Morgunblaðið - 14.02.2014, Blaðsíða 37

MINNINGAR 37
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 14. FEBRÚAR 2014
✝ RagnheiðurPálsdóttir
(Ragna) fæddist á
Stóru-Völlum í
Landsveit 18. ágúst
1933. Hún lést á
gjörgæsludeild
Landspítalans
Fossvogi 8. febrúar
2014.
Foreldrar henn-
ar voru Páll Jóns-
son bóndi og list-
málari frá Ægissíðu, f. 10.1.
1890, d. 29.10. 1943, og Sigríður
Guðjónsdóttir bóndi og hús-
freyja frá Stóru-Völlum, f. 9.8.
1900, d. 26.2. 1988. Ragna var
tekin í fóstur af Guðríði Jóns-
dóttur ráðskonu og alin upp á
Hvammi í Landsveit. Systkini
Rögnu eru Jens, Jón, látinn, Sig-
ríður, látin, Þór, látinn, Óðinn,
Vallaður, látinn, Gunnur, Þýðr-
ún, Atli, Ása og Guðrún.
Hinn 20.6.1957 giftist Ragna
eftirlifandi eiginmanni sínum
Stefáni Níels Stefánssyni
(Núma) rafverktaka, f. 20.6.
1935 á Hóli í Stöðvarfirði. For-
ánsdóttir, f. 14.8. 1989, b) Heið-
ar Númi, f. 3.2. 1989, unnusta
Inga Rut Helgadóttir, f. 31.3.
1992. 3) Örn, f. 24.3. 1959, maki
Ingunn Ólafía Blöndal, f. 11.7.
1957.
Ragna flutti með fóstru sinni
fjórtán ára gömul til Reykjavík-
ur. Hún vann ýmis störf en
lengst af í Kjólaversluninni
Elsu. Árið 1963 fluttu þau Númi
austur á Breiðdalsvík. Fyrst um
sinn bjuggu þau hjá Boga á
Gljúfraborg á meðan þau
byggðu húsið sitt við Ásveg 13.
Á Breiðdalsvík starfaði Ragna
við fiskvinnslu hjá Hraðfrysti-
húsi Breiðdælinga. Hún var
virkur félagi í Kvenfélaginu Hlíf
á Breiðdalsvík og síðar eldri-
borgarastarfi Korpuúlfa í
Reykjavík.
Hennar helstu áhugamál voru
fjölskyldan og vinirnir ásamt
ferðalögum innanlands og utan.
Árið 2000 fluttu Ragna og Númi
til Reykjavíkur og keyptu hús í
Breiðuvík 67. Síðar eignuðust
þau sælureitinn Lynghóla á
æskustöðvunum í landi Stóru-
Valla þar sem þau nutu þess að
vera, sjá til fjalla og taka á móti
fjölskyldu og vinum.
Útför Rögnu fer fram frá
Grafarvogskirkju í dag, 14.
febrúar 2014, og hefst athöfnin
kl. 13.
eldrar hans voru
Stefán A.G. Carls-
son kaupmaður frá
Stöðvarfirði, f.
15.9. 1895, d. 28.1.
1974, og Nanna S.
Guðmundsdóttir
húsfreyja frá
Þinganesi í Horna-
firði, f. 28.7. 1897,
d. 28.8. 1985. Börn
þeirra eru: 1) Guð-
ríður, f. 28.11.
1957, maki Guðmundur Ág.
Ingvarsson, f. 13.4. 1950, börn
þeirra a) Stefán Níels, f. 25.2.
1981, maki Alma Bjarnadóttir, f.
1.9. 1983, börn þeirra eru Alex-
ander Þór, f. 2006, og Aníta
Þyrí, f. 2012, b) Ingvar Júlíus, f.
13.3. 1983, c) Sigríður, f. 13.3.
1983, maki Sigurbjörn Guð-
jónsson, f. 21.8. 1982 , börn
þeirra eru Sara Ágústa, f. 2006,
Katla María, f. 2010, og Tómas
Númi, f. 2013. 2) Hrafn, f. 24.3.
1959, maki Sonja I. Ein-
arsdóttir, f. 15.9. 1961, börn
þeirra eru a) Einar Ingi, f. 16.9.
1984, maki Þórey Rósa Stef-
Elsku mamma, það er erfitt að
kveðja og maður er aldrei nægi-
lega undirbúinn þegar kallið kem-
ur.
