Morgunblaðið - 14.02.2014, Síða 38

38 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 14. FEBRÚAR 2014
✝ Hafsteinn Sig-urþórsson
fæddist í Reykja-
vík 21. mars 1932.
Hann lést á líkn-
ardeild Landspít-
alans 2. febrúar
2014.
Foreldrar hans
voru Laufey Ein-
arsdóttir, f. 6. júlí
1909, d. 10. janúar
1976, og Sigurþór
Guðmundsson, f. 19. júlí 1910,
d. 31. mars 1946. Alsystkini: a)
Reynir Sigurþórsson, f. 1930,
d. 2000, maki Kolbrún Ár-
mannsdóttir, f. 1932. b) Sigríð-
ur Sigurþórsdóttir, f. 1934, d.
1937. c) Sigríður Sigurþórs-
dóttir, f. 1938, maki Finnbogi
Sævar Guðmundsson, f. 1937.
Hálfbræður Hafsteins: Kristján
Kristjánsson, f. 1927, d. 1997,
maki Elín Frímannsdóttir, f.
1924, d. 2006 og Gunnar Vil-
helmsson, f. 1948 , maki Bjarn-
ey K. W. Gunnarsdóttir, f.
1946. Hafsteinn kvæntist 31.
mars 1956 Ingibjörgu Birnu
Þorláksdóttur, f. 4. desember
1935. Foreldrar hennar voru
Anna Pétursdóttir, f. 14. ágúst
1910, d. 10. júní 1984 og Þor-
lákur Björnsson, f. 6. október
1904, d. 10. nóvember 1962.
Hafsteinsdóttir, f. 13. mars
1961, maki Bjarni Hauksson, f.
11. apríl 1957, börn þeirra eru:
a) Elín Birna, f. 1. mars 1986,
sambýlismaður Thomas Red-
der, f. 1987, b) Hafsteinn, f. 26.
mars 1990, sambýliskona Re-
bekka Hafþórsdóttir, f. 1991,
c) Brynjar, f. 6. nóvember 1998
.
Hafsteinn fór ungur í
rafvirkjanám. Hann tók sveins-
próf í rafvirkjun 1953. Hann
vann hjá Sameinuðum verktök-
um á Keflavíkurvelli til 1960
og síðan í Rafha í Hafnarfirði
1960-70. Árið 1970 flutti fjöl-
skyldan til Malmö í Svíþjóð og
bjó þar í tæp þrjú ár. Þar vann
Hafsteinn við skipasmíðastöð-
ina Kockums. Um áramót 1973
flutti fjölskyldan heim aftur og
vann Hafsteinn þá sem versl-
unarstjóri hjá Rafha við Óð-
instorg, síðar Austurveri til
ársins 1980. Um tíma var hann
starfsmaður Landsbankans í
Austurstræti en rak síðan
Áhaldaleigu Hafnarfjarðar frá
1984 til 1996. Hjá Byko vann
hann fram að starfslokum sín-
um. Hafsteinn og Ingibjörg
byggðu í Silfurtúninu í Garða-
bæ, fluttu þangað 1959. Í
Garðabæ bjuggu þau í 40 ár,
fyrst í Faxatúni 8 og síðar í
Krókamýri 2. Síðustu árin átti
þau heima í Eyktarsmára 8,
Kópavogi.
Útför Hafsteins verður frá
Vídalínskirkju, Garðabæ, í
dag, 14. febrúar 2014, og hefst
athöfnin kl. 13.
Börn þeirra: 1)
Sigurþór Njáll
Hafsteinsson, f. 27.
maí 1956, fyrrver-
andi maki Val-
gerður Hildi-
brandsdóttir, f. 9.
ágúst 1957, börn
þeirra eru: a)
Signý Valbjörg, f.
23. desember 1978,
maki Samuel Per-
rella, f. 1976, barn
þeirra er Aron Samuelsson
Perrella, f. 2011, b) Egill Arn-
ar, f. 21. febrúar 1982, maki
Sigyn Blöndal, f. 1982, börn
þeirra eru Breki f. 2005 og
Ylfa f. 2009, c) Andri Heiðar, f.
