Morgunblaðið - 11.01.2014, Side 47

MINNINGAR 47
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 11. JANÚAR 2014
✝ Harald Stein-grimur Har-
aldsson Sigmar
fæddist 30. mars
1917 í Selkirk,
Manitoba, Kanada.
Hann lést 15. des-
ember 2013.
Foreldrar hans
voru hjónin Anne
Margrethe Thor-
laksson og séra
Haraldur Sigmars-
son Sigmar, prestur í Wynyard,
Mountain, Vancouver og Blaine.
Foreldrar Anne Margrethe voru
Erika Christofa og Niels Stein-
vígðist prestur til þjónustu við
Hallgrímssöfnuð í Seattle árið
1943 og þjónaði þar í átta ár, síð-
an í Gimli, Manitoba í nokkur ár,
og svo í Kelso og Vancouver, Ta-
coma og Seattle í Washingtonríki
allt til starfsloka árið 1987. Árin
1957 til 1959 var hann kennari
við guðfræðideild Háskóla Ís-
lands. Eiginkona hans var Krist-
björg Ethel Kristjansson, f. 1916,
d. 2011. Börn þeirra: Wallace
Harald, f. 1946, d. 2000, kona
hans Jean Sigmar, Kristin
Margrethe, f. 1948, gift Stefan
Smith, Karen Ethel, f. 1950, gift
Richard Mason, Thora Stefanie,
f. 1953, gift David Michael, og
Emelie Anne, f. 1960.
Útför hans verður gerð í
Seattle í dag, 11. janúar 2014.
grímur Thorlaksson.
Foreldrar Haraldar
voru Guðrún Guð-
björg Kristjánsdóttir
og Sigmar Sig-
urjónsson Johnson, f.
á Hólum í Reykdæla-
hrepp, S.-Þing.
Harald lauk BA-
prófi frá háskólanum
í Norður-Dakóta árið
1938, framhaldsnámi
í sálarfræði og upp-
eldisfræði við Pennsylvaníu-
háskóla og guðfræðinámi frá Mo-
unt Airy Theological College í
Philadelphia árið 1943. Hann
Séra Harald Sigmar lést í
Sunnyside, Washingtonríki, 15.
desember sl. á nítugasta og sjö-
unda aldursári. Hann verður jarð-
sunginn í Seattle í dag. Á sömu
stundu verður klukkum Einars-
staðakirkju í Reykjadal hringt í
minningu hans, en þaðan var faðir
hans ættaður og sá staður honum
afar hjartfólginn. Hann var þriðja
kynslóð presta meðal Vestur-Ís-
lendinga. Hann fæddist 30. mars
1917 og voru foreldrar hans hjón-
in, Anne Margrethe Thorlaksson
og séra Haraldur Sigmar, sem þá
þjónaði íslenskum söfnuðum í
Wynyard, í Sascatchewan í Kan-
ada og síðar í Norður-Dakóta og
víðar. Annar sonur þeirra hjóna,
Eric, varð einnig prestur og var
Íslendingum að góðu kunnur, en
hann lést vorið 2010.
Harald yngri stundaði háskóla-
nám í Norður-Dakóta og í presta-
skóla lútersku kirkjunnar í Phila-
delphia. Árið 1943 vígðist hann
prestur til Hallgrímssafnaðar í
Seattle. Þjónaði síðan íslenskum
söfnuðum í Gimli, Manitóba og á
ýmsum stöðum í Washingtonríki.
Á árunum 1957-1959 kenndi hann
við guðfræðideild Háskóla Íslands.
Harald Sigmar var prestur,
kennimaður og fræðari af Guðs
náð. Hann var afar vel lesinn og
gagnmenntaður í guðfræði og
biblíufræðum og hafði miklu að
miðla, lifandi og kraftmikill pré-
dikari, með sterka rödd og hríf-
andi návist. Harald var vandaður
og gjörhugull sem fræðimaður,
víðsýnn og djúpvitur. Hógvær var
hann og hjartahlýr kennari og
sálusorgari, afar næmur á annað
fólk, mikill mannþekkjari. Hann
hreif stúdenta með sér sem og
aðra sem honum kynntust. Hann
hafði djúp og varanleg áhrif á
nemendur sína og margir minnast
þess með mikilli gleði og þakk-
læti.
