Morgunblaðið - 03.07.2014, Blaðsíða 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 3. JÚLÍ 2014
✝ Svend-AageMalmberg
fæddist 8. febrúar
1935 í Reykjavík.
Hann lést að heim-
ili sínu 25. júní
2014.
Foreldrar hans
voru Ejner Oluf
Malmberg, f. 14.8.
1903, d. 18.9. 1963,
og eiginkona hans
Ingileif Halldórs-
dóttir Malmberg, f. 4.2. 1905, d.
28.8. 1987. Systkini Svend-Aage
eru 1) Halldór E. Malmberg, f.
22.2. 1928, 2) Otto J. Malmberg,
f. 8.9. 1931, 3) Gunnar S. Malm-
berg, f. 12.1. 1938, d. 13.6.
1998, 4) Inga Dagný Malmberg,
f. 19.10. 1944, 5) hálfsystir
Svend-Aage samfeðra Svava
Hauksdóttir, f. 12.1. 1938, d.
13.6. 1998.
Eiginkona Svend-Aage var
Elísabeth Pálsdóttir Malmberg,
f. 7.4. 1939, d. 12.10. 1981. For-
eldrar hennar voru Páll Jakob
Helgason, f. 25.9. 1906, d. 5.11.
1966, og eiginkona hans Inger
J. Helgason, f. 6.2. 1913, d.
18.10. 2001.
Börn Svend-Aage og El-
ísabethar eru 1) Ingileif Malm-
1993, b) Ýmir Aage, f. 16.8.
1998.
Síðari eiginkona Svend-Aage
var Björg K. Jónsdóttir, f.
15.12. 1942, þau skildu. Lífs-
förunautur Svend-Aage síðast-
liðin 10 ár var Sesselja Frið-
riksdóttir, f. 22.7. 1935.
Svend-Aage varð stúdent frá
Menntaskólanum í Reykjavík
1955 og lauk doktorsprófi í haf-
fræðum frá Háskólanum í Kiel
1961. Hann starfaði við haf-
rannsóknir hjá fiskideild at-
vinnudeildar Háskólans og Haf-
rannsóknastofnun frá árinu
1962 og til starfsloka. Þá var
hann stundakennari í haffræði
við HÍ, KHÍ og MR. Svend-Aage
ritaði greinar í vísindarit, dag-
blöð og tímarit innanlands og
erlendis um áratuga skeið um
haffræði, náttúruvísindi, um-
hverfismál, trúmál og önnur
hugðarefni sín og starfaði í
fjölda nefnda tengdra starfi
sínu og fræðum. Hann var einn-
ig ötull í starfi jafnaðarmanna,
Alþýðuflokks og Samfylkingar
og sat í sóknarnefnd
Hafnarfjarðarkirkju 1985-1990.
Svend-Aage hlaut heiðursvið-
urkenningu alþjóða hafrann-
sóknarráðsins í Edinborg árið
2001 og riddarakross hinnar ís-
lensku fálkaorðu árið 2003 fyr-
ir hafrannsóknir sínar.
Útför Svend-Aage fer fram
frá Hafnarfjarðarkirkju í dag,
3. júlí 2014, og hefst athöfnin
kl. 13.
berg sjúkra-
húsprestur, f. 31.7.
1964, eiginmaður
hennar er Þórhall-
ur Heimisson sókn-
arprestur, f. 30.7.
1961, og börn
þeirra a) Dóra
Erla, f. 22.6. 1987,
eiginmaður hennar
er Ragnar Pálsson,
f. 28.1. 1987, og
dóttir þeirra Sól-
veig, f. 29.5. 2012, b) Rakel, f.
15.3. 1991, c) Hlín, f. 25.1. 1993,
b) Heimir, f. 17.8. 2005, 2)
Kristín List Malmberg kennari,
f. 22.7. 1966, eiginmaður henn-
ar er Árni Hrólfur Helgason
kennari, f. 27.10. 1962, og börn
þeirra a) Sveinn Áki, f. 26.7.
