Morgunblaðið - 26.04.2014, Qupperneq 40

40 MENNING
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 26. APRÍL 2014
Heima hjá
Hafnfirðingum
Þéttir Strigaskór nr. 42 rokkuðu af móð og myndarskap. Frábært band.
AF LISTUM
Jón Agnar Ólason
jonagnar@mbl.is
Heima í Hafnarfirði“ nefn-ist tónlistarhátíð semMenningar- og listafjelag
Hafnarfjarðar hélt að kvöldi síðasta
vetrardags í heimahúsum víðsvegar
í gamla miðbænum í Hafnarfirði.
Hugmyndin er bráðsnjöll; tónlist-
armenn úr ýmsum áttum halda
stutta í áðurnefndum heimahúsum
og hátíðargestirnir rölta á milli
húsa, hlusta og njóta.Undirritaður
gekk á fund gestrisinna Hafnfirð-
inga.
Vök í Lóuhrauni
Fyrst lá leiðin heim til Óla
Palla og Stellu við Lóuhraun þar
sem Vök, sigurvegarar Músíktil-
rauna 2013, töldu í. Þegar gestir
höfðu seilst í te, kaffi eða kaldan öl,
hófust tónleikarnir og þeir voru af-
bragð. Þríeykið Vök splæsir saman
kuldalegri rafmúsík og lífrænum
hljómum gítars og saxófóns svo úr
verður grípandi og flott tónlist. Þre-
menningarnir eru flinkir lagasmiðir
og náðu eftirminnilega sterkri teng-
ingu við viðstadda í stofurýminu við
Lóuhraun. Sá sem þetta ritar hefur
ekki séð bandið spila áður en mun
bera sig eftir því hérleiðis því Vök
er einkar sjarmerandi sveit sem
flytur frumlega og spennandi tón-
list. Söngkonan, Margrét Rán, á
ekki minnstan þátt í aðdráttaraflinu
en söngur hennar minnir sumpart á
Karin Dreijer Anderson sem gefur
út undir nafninu Fever Ray, og sem
helmingur The Knife. Hreint ekki
leiðri að líkjast. Frábær byrjun á
góðu kvöldi í Firðinum.
Andrea og félagar
á Austurgötu
Að Vök lokinni lá leiðin á Aust-
urgötuna. Miðbærinn iðaði af fólki á
förnum vegi sem var í senn nýkom-
ið af einum tónleikum og rétt ókom-
ið á þá næstu. Heima hjá Karó voru
þau Andrea Gylfadóttir, Björn
Thoroddsen á gítar og Jón Rafns-
son bassaleikari búin að koma sér
fyrir og fluttu gamlar og góðar
lummur í létt-djössuðum búningi og
gerðu það af sínum alkunna mynd-
arskap. Heiðlóukvæði, Fram í heið-
anna ró og Heim í heiðardalinn
fengu að fljúga ásamt erlendum
smellum eins og Summertime úr
Porgy & Bess eftir Gershwin og
Blue Moon eftir Rodgers og Hart,
og allt saman afgreitt af silkimjúkri
fagmennsku. Húsnæðið var heppi-
legt út af fyrir sig en óþarfa kjafta-
gangur í eldhúsinu spillti á stundum
fyrir lágstemmdri músíkinni og
ekki laust við að Andrea sendi
þangað kalt auga af og til, og það
réttilega.
Strigaskór Nr.42
á Álfaskeiðinu
Síðastið viðkomustaður þetta
kvöldið var hjá Árna Matt og
Björgu á Álfaskeiðinu og þar var
hljómsveit sem ég hef lengi beðið
þess að sjá, hin goðsagnakennda
Kópavogsrokksveit, Strigaskór Nr.
42. Það er ekki lítið skarð í skeftið
að hafa séð þá spila „læf“ og þeir
brugðust ekki heldur viðstöddum.
Dúndrandi rokkið er meira en bara
kraftur því í því er að finna heil-
miklar pælingar, flókna hljóma, og
úthugsaða takta. Strigaskórnir voru
geysiþéttir og sándið flott, og
ómögulegt annað en að kinka kolli,
stappa fæti eða hvorttveggja meðan
sveitin hellti holskeflum af bylmingi
yfir viðstadda og uppskáru upp-
klapp fyrir; gestir uppskáru auka-
lag. Gestir fóru út í sumarnóttina
með suð í eyrum, en til hvers að
hlusta á rokk ef hljóðhimnurnar fá
ekki svolitlar harðsperrur af?