10 . október 1987; 2) Anna Haf-
steinsdóttir, f. 24. mars 1958,
d. 9. september 2006, maki Ár-
sæll Karl Gunnarsson, f. 12.
júlí 1953, d. 26. apríl 2008,
börn þeirra eru: a) Gunnar
Karl, f . 5. maí 1977, maki Sig-
urlaug Sverrisdóttir, f. 1977,
börn þeirra eru Arnar Kári, f.
1997 og Sólveig Anna, f. 1998,
b) Sólrún, f. 9. ágúst 1979,
maki Ingólfur V. Ævarsson, f.
1978, synir þeirra eru Ævar
Örn, f. 2005 og Ársæll Karl, f.
2007, c) Ingibjörg Birna, f. 30.
nóvember 1992, unnusti Arnór
Sigurðarson, f. 1991; 3) Laufey
Elsku pabbi. Þú kvaddir eftir
veikindi sem markað höfðu sín
spor. Þú hafðir vonast eftir lengri
tíma en varst samt sáttur við þitt
lífshlaup. Nú þegar við sitjum og
skrifum þessi orð finnst okkur við
hafa verið svo lánsöm að eiga þig
að. Sagt er að maður uppskeri
eins og maður sáir. Okkur þótti
mjög vænt um þig pabbi minn. Þú
varst gamansamur, hlýr og fróð-
ur. Það voru þínir sterku eigin-
leikar og alltaf varstu til í allt. Í
minningunni gastu líka verið
ákveðinn og strangur, þú settir
okkur systkinunum reglur og
mörk. Þegar barnabörnin svo
komu var annar tíðarandi, meiri
tími og peningar. Nutu þau
margra ánægjustunda með þér
og ömmu, jafnt heima sem í bú-
staðnum, eða á erlendri grund.
Lífsmottó þitt var „sveltur sitj-
andi kráka, en fljúgandi fær“. Þér
fannst að fólk ætti að nýta tæki-
færin og njóta líðandi stundar,
enda hafðir þú ýmislegt reynt um
ævina. Áhugamálin þín voru
nokkur. Þú hafðir gaman af að
grúska í uppruna okkar ylhýra
tungumáls, einnig að fara með
vísur við ýmis tækifæri, eftir
sjálfan þig og aðra. Þú varst frí-
stundamálari og fuglaskoðun átti
hug þinn alla tíð.
Þið mamma höfðuð gaman af
að ferðast og lögðuð því oft land
undir fót, ekki síst þegar þið vor-
uð ung með okkur krakkana í eft-
irdragi. Þið tvínónuðuð aldrei við
það að skella ykkur í útilegu með
alla fjölskylduna og auðvelt er að
muna eftir ferðum í Grafninginn,
Þjórsárdalinn og Skorradalinn,
eða bara eitthvað norður í land.
Bílinn var fylltur af allskyns úti-
legudóti og hlaðið á toppinn. Síð-
an var ekið í rykmekki út í busk-
ann á vit ævintýranna.
Við fluttum til Svíþjóðar,
bjuggum í Malmö í nokkur ár.
Var það mjög eftirminnilegur
tími og þar naustu þín vel, enda
áhugasamur um tungumál og
menningu annarra landa. Í minn-
ingunni eru líka margar ferðir
með þér til útlanda þar sem þú
ræddir kappsamur við heima-
menn og kynntist landi og þjóð
miklu betur en við hin. Þú rækt-
aðir ætíð vináttuna við gamla fé-
laga og naust návista góðra ná-
granna.
Við Eyktarsmára, þar sem þú
bjóst þín síðustu ár, býr gott fólk
sem í veikindum þínum var ávallt
boðið og búið að hjálpa til með
hundinn Patta, hundinn þeirra
Önnu og Ása sem þið mamma
tókuð að ykkur eftir fráfall þeirra.
Hjálpsemi og velvild nágrann-
anna kunnir þú vel að meta og
varst þeim þakklátur fyrir.
Við erum í hjörtum okkar
þakklát fyrir þann tíma sem við
áttum með þér og minningu þína
munum við varðveita um ókomna
tíð.
Okkar dýpstu ástarþakkir
öll af hjarta færum þér.
Fyrir allt sem okkur varstu,
yndislega samleið hér.
Drottinn launar, drottinn hefur
dauðann sigrað, lífið skín.
Hvar sem okkar liggja leiðir,
lifir hjartkær minning þín.
(Höf. ók.)