2002, b) Elísabeth Malmberg
Arnarsdóttir, f. 3.10. 1985, sam-
býlismaður hennar er Óðinn
Stefánsson, f. 27.6. 1985, og
dóttir þeirra Kristín Kara, f.
24.2. 2014, c) Daníel Örn Árna-
son, f. 20.11. 1985, sambýlis-
kona hans er Ene Bugge, f.
10.10. 1987, 3) Páll Jakob
Malmberg kennari, f. 4.1. 1969,
eiginkona hans er Ingibjörg
Arnardóttir, f. 25.12. 1969, og
börn þeirra a) Rut, f. 12.4.
Snemma að morgni miðviku-
dagsins 25. júní vorum við fjöl-
skyldan á leið norður í land í
skírnarveislu. Dagana áður hafði
stórfjölskyldan fagnað með okkur
hjónavígslu elstu dóttur okkar og
útskrift hennar úr háskóla. Eins
og alltaf voru þá fagnaðarfundir
þegar við komum saman fjöl-
skyldan. Og eins og alltaf var
tengdafaðir minn Svend-Aage
manna glaðastur. Hann hélt ljúfa
og yndislega ræðu í veislunni þeg-
ar dóttir okkar gekk í það heilaga
17. júní síðastliðinn. Þar fléttaði
hann að vanda inn í orð sín minn-
ingu látinna ástvina okkar, ábyrgð
okkar á lífinu – og kærleikanum.
Og von var á annarri slíkri ræðu
við skírn litlu stúlkunnar á Akur-
eyri hinn 27. júní. Oft fer þó lífið
öðruvísi en við ætlum. Svend-
Aage var ferðbúinn þennan morg-
un. En í stað þess að halda til Ak-
ureyrar var förinni heitið á vit aft-
ureldingarinnar. Það eru nú liðin
rúmlega 29 ár síðan leiðir okkar
Svend-Aage fyrst lágu saman. Þá
var ég að gera hosur mínar græn-
ar fyrir dóttur hans. Mér er
ógleymanlegt þegar við fyrst hitt-
umst. Það var í Smyrlahrauninu í
Hafnarfirði hinn 1. maí árið 1985.
Þar leit hann kankvís á strákinn
sem stóð þarna álútur, var að bíða
eftir dóttur hans og kom ekki upp
orði af feimni. „Gleðilega hátíð“
sagði jafnaðarmaðurinn glaður og
sveitadrengurinn vissi ekki hvað-
an á sig stóð veðrið. „Hvaða há-
tíð?“ stundi ég upp og fékk þá
minn fyrsta fyrirlestur um fé-
lagshyggjuna og 1. maí. En ekki
þann síðasta. Frá og með þessum
degi höfum við átt saman margar
ógleymanlegar stundir tengda-
feðgarnir, í gleði og sorg. Því eng-
inn reyndist mér betri í sorginni
en tengdafaðir minn. Og enginn
samgladdist mér meir en hann.
Minningarnar eru óteljandi frá
fjölskylduuppákomum, ferðalög-
um heima og erlendis – alltaf var
tengdafaðir minn nærri með vind-
ilinn sinn og brosið sitt og kank-
vísi og kærleika. Síðast í Falun í
Svíþjóð í vor þar sem hann heim-
sótti okkur. Tengdapabbi minn
var sannur viskubrunnur. Oft
ræddum við tengdafeðgarnir
saman um trúmál og pólitík, Evr-
ópumál og umhverfismál, kirkj-
una, söguna og samfélags-
þróunina. Okkar stóra áhugamál
var sagnfræði og gátum við eytt
mörgum dögum í vangaveltur um
heimsstyrjaldirnar, kalda stríðið,
ofsóknirnar gegn gyðingum, íslam
– umræðuefnin voru ótæmandi.
