þá dýrmætustu gjöf sem
ömmur og afar geta gefið barna-
börnunum sínum.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Erna mín, ég vil þakka þér
fyrir allt sem þú hefur gert fyrir
mig og fjölskyldu mína í gegn-
um tíðina. Þín verður sárt sakn-
að.
Elsku Mundi minn, þinn
missir er mikill. Megi Guð
styrkja þig á þeim erfiðu miss-
erum sem framundan eru.
Ykkar tengdadóttir,
Helga Kristín.
Flestar minningar um Ernu
ömmu tengjast eldhúsinu á
Knarrarstíg 1, heimili ömmu og
afa. Heimili þeirra er örskammt
frá barnaskólahúsinu á Krókn-
um og því tilvalið að heimsækja
ömmu eftir skóla. Þangað var
alltaf gott að koma og fengum
við barnabörnin heitt te, heima-
bakað brauð, soðið brauð og
jafnvel eitthvað sætara. Við eld-
húsborðið sátum við löngum
stundum við Gummi frændi,
sögðum sögur af því sem á daga
okkar hafði drifið og í minning-
unni hafði amma alltaf tíma til
að hlusta á sögurnar okkar. Það
var mikið hlegið og áttum við
margar góðar stundir. Ekki
voru eingöngu sagðar hetjusög-
ur við borðið, en heimsmálin
voru einnig krufin og við barna-
börnin frædd um lífsins gagn og
nauðsynjar, ekki þó alltaf á hlut-
lausan hátt. Fyrir alþingiskosn-
ingarnar 1991 eignaðist ég
barmmerki merkt Framsóknar-
flokknum og þótti það fínt. Ekki
féll barmmerki bændaflokksins í
góðan jarðveg þegar komið var í
tesopann á Knarrarstígnum.
Var ungi framsóknarmaðurinn
varla sestur við borðið er lestur
um ágæti Sjálfstæðisflokksins
hófst, stefna og frambjóðendur
flokksins lofaðir í hástert og eft-
ir þetta snaggaralega pólitíska
uppeldi lofaði ég ömmu að kjósa
alltaf Sjálfstæðisflokkinn. Þótt
stundunum við eldhúsborðið
fækkaði með árunum var alltaf
gott að koma til ömmu og ræða
málin. Heilsu hennar hrakaði
síðustu árin en hún lét það ekki
aftra sér frá því að hella upp á
og raða mörgum sortum á borð-
ið svo maður færi nú örugglega
ekki svangur út úr húsi.
Ágúst Ingi Ágústsson.
Kæra amma mín. Nú er kom-
ið að kveðjustund, það er margs
að minnast. Helstu minningarn-
ar sem koma upp í hugann minn
núna eru þær þegar ég kom á
Knarrarstíginn og fékk mjólk og
súkkulaðitertu með miklu kremi
á. Á meðan ég borðaði tvær
kökusneiðar og drakk tvö ísköld
nýmjólkurglös með hlustaði ég á
þig segja gömlu sögurnar af því
hvað þú gerðir á þínum yngri
árum. Sumum af þeim, vonandi
flestum, mun ég aldrei gleyma.
Ég man til dæmis alltaf söguna
af því þegar þú varst í kringum
fimm ára aldurinn og bakaðir
lummur fyrir langömmu áður en
hún kom heim í hádegismat, frá
síldarvinnslunni. Þá hrærðir þú
saman vatni, hveiti, eggi og
nokkrum rúsínum og smelltir
því svo á pönnu og mamma þín
sagði að þetta væru bestu
lummur sem hún hefði fengið á
ævi sinni. Einnig man ég aðrar
sögur, eins og þegar þú byrjaðir
að vinna í síld 11 ára gömul og
náðir þá ekki einu sinni niður á
botninn á tunnunni, eða sögurn-
ar af því þegar þú varst að vinna
á Hótel Varmahlíð, byrjaðir bú-
skap með afa, auk margra fleiri.
Á síðustu árum finnst mér
orðin þrautseigja og dugnaður
lýsa þér best. Margir hefðu lagt
árar í bát eftir að sjónin þeirra
hefði farið niður fyrir 10%, en
það gerðir þú ekki. Þú seiglaðist
áfram heima við og hélst áfram
að elda, baka flestallt brauð auk
þess sem þú vannst áfram að
húsmóðurshlutverkinu þínu,
þrátt fyrir erfiðar hindranir. Ef
fleiri hefðu þessa þrautseigju
væri heimurinn pottþétt betri.