Þinni baráttu við erfið veikindi
í mörg ár er nú lokið. Þú varst
alltaf svo æðrulaus og sterk. Þú
varst svo ljúf og góð.
Mér andlátsfregn að eyrum berst
ég út í stari bláinn
og hugsa um það, sem hefur gerst
til hjarta mér sú fregnin skerst,
hún móðir mín er dáin!
Þú varst mér ástrík, einlæg og sönn,
mitt athvarf lífs á brautum,
þinn kærleik snart ei tímans tönn,
hann traust mitt var í hvíld og önn,
í sæld og sorg og þrautum.
Ég veit þú heim ert horfin nú
og hafin þrautir yfir
svo mæt og góð, svo trygg og trú
svo tállaus, falslaus reyndist þú
ég veit þú látin lifir!
(Steinn Sigurðsson.)
Takk fyrir allt elsku mamma.
Þinn
Örn.
Margar ljúfar minningar koma
upp í hugann þegar ég minnist
tengdamóður minnar Ragnheiðar
Pálsdóttur. Allar heimsóknirnar á
Breiðdalsvík, ferðalögin um land-
ið okkar, fjölskylduboðin, nota-
legu samverustundirnar á Lyng-
hól og smitandi hláturinn hennar.
Ragna, eins og hún var kölluð,
var mjög félagslynd, hafði gaman
af samneyti við samferðafólk sitt
og voru þau Númi tengdapabbi
dugleg að sækja mannfagnaði og
halda tengslum við sitt fólk. Hún
var fagurkeri og söngelsk þótt
hún syngi ekki sjálf og naut hún
þess að hlusta á kórsöng og ís-
lenska tónlist. Hin síðari ár glímdi
Ragna við heilsubrest en aldrei
kvartaði hún og var ávallt jákvæð
og mætti veikindum sínum með
miklu æðruleysi. Aldrei hef ég
kynnst neinum með annað eins
jafnaðargeð.
Rögnu verður sárt saknað en
minningin lifir.
Sonja.
Amma Ragna er farin. Það tók
stuttan tíma þegar orðið var ljóst
í hvað stefndi. Þetta er skrýtið.
Það fyrsta sem okkur systkin-
unum dettur í hug þegar við hugs-
um til baka er víkin fagra austur á
fjörðum. Ferðirnar „heim“ á
Breiðdalsvík voru alltaf mikið til-
hlökkunarefni enda mikið brallað
og við borgarbörnin vorum frjáls
eins og fuglinn.
Hún amma var ótrúleg kona,
falleg og hlý. Þótt víða væri leitað
fyndist varla kona með meira
jafnaðargeð og amma. Það var al-
veg sama í hvaða vitleysu við
komum okkur eða öðrum á Breið-
dalsvík, alltaf mætti hún okkur
með bros á vör.
Amma var mikill sælkeri, við
systkinin gátum alltaf verið viss
um að fá nóg af heimabökuðu
bakkelsi og öðru góðgæti þegar
við heimsóttum hana og afa
nafna. Steiktar kleinur, vel sykr-
aðar pönnukökur og brúnterta
(brún lagterta) með ískaldri
mjólk var ómótstæðilega gott og
minnir okkur óneitanlega mikið á
ömmu.
Hvíldin er fengin himins öldur rugga
hjartkærri móður inn í djúpan frið.
Nú ber ei lengur yfirskin né skugga
skínandi ljómi Drottins blasir við.
Líður hún nú um áður ókunn svið.
Englanna bros mun þreytta sálu hugga.
Hvíldin er fengin himins öldur rugga
hjartkærri móður inn í djúpan frið.
Þökk sé þér fyrir alla ástúð þína
allt sem þú gafst af þinni heitu sál.
Lengi skal kær þín milda minning skína
merlar hún geislum dauðans varpa á.
Fagurt um eilífð blossar andans bál.
Burt er nú kvöl og þreyta sorg og pína.
Þökk sé þér fyrir alla ástúð þína
allt sem þú gafst af þinni heitu sál.
(Matthías Jochumsson)
Við erum afskaplega þakklát
fyrir árin öll og samverustundirn-
ar með ömmu Rögnu, hvíl þú í
friði.
Elsku afi, þú munt alltaf eiga í
okkur hina bestu vini og mundu
að við erum aðeins steinsnar í
burtu.
Stefán Níels, Ingvar Júlíus
og Sigríður.
Ragnheiður
Pálsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Elsku Ragna, það er
komið að kveðjustund.