Við vorum oft á sama máli og jafn
oft ósammála. En það breytti
engu því þó að Svend-Age stæði
fastur á sínu virti hann skoðanir
annarra – oftast! Engan beittari
gagnrýnanda hef ég haft en hann.
En allt var það uppbyggilegt og í
kærleika. Og mörg áttum við
leyndarmálin saman. „Þetta segi
ég bara við þig,“ sögðum við oft
við hvor annan. Og stóðum við
það. Alltaf var Svend-Aage líka að
gauka að mér bókum. Síðasta bók-
in var Kommúnistahreyfingin á
Íslandi eftir Þór Whitehead, sem
hann gaf mér daginn áður en hann
lést. Í ræðunni við vígslu dóttur
minnar lagði tengdafaðir minn út
af kærleikanum. Í kærleikanum
lifði hann, líka þegar lífið var erf-
itt. Í kærleikanum dó hann á leið
til skírnar hjá litlum augasteini.
Og ég veit að í kærleikanum mun-
um við hittast á ný – þar sem feg-
urðin ríkir ein.
Þórhallur Heimisson.
Guð minn góður, Guð minn
góður. Ertu kominn? Ég ætlaði
ekki að vera hérna, ég sver að ég
ætlaði ekki að vera hérna.
Þessi orð voru fyrstu kynni mín
af Svend-Aage Malmberg, sem
síðar varð tengdafaðir minn. Ég
hafði lagt land undir fót á mínum
tveggja manna sportbíl og ekið
sem leið lá frá Akureyri til Hafn-
arfjarðar í fyrstu heimsóknina til
dóttur hans, sem ég hafði kynnst í
Danmörku skömmu áður. Ákefð
mín að komast á áfangastað var
svo mikil að ég var fljótur í förum
og var mættur á Holtið í Hafn-
arfirði ríflega klukkustund fyrir
ætlaðan komutíma. Það varð aftur
til þess að ég kom Svend að óvör-
um og auðvitað hélt hann að ég
yrði sannfærður um að hann væri
að njósna um þennan Norðlend-
ing, sem hafði laumað sér inn á
flestar myndir dóttur hans frá
Danmerkurferðinni. Síðan eru lið-
in ein átján ár og á þeim tíma
kynntist ég Svend vel. Hann var
satt að segja einstakur maður sem
fór sínar eigin leiðir og hnýtti ekki
alltaf bagga sína sömu hnútum og
samferðafólkið. Eftir að við Krist-
ín dóttir hans hófum búskap á Ak-
ureyri var hann tíður gestur hjá
okkur. Fyrst um sinn ók hann
þessa leið á eigin bíl og tók stund-
um meira en einn dag í ferðina
enda margar heiðar á leiðinni þar
sem hægt var að sitja, maula
nesti, horfa út í bláinn og velta lífs-
gátunni fyrir sér. Ef hann treysti
sér ekki til að keyra varð rútan
oftast fyrir valinu enda svo ljóm-
andi gott að virða fegurð landsins
fyrir sér á leiðinni, jafnvel þótt
lengst af væri kannski ekið í
svartamyrkri. Á þessum ferðum
sínum um landið til þess að heim-
sækja börn og tengdabörn lenti
Svend í mörgum ævintýrum og
endaði ekki alltaf í réttum kaup-
stað, enda var hann ekta prófess-
or, stundum vitlaust hnepptur,
með skakkt bindi, úfið hár og oft
svolítið utan við sig. Svend var ár-
risull maður og yfirleitt fyrstur
niður í stofu á morgnana þegar
hann dvaldi hjá okkur. Fyrstu ár-
in var það heimiliskötturinn sem
naut góðs af nærveru hans á
morgnana en svo eignaðist hann
nafna, Svein Áka, sem líka var ár-
risull og saman áttu þeir dýrmæt-
ar morgunstundir þar sem dótt-
ursonurinn var fræddur um fiska,
fugla og ýmsar furðuverur þessa
heims og annars, enda afinn dokt-
or í haffræði og vissi lengra nefi
sínu um ýmsa skemmtilega og
fræðandi hluti sem öllum er hollt
að hlýða á. Það var gaman að
ferðast með Svend innanlands
sem utan, enda var hann hokinn af
lífsreynslu og hafði frá mörgu að
segja. Hann viðraði hiklaust skoð-
anir sínar á öllu, hvort sem það
var gatnagerðin á Akureyri,
stjórnarfarið í Evrópu eða af-
greiðslufólkið í vegasjoppunum.