Hvíl í friði, elsku pabbi.
Laufey og Sigurþór.
Elsku afi. Það hefur alltaf verið
svo gott að koma til ykkar og þið
hafið alltaf gefið ykkur góðan
tíma fyrir okkur. Við höfum átt
svo margar og góðar stundir sam-
an. Þegar við vorum yngri vorum
við mikið hjá ykkur í Krókamýr-
inni og líka í sumarbústaðnum
ykkar þar sem þú gafst okkur
mikið af tíma þínum. Minningarn-
ar um þig þegar við vorum yngri
tengjast mikið ferðalögum í sveit-
inni þar sem mikið var um að
vera. Þar var oft farið að veiða,
farið í skógarferðir, bíltúra eða
sund. Margar minningar snúa
líka að þér með fuglabókina í
hendi eða kíki að kenna okkur skil
á fuglunum. Það hefur alltaf ríkt
gleði í kringum þig og minning-
arnar um þig eru bara hlýjar og
góðar þar sem þú varst einstak-
lega glaðlegur, góður og hjálpfús.
Stundirnar í Eyktarsmáranum
voru líka ómetanlegar þar við
ásamt krökkunum okkar nutum
góðra stunda með ykkur, ekki var
það sjaldan sem þú skelltir í eina
vísu eða sagðir brandara. Við
munum geyma allar þessar góðu
minningar í hjarta okkar.
Við kveðjum þig með söknuði,
þín barnabörn,
Gunnar Karl og Sólrún.
Elsku afi minn. Það er erfitt að
kveðja þig, en ég er þakklát fyrir
allar góðu stundirnar sem við átt-
um saman. Ég hef alltaf verið
mjög stolt af þér og oft montað
mig af því að eiga svona skemmti-
legan afa. Sem barn sagði ég öll-
um í skólanum að afi minn vissi
allt um fugla, hann væri nefnilega
fuglafræðingur. Þegar kennarinn
fór að athuga málið kom í ljós að
það var ekki alveg rétt en í mínum
huga varstu það. Á unglingsárun-
um kom ég oft í heimsókn til þín
og ömmu og fékk að gista. Þá var
pöntuð pítsa, prjónað, málað, far-
ið í ísbíltúr og ég fékk að sofa uppi
í hjá ömmu en þú inni í gestaher-
berginu. Þú hélst því fram að við
töluðum svo mikið, langt fram eft-
ir kvöldi. Vinkonur mínar öfund-
uðu mig oft af þessari lúxusmeð-
ferð sem ég fékk hjá ömmu og
afa.
Í seinni tíð voru það vinnu-
félagarnir sem fengu að heyra
sögur af því hversu frábær afi
minn væri. Það var eftir að ég
flutti út og gaf ykkur vefmynda-
vél í jólagjöf til að ég gæti séð
ykkur þegar þið hringduð á
Skype. Vinnufélagarnir voru
mjög hissa yfir því að ég ætti
svona tæknilegan afa sem væri á
netinu, sendi mér sms og væri á
skypinu.
Ég hef alltaf litið upp til þín
elsku afi, þú varst svo glaður og
hress. Þú varst líka alltaf svo
fljótur að stökkva til og redda
hlutunum. Ef það var eitthvað
sem átti að laga þá varstu búinn
að því tíu mínútum síðar og ekk-
ert vesen. Það var líka gott að
koma til þín ef það var eitthvað að
angra mig, þá sýndir þú mér eina
af vísunum þínum eða mynd sem
þú varst að mála og fékkst mig til
að dreifa huganum. Þú varst mikil
félagsvera og hafðir gaman af að
semja vísur, segja brandara og
spila á munnhörpu. Það áttir
einnig auðvelt með að tala við alla,
ekki síst útlendinga og það var
alltaf hlegið mikið að bröndurun-
um þínum þó svo að þeir hafi
stundum verið útskýrðir með
handapati.
Ég er mjög heppin að hafa átt
þig að. Hvíl í friði elsku afi minn.
Elín Birna.
Fyrir tveimur árum tók ég
hljóðritað viðtal við afa minn sem
skólaverkefni. Við það fræddist
ég heilmikið um unglingsár afa.