Þegar séra Haraldar Sigmar er
minnst þá er hans góða kona og
trúfasti lífsförunautur aldrei langt
undan. Þau Kristbjörg Ethel
Kristjansson kynntust á barns-
aldri, samvalin og samstillt í öllu
góðu, hvort öðru gleði og blessun á
langri samleið. Þau giftust 1940 og
áttu síðan saman sjötíu ár, allt til
þess er Ethel lést árið 2011. Okk-
ur öllum sem henni kynntumst
var hún ógleymanleg, mikilhæf og
merk kona með sitt hlýja bros og
ljúfa hlátur og óviðjafnanlega, ís-
lenska orðfæri. Þau hjónin eign-
uðust fimm börn, sonur þeirra
Wallace, lést árið 2000. Eftir lifa
dæturnar Kristin, gift Steven
Smith, Karen, gift Richard Ma-
son, Thora, gift David Michels og
Emily Anne. Barnabörnin eru níu
og barnabarnabörnin fimm.
Í fyrrasumar var þess minnst í
Seattle að sjötíu ár voru frá
prestsvígslu Haralds Sigmar. Við
þá athöfn lýsti hann blessun
Drottins. Það var öllum viðstödd-
um áhrifaríkt andartak. Við öll
sem kynntumst séra Haraldi og
Ethel blessum minningu þeirra
hjóna og sendum ástvinum öllum
hugheilar kveðjur.
Fyrir hönd vinahópsins,
Kristín og Karl
Sigurbjörnsson.
Harald Sigmar
✝ Guðmundur Jó-hann Ragnar
Jónsson fæddist á
Merkisteini í Höfn-
um, Reykjanesi 14.
júní 1935. Hann lést
30. október 2013 á
Landspítalanum,
Fossvogi.
Foreldrar hans
voru Jón Björgvin
Sigurðsson, f. í
Njarðvíkursókn,
Gull. 19. desember 1893, d. 26.
mars 1977, og Margrét Helga-
dóttir, f. á Rauðanesi, Borgarhr.,
Mýr. 24. nóvember 1898, d. 28.
október 1981. Ragnar, eins og
hann var jafnan nefndur, átti
tvær hálfsystur samfeðra, þær
Guðnýju Jónu, f. í Kalmanstjörn,
Hafnahr., Gull. 31. janúar 1919,
d. 3. mars 1983, og Sigþóru, f. á
Fögrubrekku, Vestmannaeyjum
22. júní 1925. Einn albróður átti
hann, Sigurð Helga, f. í Merki-
nesi, Hafnahr., Gull. 2. ágúst
1930, d. 12. maí 2012.
Rúmlega þrítugur kynntist
Ragnar eftirlifandi eiginkonu
sinni, Guðbjörgu Gísladóttur.
í sjö ár uns Ragnar varð 18 ára.
Frá Eyjum lá leið fjölskyldunnar
til Reykjavíkur þar sem þau sett-
ust að á Njálsgötu 26. Þrátt fyrir
að vera fluttur frá Eyjum var
Ragnar lengi vel með annan fót-
inn þar og bjó þá hjá föðursystur
sinni og fjölskyldu hennar. Á
sumrum flutti fjölskyldan sig að
Geysi í Haukadal og vann þar
ýmsa vinnu sem til féll. Í Reykja-
vík vann Ragnar lengi við hlið
föður síns við upp- og útskipun í
Reykjavíkurhöfn.
Fyrsta búskaparárið bjuggu
Ragnar og Guðbjörg í Stórholti
21. Síðla árs 1967 fluttust þau í
Árbæinn, í Hraunbæ 4. Lengst af
vann Ragnar hjá Strætisvögnum
Reykjavíkur (SVR) eða frá 1966,
fyrst sem næturstarfsmaður, síð-
ar bílstjóri og loks sem varð-
stjóri. Fyrir tuttugu árum
greindist hann með Park-
insonsjúkdóm sem smátt og
smátt dró úr honum mátt og
þrek. Ragnar vann hjá SVR í heil
37 ár eða allt til ársins 2003 en
þá varð hann að láta af störfum
vegna sjúkdóms síns.
Í september 2013 fór Ragnar í
aðgerð á spítala og náði sér vart
eftir það. Útför Ragnars fór
fram frá Árbæjarkirkju 8. nóv-
ember 2013.