Ef fleiri en tveir komu saman til
gleðskapar hélt hann yfirleitt
ræðu þar sem kjarninn var um-
burðarlyndi og víðsýni, listilega
fléttað saman við tilefni dagsins
og honum fannst ákaflega gaman
að taka bláókunnugt fólk tali og
rekja úr því garnirnar.
Um Svend-Aage Malmberg er
ekki hægt að skrifa í einni stuttri
grein; til þess að lýsa þeim öðlingi
og mannvini sem tengdafaðir
minn var þarf svo miklu meira
pláss en rúmast í fátæklegri minn-
ingargrein. Hans verdur sannar-
lega sárt saknað.
Árni Hrólfur Helgason.
Elsku afi og langafi. Það að þú
sért kominn á annan og betri stað
er mjög óraunverulegt en samt
sem áður satt. Það er svo skrítið
að þú sért ekki lengur með okkur.
Þú hefur reynst okkur svo vel sem
afi í gegnum tíðina, hefur alltaf
viljað það besta fyrir okkur og
sýnt öllu sem við tökum okkur fyr-
ir hendur svo mikinn áhuga. Sög-
ur af námsferli þínum og starfi
voru góð fyrirmynd og hvetjandi
fyrir okkur barnabörnin. Einnig
var alltaf stutt í hnyttni þína og
fyndni og hreinskilni þín var
skemmtilega hressandi. Þú
hringdir alltaf að minnsta kosti
einu sinni á dag heim til að gá
hvernig við hefðum það og til að
spjalla. Það var alltaf gaman að
tala við þig, þú hafðir sterkar
skoðanir og varst aldrei hræddur
við að sýna þær. Sérstaklega
fannst þér gaman að tala um póli-
tíkina og þá var sko erfitt að hafa
aðrar skoðanir en þú. Við munum
eftir mörgum samtölum sem áttu
sér stað við matarborðið milli okk-
ar allra og alltaf heyrðist hæst í
þér. Þú vildir alltaf allt fyrir okkur
gera. Þú varst vanur að segja að
við gætum alltaf hringt í þig ef það
væri eitthvað sem við þyrftum.
Það var svo gott að vita af því hvað
þér þótti vænt um okkur. Þú
komst reglulega til okkar í pítsu á
föstudagskvöldum en þessi kvöld
voru alltaf skemmtileg. Þá var
hlegið mikið við kvöldverðarborð-
ið og ýmis mál rædd og kvöldinu
lauk með því að horfa á Útsvarið í
sjónvarpinu. Þessar stundir okkar
allra saman á föstudagskvöldum
voru yndislegar. Einnig var gott
samband milli þín og Sólveigar.
Sólveig hafði alltaf gaman af að
hitta þig og sýna þér dótið sitt og
skoða bækur með þér. Hún talaði
oft um þig og gerir enn og bað
reglulega um að fá þig í heimsókn.
Sólveigu þykir svo sannarlega
mjög vænt um langafa sinn en
núna síðast í gær málaði hún
mynd og sagði foreldrum sínum
að þetta væri mynd af langafa. Við
höfum átt margar yndislegar
stundir saman elsku afi. Okkur
þótti yndislegt að fá þig til okkar í
brúðkaup og útskrift seinustu
daga þína og þótti okkur mjög
vænt um fallegu ræðuna sem þú
hélst í brúðkaupsveislunni og
munum við seint gleyma henni.