Afi minn var fæddur í Reykja-
vík 21. mars 1932 og átti heima
þar sem unglingur. Hann átti
heima á Laugavegi 42 með móður
sinni, tveimur alsystkinum og
yngri hálfbróður. Helstu leik-
félagar um fermingu voru frænd-
ur og skólabræður. Það var ekki
mikið um skipulagðar íþróttaæf-
ingar og iðkun á þessum tíma.
Hann byrjar að læra rafvirkjun
15 ára gamall og þá var aðalaf-
þreyingin að fara í bíóferðir og á
sveitaböll á sumrin. Það var alls
ekki mikið um raftæki á þessum
tíma og átti afi engin raftæki, en
það var samt eitt útvarp á heim-
ilinu. Á heimilinu var einn heim-
ilissími og afi mundi enn þá síma-
númerið, 5743. Í frítíma sínum
bar hann út blöð og hafði ekki
mikinn tíma fyrir tómstundir.
Hann missti föður sinn 14 ára að
aldri og þurfti mikið að hjálpa
móður sinni. Hann fór mikið í
sendiferðir og náði í fisk í fiski-
búðina og mjólk í mjólkurbúðina
en það var ekki um neinar stórar
matvöruverslanir með fjölbreyttu
úrvali að ræða eins og er núna.
Afi sagði að það hefði verið
mikið um boltaleiki, þó að það
hefði ekki verið beint knattspyrna
sem um var að ræða. Hann nefndi
til dæmis kýlubolta og fleiri úti-
leiki. Öll sumur frá 10 til 15 ára
fór hann í sveit að vinna og stund-
aði þar venjuleg sveitastörf.
Hann sagði að það hefði verið
misjafnt hvort börnin voru notuð
sem hálfgerðir þrælar eða unnu í
sveitinni að eigin geðþótta og
kynntist hann því hvoru tveggja.
Afi sagði að sér fyndist að borg-
arbörnin í dag vantaði að kynnast
sveitalífinu og að tæknin væri bú-
in að taka völdin. Núna sætu ung-
lingar fyrir framan skjái og gerðu
ekki neitt. Í sveitinni var afi látinn
gera margt og mikið eins og fara
með bréf á milli bæja af því að það
var enginn sími, passa lömbin og
mörg önnur sveitastörf. Í einni
sendiferðinni sem afi fór í sveit-
inni var honum boðið súrt skyr
sem hann þáði og kaffi á eftir.
Hann kastaði því öllu upp eftir á.
Þegar afi var 14 ára fór hann
líka á sjóinn. Hann var á togara
með nokkrum ættingjum og
frændi hans var skipstjóri á skip-
inu. Þetta síldveiðisumar veiddist
ekki mikið en afi kynntist sjó-
mennskunni að hluta. Hann sagði
frá því að á góðviðrisdegi hefðu
þeir unglingarnir á togaranum
farið að synda í sjónum og afi fór
út í sjóinn og varð næstum því
fyrir sjö metra löngum beinhá-
karli sem synti rétt hjá skipinu.
Með togaranum fór hann til út-
landa í fyrsta sinn. Það var siglt
til Bretlands og var þetta heilmik-
ið ævintýri fyrir 14 ára dreng á
þeim árum.
Eins og fram kemur voru tóm-
stundaiðkanirnar og annað á
þessum tímum afar ólíkt því sem
er í dag. En afi hafði líka gaman af
sveitaböllunum og bíóferðum sem
er ekki ósvipað því sem gengur og
gerist í dag.
Elsku afi, þú varst alltaf svo
skemmtilegur og kátur, kunnir
svo mikið af vísum og bröndurum
og varst snillingur í að fá fólk til
að brosa. Þú varst líka alltaf tilbú-
inn að hjálpa mér við hvað sem
var. Takk fyrir allt, afi minn, ég á
góðar minningar um þig.
Brynjar.
Það er sagt að maður velji sér
vini en ekki fjölskyldu. Ég hefði
valið þig sem vin ef við hefðum
ekki verið tengdir fjölskyldu-
böndum. Hafsteinn afi, vinur
minn, er nú fallinn frá. Yfir því er
ég mjög sorgmæddur en jafn-
framt alveg rosalega þakklátur
fyrir að hafa átt með honum rúm-
lega þrjá áratugi. Leiðir okkar
lágu fyrst saman á miklum tíma-
mótum hjá okkur báðum. Tíma-
mótin mín voru mín eigin fæðing
og tímamótin hans afa að þá hafði
hann þegar lifað í hálfa öld. Þar af
leiðandi áttum við afi alltaf stór-
afmæli á sama árinu og meira að
segja bara með mánaðar millibili.