Ég vil að lokum þakka fyrir
alla velvildina og samverustund-
irnar í gegnum árin. Það voru
forréttindi að fá að alast upp í
návist þinni.
Kveðja, þinn sonarsonur,
Guðmundur Alfreðsson.
Okkur langar að minnast
Ernu mágkonu okkar með
nokkrum orðum. Hún var ung
að árum er þau Guðmundur
bróðir okkar kynntust. Hafði
hún þá unnið hjá Lindemann í
Varmahlíð við símavörslu, auk
þess sem hún gekk í öll störf
bæði í eldhúsi og þjónustu í sal,
ræktaði öll sín verk af fádæma
alúð og bundust þau Lindemann
ævarandi vinaböndum. Þau
Mundi giftust og byrjuðu bú-
skap við lítil efni eins og þá var
algengt. Þau leigðu um tíma í
Þórshamri hjá hjónunum Lárusi
og Sigríði Blöndal, þar fæddist
þeirra fyrsti sonur, Ingólfur.
Seinna byggðu þau sér fallegt
heimili á Knarrarstíg 1 og
bjuggu þar alla tíð. Mundi
keyrði þá eigin vörubíl og oft
var vinnan stopul og ekki allar
ferðir farnar til fjár. Oft var
teflt á tæpasta vað, en aldrei
hlutust slys. Má það þakka
dirfsku og hæfileikum hans, því
ófáar svaðilfarir fór hann. Erna
var húsmóðir í þess orðs fyllstu
merkingu, heimilið var henni
allt, hún var frábær kokkur,
þrifin, reglusöm og vandaði til
allra verka. Erna var heimakær,
annaðist drengina sína og
Munda fyrst og síðast. Hún bak-
aði meira en fyrir heimilið, lengi
vel kleinur, brauð og fleira fyrir
verslun hér í bænum og ég veit
með sanni að oft var beðið á
tröppunum eftir bakkelsinu.
Gestrisni þeirra beggja var orð-
lögð, ófáir sem þáðu mat og
drykk og margt var rætt við
eldhúsborðið. Á Innstalandi,
„óðalinu“ eins og Mundi sagði,
naut Erna sýn í kyrrðinni, þau
áttu um tíma nokkrar kindur og
hesta sem voru gæludýr þeirra.
Þau voru fljót að koma og
þiggja brauð úr lófa Ernu og
falleg orð í eyra. Fuglarnir voru
líka í vinahópnum hennar og
fengu gott í gogg. Árið 1982
gekkst Erna undir erfiða hjarta-
aðgerð í London, hún hafði lengi
fundið fyrir mikilli vanlíðan sem
allt of langan tíma tók að greina
og því miður náði hún aldrei
fullri heilsu. En Erna bar sig
vel, hún var glæsileg kona og
henni fylgdi mikil reisn, hún
missti aldrei kjarkinn. Síðastlið-
ið ár var Ernu afar erfitt, oft
þurfti hún á sjúkrahúsdvöl að
halda en alltaf vildi hún heim,
því Munda vildi hún annast, hún
var heyrnin hans og hann sjónin
hennar. Svona bættu þau hvort
annað upp, hjálpuðust að í blíðu
og stríðu.
Nú hefur bróðir okkar misst
mikið, söknuður hans er sár sem
og sona, tengdadætra, barna-
barna og barnabarnabarna sem
sjá á eftir ástríkri móður,
tengdamóður, ömmu og lang-
ömmu, þau voru hennar stolt og
yndi. Við sem þekktum Ernu
geymum góðar minningar,
kveðjum með söknuði og þökk-
um fyrrir allt og allt. Guð blessi
minningu Ernu Ingólfsdóttur.
Kristín og Valdís.
Kveðja frá Sjálfstæðis-
kvennafélagi Sauðárkróks
Þann 30. ágúst árið 1966
komu saman nokkrar konur til
þess að stofna félag sjálfstæð-
iskvenna á Sauðárkróki. Ein í
þessum hópi var hún Erna, sem
við kveðjum í dag. Erna sat í
fyrstu stjórn félagsins, varð
seinna varaformaður og síðar
formaður.
Erna var mjög virk í starfi,
sótti landsfundi og starfaði í
fjölmörgum nefndum á vegum
félagsins. Erna var glæsileg
kona og vönduð, glaðlynd og
trygg.