Þau gengu í hjóna-
band 26. nóvember
1966. Ragnar og
Guðbjörg eign-
uðust þrjú börn. 1)
Jón Gísli, f. 1.1.
1967, maki Helena
Björg Harð-
ardóttir, f. 15.9.
1967, eiga þau tvo
syni, Andra Þór, f.
24.5. 1989, í sam-
búð með Krist-
björgu Bjarnadóttur, f. 21.7.
1986, og Fannar Snæ, f. 28.11.
1996. 2) Margrét Björg, f. 31.7.
1969, gift Birni Inga Magn-
ússyni, f. 18.4. 1962, eiga þau tvo
syni, Þráin, f. 20.5. 1992, og
Ragnar Helga, f. 12.4. 1998. 3)
Sigurborg, f. 5.7. 1977, gift Jas-
on Tremblay, f. 17.6. 1978, eiga
þau tvö börn, Penelope Elínu,
23.11. 2005, og Alexander Þór, f.
20.4. 2007.
Fyrstu 11 ár ævi sinnar bjó
Ragnar ásamt foreldrum sínum
og systkinum á Merkisteini í
Höfnum eða þangað til fjöl-
skyldan fluttist til Vest-
mannaeyja. Í Eyjum bjuggu þau
Mér finnst ég varla heill né hálfur maður
og heldur ósjálfbjarga, því er ver.
Ef værir þú hjá mér vildi ég glaður
verða betri en ég er.
Eitt sinn verða allir menn að deyja.
Eftir bjartan daginn kemur nótt.
Ég harma það en samt ég verð að segja,
að sumarið líður allt of fljótt.
Við gætum sungið, gengið um,
gleymt okkur með blómunum.
Er rökkvar ráðið stjörnumál.
Gengið saman hönd í hönd,
hæglát farið niður á strönd.
Fundið stað, sameinað beggja sál.
Horfið er nú sumarið og sólin,
í sálu minni hefur gríma völd.
Í æsku léttu ís og myrkur jólin;
nú einn ég sit um vetrarkvöld.
Eitt sinn verða allir menn að deyja.
Eftir bjartan daginn kemur nótt.
Ég harma það en samt ég verð að segja,
að sumarið líður allt of fljótt.
Ég gái út um gluggann minn
hvort gangir þú um hliðið inn.
Mér alltaf sýnist ég sjái þig.
Ég rýni út um rifurnar.
Ég reyndar sé þig alls staðar.
Þá napurt er, það næðir hér
og nístir mig.
(Vilhjálmur Vilhjálmsson)
Sárt er að kveðja þig, elsku
pabbi okkar. Við vitum að Siggi
bróðir þinn, sem lést í fyrra, hefur
tekið vel á móti þér og þið bræður
horfið saman á Arsenal-leikina
ásamt öðrum ástvinum þínum.
Guð blessi minningu þína.
Jón Gísli, Margrét Björg
og Sigurborg.
Í dag kveðjum við kæran vin,
hann Ragga frænda, eins og hann
var alltaf kallaður á okkar heimili,
en hann hefur verið órjúfanlegur
hluti af tilverunni alveg frá því að
við munum eftir okkur fyrst.
Raggi var hálfbróðir hennar
ömmu og ólst upp með henni í
Höfnunum. Systkinahópurinn,
tvær systur og tveir bræður,
eyddi þar uppvaxtarárunum.
Amma bjó í Merkinesi hjá ömmu
sinni en hin þrjú systkinin, Gugga,
Siggi og Raggi, voru á Merk-
isteini. Mikill samgangur var
þarna á milli bæja og því voru
systkinin náin. Á ýmsu gekk á
þessum árum, eins og gengur og
gerist í fjörugum systkinahópi.
Þegar þau systkinin uxu úr
grasi fóru þau að hugsa sér til
hreyfings, eignuðust maka og
fluttu á höfuðborgarsvæðið.
Amma og afi keyptu sér hæð í
Stórholti 22 og með þeirri hæð var
eitt herbergi í kjallara. Í því her-
bergi voru Raggi og Gugga í
nokkra mánuði árið 1966 meðan
þau voru að bíða eftir að fá afhenta
sína fyrstu íbúð í Hraunbæ 4 og
byrjuðu því sinn búskap þar.
Í framhaldinu eignuðust þau
börnin Jón Gísla, Möggu og Sig-
urborgu og hefur samgangur fjöl-
skyldnanna ætíð verið mikill síð-
an.