Elsku afi og langafi. Við erum
svo þakklát fyrir allan þann tíma
sem við fengum með þér og hvað
þú lagðir alltaf hart að þér að hitta
okkur og vera með okkur þrátt
fyrir að þú værir orðinn þreyttur.
Það er gott að vita að nú sért þú
umkringdur gömlum vinum og
kunningjum og þið getið hlegið
saman að gömlum tímum en þín
verður alltaf sárt saknað meðal
okkar. En þó svo að þú getir ekki
hringt í okkur núna eða komið í
föstudagspítsu vitum við að þú
verður alltaf hjá okkur með bros á
vör. Þú munt alltaf eiga stað í
hjarta okkar og við munum aldrei
gleyma þér.
Hvíldu í friði elsku afi og afi
lang.
Þín barnabörn og barnabarna-
barn,
Dóra Erla, Rakel, Hlín,
Heimir og Sólveig.
Get ég gert eitthvað fyrir ykk-
ur, gullið mitt? Svona byrjaðir þú
eða endaðir öll okkar samtöl,
elsku afi minn. Ég trúi ekki að þú
sért farinn. Ég hlakkaði svo til að
fá þig norður í skírn Kristínar
Köru, langafastelpunnar þinnar.
Þú ert örugglega stoltur af nafn-
inu.
Ég get huggað mig við að
Kristín litla fékk að knúsa þig, er
þakklát fyrir það. Fallegu mynd-
irnar af ykkur saman verða mér
dýrmætar. Ég hlakka til að segja
henni frá afa Svend. Þetta hefur
verið mikill tilfinningarússíbani,
svo mikil gleði og svo mikil sorg.
Elsku afi, þú ætlaðir að koma
norður með strætó eins og þú
varst vanur. Þér fannst svo
huggulegt að sitja í rólegheitum,
horfa út um gluggann og njóta út-
sýnisins sem landið sem þér þótti
svo vænt um hafði upp á að bjóða.
Það munaði svo litlu, afi minn, þú
varst klár í slaginn. Ferðatösk-
urnar á sínum stað og neftóbaks-
dollan þér við hlið.
Elsku afi, fyrir mér varstu
ódauðlegur og þú vissir það vel,
maður hugsar þannig um þá sem
manni þykir vænst um. Ég vonaði
að þú yrðir ávallt mér við hlið þó
að ég vissi að ég þyrfti að horfast í
augu við það einn daginn að missa
þig. Það var svo sárt og erfitt þeg-
ar skellurinn kom. Elsku afi, ég
veit hreinlega ekki hvar ég væri
án þín, þú hefur alltaf haft trú á
mér, staðið eins og klettur við hlið
mér og verið til staðar þegar ég
hef þurft á að halda. Það var ekki
annað hægt en að þræta stundum
við þig en við vorum fljót að jafna
okkur og farin að tala um eitthvað
allt annað. Vinir mínir höfðu líka
svo gaman af þér, sem yljar mér
um hjartarætur. Margir töluðu
um krúttafann, sem er sko ekki
slæmur titill að bera. Þú varst í
sérstöku uppáhaldi hjá handbol-
tastelpunum, það var ekkert betra
en að heyra í gamla uppi á pöll-
unum kalla „áfram Akureyri“ í
stað KA.
Elsku afi, það eru svo margar
og góðar minningar sem við eig-
um, t.d. ferðin okkar til Danmerk-
ur og hinar fjölmörgu bústaða-
ferðir. Ég man sérstaklega eftir
fyndnu atviki sem gerðist þegar
við vorum í Biskupstungum um
páska og fórum einn sólríkan dag-
inn í bíltúr upp að Þingvöllum.
Þegar við komum aftur í bústað-
inn biðu okkar páskaegg sem
höfðu fengið ágætissólbað yfir
daginn og litu út samkvæmt því.
