Morgunblaðið - 16.01.2014, Síða 27

UMRÆÐAN 27
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 16. JANÚAR 2014
FERSKLEIKI • GÆÐI • ÞJÓNUSTA
FORRÉTTUR
Hvítlauksristaðir humarhalar
með brauði og hvítlaukssmjöri
AÐALRÉTTUR
Lamba primesteik með ristuðu grænmeti,
rósmarín, hunangi og bakaðri kartöflu
EFTIRRÉTTUR
Frönsk súkkulaðikaka með þeyttum rjóma
og ferskum berjum
BRUNCH
Heilsu Brunch: Brauð, ostur, soðið egg, tómatur, gúrka,
ávextir, sulta, kjúklingaskinka og íslenskt smjör
Lúxus Brunch: Spæld egg, beikon, ostasneiðar, spægi-
pylsa, brauð, kartöflur, ferskt tómatsalat, smoothie,
ávextir, sulta, smjör og amerískar pönnukökur með sírópi.
Stórkostlegt 8 hesta hús
í Faxabóli á félgasvæði Fáks.
Fæst á mjög sanngjörnu verði.
Til sölu
Jón Egilsson hrl., sími: 568 3737 – 896 3677
Hér verður gerð til-
raun til að svara þeirri
spurningu. En hvað er
til ráða til þess að
bæta úr þessu ófremd-
arástandi? Sá sem
þetta ritar er með ótal
róttækar tillögur í
huga. Í fyrsta lagi ætti
að fækka þingmönnum
að minnsta kosti um
tuttugu eða jafnvel
enn fleiri, þá mundu þeir fyrst finna
fyrir niðurskurði á sínu eigin skinni.
En hvernig á að bera sig að því?
kynni einhver að spyrja. Það liggur
í augum uppi að þingmönnum sjálf-
um væri engan veginn treystandi til
þess. Myndi það ekki jaðra við eins-
konar pólitískt sjálfsmorð? Væri því
ekki þjóðráð að fela forseta Íslands
ásamt hæstaréttardómurum að
skipa nefnd góðra, gáfaðra og eld-
klárra manna sem aldrei hafa setið
á Alþingi til þess að vinna það
vandasama verk?
Hvað ráðherra varðar þyrfti að
gera gagngerar breytingar á störf-
um þeirra. Í fyrsta lagi ættu þeir að
steinhætta að sækja fundi í sal-
arkynnum Alþingis. Er ekki æðinóg
fyrir þá að gera í ráðuneytum sín-
um og stjórna þar starfsfólki von-
andi af röggsemi og hyggjuviti?
Um langt árabil hefur viðgengist
sá fádæma ósiður að þingmenn,
sem láta af störfum, séu ýmist gerð-
ir að sendiherrum eða þá seðla-
bankastjórum. Er ekki fyrir löngu
orðið tímabært að afleggja með öllu
þennan ósið, sem hefur kostað þjóð-
ina morð fjár og þar með yrði hin
svokallaða samtrygging þingmann-
anna loksins úr sögunni fyrir fullt
og allt? Ekki má heldur gleyma því
að fyrrverandi utanríkisráðherrar
hafa því miður verið ósínkir á að út-
hluta sendiherraembættum til
stuðningsmanna sinna og vina sem
voru ekki allir hæfir til slíkra
starfa.
En nú er komið að aðalatriðinu,
þ.e.a.s. hvernig eigi að fara að því
að fækka sendiráðum Íslands um
víða veröld og það verulega og var-
anlega.
Ég legg til sérstaklega róttækar
tillögur í þessu mikilvæga máli. Ég
tel m.a. alveg nægilegt að það sé
aðeins eitt sendiráð fyrir eftirtalin
lönd: Frakkland, Spán, Portúgal,
Ítalíu og Sviss með staðsetningu í
París. Í Þýskalandi yrði líka eitt
sendiráð fyrir það sjálft og ná-
grannaríki þess. Staðsetningunni
fengju Þjóðverjar sjálfir að ráða. Á
Norðurlöndum, Danmörku, Noregi,
Svíþjóð, Finnlandi, Færeyjum,
Grænlandi og Eystra-
saltsríkjunum yrði
sömuleiðs eitt sendi-
ráð, staðsett í Kaup-
mannahöfn. Eitt sendi-
ráð á eftirtöldum
stöðum: í Moskvu, í
London, hjá Samein-
uðu þjóðunum, í To-
ronto, í Washington,
eitt í einhverju Balk-
anríkjanna, í Mið-
Austurlöndum, eitt í
Asíu, eitt í Mið- og
Suður-Ameríku. Að
lokum eitt í Afríku. Ég er ekki einn
um að vera á þessari skoðun, ég
held t.d. að kunningi minn Styrmir
Gunnarsson sé að vissu marki sam-
mála mér í þessum efnum.