Með Ernu var gott að starfa
og þökkum við sjálfstæðiskonur
henni allt samstarfið og sendum
Guðmundi eiginmanni hennar,
sonum þeirra og öðrum ástvin-
um innilegar samúðarkveðjur.
F.h. Sjálfstæðisfélags Sauðár-
króks,
Birna Guðjónsdóttir.
Erna Guðbjörg
Ingólfsdóttir
✝
Elskulegur sonur, sonarsonur og bróðir,
ARNAR ÓLI BJARNASON,
sem lést á heimili sínu þriðjudaginn
24. desember, verður jarðsunginn frá Hafnar-
fjarðarkirkju mánudaginn 13. janúar kl. 13.00.
Steinunn Inga Ólafsdóttir, Atli Ísaksson,
Bjarni Sigurður Jóhannesson, Bjørg Jóhannesson,
Vilborg Fríður Björgvinsdóttir, Jóhannes Sigurðsson,
Hrafnar Jafet Hrafnsson,
Bryndís Arngrímsdóttir, Birgir Þór Birgisson,
Ragnar Þór Atlason, Helga Jóna Guðbrandsdóttir,
Elvar Már Atlason,
Friðrik Páll Atlason,
Ísak Sindri Atlason.
Flatahraun 5a • www.utfararstofa.is • Símar: 565 5892 & 896 8242
ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Suðurhlíð 35, Rvík. • Símar 581 3300 & 896 8242 • www.utforin.is
Sverrir
Einarsson
Kristín
Ingólfsdóttir
Alúð • Virðing • Traust
Áratuga reynsla
Vaktsími:
581 3300 & 896 8242
www.utforin.is
Allan sólarhringinn
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
bróðir, afi og langafi,
VILHJÁLMUR SIGURÐSSON
frá Straumi,
til heimilis að Heiðarbrún 8,
Hveragerði,
lést fimmtudaginn 2. janúar.
Útför hans fer fram frá Garðakirkju á Álftanesi þriðjudaginn
14. janúar klukkan 13.00.
Sunna Guðmundsdóttir,
Hörður Vignir Vilhjálmsson,
Sigrún Rósa Vilhjálmsdóttir,
Hjördís Dröfn Vilhjálmsdóttir, Alfreð B. Þórðarson,
Játvarður V. Vilhjálmsson, Irma Sigurðardóttir,
Steingerður Sigurðardóttir,
barnabörn, barnabarnabörn
og aðrir aðstandendur.
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
PÉTUR PÉTURSSON,
Pétur Færeyingur,
Garðbraut 85,
Garði,
áður Kirkjuvegi 11,
Keflavík,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja þriðjudaginn 7. janúar.
Útförin fer fram frá Keflavíkurkirkju föstudaginn 17. janúar
kl. 13.00.
Sigrún Pétursdóttir, Jónatan Sigurjónsson,
Sævar Pétursson, Þurý Jónasdóttir,
Pétur Þór Pétursson,
Kristján Högnaberg Pétursson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
SIGRÚN ARNÓRSDÓTTIR
kennari,
Sólvangsvegi 1,
Hafnarfirði,
lést á Landspítalanum í Fossvogi fimmtu-
daginn 9. janúar.
Útför hennar fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju
fimmtudaginn 16. janúar kl. 15.00.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á Sólvang eða öldrunar-
deild Landspítalans.
Höskuldur Björnsson, Auður Þóra Árnadóttir,
Arnór Björnsson, Bára Jóhannsdóttir,
Baldvin Björnsson, Helga Rúna Þorleifsdóttir,
Þórdís Ragnhildur Björnsdóttir, Michael Teichmann
og barnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
GUÐMUNDUR MAGNÚSSON,
Kleppsvegi 62,
Reykjavík,
lést á Landspítala, Fossvogi, laugardaginn
4. janúar.
Jarðarförin fer fram í Langholtskirkju
þriðjudaginn 14. janúar kl. 13.00.
Hjördís Þórhallsdóttir,
Þórhallur Guðmundsson, Valgerður M. Þorgilsdóttir,
Guðrún L. Guðmundsdóttir,
Aðalheiður Guðmundsdóttir, Sigurjón Guðmundsson,
Guðmundur Þórhallsson,
Sæbjörg Ásmundsdóttir,
Halldór M. Aðalsteinsson,
Hjördís L. Aðalsteinsdóttir,
Ásta Kristinsdóttir,
Heiða Kristinsdóttir,
Lilja Dís.