Það þarf vart að taka fram að mín
sá ekki spaugilegu hliðina á þessu
þá. Auk þess leyfði ég þér í einni
ferðinni að klippa á mér toppinn,
þar sem þú laugst blákalt að mér
að þú hefðir verið hárgreiðslu-
meistari í Þýskalandi á þínum
yngri árum. Toppurinn á mér leit
líka út samkvæmt því, prakkarinn
þinn.
Elsku afi, þú kenndir mér svo
margt, bænir, að borða kartöflur
með hýðinu og rúgbrauð með síld
og, já, að jólasveinninn er ekki til,
en það er önnur skondin saga. Ég
gæti talið upp svo margt sem ég
hef lært af þér og það sem við höf-
um brallað í gegnum tíðina að það
væri efni í heila bók. Eitt er víst að
fátt gerði mig stoltari en að vinna
þig í skrabbli.
Elsku afi, orð fá því ekki lýst
hversu mikið ég á eftir að sakna
þín, stundanna okkar saman, sam-
talanna og faðmlaganna, hattsins,
stafsins og yfirvaraskeggsins.
Sofðu rótt. Þín,
Elísabeth.
„Fer nú óðum fækkandi fé-
lögum mínum og vinum,“ varð
mér að orði er ég frétti að Svend-
Aage Malmberg hefði fyrirvara-
laust snarað sér yfir í Sumarland-
ið. Snögglega minnkaði viska okk-
ar í haffræðum en jókst að sama
skapi á Astralplaninu. Hæglátur
viskumaður og maður jafnaðar og
réttlætis var genginn. Ávallt er
hann tók sér sumarfrí skildi hann
eftir kort með kveðjum til okkar
húsfélaga á Sólvangsvegi; sagðist
vera að skreppa norður í sólina og
sumarið. Á stundum sat hann
austan húss á bekk einum og
reykti smávindil. Þá var hann til í
spjallið. Þá töluðum við félagarnir
um stjórnmál, veðrið, mannlífið,
og haffræðina. Sem leikmanni
þótti mér vænt um það sem hann
sagði mér um þennan stærsta
hluta vors hnattar.
Til dæmis þegar hann benti
mér á að fiskigöngur myndu
breyta hefðbundinni hegðun
vegna hlýnunar sjávar, kulsæknar
tegundir myndu sækja norðar og
sennilega aðrar sækja okkur heim
sem myndu bæta upp tapið. Einn-
ig hitt að bráðnun jökla myndi að
sjálfsögðu hækka yfirborð sjávar,
rétt eins og þensla sjávar við auk-
ið hitastig. Og svo var hann alltaf á
undan sinni samtíð í þessum fræð-
um. Þannig talaði Svend við mig
um makrílinn sem tæki sinn stóra
toll í lífríki sjávar og myndi örugg-
lega eiga eftir að éta meira en
hann gæfi af sér í afurðum. Og það
löngu áður en nokkur annar hafði
minnst á þetta einu orði í fjölmiðl-
um.
Stundum hittumst við í „Krata-
kaffi“ og þá lá hann ekki á skoð-
unum sínum. Það var líka hlustað
vel á hann. Svend hafði auk alls
annars mikinn áhuga á málum
kirkju og trúarbragða og fórum
við oft saman að hlusta á erindi
um þessi mál í Þjóðkirkjunni í
Hafnarfirði. Á „bekknum“ heima
eftir erindið ræddum við síðan
málin nánar. Það er mín trú að
Lykla-Pétur opni upp á gátt er
hann sér Svend og skenki honum
Havanavindil, und einen Coniak.
Ætt hans allri óska ég til ham-
ingju með að hafa átt slíkan
Dreng.
Sigurður Sigurðarson.
Góður samstarfsmaður og vin-
ur, Svend-Aage Malmberg, er
fallinn frá. Við kynntumst honum
sem ungir menn er við vorum að
hefja starfsferil á Hafrannsókna-
stofnun, en Svend var þá deildar-
stjóri sjórannsókna á stofnuninni.