Frá upphafi tókst með okkur mik-
ill og góður vinskapur. Þetta var
oft á tíðum ekki vinskapur
margra orða frekar verka.
Afi var ekki maður margra
orða í síma eða yfir veraldarvef-
inn, hann giftist sérfræðingi á því
sviði. Hann vildi frekar tala við
fólk í eigin persónu eða halda
gamansamar ræður á mannamót-
um. Afi var mjög hjálpsamur
maður og var alltaf boðinn og bú-
inn að hjálpa til ef mig vantaði að-
stoð. Minnist ég allra ferðanna
þeirra ömmu norður til okkar Si-
gynjar þar sem hann hjálpaði
okkur gríðarlega í verklegum
framkvæmdum bæði heima og í
fyrirtæki okkar. Afi var mikill
samvinnumaður og í honum
leyndist Hafnfirðingur. Það
kannski kom best fram í því að
hann vildi helst að við værum
svona þrír til fjórir að skipta um
eina kló á raftæki. Afi sá þá um
verklegu framkvæmdirnar. Hann
setti svo einn í það að halda á
verkfærunum og hina í að hand-
langa í hann það sem vantaði.
Milli þess sem hann verkstýrði
svo mannskapnum sagði hann
annað hvort gamlar vísur eða
bara snaraði fram einni frumsam-
inni, oft döðruðu vísurnar við það
að vera fyrir neðan beltisstað.
Afi var aldrei sérstaklega
flokkspólitískur, hann giftist
konu sem sá um það eins og að
tala í símann. En hann hafði
ákveðnar skoðanir og var af þess-
ari kynslóð manna sem vildu hafa
hlutina einfalda. Helst ekkert
pastarugl, bara alvörumat. Þegar
ég minnist afa þá minnist ég líka
ömmu því þau voru sterk liðsheild
sem gerði hlutina saman. Þau
skiptu með sér verkum, eins og
ríkt er hjá þeirra kynslóð. Senni-
lega er einfaldast að lýsa þeirra
samvinnu með því að amma sá um
að tala og afi um að framkvæma.
Stundum fannst afa að amma
þyrfti að tala allt of mikið áður en
teknar voru ákvarðanir og á móti
fannst ömmu afi vera fullbráðlát-
ur og bara vilja drífa hlutina af áð-
ur en búið var að ræða almenni-
lega um þá. Þau voru flott saman
og vonandi verð ég jafn gæfusam-
ur og þau. Ég er óendanlega
þakklátur fyrir allan tímann okk-
ar saman. Takk fyrir að leggja á
þig ferðalagið í sumar út til Eng-
lands að hitta okkur. Vegna þín er
ég betri maður, bless í bili, afi.
100% hef ég þrótt
hraustur og myndarlegur
gettu hvað ég gerði í nótt
og byrjaði klukkan fjögur.
Egill Arnar Sigurþórsson.
Þegar ég hugsa til þín, afi
minn, er erfitt fyrir mig að brosa
ekki. Þú varst ávallt hress og
hafðir gaman af því að vera í
kringum fólk. Margar eru minn-
ingarnar sem ég á um nafna minn
og afa. Afi var einlægur og
skemmtilegur maður sem átti
auðvelt með að gleðja þá sem í
kringum hann voru. Á mínum
yngri árum áttum við margar
góðar stundir í Krókamýrinni
sem og uppi í bústað. Þér var
margt til lista lagt og var vísna-
gerð eitt af því sem þú varst afar
lunkinn við. Til er heil ljóðabók
með mörgum af þeim vísum sem
þú samdir um daglegt líf og hluti
sem gerðust í kringum þig. Ef all-
ar vísurnar hefðu verið teknar
saman hefðir þú sjálfsagt getað
gefið út þónokkrar bækur í við-
bót.
Eins og flest allt sem þú tókst
þér fyrir hendur voru vísurnar
gerðar til að gleðja fólk og það
gerðu þær svo sannarlega. Á þín-
um seinni árum varstu svo dug-
legur að mála og það kom mér í
raun skemmtilega á óvart hversu
lunkinn málari þú varst. Þú varst
hvatvís maður og fljótur að af-
greiða hluti sem þörfnuðust að-
hlynningar. Þegar veikindin
skullu á hjá þér tók við erfiður
tími.