Minningar liðinna ára líða
fram í hugskoti mínu um
elskulega og hógværa konu
með hlýtt hjarta.
Ég kveð þig, kæra
tengdamamma, með virð-
ingu og þökkum fyrir sam-
fylgdina.
Elsku Númi og fjöl-
skylda, mínar innilegustu
samúðarkveðjur.
Ingunn Ólafía Blöndal
(Inga Lóa).
✝ Sveinbjörg I.Jónsdóttir,
alltaf kölluð Anný,
fæddist í Reykja-
vík 31. júlí 1944.
Hún lést á kvenna-
deild LSH 3. febr-
úar 2014.
Móðir hennar
var Þórdís Jóns-
dóttir, f. 5. desem-
ber 1926 í Reykja-
vík, d. 26.
nóvember 2010, eiginmaður
hennar var Benedikt Björns-
son frá Þorbergsstöðum, þau
skildu árið 1981. Systkini An-
nýjar voru Vignir Benedikts-
son, f. 1947, d. 2002, maki
Guðrún Magnúsdóttir, d. 2008
og Birna Dís Benediktsdóttir,
f. 1949, maki Birgir Ingimars-
son. Eiginmaður Annýjar var
Þorvaldur Stefánsson, fæddur
á Norður-Reykjum í Hálsasveit
í Borgarfirði 15. júlí 1932, for-
eldrar hans voru Sigurborg
Guðmundsdóttir, uppalin í
Hergilsey á Breiðarfirði, og
Stefán Þorvaldsson frá Norð-
ur-Reykjum. Anný og Valdi
eignuðust fimm börn, þau eru:
Óttar, f. 1993, Ísafold, f. 1995
og Þorvaldur, f. 1997. 5) Þór-
dís, fædd 13.9. 1972, sambýlis-
maður Guðjón Ólafsson. Dætur
hennar eru Hugrún Schmidt, f.
1993 og Sveinbjörg Birta
Schmidt, f. 1996, sonur Hug-
rúnar er Viktor Ýmir, f. 2013.
Anný ólst upp í Reykjavík
hjá móðurömmu sinni Júlíönu
Pétursdóttur frá Malarrifi á
Snæfellsnesi, f. 16. október
1896, d. 21. október 1977. Hún
gekk í Laugarnesskóla þar
sem amma hennar vann, en á
sumrin dvöldu þær á Sil-
ungapolli auk þess sem Anný
var sumarparta á Malarrifi hjá
Pétri ömmubróður sínum og
konu hans Elínborgu. Sextán
ára gömul réð hún sig til
starfa að Rauðsgili í Hálsasveit
í Borgarfirði og í þeirri sveit
kynntist hún eiginmanni sínum
til fimmtíu og þriggja ára og
bjuggu þau lengst af í Breið-
holtinu, eða í fjörutíu og fjög-
ur ár. Eftir að börnin komust á
legg fór Anný að vinna í Blóð-
bankanum og síðar á leikskól-
anum Stakkaborg, þar sem
hún vann á meðan heilsan
leyfði. Einnig vann hún lengi í
sjálfboðavinnu í búð Rauða
krossins á Landspítalanum við
Hringbraut.
Útför Annýjar fer fram frá
Fella- og Hólakirkju í dag, 14.
febrúar 2014 kl. 13.
1) Stefán, fæddur
20.9. 1962, maki
Anna Friðberts-
dóttir. Börn þeirra
eru Linda Ósk, f.
1983, Eva Dögg, f.
1987, Sölvi, f.
1988, Maren, f.
1989 og tvíbur-
arnir Lilja Guðrún
og Júlíana, f. 1999.
Tvær ömmudætur
eru Nína Jara, f.
2008 og Maríanna, f. 2013. 2)
Júlíana, fædd 5.6. 1964, maki
Gísli Jónsson. Dætur þeirra
eru Þórunn, f. 1993 og Ingi-
björg, f. 1995. Dóttir Júlíönu
og fósturdóttir Gísla er Rut
Valgeirsdóttir, f. 1988, faðir
Valgeir Berg Steindórsson.
Unnusti Rutar er Einar Guðna-
son. 3) Hrund, fædd 16.5. 1967,
börn hennar eru Anný Dögg
Helgadóttir, f. 1989 og Ísak
Darri Kaspersma, f. 2002.
Unnusti Annýjar Daggar er
Þröstur Sveinsson og eiga þau
soninn Alexander Breka, f.