Hafnfirðingar eiga hrós skilið
fyrir framtakið – sjáumst að ári.
» Strigaskórnir vorugeysiþéttir og sándið
flott, og ómögulegt ann-
að en að kinka kolli,
stappa fæti eða hvort-
tveggja.
Heima Hafnafjörður er engum líkur, eins og sást síðasta vetrardag.
Skrattinn úr sauðarleggnumer annað afsprengi sam-starfs danshöfundannaMelkorku Sigríðar Magn-
úsdóttur, Sigríðar Soffíu Níels-
dóttur og tónlistarmannsins Valdi-
mars Jóhannssonar. Fyrsta verk
hópsins nefndist Glymskrattinn og
var það flutt í Þjóðleikhúskjall-
aranum í maí 2012. Verk þessi eiga
mikið sameiginlegt, en þau byggj-
ast bæði á nánu samspili dans, tón-
listar og leikhúss. Verkið er byggt
á tónleikaforminu. Frumsamin lög
eru flutt í fullri lengd, stuttum
kynningum og leikköflum er fléttað
inn á milli þeirra.
Í Glymskrattanum var lagt upp
með að bregða nýju ljósi á sviðs-
framkomu og þekkt spor í popp-
kúltúr samtímans, en í Skrattanum
úr sauðarleggnum er tekist á við
íslenska (þjóð)menningu með verk-
færum samtímadans og dæg-
urtónlistar.
Formið sem höfundarnir velja
verkum sínum er áhugavert en
slakar lagasmíðar og misgóður
flutningur setur strik í reikninginn.
Það má þó ætla að brotakennd
túlkunin sé af ásettu ráði því
spaugsemin ræður ríkjum á svið-
inu. Alvörunni sem fylgir forminu
sem höfundarnir vinna með er lyft
niður af stallinum og markmiðið er
skemmtun. Út frá því má segja að
stemningin sem myndaðist í Þjóð-
leikhúskjallaranum hafi hentað
hugmyndafræði hópsins betur en
Kassasalur Þjóðleikhússins.
Í Skrattanum úr sauðarleggnum
er unnið með íslensk minni.
Þjóðhátíðardagurinn, lopapeysur og
íslensk náttúra koma við sögu, en
einnig er íslensk dægurmenning
áberandi. Í því samhengi má nefna
skemmtilegt innslag „í boði bjór-
framleiðanda“, þar sem tónleika-
formið var brotið upp og froðu-
kenndum spjallþætti var varpað á
dansgólfið sem var þakið torfi.
Sviðsmyndin var einkar vel gerð og
þjónar hún verkinu mjög vel. Að
auki settu fjölbreyttir búningar
skemmtilegan svip á verkið.
Flutningur lagsins um hafmeyj-
una í húsinu og senan sem fór fram
í heitum potti var mjög vel gerð og
áhorfendur fundu fyrir skrattanum
í sauðarleggnum. Menningarlegri
ímynd nútíma Íslendinga er velt
upp sem spurningu um stöðu fram-
sækins menningarstarfs í hafi af-
þreyingarmenningar nútímans.
Skrattinn úr sauðarleggnum er
léttúðugt og hressandi verk fyrir
alla þá sem hafa gaman af land-
námshænum, snapchat og in-
stagram.
Ljósmynd/Marino Thorlacius
Þjóðleikhúsið
Skrattinn úr sauðarleggnum
bbmnn
Höfundar og flytjendur: Melkorka Sig-
ríður Magnúsdóttir, Sigríður Soffía
Níelsdóttir og Valdimar Jóhannsson.
Leikmynd: Brynja Björnsdóttir. Bún-
ingar: Agnieszka Baranowska. Ljós og
hljóð: Ólafur Pétur Georgsson. Þula:
Brynhildur Guðjónsdóttir. Frumsýning
23. apríl í Kassanum, Þjóðleikhúsinu.
MARGRÉT
ÁSKELSDÓTTIR
DANS
Grín og glens í Kassanum
Létt Skrattinn úr sauð-
arleggnum er léttúðugt
og hressandi verk.