Svend hafði ávallt víða sýn á
hafið sem búsvæði sjávarlífvera
og hvernig ástand þess og eðli
mótar og hefur áhrif á alla starf-
semi vistkerfisins. Í rannsóknum
sínum sem haffræðingur lagði
hann mikla áherslu á að tengja
haffræðina rannsóknum á lífrík-
inu og fiskistofnum. Mikilvægi
rannsókna og skilnings á þessum
tengslum hefur á tímum loftslags-
breytinga hin seinustu ár orðið
mönnun æ ljósara. Svend var alla
tíð mjög virkur í vísindaskrifum
og þess má geta að báðir birtum
við okkar fyrstu vísindagreinar á
vettvangi Alþjóðahafrannsóknar-
áðsins sem meðhöfundar Svend.
Svend var vel metinn meðal er-
lendra kollega sem oft leituðu til
hans vegna faglegra mála og/eða
töldu mikilvægt að hafa hann með
í fjölþjóðlegum verkefnum. Hann
var jafnan greiðvikinn, úrræða-
góður og kom oft með ný eða
óhefðbundin sjónarhorn á rann-
sóknarefnin. Innan Alþjóðahaf-
rannsóknaráðsins naut Svend sín
meðal haffræðinga sem sameigin-
lega mynduðu sterka einingu, t.d.
er berjast þurfti fyrir framgangi
mála í samkeppni við þá sem að-
allega sinntu fiskifræðilegum
rannsóknum. Á Hafrannsókna-
stofnun var líka stundum talað um
Svend og hans félaga í sjórann-
sóknum sem „hydrómafíuna“ á
stofnuninni.
Svend sinnti alla tíð starfi sínu
af miklum áhuga og eins og oft
gerist með áhugasama vísinda-
menn þá voru skilin milli vinnu,
heimilis og frístunda á tíðum óljós.
Til vitnis um það er saga frá haf-
ísárunum svonefndu hér við land í
lok sjöunda áratugar síðustu ald-
ar. Í aðdraganda ráðstefnu sem
þá var haldin af íslenskum vís-
indamönnum hugleiddu Svend og
fleiri ástæður hafísáranna og m.a.
hvaða skilyrði þyrftu að vera til
staðar í sjónum til þess að hafís
myndaðist í Austur-Íslands-
straumi. Að loknum vinnudegi
haustið 1969 var Svend í strætó á
leið til síns heima í Hafnarfirði
þegar hugmynd um ástæður ís-
myndunarinnar laust í huga hans.
Það varð til þess að hann fór úr
vagninum á stoppistöð í Garðabæ
og tók þann næsta til baka niður á
Skúlagötu til að skoða frekar gögn
í sambandi við tilgátu sína. Að því
loknu tók hann síðan strætó aftur
heim í Hafnarfjörð um miðnættið.
Í framhaldinu kom í ljós að Svend
hafði hitt naglann á höfuðið og gat
skilgreint þær aðstæður sem
þurftu að vera fyrir hendi norð-
austur af landinu til þess að hafís
gæti myndast.
Eftir að Svend lét af störfum
fyrir nokkrum árum kom hann
um skeið reglulega á Hafrann-
sóknastofnun til þess að fylgjast
með starfseminni, sækja fyrir-
lestra, og athuga tölvupóst og við-
halda þannig sambandi við inn-
lenda og erlenda kollega.
Svend var einn af brautryðj-
endum íslenskra hafrannsókna og
átti á starfsævi sinni þátt í að
skapa þeim þá viðurkenningu sem
þær í dag njóta bæði innan lands
og utan. Við þökkum honum sam-
starfið og vináttuna. Aðstandend-
um sendum við innilegar samúð-
arkveðjur á sorgarstundu.
Ólafur S. Ástþórsson,
Héðinn Valdimarsson.
Svend-Aage
Malmberg
 Fleiri minningargreinar
um Svend-Aage Malm-
berg bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.