Hefur þetta mikið verið í formi
afmælis- og fermingarveislna,
ferðalaga innanlands og í óform-
legum heimsóknum, sem voru oft
á árum áður á fimmtudagskvöld-
um, þegar ekkert sjónvarp var.
Þess ber þó sérstaklega að geta að
Raggi og Gugga fengu sér
snemma forláta litasjónvarp frá
Nordmende og því var nokkuð
vinsælt eftir það að fara til þeirra
og kíkja á sjónvarpið, þegar út-
sendingar voru í lit.
Ávallt var tekið vel á móti okk-
ur í þessum heimsóknum og það
verður að segjast eins og er, að
Raggi frændi var sérstakt ljúf-
menni, sem við munum varla eftir
að hafi skipt skapi, þótt eflaust
hafi verið einhver galsi í mann-
skapnum.
Raggi var mikill áhugamaður
um íþróttir og þó sérstaklega um
knattspyrnu. Oft voru helstu tíð-
indin í knattspyrnuheiminum
rædd og kom þá oft við sögu gengi
Arsenal í ensku knattspyrnunni
og Fylkis hér heima, enda voru
þetta hans lið, þótt vissulega hefði
hann taugar til fleiri liða.
Í okkar huga erum við því að
kveðja í dag mikinn og góðan
dreng, sem var trúr og staðfastur
þeim gildum sem hann stóð fyrir.
Hann var mikill fjölskyldumað-
ur sem var trúr sínu fyrirtæki,
studdi sitt lið, staðfastur í sínu
hverfi og passaði vel upp á sína
nánustu. Má í þessu samhengi
nefna að þau hjónin voru mjög
samheldin og aldrei var talað um
annað þeirra nema nefna hitt í
sömu andránni. Raggi og Gugga
voru því eitt.
Við kveðjum þennan öðling-
smann með þakklæti fyrir vináttu
og góðar samverustundir um leið
og við sendum Guggu, Jóni Gísla,
Möggu og Sigurborgu og fjöl-
skyldum þeirra samúðarkveðjur.
Guð blessi minningu hans.
Sigþóra Jónsdóttir,
Guðný Elín Elíasdóttir,
Elías Magnússon, Einar
Þór Magnússon.
Ragnar Jónsson
Um miðjan marz
1960 hafði ég orðið háseti á Þor-
móði Goða, sem var í eigu Bæj-
arútgerðar Reykjavíkur. Skip-
stjóri þar var skemmtilegur karl
úr Vestmannaeyjum, Hans Sigur-
jónsson, sem fiskaði allra manna
mest. Grunar mig að hann hafi
veitt meiri matfisk en nokkur
skipstjóri annar í heiminum. Sum-
arið 1960 veiddum við 70 tonn á
sólarhring, að jafnaði við Vestur-
Grænland. „Karlinn“ réð bara til
sín sérfræðinga og ég var sérfróð-
ur um grásleppuveiðar.
Seinna komst hann svo að því að
ég drakk alls ekki áfengi, það var
nú kostur sem minn maður kunni
að meta. Einn undirmaður sem
alltaf var hægt að reiða sig á,
hvernig sem allt veltist. Vegna
þessa sjaldgæfa hæfileika hlóðust
á mig ýmis störf sem tengdust því
að koma skipinu frá landi, eftir
löndun. Í fyrsta túrnum til Vestur-
Grænlands var með okkur skip-
stjóri á eftirlaunum, Sigurður
Gíslason, hann var með stríðs-
fréttaritaramyndavél og tók mynd-
ir af lífinu um borð. Nokkrum vik-
um seinna voru þessar myndir í
Vikunni, þ. á m.ein af skipstjóran-
um í „veiðiúniforminu“.
Þetta hafði þær afleiðingar að
eiginkona skipstjórans sendi
stráka um borð í Þormóð til að
sækja „úniformið“, svo brenndi
hún öllu í miðstöðvarkatlinum
heima á Brekkustíg. Svo kom kaf-
teinninn um borð í nýjum fötum
og nýr stýrimaður, því Gunnar
Jónsson var í sumarfríi. Nú datt
meðalaflinn niður í níu tonn á sól-
Hans Ragnar
Sigurjónsson
✝ Hans RagnarSigurjónsson
fæddist 16. júní
1927 í Vest-
mannaeyjum. Hann
lést á Hrafnistu í
Reykjavík 30. des-
ember 2013.