2011. 4) Sigurborg, fædd 3.2.
1969, maki Agnar Norðfjörð
Hafsteinsson. Börn þeirra eru
Nú er Anný systir búin að fá
hvíldina, en það var alls ekki
það sem hún stefndi að, því ein-
kunnarorð hennar síðustu sex
ára voru: „það er ekkert annað
í boði en að standa sig og halda
áfram“. Ég spurði djáknann
eftir andlátið hvort hún hefði
talað um dauðann við hann, nei
hún hafði ekki gert það, en
hann sagði að afneitunin þyrfti
ekki að vera neikvæð og í henn-
ar tilfelli hefði afneitunin verið
henni drifkraftur. Við vitum
aldrei hvernig við bregðumst
við áföllum en hún sýndi æðru-
leysi án uppgjafar og var algjör
hetja.
Við ólumst ekki upp á sama
heimili og erum líklega ein af
fáum systkinum sem aldrei
hafa rifist. Við vorum hins veg-
ar alltaf í mikilli nálægð hvert
við annað. Anný ólst upp hjá
ömmu okkar, henni Júllu sem
var hennar stoð og stytta í líf-
inu, og kallaði hana alltaf
mömmu. Vignir bróðir okkar
fór ungur í fóstur til Vigdísar
Blöndal vinkonu ömmu, í
heimavist Laugarnesskólans og
ég á Silungapoll á meðan móðir
okkar dvaldi á Vífilsstöðum.
Anný fylgdi í fótspor þessara
kvenna; Júllu ömmu, Vigdísar,
Ragnheiðar Hall og fleiri sem
unnu í Laugarnesskólanum og
á Silungapolli á sumrin og báru
velferð barna og mannúð fyrir
brjósti því hún kaus að sinna
börnum bæði í leik og starfi.
Það reyndist henni því lítið mál
þegar hún ung að árum eign-
aðist börnin fimm með honum
Valda sínum.
Aðeins tuttugu og fimm ára
var hún búin að eignast fjögur
börn og bjó fjölskyldan þá í
litlu 36 fermetra húsi á Soga-
veginum, þar sem börnin voru
böðuð í bala, þvottar þvegnir,
eldað, bakað, prjónað og saum-
að.
Það var því hátíð í bæ, þegar
fjölskyldan flutti í blokkaríbúð í
Breiðholtinu þar sem yngsta
barnið fæddist.
Anný og Valdi voru dugleg
að ferðast um landið og vafðist
það ekkert fyrir þeim að fara
með allan hópinn sinn upp á há-
lendið á Rússa-jeppanum og
gista í tjaldi hvort heldur var á
Lónsöræfum, í Kverkfjöllum
eða bara að skreppa um helgi
upp í Borgarfjörð. En eftir að
börnin fluttu að heiman tóku
við ferðalög um Evrópu, Kan-
ada og Kúbu svo eitthvað sé
nefnt, en mikið fannst henni
alltaf gott að koma heim, því í
eðli sínu var Anný mjög heima-
kær.
Hún bjó jafnframt yfir þeim
eiginleika að leiðast aldrei, las
mikið, mundi allt og hafði unun
af hönnun og handavinnu. Allt
sem hún gerði var „ekta“. Hún
vann bara með eðalefni; ull,
bómull, hör og silki og hafði
jafnframt sterkan fata- og lífs-
stíl, fór til að mynda aldrei í
dragt eða blúndublússu og elti
ekki tískustrauma, hún var svo
mikið náttúrbarn.
Anný var alltaf til staðar, hlý
og umhyggjusöm án þess að
vera ýtin eða afskiptasöm, hún
var yfirveguð en föst fyrir og
vissi alltaf hvað hún vildi.
Við vorum systur og vinkon-
ur, fundum til mikillar sam-
kenndar og áttum alla tíð kær-
leiksríkt og fallegt samband, ég
vil þakka henni allt sem hún
var mér og mínum og kveð
hana í þeirri vissu að fólkið
okkar sem farið er hafi tekið á
móti henni með útbreiddan
faðm.
Sjáumst síðar systir
Birna Dís.
Elsku amma. Þegar við sett-
umst niður og rifjuðum upp
minningar um þig er efst í huga
hið árlega fjölskylduboð á jóla-
dag.
Þá fengum við hangikjöt,
uppstúf, ís og svo var hápunkt-
ur kvöldsins þegar þú fórst inn
í þvottahús og náðir í sleikjó og
gafst öllum barnabörnunum.