„Málakunnátta skiptir
engu máli!“
Nú langar mig, lesendur góðir, að
segja ykkur frá ævintýralegri lífs-
reynslu minni, sem tengist beint ut-
anríkisþjónustunni. Þannig var mál
með vexti að við feðgarnir fórum á
fund doktors Kristins Guðmunds-
sonar, þáverandi utanríkisráðherra,
í kringum 1953, en hann gegndi því
embætti í þrjú ár, ef mig misminnir
ekki. Ráðuneyti hans var þá til húsa
í Stjórnarráðinu. Okkur var vísað
inn á biðstofu og látnir bíða þar í
heljarinnar langan tíma, sem í mín-
um augum jaðraði við beina ókurt-
eisi. Allt í einu birtist þar óvænt
Vilhjálmur Þór, forstjóri Sambands
íslenskra samvinnufélaga og fyrr-
verandi utanríkisráðherra, og var
honum þegar vísað inn til doktors
Kristins. Faðir minn og hann heils-
uðust ekki af persónulegum ástæð-
um, sem ekki verður frekara greint
frá hér. Að fundi doktorsins og Vil-
hjálms Þór loknum var utanrík-
isráðherrann loksins reiðubúinn að
veita okkur áheyrn og þá gafst okk-
ur loks tækifæri til að bera upp er-
indi okkar eða réttara sagt mitt. Ég
var nefnilega að falast eftir starfi í
utanríkisþjónustunni. Mér til frek-
ari stuðnings benti faðir minn
gamla spilafélaga sínum á Akureyri
m.a. á málakunnáttu mína og rifjaði
upp fyrir honum hvaða einkunnir
hann hefði alltaf gefið mér í þýsku í
MA, þ.e. 702 (767), næsthæsta ein-
kunn samkvæmt gamla Örsends-
kerfinu. Hvernig haldið þið að
gamli spilafélagi föður míns og
gamli þýskukennarinn hafi brugðist
við þessum meðmælum hans? Ein-
faldlega með eftirfarandi orðum:
„Málakunnátta skiptir engu máli í
því starfi.“ Ótrúlegt en satt. Mér
býður hins vegar ósjálfrátt í grun
að Vilhjálmur Þór hafi beinlínis
hvatt doktorinn til að synja starfs-
umsókn minni. Mér er ennfremur
spurn hvort utanríkisráðherrann
hafi ekki sjálfur hringt í Vilhjálm
Þór.
En nú kemur rúsína í pylsuend-
anum. Eftir að doktor Kristinn var
orðinn sendiherra í Moskvu fór
hann sjálfur að læra rússnesku,
enda málamaður góður. Þar með
sannaði hann sjálfur og sýndi að
málakunnátta getur skipt máli í ut-
anríkisþjónustunni, þótt það gilti
ekki í mínu tilfelli.
Eftir þennan útúrdúr væri ef til
vill réttast að snúa sér aftur að að-
alatriðinu í þessari grein minni.
Lesendur góðir, getið þið gert ykk-
ur í hugarlund hversu mikið fé
myndi sparast, ef öllum þessum rót-
tæku hugmyndum yrði hrundið í
framkvæmd? Hvað getum við t.a.m.
gert fyrir Landspítalann? Persónu-
lega hugnast mér best tillögur Páls
Torfa Önundarsonar læknis er það
mál varðar. Hann mælir eindregið
með því að allt verði gert ofan við
Hringbraut eins og t.d. endurbætur
á öllum byggingum ásamt nýbygg-
ingum á lóð staðarins, endurnýjun á
öllum tækjabúnaði, bættum starfs-
skilyrðum og kjörum þeirra sem
þar vinna o.s.frv. Hann vill greini-
lega ekki vera jafnstórtækur og
ýmsir aðrir aðilar og giskar því á að
heildarkostnaðurinn við þessa hugs-
anlegu framkvæmd yrði um 30
milljarðar, ef mig misminnir ekki.
Ég hef það á tilfinningunni að fjöldi
fólks myndi styðja þessa skyn-
samlegu hugmynd hans.
Er þörf fyrir jafnfámenna
þjóð að hafa 63 þingmenn
og öll þessi sendiráð?
Eftir Halldór
Þorsteinsson »En nú er komið að
aðalatriðinu, þ.e.a.s.
hvernig eigi að fara að
því að fækka sendiráð-
um Íslands um víða
veröld og það verulega
og varanlega.
Halldór Þorsteinsson
Höfundur er fyrrv. skólastjóri
Málaskóla Halldórs.
Móttaka aðsendra greina
Morgunblaðið er vettvangur lifandi umræðu í landinu og birtir aðsendar grein-
ar alla útgáfudaga.
Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega beðnir að nota
innsendikerfi blaðsins. Kerfið er auðvelt í notkun og tryggir öryggi í sam-
skiptum milli starfsfólks Morgunblaðsins og höfunda. Morgunblaðið birtir
ekki greinar sem einnig eru sendar eru á aðra miðla.
Að senda grein
Kerfið er aðgengilegt undir Morgunblaðslógóinu efst í hægra horni forsíðu
mbl.is. Þegar smellt er á lógóið birtist felligluggi þar sem liðurinn "Senda inn
grein" er valinn.