Útför Hans
Ragnars fór fram 8.
janúar 2014.
arhring, festumst í
ís, og týndum bobb-
ingunum undan
trollinu. Það gerði
nú ekki svo mikið til
því við vorum ný-
búnir að veiða miklu
betri bobbinga sem
einhver þýskur tog-
ari hafði tapað
þarna. Einn sólar-
hring fengum við
bara hlýra, þetta var
löngu áður en hlýraskinn varð há-
tískuvara, svo við sluppum við að
verða milljónerar.
Gunnar kom úr sumarfríinu,
nokkrar slor- og koppafeitisslettur
voru komnar í nýja úniformið skip-
stjórans og fór þá veiðin að glæð-
ast. Svo kom að því að Þormóður
þurfti að fara í vélayfirhalningu í
Bremerhaven, frí á fastakaupi 28
daga. Á leiðinni upp Faxagarð
mæti ég Hans skipstjóra sem seg-
ir: Kemur þú ekki með á nýja skip-
ið, Gestur? Hvaða skip? Víking,
sem er verið að smíða fyrir Akur-
nesinga. Ekki nokkur leið að neita
svona boði. Hættu hjá þessari hel-
vítis bæjarútgerð, komdu að hitta
mig á Brekkustíg 6 eftir þrjár vik-
ur. Mætti svo á Brekkustíginn, þar
hitti ég Hans, hressan og endur-
nærðan eftir sumarfrí á Vestfjörð-
um.
Mitt hlutverk var að fara með
Halldóri halta og nokkrum öðrum
upp á háloft í gúanóinu í Laug-
arnesi, þar útbjuggum við svo
veiðarfæri fyrir Víking. Vorum
klárir með þau þegar hann kom til
Reykjavíkur 23. okt. Þaðan sigld-
um við langt vestur fyrir Græn-
land að veiða karfa. Akurnesingar
gerðu samning um smíði Víkings
fyrir 19 millj. Gengið féll, og verð-
ið hoppaði upp í 40 millj. Til að
borga af svo dýru skipi, þyrfti að
stýra því afburðaskipstjóri. Með
rannsókn á löndunarskýrslum
fannst maðurinn, hann hét Hans
Ragnar Sigurjónsson.
Víkingur er ennþá á Akranesi.
Gestur Gunnarsson.
✝
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem
auðsýndu okkur samúð og hlýhug vegna
fráfalls
ÞORKELS JÓHANNESSONAR
sem lést sunnudaginn 15. desember.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins
látna.
Ester Eggertsdóttir
og fjölskylda.
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
INGER ÞÓRÐARSON,
lést miðvikudaginn 11. desember.
Að ósk hinnar látnu fór útför hennar fram í kyrrþey.
Við þökkum auðsýnda samúð og vinarhug.
Högni Óskarsson, Ingunn Benediktsdóttir,
Ásgeir Óskarsson,
og fjölskyldur.
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
ELÍSABETAR REYKDAL,
Setbergi.
Sérstakar þakkir til hjúkrunarfólks Sólvangs
fyrir hlýju og frábæra umönnun.
Halldór Einarsson, Unnur Jónsdóttir,
Kristín Einarsdóttir, Haukur Bachmann,
Jóhannes Einarsson, Pálína Pálsdóttir,
Friðþjófur Einarsson, Hulda Júlíusdóttir,
Sigrún Einarsdóttir, Sigurður Gíslason,
Pétur Einarsson, Guðrún Harðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.Hjartanlegar þakkir til allra sem sýndu
okkur samúð og hlýju við andlát og útför
ástkærrar eiginkonu minnar, móður,
tengdamóður og ömmu,
ÁSTU SIGURJÓNU
ÞORSTEINSDÓTTUR,
Seyðisfirði.
Við viljum sérstaklega þakka starfsfólki á
sjúkrahúsinu á Seyðisfirði fyrir góða
umönnun og vinarþel.
Ari Bogason,
Bogi Þór Arason, Hanna Guðjónsdóttir,
Kristrún Aradóttir, Birgir Hermann Sigmundsson,
Þorsteinn Arason, Inga Þorvaldsdóttir,
Bryndís Aradóttir, Magnús B. Svavarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.