Einnig er ofarlega í huga
þegar við fórum saman í að-
ventuferð til Kaupmannahafnar
veturinn 2008. Þá hafðir þú
greinst nokkrum mánuðum áð-
ur með krabbamein og gengið í
gegnum erfiða lyfjameðferð. Þú
lést það ekki stoppa þig í því að
eiga með okkur góðar stundir í
Kaupmannahöfn. Nú, sex árum
síðar, er þinn tími kominn en
við erum afar þakklátar fyrir
þann tíma sem þú fékkst.
Ég sendi þér kæra kveðju
Nú komin er lífsins nótt,
Þig umvefji blessun og bænir
Ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
Þá sælt er að vita af því,
Þú laus ert úr veikinda viðjum
Þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
Þá auðnu að hafa þig hér,
Og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð
(Þórunn Sigurðardóttir)
Hvíl í friði.
Rut, Þórunn og Ingibjörg.
Sveinbjörg I.
Jónsdóttir
✝ Helga Haralds-dóttir fæddist
19. júlí 1938 og lést
á kvennadeild
Landspítalans 31.
janúar 2014.
Hún var dóttir
Guðlaugar E. Úlf-
arsdóttur og Har-
aldar Salómons-
sonar. Fósturfaðir
hennar var Sigmar
Kristinsson. Systk-
ini sammæðra: Rúnar, Úlfar,
Kristinn og Sigrún. Systur sam-
feðra: Elly og Auður.
Helga giftist Sigfúsi Skúla-
syni 1960 og áttu þau tvö börn:
1) Elly, f. 7.7. 1960, gift Hall-
grími Ingólfssyni, f. 19.5. 1960.
Þeirra börn eru Arnar Kári, f.
8.12. 1986, í sambúð með
Agnesi Ólöfu Pétursdóttur, f.
31.10. 1987. Sonur þeirra: Hall-
grímur Vikar, f. 7.9. 1913, El-
ína Helga, f. 7.7.
1989, í sambúð
með Brynjari Má
Andréssyni, og
Hektor Ingólfur, f.
31.5. 1991. 2) Skúli
Gunnar, f. 11.9.
1966. Dætur hans
með Sigríði Kol-
beinsdóttur, f. 25.4.
1966, eru: Katrín
Helga, f. 28.8.
1990, og Marín
Lárenzína, f. 12.4. 1997. Helga
og Sigfús skildu. Eftirlifandi
eiginmaður Helgu er Óskar
Karl Stefánsson, f. 27.11. 1932.
Hann á tvo syni, Kristján og
Úlfar, og þrjú barnabörn.
Helga vann við skrifstofu- og
gjaldkerastörf alla tíð, m.a. hjá
Ríkisféhirði og Hagstofu Ís-
lands.
Jarðarförin fór fram í kyrr-
þey að ósk hinnar látnu.
Kæra vinkona. Ég er ekki
ennþá búin að átta mig á því að
þú sért farin héðan og ég sitji
hér og skrifi kveðjuorð til þín,
þótt ég viti vel hversu lengi og
mikið þú varst búin að vera
veik. Síðasta ár þegar við hitt-
umst eða töluðum saman í síma
endaði ég alltaf á því að segja
þér að flýta þér að hressast, því
við ættum eftir að gera svo
margt saman.
Við kynntumst fyrst þegar
við og fjölskyldur okkar byggð-
um hús hlið við hlið við Stað-
arbakka. Við náðum strax mjög
vel saman og hefur sú vinátta
staðið í um 47 ár. Við áttum
margar góðar og skemmtilegar
stundir, bæði hér innanlands og
erlendis. Ég vil þakka þér fyrir
allar samverustundirnar okkar.
Við Eyjólfur og börnin okkar
vottum Karli, Ellý og Skúla og
öðrum ættingjum okkar innileg-
ustu samúð. Kveðjumst að sinni
Helga, þín vinkona,
Sólveig.
Helga
Haraldsdóttir
✝
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug vegna andláts og útfarar ástkærs
eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður,
afa, langafa og langalangafa,
HARALDAR RINGSTED.
Sérstakar fær starfsfólk dvalarheimilisins
Hlíðar á Akureyri fyrir hlýju og góða umönnun.
Jakobína Stefánsdóttir,
Anna Ringsted, Stefán Guðlaugsson,
Guðlaug Ringsted, Gísli Sigurgeirsson,
Sigurður Ringsted, Bryndís Kristjánsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.