Þrátt fyrir veikindin varstu
ávallt áhugasamur um hvað væri
að gerast hjá okkur og hvernig
gengi. Þú varst svo lífsglaður og
hress karakter. Það er hrikalega
erfitt að sjá á eftir þér afi minn og
ég á eftir að sakna þín sárt. Ég er
svo stoltur að vera skírður í höf-
uðið á jafnmerkum manni og þér.
Hvíldu í friði.
Hafsteinn Bjarnason.
Það dimmdi og dró fyrir sólu ský,
við drúptum höfði og klökk vorum huga í.
En aftur birtir, aftur lifnar blað.
Enginn ræður sínum næturstað.
(ÁJ)
Kæri vinur. Birtan bíður hin-
um megin, þetta sagðir þú við
okkur fyrir stuttu. Nú ertu fluttur
í birtuna, þar sem ástvinir þínir
taka á móti þér, umvefja þig kær-
leika og leiða þig um hinar gullnu
strendur. Margar dýrmætar
stundir áttum við saman og á okk-
ar yngri árum var óendanleg gleði
og glens og nóttin var ung.
Það er margt sem kemur upp í
hugann á þessari stundu, ógleym-
anleg ævintýri og ferðalög, sem
ekki verða upptalin hér. Það væri
efni í heila bók. En minningarnar
geymum við í handraðanum og
grípum til þeirra við og við. Okkar
leiðir skildi um tíma, þið fluttuð til
Svíþjóðar, við bjuggum fyrir
norðan en er þið fluttuð heim aft-
ur og við í borgina endurnýjaðist
vináttan. Það var notalegt og
gaman að heimsækja ykkur hjón-
in, maður fór alltaf glaðari heim.
Þú varst oftar en ekki með nýja
vísu á blaði, sem þú dróst upp úr
brjóstvasanum, og margar vísur
flugu okkar á milli. Þú varst list-
fengur á fleiri en einu sviði, þú
málaðir á striga og fallegar eru
myndirnar þínar sem þú sýndir
okkur í bílskúrnum en þar varstu
með góða aðstöðu. Nýjustu vís-
urnar sem þú ortir lastu fyrir
okkur á líknardeildinni. Já, það er
guðsgjöf að eiga létta lund. Takk
fyrir samfylgdina vinur, við sökn-
um þín.
Elsku Inga og fjölskylda, við
biðjum guð að gefa ykkur styrk.
Það er yfir okkur öllum vakað.
Einar og Ásgerður.
Hafsteinn
Sigurþórsson
Í mannhafinu er gott að vita af
englum eins og henni Ellu, sem
lagði sig fram við að hjálpa öðrum.
Við hjónin fengum að njóta hæfi-
leika hennar og fórnfýsi og erum
henni ævinlega þakklát fyrir það.
Síðustu vikur voru henni erf-
iðar en nú hefur hún fengið frelsi
frá þjáningunum.
Ef til vill líður henni núna eitt-
hvað svipað og Hugrún lýsir í
Elín Sigurðardóttir
✝ Elín Sigurð-ardóttir fædd-
ist á Eyrarbakka
27. febrúar 1941 en
ólst upp í Miðtúni
13 (Vík) á Selfossi.
Hún lést á Heil-
brigðisstofnun Suð-
urlands 28. janúar
2014.
Útför Elínar fór
fram frá Selfoss-
kirkju 7. febrúar
2014.
þessu kvæði:
Flýg ég og flýg
yfir furuskóg,
yfir mörk og mó,
yfir mosató,
yfir haf og heiði,
yfir hraun og sand,
yfir vötn og vídd,
inn á vorsins land.
Flýg ég og flýg
yfir fjallaskörð,
yfir brekkubörð,
yfir bleikan svörð,
yfir foss í gili,
yfir fuglasveim,
yfir lyng í laut,
inn í ljóssins heim.
(Hugrún)
Við þökkum fyrir umhyggju
hennar og hlýju. Þá biðjum við
góðan Guð að hugga og styrkja
Birgi og fjölskyldur þeirra.
Eygló og Ingvar.